Του Δημήτρη Ρομποτή*
Στα πολλά που έχουν γραφεί και λεχθεί γύρω από το συνεχιζόμενο δράμα με την ουσιαστική κατάρρευση του κυπριακού τραπεζικού συστήματος, έχω την εντύπωση ότι το πιο επιτυχημένο σχόλιο έγινε από τον πρωθυπουργό και πρώην πρόεδρο της Ρωσίας, κ. Ντμίτρι Μεντβέντιεφ.
« Mέχρι στιγμής οι ενέργειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε συνεργασία με την κυπριακή κυβέρνηση μου θυμίζουν ταύρο εν υαλοπωλείων. Έχω την εντύπωση ότι κάθε δυνατό λάθος που θα μπορούσε να κάποιος να κάνη στη συγκεκριμένη περίσταση, έχει ήδη διαπραχθεί», είπε χαρακτηριστικά συνοψίζοντας σε λίγες γραμμές τη συνεχώς υπό διαμόρφωση εικόνα.
Πράγματι, η ιστορία πήγε στραβά από την αρχή και σ’ αυτό οι ευθύνες του «Ουρογκρούπ», αλλά και του Κυπρίου προέδρου, του κ. Αναστασιάδη, είναι τεράστιες.
Το ίδιο ισχύει και για τη Γερμανία η οποία με τη στενοκεφαλιά της έχει θέσει εαυτήν απέναντι σε όλους τους άλλους με αποτέλεσμα η οποιαδήποτε λειτουργικές πιθανή εναλλακτική λύση να μην καθίσταται εφικτή επειδή θα αδειάσει αυτομάτως τη γερμανική στάση η οποία εμφανίζεται από την κ. Μέρκελ και τον κ. Σόιμπλε ως μονόδρομος!
Έτσι όμως δεν γίνεται πολιτική ούτε μπορεί να προχωρήσει οποιαδήποτε ένωση κρατών, ούτε καν εταιρειών. Όταν ο ένας λέει, όσο δίκιο κι’αν έχει κι ’όσα ρίσκα κι’αν παίρνει, και οι άλλοι έχουν την επιλογή μόνο να κάνουν αυτά που λέει, τότε μιλάμε για δικτατορία και επίφαση δημοκρατικών θεσμών.
Ο κ. Αναστασιάδης δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να φέρει ενώπιον της Κυπριακής Βουλής ένα σχέδιο το οποίο γνώριζε ότι ούτε οι βουλευτές του δεν θα μπορούσαν να ψηφίσουν. (Εάν δεν το γνώριζε, τότε δεν κάνει για πρόεδρος.)
Το να περνάς την καυτή πατάτα στους βουλευτές για να ξεφορτωθείς ή να ελαφρύνεις το βάρος της ευθύνης σου δεν είναι ηγετική στάση ούτε φανερώνει δημοκρατικό ήθος. Είναι ποντιοπιλατισμός χειρίστου είδους. Και επειδή γνώριζε πού θα κινηθεί ή ευρωπαϊκή πρόταση, θα έπρεπε να είχε πάει στη συνεδρίαση έχοντας ΕΤΟΙΜΑ τα σχέδια Β’ και Γ’ που τρέχει τώρα να ανακαλύψει.
Η κρίση έχει αρχίσει εδώ και τουλάχιστον οχτώ μήνες, είχε όλο τον χρόνο, πριν γίνει πρόεδρος, να επεξεργαστή διάφορα σενάρια ή συνδυασμούς λύσεων. Αντ ’αυτού, πήγε στις Βρυξέλλες και του φόρτωσαν μια «λύση» που και μόνο η ανακοίνωσή της σήμανε το τέλος του κυπριακού τραπεζικού συστήματος. Κι ’αντί να την απορρίψει επί τόπου, πριν βγει στη δημοσιότητα, την έφερε προς έγκριση δίνοντας τη χαριστική βολή στην ήδη θανάσιμα τραυματισμένη αξιοπιστία του τραπεζικού συστήματος!
Ο Κύπριος πρόεδρος μάλλον δεν έχει μάθει από την ιστορία της Κύπρου, αλλά και την παγκόσμια, ότι όποιος περιμένει έτοιμες λύσεις καλά θα κάνη να γνωρίζει ότι θα είναι κομμένες και ραμμένες στα μέτρα αυτών που τις βγάζουν! Όποιος θέλει λύσεις για τα δικά του προβλήματα που θα είναι προς το δικό του συμφέρον, κάθεται και τις βρίσκει! Αυτό όμως προϋποθέτει ότι διαθέτεις την ευφυΐα και την επιτελική ομάδα που μπορεί να επεξεργαστή τέτοιες λύσεις ή να αυτοσχεδιάζει με οργανωτική ετοιμότητα ώστε να μπορεί να λειάνει τις προτάσεις που καταθέτουν άλλοι.
Η Κυπριακή Βουλή από την άλλη, παρά το γεγονός ότι με την αποφασιστικότητά της έστειλε ένα μήνυμα που η Γερμανία και το «Ουρογκρούπ» χρειαζόταν να πάρουν από κάποιον, βιάστηκε να ψηφίσει επί της «λύσης». Αν και ουσιαστικά δεν είχε άλλη επιλογή από την καταψήφισή της, θα μπορούσε να ροκανίσει λίγο χρόνο, να την αναβάλει, να δώσει τη δυνατότητα επεξεργασίας άλλων εκδοχών χρησιμοποιώντας την μάλιστα ως έμμεση απειλή. Υπερίσχυσε όμως ο συναισθηματισμός και η απόρριψη ήταν άμεση, ΧΩΡΙΣ δυστυχώς να υπάρχει επεξεργασμένο Σχέδιο Β’ η Γ’.
Όπως και στην περίπτωση της καταψήφισης του λεγομένου Σχεδίου Ανάν, αν και πρόκειται για εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις. Στην πολιτική όμως, τέτοιες πολυτέλειες δεν υπάρχουν, ιδιαίτερα αν είσαι σε υποδεέστερη θέση (υπό χρεοκοπία και με τη μισή έκταση της χώρας σου υπό ξένη κατοχή.) Λες πάντα «ναι μεν, αλλά» και στο «αλλά» ρίχνεις τους καταλύτες που θα κάνουν την όποια πρόταση λειτουργικότερη για τα συμφέροντά σου. Εκτός κι’ αν ακόμη έχεις αυταπάτες περί «κοινοτικής αλληλεγγύης», «Ευρώπης των λαών» και τα τοιαύτα, οπότε καλύτερα να πας στο σπίτι σου και να γράψεις κανένα βιβλίο …
Και επειδή εμείς οι …Έλληνες, έχουμε μακρά ιστορία, αλλά κοντή μνήμη, να υπενθυμίσω στον ΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη του οποίου διέρρηξαν τα πανάκριβα και αγραβάτωτα ιμάτιά τους αναφορικά με την πρόταση του «Ουρογκρούπ», ο δε κ. Τσίπρας έπλεξε το εγκώμιο στους αδελφούς Κυπρίους που είπαν όχι στο προτεινόμενη σχέδιο, ότι πριν μερικούς μήνες ο κ. Γλέζος, στέλεχος και «ιερό τέρας» του ΣΥΡΙΖΑ, είχε μιλήσει για υποχρεωτική φορολόγηση σε όλες τις καταθέσεις στην Ελλάδα άνω των 20.000 Ευρώ για να βγει η χώρα από την κρίση! Τουλάχιστον οι “μεγαλοκαρχαρίες” του «Ουρογκρούπ» είπαν από εκατό και πάνω στην περίπτωση της Κύπρου!
Στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα, όποια λύση κι’αν προκύψω, ακόμη κι’αν γλυτώσω η Κύπρος την πλήρη χρεοκοπία, θα έχει δεχτεί ανεπανόρθωτο πλήγμα ως διεθνές τραπεζικό κέντρο και ως «φορολογικός παράδεισος». Αυτός ήταν εξαρχής ένας από τους στόχους της ευρωπαϊκής «λύσης» και θα περίμενε κανένας ότι αφού επετεύχθη εξαρχής με την σύληση του «αβάτου» των καταθέσεων, άνευ της οποίας δεν υπάρχει ούτε καπιταλισμός, ούτε τραπεζικό σύστημα, η Γερμανία και τα φερέφωνά της θα κάνουν πίσω, έστω και λίγο, για να επιτρέψουν την εξεύρεση κάποιας άλλης λύσης που δεν θα καταστρέψει ολοσχερώς την οικονομία του νησιού.
Οι επόμενες μέρες θα δείξουν.
Όσο για την Κύπρο, θα πρέπει πλέον με περισσότερη σπουδή να αναπτύξει περαιτέρω τους πραγματικά παραγωγικούς τομείς της οικονομίας της, όπως είναι το φυσικό αέριο (πρόσφατα), ο τουρισμός, η γεωργία, η ναυτιλία κλπ. Οι παλιές «καλές» μέρες του υπερδιογκωμένου τραπεζικού τομέα που προσέφερε ξέπλυμα χρημάτων και υψηλά επιτόκια σε ξένους καταθέτες μαζί με καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας για τους ντόπιους, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί για το νησί.
*Ο Δημήτρης Ρομποτής
δημοσιογράφος και εκδότης του περιοδικού ΝΕΟ με έδρα τη Νέα Υόρκη (neomagazine.com).
ΥΓ:
1) Στο πρωινό «καφενείο» του Παπαδάκη, αντ1, όπου μαζεύονται διάφοροι αργόσχολοι, ξεπερασμένοι (όχι μόνο βιολογικά) από την εποχή και τις εξελίξεις, με βαθυστόχαστο ύφος ο κ. Γιακουμάτος ανέφερε ότι μετά από τέσσερα χρόνια μνημονίων έχει αρχίσει να προβληματίζεται για το είδος της ένωσης που είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση και για το πού θα πάει αυτή η ιστορία. Τώρα δεν ξέρω αν πρέπει να χαρούμε ή να ανησυχήσουμε που ο κ. Γιακουμάτος προβληματίζεται …
2) Συνεκινήθη το πανελλήνιων που το Ευαγγέλιο διαβάστηκε στο πρωτότυπο, ελληνικό, κείμενο κατά την ενθρόνιση του Πάπα Φραγκίσκου. Πριν όμως πάρουν περισσότερο αέρα τα μυαλά μας, ας έχουμε κατά νου ότι η κίνηση αυτή δεν ήταν λόγω ευαρεσκείας επειδή παρέστη ο Βαρθολομαίος ούτε κλάδος ελαίας προς τους Ορθοδόξους Καθολικούς. Το Βατικανό διεκδικεί για λογαριασμό του την ελληνικότητα του Χριστιανισμού με τον ίδιο τρόπο που η Δυτική Ευρώπη θεωρεί δική της την αρχαιοελληνική κληρονομιά (εμάς τους Έλληνες μας θεωρούν απλώς φολκλορικά κατάλοιπα για να μην πω κατακάθια. Όχι ότι έχουνε άδικο δηλαδή…) Στις λεγόμενες «ιερές» γλώσσες του Ρωμαιοκαθολικισμού, εκτός από τα λατινικά και τα εβραϊκά εντάσσονται και τα ελληνικά …
3) Αυτή η εκφωνήτρια του δελτίου ειδήσεων της ΕΡΤ στα αγγλικά έχει απαράδεκτη προφορά! Δεν τρώγεται με τίποτα, προκαλεί δυσθυμία και δυσπεψία! Χαθήκανε τόσοι ομογενείς από τόσες αγγλόφωνες χώρες και βάλανε αυτή που ακούγεται χειρότερα από την Αριάνα (Στασινοπούλου) Χάφινγκτον;
4) Ο κ. Σαμαράς είχε δεσμευθεί με συνέντευξη του στη «Wall Street Journal» πριν μερικές εβδομάδες ότι εντός 10 ημερών θα είχε αδειοδοτηθεί το μεταλλείο χρυσού στο Πέραμα Θράκης, κάτι που δεν έγινε για τους γνωστούς λόγους. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο πρωθυπουργός εμφανίζεται ανακόλουθος λέγοντας άλλα έξω, άλλα μέσα χωρίς να κάνη τίποτα. Έτσι όμως, ποιός περιμένει να τον πάρει σοβαρά;
