Γράφει ο Στάθης Τσομίδης,δικηγόρος
Ήταν τέλη της δεκαετίας του 1980 όταν η λεγομένη τότε “ελεύθερη ραδιοφωνία”, έκαμνε την ηρωική της εμφάνιση, πρώτα με τις ενέργειες του Μιλτιάδη Εβερτ και κυρίως του Σωτήρη Κούβελα, που έδωσε και την ιδεολογική, ακραία, μορφή της μη κρατικής ραδιοφωνίας.
Απίθανες σκηνές, με ΜΑΤ, κυνηγητά στο Σεϊχ Σου , τον αλήστου μνήμης Στρατηγό Αρκουδέα, αλλά και την παγκόσμια πρωτοτυπία, την ¨” χρηματοδότηση του Μετρό Θεσσαλονίκης από τον Ραδιοφωνικό Δημοτικό Σταθμό FM 100″, που δέσποζε στην οδό Εγνατία για 15 χρόνια περίπου.
Η ανυποληψία της κρατικής τηλεόρασης και του ραδιοφώνου, συνοδεύτηκε από την εμφάνιση των ιδιωτικών καναλιών, και την πολυφωνία, που όμως σταδιακά έγινε αντιληπτό ότι και αυτή εξυπηρετούσε συγκεκριμένα κυρίως επιχειρηματικά συμφέροντα.
Το κράτος όχι μόνον νικήθηκε από τα συμφέροντα αυτά, αλλά σταδιακά διαπλέχθηκε μαζί τους, προσφέροντας δημόσιο χρήμα, δια μέσου δημοσίων επενδύσεων, και απολαμβάνοντας την προνομιακή μεταχείριση από τα ιδιωτικά κανάλια και ραδιόφωνα.
Σ αυτό το παίγνιο έλαβαν μέρος και τα δυο κόμματα εξουσίας, ενώ η Αριστερά, κυρίως η αναπροσδιοριζόμενη τότε ως Αναθεωρητική, πήρε τον ρόλο του μόνιμου διαχειριστή με αποφασίστηκες αρμοδιότητες σε διευθυντικές θέσεις.
Την ίδια περίοδο η κρατική, ανυπόληπτη ραδιοφωνία και τηλεόραση, έδινε την μάχη των χαρακωμάτων, από προνομιακή θέση, λόγο της υποχρεωτικής χρηματοδότησης και εξακολουθούσε να είναι η κομματική στέγη πολλών που ενδεχομένως δεν θα εύρισκαν θέση εργασίας στην ελεύθερη αγορά. Κάνεις όμως δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η κρατική ραδιοτηλεόραση δεν είχε , έστω και λίγες, φωτεινές νησίδες εκπομπών που την καθιέρωναν, πέραν της εμβέλειας της, στη συνείδηση των τηλεθεατών.
Η γραφειοκρατικά, το ρουσφέτι, η πελατειακή λογική, οι εξωπραγματικές αμοιβές, τα μαύρα τιμολόγια, οι απευθείας αναθέσεις, ήταν τα φαινόμενα που αναπτύχτηκαν, και στην ραδιοτηλεόραση, οπός σε όλο τον υπόλοιπο δημόσιο τομέα.
Όσο κι αν, κατά καιρούς, οι πολιτικές ηγεσίες ήθελαν να εξυγιάνουν την κατάσταση αυτή παρέμενε ίδια , όπως και όλος ο δημόσιος τομέας.
Όμως η ΕΡΤ δεν είναι μόνον μια απλή διοικητική μονάδα. Είναι η ταύτιση της με την έννοια της κυριαρχίας. Υπάρχουν ακόμη και τώρα σημεία της επικράτειας , νησιώτικη και παραμεθόρια χώρα, που το σήμα της είναι το μοναδικό, και η εμφάνιση του μαύρου στις οθόνες ισοδυναμεί με την πλήρη αποκοπή από την καρδιά των γεγονότων.
Η ΕΡΤ είναι επίσης, ο δεσμός με τους απόδημους Έλληνας. Η λειτουργία όμως, και κυρίως, της ΕΡΤ είναι η συνταγματική υποχρέωση του κράτους για την πληροφόρηση- ενημέρωση, και το κλείσιμο της, Ξαφνικός Θάνατος, σημαίνει την πλήρη αποστροφή και απαξίωση προς τον λαό.
Ο κ. Σαμαράς δεν έκανε λάθος χειρισμούς κ. Σαμαράς έκανε μια επιλογή θεωρώντας ότι εκφράζει την κοινή συνείδηση των πολιτών. Και εδώ οι εκτιμήσεις των συνεργατών του μάλλον απέτυχαν. Γιατί δεν στάθμισαν την καθολική αντίδραση εντός και εκτός Ελλάδας για τους χειρισμούς.
Όταν η Λιμπερασιόν εκδίδεται με μαύρο φόντο, τα γαλλικά κανάλια μεταδίδουν τις ειδήσεις τους στα ελληνικά, ως συμπαράσταση, και καταφθάνει στην Αθήνα όλη η συνδικαλιστική ηγεσία των ευρωπαίων δημοσιογράφων, μάλλον έχεις κάνει όχι λάθος, αλλά αυτοκτονία πολιτική και προσωπική και εθνική.
Είναι η δύναμη του τυχαίου, του απροσδιόριστου παράγοντα που κατατρέχει όλους τους πολιτικούς αναλυτές.
Ο κ. Σαμαράς, έχει αποδείξει και στο παρελθόν πόσο αλαζόνας, υπερφίαλος είναι. Βλέποντας ότι έχει εξουδετερώσει τους συμμάχους του στην κυβέρνηση προχώρησε σε μια πράξη δικτατορικής υφής και πολιτικής πυγμής.
Όμως λειτούργησε χωρίς τον ξενοδόχο. Ίσως μετά την αναίτια ευφορία του προηγούμενου μήνα, ότι σε οικονομικό επίπεδο όλα πάνε καλά, και την πρόσφατη κατραπακιά από τους Ρώσους , να ήθελε να δώσει δείγματα πλήρους κυριαρχίας της πολιτικής σκηνής στους ευρωπαίους ηγέτες. Φοβάμαι ότι ο χειρισμός του όχι μόνον δεν τον βοήθησε, αλλά αν επιμένει όταν θα ξαναπάει στο εξωτερικό δεν θα βρίσκει μικρόφωνο να κάνει δηλώσεις.
ΣΤΑΘΗΣ ΤΣΟΜΙΔΗΣ
ΥΓ: Για τον κ. Βενιζέλο και Κουβέλι, καλύτερα να μην πούμε τίποτε. Μάλλον θα έπρεπε να είχαν παραιτηθεί, αλλά οι δημοκρατικές ευαισθησίες δεν είναι ίδιον των πολίτικων ζόμπι
ΣΘΤ
