“Το 1967 συνέστησα βιοτεχνία χημικών προϊόντων, η οποία από το 1982 μετετράπη σε ετερόρρυθμη εταιρεία με την σύμπραξη των δύο τέκνων μου, του γιου μου (40%) και της κόρης μου (30%) με την επωνυμία “Π. Nαλμπάντης & ΣIA Ε.Ε” και τον διακριτικό τίτλο “PIROHIM”
Η επιχείρηση αυτή στεγάστηκε σε ιδιόκτητο κτίριο στην περιοχή “Μπαζούλη” (Π16) του δήμου Πολίχνης Θεσσαλονίκης, εμβαδού 1000τ.μ εκ των οποίων 500τ.μ κατελάμβανε η επιχείρηση μου και στα υπόλοιπα 1000τ.μ στεγαζόταν μια βιοτεχνία υποδημάτων.
Το πρωί της 20ης Ιουνίου 1996 εκδηλώθηκε πυρκαγιά στο κτίριο με συνέπεια να τραυματιστεί η σύζυγος μου και να καταστραφούν οι βιοτεχνίες. Ως υπαίτια της πυρκαγιάς αυτής καταδικάστηκε η σύζυγος μου σε 5μηνη φυλάκιση για εμπρησμό εξ αμελείας.
Το 1997 η βιοτέχνης ήγειρε αγωγή αποζημιώσεως για θετική και αποθετική ζημιά, ύψους 203.500 Ευρώ και για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, ύψους 58.800 Ευρώ, δηλαδή συνολική απαίτηση ύψους 262.000 Ευρώ.
Μετά από πολυετή δικαστικό αγώνα εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 23396/2007 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης (τακτική διαδικασία) η οποία κάνει εν μέρει δεκτή την αγωγή της αντιδίκου και επιδικάζει σ΄ αυτήν το ποσό των 125.000 Ευρώ για θετική και αποθετική ζημιά και το ποσό των 5.000 Ευρώ για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, δηλαδή συνολικά το ποσό των 130.000 Ευρώ.
Λόγω του γεγονότος ότι δεν υποχωρήσαμε στις απαιτήσεις των αντιδίκων, επιτέθηκαν ο σύζυγος και ο αδελφός της αντιδίκου και χτύπησαν τον γιο μου, κατά το διάστημα που η σύζυγος του ήταν έγκυος. Καταδικάστηκαν για αυτό το γεγονός σε 10 μέρες φυλάκιση.
Εγώ με τις προστάσεις μου έγκαιρα επεσήμανα ότι το αιτούμενο ποσό των 204.500 Ευρώ για ηθική και αποθετική ζημία ήταν υπερβολικά διογκωμένο, καθώς και εκείνο για ηθική βλάβη 58.500 Ευρώ και ότι το αληθές ύψος της ζημιάς δεν ξεπερνούσε τις 20.000 Ευρώ, εάν δεν υπολογιστεί η απαξίωση των μηχανημάτων λόγω παλαιότητος, το ποσό είναι πολύ μικρότερο.
Προς υποστήριξη των απόψεων μου προσεκόμισα τόσο τα τιμολόγια αγοράς των μηχανημάτων της αντιδίκου, όσο και το βιβλίο εσόδων – εξόδων της, τα οποία μπόρεσα να ανεύρω μέσα στα αποκαΐδια της πυρκαγιάς, τα οποία φυσικά έχω στην κατοχή μου.
Παραδόξως, η ανωτέρω αναφερόμενη οριστική απόφαση αναφέρει χαρακτηριστικά: “ οι εναγόμενοι με τις προτάσεις τους επικαλούνται για κάποια από αυτά τα τιμολόγια κτήσης τους, καθώς και μια έκθεση πραγματογνωμοσύνης του Σ. Ζ, από τα οποία προκύπτει ότι η αξία των μηχανημάτων ήταν σαφώς χαμηλότερη, χωρίς ωστόσο να προσκομίζουν στην παρούσα συζήτηση τα σχετικά έγγραφα”.
Η αναφορά στην μη ύπαρξη των παραπάνω σχετικών, παρότι κατατέθηκαν αυτά για όλα τα μηχανήματα και όχι για κάποια, ως αναφέρει η απόφαση και υπάρχει και σχετική βεβαίωση του δικαστηρίου. Για την απώλεια των σχετικών αυτών εγγράφων κατέθεσα προ ετών μήνυση κατά παντός υπευθύνου, χωρίς να υπάρξει μέχρι σήμερα οποιαδήποτε συνέχεια στο θέμα αυτό.
Όπως ήταν επόμενο, κατά της ανωτέρω πρωτόδικης απόφασης ήσκησα έφεση η οποία, όμως, με την υπ΄ αριθμ. 2255/2009 απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης (Α΄ τμήμα) απερρίφθη ως εκπρόθεσμη. Η δε τότε δικηγόρος μου έδωσε μια “διάτριτη” δικαιολογία.
Ενώ συνέβαιναν τα παραπάνω, η απαίτηση της αντιδίκου μαζί με τους νόμιμους τόκους είχε ανέλθει στο ποσό των 350.000 Ευρώ και προς είσπραξη τους κατάσχεσε και εκπλειστηρίασε, τόσο το 60% του ακινήτου με το οικόπεδο (3.200 τ.μ οικόπεδο + 1000 τ.μ οίκημα), όπου συνέβη η πυρκαγιά, όσο και ένα άλλο κατάστημα μου εμβαδού 350 τ.μ επίσης στην Πολίχνη (Αγ. Παντελεήμονος και Εθνικ. Αντίστασης).
Κατά την διαδικασία πλειστηριασμού, ύστερα από αίτηση μου για διόρθωση τιμής, για μεν το μεγάλο ακίνητο ορίσθηκε ως αρχική τιμή το ποσό των 1.5 εκατ. Ευρώ, για δε το μικρό το ποσό των 120. 000 Ευρώ. Μετά από δύο άγονους πλειστηριασμούς, η αντίδικος, με αίτηση διορθώσεως τιμής, με κατάθεση του δικαστικού επιμελητή (κουμπάρου του αντιδίκου δικηγόρου, κατά του οποίου κατατέθηκε και μήνυση για ψευδορκία), πέτυχε για το μεν μεγάλο ακίνητο το ποσό των 50.000 Ευρώ από το 1.5 εκατ. Ευρώ, αρχικά, για δε το μικρό το ποσό των 5.000 Ευρώ από 120.000 Ευρώ αρχικά.
Τελικά κατά τον πλειστηριασμό του μεγάλου ακινήτου εμφανίστηκαν και συμμετείχαν ένας μεσίτης Θεσσαλονίκης, η σύζυγος του (δικηγόρος) και ένα τρίτο άτομο το οποίο αμέσως απεχώρησε, κι έτσι κατακυρώθηκε στον μεσίτη για το ποσό των 51. 000 Ευρώ.
Όσον αφορά το μικρό ακίνητο, εμφανίστηκαν και συμμετείχαν ο ίδιος ο μεσίτης και ένα άτομο πολύ γνωστό στον μεσίτη και τα ακίνητο κατοχυρώθηκε στο μεσίτη για 8.000 Ευρώ. Επίσης εκπλειστηρίασε (προφανώς για λόγους εκδίκησης) δύο διαμερίσματα μας, αν και είχε ομολογήσει και ο ίδιος ο δικηγόρος πως δεν επρόκειτο να πάρει λεφτά, λόγω του ότι τα είχε υποθηκεύσει η τράπεζα, με συνέπεια να περιέλθουν στην κυριότητα της τράπεζας, δημιουργώντας μας ένα ακόμα μεγάλο πρόβλημα.
Πριν την διαδικασία κατασχέσεως έδωσε ο γιος μου επιταγή πελάτου 15.000 Ευρώ για να σταματήσουν οι πλειστηριασμοί και να έλθουμε σε συμφωνία, να ανταλλαχθεί ένα οικόπεδο της οικογένειας έναντι της απαίτησης. Παρότι οι αντίδικοι στην αρχή δέχθηκαν ,μετά δεν τήρησαν την συμφωνία.
Λόγω του γεγονότος ότι ο εκδότης δεν κάλυψε την επιταγή, κατέσχεσαν και το 40% του γιου μου που προσπάθησαν και να το εκπλειστηριάσουν, με τον μεσίτη έτοιμο για το γεγονός. Μετά από δανεικά που πήραμε την καλύψαμε (δεν μας την επέστρεψαν διότι απαιτούν και υπέρογκους τόκους).
Για τα γεγονότα αυτά μας κάλεσε και καταθέσαμε ο εισαγγελέας Ισίδωρος Ντογιάκος. Κάναμε αναφορά στις 15 Ιανουαρίου 2012 προς τα δικαστήρια Θεσσαλονίκης αλλά δεν μας έχουν καλέσει έως τώρα. Ενώ μας κάλεσαν να καταθέσουμε για την μήνυση εναντίον το δικαστικού επιμελητής, κατατέθηκε αργότερα.”
Το 1967 συνεστήθει από τον Πασχάλη Ναλμπάντη βιοτεχνία χημικών προϊόντων η οποία από το 1982 μετετράπη σε ετερόρρυθμη εταιρεία με την σύμπραξη των δύο μου τέκνων Αποστόλου 40% και Τριανταφυλλιάς 30% με την επωνυμία “ Πασχάλης Ναλμπάντης και ΣΙΑ Ε. Ε” και το διακριτικό τίτλο “PIROHIM”.
Η επιχείρηση αυτή στεγάστηκε σε ιδιόκτητο κτίριο στην περιοχή “Μπαζούλη” του δήμου Πολίχνης Θεσσαλονίκης, εμβαδού 1000τ.μ εντός οικοπέδου 3.200τ.μ αντικειμενικής αξίας 2.167.000 Ευρώ εκ των οποίων τα 700τ.μ του κτιρίου κατελάμβανε η επιχείρηση του και στα υπόλοιπα 300τ.μ του κτιρίου στεγαζόταν η βιοτεχνία υποδημάτων της Μ. Α.
Το πρωί της 20ης Ιουνίου 1996 εκδηλώθηκε πυρκαγιά στο κτίριο με συνέπεια αν τραυματιστεί η Ι. Ναλμπάντη και να καταστραφούν οι βιοτεχνίες. Ως υπαίτια της πυρκαγιάς αυτής καταδικάστηκε αμετάκλητα η Ι. σε 5μηνη φυλάκιση για εμπρησμό εξ αμελείας. Συγκεκριμένα η απόφαση λέει πως “με την πτώση του Τολουολίου στο έδαφος δημιουργήθηκαν στατικά ετερώνυμα ηλεκτρικά φορτία τα οποία προκειμένου να αλληλοεξουδετερωθούν, δημιούργησαν ηλεκτρικό σπινθήρα ο οποίος προκάλεσε την ανάφλεξη των ατμών του Τολουολίου, που είχαν παραχθεί λόγω διαρροής του στο έδαφος, με συνέπεια να προκληθεί πυρκαγιά”
Δεν υπήρχε περίπτωση να μπορούσαν να δημιουργηθούν στατικά ηλεκτρικά φόρτια λόγω του γεγονότος ότι το βαρέλι ήταν γειωμένο και αν υπήρχε περίπτωση να προκληθεί φωτιά από στατικό ηλεκτρισμό θα έπαιρνε φωτιά το πρώτο δοχείο και όχι το τρίτο, όπως συνέβη. Η διαδικασία αυτή γινόταν 30 χρόνια χωρίς το παραμικρό πρόβλημα. Και με αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκε ενοχή (αντίδικος δικηγόρος Μ. Α.)
Το 1997 η Μ. Α, ήγειρε αγωγή αποζημιώσεως για θετική και αποθετική ζημιά ύψους 203. 500 Ευρώ και για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, ύψους 58.800 Ευρώ, δηλαδή συνολική απαίτηση ύψους 262.000 Ευρώ. Μετά από πολυετή δικαστικό αγώνα εκδόθηκε υ υπ΄ αριθμ. 23396/2007 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης η οποία κάνει εν μέρει δεκτή την αγωγή της αντιδίκου και επιδικάζει σ΄ αυτήν το ποσό των 125.000 Ευρώ για θετική και αποθετική ζημιά και το ποσό των 5.000 Ευρώ για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθική βλάβης, δηλαδή συνολικά το ποσό των 130.000 Ευρώ.
Λόγω του γεγονότος ότι η οικογένεια δεν υποχώρησε στις απαιτήσεις των αντιδίκων , επιτέθηκαν ο σύζυγος και ο αδελφός της αντιδίκου και χτύπησαν τον Α. Ναλμπάντη κατά το διάστημα που η σύζυγος του ήταν έγκυος. Καταδικάστηκαν για αυτό το γεγονός σε 10 μέρες φυλάκισης (έως εδώ δικηγόρος Νο1 Κ. Γ).
Εμείς με τις προτάσεις μας έγκαιρα επεσημάναμε ότι το αιτούμενο ποσό των 204.500 Ευρώ για θετική και αποθετική ζημιά ήταν υπερβολικά διογκωμένο, καθώς και εκείνο για ηθική βλάβη 58.500 Ευρώ και ότι το αληθές ύψος της ζημιάς δεν ξεπερνούσε τις 20.000 Ευρώ, εάν δε υπολογιστεί η απαξίωση των μηχανημάτων ήταν 10 έως 20 ετών και είχαν αγοραστεί μεταχειρισμένα)
Προς υποστήριξη δε των απόψεων της οικογένειας, προσκόμισε τόσο τα τιμολόγια αγοράς των μηχανημάτων της αντιδίκου, όσο και το βιβλίο εσόδων – εξόδων της, τα οποία μπόρεσαν να ανεύρουν μέσα στα αποκαΐδια της πυρκαγιάς, τα οποία φυσικά έχουν στην κατοχή τους.
Παραδόξως η ανωτέρω αναφερομένη οριστική απόφαση αναφέρει χαρακτηριστικά “οι εναγόμενοι με τις προτάσεις επικαλούνται για κάποια από αυτά τα τιμολόγια κτήσης τους, καθώς και μία έκθεση πραγματογνωμοσύνης του Σ. Ζ από τα οποία προκύπτει ότι η αξία των μηχανημάτων ήταν σαφώς χαμηλότερη, χωρίς ωστόσο να προσκομίζουν στην παρούσα συζήτηση τα σχετικά έγγραφα.
Η αναφορά στη μη ύπαρξη των παραπάνω σχετικών, παρότι κατατέθηκαν αυτά για όλα τα μηχανήματα και όχι για κάποια, ως αναφέρει η απόφαση και υπάρχει και σχετική βεβαίωση του δικαστηρίου δημιουργεί παράξενες σκέψεις. Για την απώλεια των σχετικών αυτών εγγράφων η οικογένεια κατέθεσε προς ετών μήνυση κατά παντός υπευθύνου, χωρίς να υπάρξει μέχρι σήμερα οποιαδήποτε συνέχεια στο θέμα αυτό.
Όπως ήταν επόμενο, κατά της ανωτέρω πρωτόδικης απόφασης η οικογένεια άσκησε έφεση, η οποία όμως με την υπ΄ αριθμ. 2255/2009 απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης (Α΄ τμήμα) απερρίφθη ως εκπρόθεσμη.Η δε δικηγόρος (Νο2 Α. Γ) τους έδωσε μια διάτριτη δικαιολογία ( έως εδώ δικηγόρος Νο2)
Ενώ συνέβαιναν τα παραπάνω, η απαίτηση της αντιδίκου μαζί με τους νόμιμους τόκους είχε ανέλθει στο ποσό των 350.000 Ευρώ και προς είσπραξη τους κατάσχεσε και εκπλειστηρίασε, τόσο το 60% του ακινήτου με το οικόπεδο (3200τ.μ οικόπεδο+ 1000τ.μ οίκημα) όπου συνέβη η πυρκαγιά όσο και ένα άλλο κατάστημα μου εμβαδού 350τ.μ επίσης στην Πολίχνη (Αγ. Παντελεήμονος και Εθν. Αντίστασης).
Κατά την διάρκεια πλειστηριασμού ύστερα από αίτηση της οικογένειας για διόρθωση τιμής (κατατέθηκαν αντικειμενικές αξίες) (δικηγόρος Νο3 Σ. Κ – Λ. Δ) για μεν το μεγάλο ακίνητο ορίστηκε ως αρχική τιμή το ποσό των 1.5 εκατ. Ευρώ για δε το μικρό το ποσό των 120.000 Ευρώ( η εμπορική του αξία είναι 170.000 Ευρώ περίπου)
Μετά από δύο άγονους πλειστηριασμούς η αντίδικος με αίτηση διορθώσεως τιμής, με κατάθεση του δικαστικού επιμελητή Ε. Δ (κουμπάρου του αντίδικου δικηγόρου – του κατατέθηκε μήνυση για ψευδορκία) πέτυχε μείωση τιμής για το μεν μεγάλο ακίνητο το ποσό των 50.000 Ευρώ από 1.5 εκατ. Ευρώ αρχικά (αντικειμενική αξία 1.3 εκατ. Ευρώ) για δε τα μικρό το ποσό των 5.000 Ευρώ από τα 120.000 Ευρώ αρχικά (αντικειμενική αξία 67.000 Ευρώ). Και για τα δυο διαμερίσματα το μεν μεγάλο από 90.000 Ευρώ αντικειμενική αξία μειώθηκε στις 10.000 Ευρώ, και το δε μικρό από τις 55.000 Ευρώ στις 5.000 Ευρώ.
Τελικά κατά τον πλειστηριασμό του μεγάλου ακινήτου εμφανίστηκαν και συμμετείχαν ο μεσίτης Θεσσαλονίκης Τ. Δ η δικηγόρος σύζυγος του Μ. Μ και ένα τρίτο άτομο το οποίο αμέσως απεχώρησε, κι έτσι κατακυρώθηκε στον μεσίτη για το ποσό των 51.000 Ευρώ.
Όσον αφορά το μικρό ακίνητο, εμφανίστηκαν και συμμετείχαν ο ίδιος ο μεσίτης και ένα άτομο γνωστό στο μεσίτη ( γνώριζε πάρα πολλές λεπτομέρειες για αυτό το άτομο) και το ακίνητο καταχωρήθηκε στο μεσίτη για 8.000 Ευρώ. Επίσης εκπλειστηρίασε (προφανώς για λόγους εκδίκησης), δυο διαμερίσματα της οικογένειας αν και είχε ομολογήσει και ο ίδιος ο δικηγόρος πως δεν επρόκειτο να πάρει λεφτά, λόγω του ότι τα είχε υποθηκεύσει η τράπεζα Πειραιώς με συνέπεια να περιέλθουν στην κυριότητα της τράπεζας δημιουργώντας τους ένα ακόμη πάρα πολύ μεγάλο πρόβλημα (έως εδώ Νο3 δικηγόρος)
Πριν την διαδικασία πλειστηριασμού έδωσε Α. Ναλμπάντης επιταγή ενοικιαστού 15.000 Ευρώ για να σταματήσουν οι πλειστηριασμοί και να έλθουν σε συμφωνία , να ανταλλαχθεί ένα οικόπεδο της οικογένειας έναντι της απαίτησης. Παρότι οι αντίδικοι στην αρχή δέχθηκαν, μετά δεν τήρησαν την συμφωνία.
Λόγω του γεγονότος ότι ο εκδότης δεν κάλυψε την επιταγή. Ενώ η επιταγή φάνηκε ακάλυπτη τέλη Ιανουαρίου 2011, ο αντίδικος δικηγόρος ένα μήνα πριν τον πλειστηριασμό, τον Ιούνιο του 2011, κατέσχεσε και το 40% του Α. Ναλμπάντη προσπάθησε να το εκπλειστηριάσει και αυτό, με τον μεσίτη έτοιμο για το γεγονός. Μετά τα δανεικά που πήρε η οικογένεια την κάλυψε (τους την επέστρεψε).
Μετά από όλα αυτά, πλέον ήτα εμφανές ακόμη και στον πιο δύσπιστο ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και έγινε αναφορά παραπόνων προς τον ειδικό εισαγγελέα Αθηνών Ισίδωρο Ντογιάκο, η οποία κατατέθη στις 19 Δεκεμβρίου 2011 στην γραμματεία εφετών Θεσσαλονίκης για να σταλεί στην Αθήνα. Μετά τη κατάθεση κατόπιν υποδείξεως της γραμματείας εφετών πήγαν να την καταθέσουν και στην γραμματεία πρωτοδικείου περί τις 10:30.
Εκεί, ο αρμόδιος υπάλληλος με την ανάγνωση του κειμένου δυσανασχέτησε έντονα, άρχισε να τους ειρωνεύεται και να διαπληκτίζεται μαζί τους λέγοντας “όχι” “δεν γίνεται αυτό”, “γιατί να μην γίνει η αναφορά μόνο προς το εφετείο Αθηνών;;”. Και με ειρωνικό ύφος είπε “και ποιος είναι αυτός ο Ντογιάκος;;”, το επανέλαβε δύο φορές.
Εν συνεχεία παρέλαβε το έγγραφο και το μετέφερε στο διπλανό γραφείο του αρμόδιου Εισαγγελέα. Παρατήρησαν ότι ο εισαγγελέας μελέτησε – σημείωσε με κόκκινο στυλό το κείμενο (το οποίο έχουν στην κατοχή τους) – ερεύνησε στον υπολογιστή, συζήτησαν , και εν συνεχεία περίπου μετά από 15 λεπτά το έδωσε στον υπάλληλο ο οποίος το έφερε έξω ε εκείνους λέγοντας τους “κάντε μήνυση για υπεξαίρεση εγγράφων”.
Στην απάντηση τους ότι έχουν κάνει ήδη προ ετών αλλά δεν έχει προχωρήσει δικαστικά, αυτός τους είπε “δεν με νοιάζει, δεν το παραλαμβάνω”, και έτσι έφυγαν άπραγοι.
Ενδιαφέρθηκαν για την τύχη της μηνύσεως που έκαναν για υπεξαίρεση εγγράφων και βρήκαν ότι λίαν συντόμως μετά την κατάθεση της κατέληξε στο αρχείο.
Η γραμματεία εφετών Θεσσαλονίκης έστειλε το έγγραφο στην Αθήνα και τους κάλεσε και κατέθεσαν στην Αθήνα, ο ειδικός εισαγγελέας Ισίδωρος Ντογιάκος. Ενώ έγινε κοινή αναφορά στις 7 Φεβρουαρίου 2012 από τον κ. Ντογιάκο και τον Πασχάλη Ναλμπάντη προς τα δικαστήρια Θεσσαλονίκης η οποία ενώ έχουν βρει ότι έφτασε στο εφετείο Θεσσαλονίκης το οποίο την μεταβίβασε στο πρωτοδικείο στις 13 Φεβρουαρίου 2012 ( έχουν αριθμό πρωτοκόλλου) στην γραμματεία πρωτοδικών Θεσσαλονίκης (στο γραφείο που δεν παραλάμβανε την αναφορά), προφανώς κόλλησε και ακόμη περιμένουν να τους καλέσουν.
Για την συγκεκριμένη υπόθεση υπάρχουν και προφορικές μαρτυρίες οι οποίες ενισχύουν τους ισχυρισμούς για της οικογένειας.
