Η έπαυλη του που δε κάηκε, τα μαύρα γυαλιά στα σκοτάδια και η οργή του Μαραθώνα ευτυχώς» που κάηκε το σπίτι του, Ίσως για αυτό ο Ηλίας Ψινάκης διακρίθηκε ως δήμαρχος Μαραθώνα, με το των ψήφων των πολιτών του ιστορικού δήμου. Και ακόμα γιατί δεν ήταν επαγγελματίας πολιτικός. Άρα δεν ήταν μαθημένος σε κόλπα, τερτίπια, κοινοτοπίες πολιτικάντικες. Μετά την οδύνη, τον σπαραγμό, την ανεπούλωτη εγκληματική πληγή των εθνικών μας σπλάχνων, ο Ηλίας Ψινάκης έχει γίνει ο πιο μισητός άνθρωπος τουλάχιστον των social media και αντικείμενο χλευαστικών σχολίων, ειδικά μετά την αποκάλυψη
ειδικά μετά την αποκάλυψη πως ενώ στις κάμερες έλεγε ότι ενώ η μαμά του ήταν μέσα στην κουζίνα, η φαραωνική βίλα του στο Νέο Βουτζα, στέκει άθικτη με καψαλισμένα ελαφρώς τα δέντρα της αυλής. Ακόμη κατηγορήθηκε για απουσία τις πρώτες πολύτιμες ώρες, πως αντιμετώπισε τα μέσα μετά από ώρες που έκαιγαν οι φωτιές περιουσίες, ζωές, ανθρώπους, φορώντας μαύρα γυαλιά σαν ροκ σταρ σε γκραντε εμφάνιση, ενώ ο απάνθρωπος πόνος έσφυζε γύρω του σαν ρευστοποιημένος, γεμάτος καπνιά και μυρωδιά καμένου, αέρας.
ο Ηλίας Ψινάκης έκανε το καθιερωμένο πάρτι του, στο γνωστό Νammos στη Μύκονο, ζητώντας από τους καλεσμένους του «να τα σπάσουμε μαζί αλά Ελληνικά
Σε λίγο, επίσης καθιερωμένα, θα έσπαγαν φωτιές, αλλά αυτές θα έκαιγαν ζωές και θα πυράκτωναν ανεξίτηλα και για πάντα ψυχές. Ο κύριος δήμαρχος, φυσικά και δεν γιόρτασε την ονομαστική του εορτή σε κάνα ταπεινότερο μέρος στο Μαραθώνα, αλλά στην Μύκονο του μπότοξ, του σινιέ και της πορσελάνης στα δόντια, των πλαστικών επεμβάσεων και όλου εκείνου του ακριβώς αλά Ελληνικά post kitsch, που σπάει πιάτα, χορεύει
μπουζουκό ραπ αμανάδες καψούρας σα θορύβους και κουνάει ελληνικά σημαιάκια, τάχα μου, σε ένδειξη πατριωτισμού σαλονάτου. Με βαθύ μαύρισμα, όπως οφείλει στον εαυτό του κάθε κοσμοπολίτης, ντυμένος στα λευκά, για πιο νησιώτικο στυλ ο δήμαρχος Μαραθώνα τραγουδούσε «αυτό το βράδυ θα ‘ναι δικό μας», ενώ φίλοι του έσπαγαν τα πιάτα στα πόδια του. Ο Δήμαρχος Μαραθώνα ανέβασε μια φωτογραφία στο instagram γράφοντας: «Μερικά από τα αγαπημένα μου δημαρχόπουλα από την Μύκονο, Άνδρο, Κρήτη και την παλιά καλή μου φίλη Βίκυ Λέανδρος που δείξαμε στους ξένους διπλωμάτες και καλεσμένους μας πως γλεντάμε στην Ελλάδα».
Σε λίγες μέρες θα τους δείχναμε σε παγκόσμιο επίπεδο και πως καιγόμαστε, παρουσιάζοντας μια εικόνα πως το Μάτι δεν είχε χιλιοπληρωμένα και νομιμοποιημένα αυθαίρετα, αλλά πως ήταν κάτι σα τις βραζιλιάνικες φαβέλες με δικούς νόμους, τάχα και συνήθειες! Εκεί, όμως στο κομψό, όλο κέφι, πολυτελές πάρτι και –αλίμονο!- ο Αντώνης Ρέμος, η Βίκυ Λέανδρος, η Κατερίνα Παναγοπούλου, η Μαρίνα Βερνίκου, ο Τάκης Ζαχαράτος, η Ασπασία Λεβέντη, η κόρη του προέδρου της
Κύπρου Έλσα Αναστασιάδη. Παρευρέθηκαν επίσης οι δήμαρχοι της Αμφικτιονίας, οι πρέσβεις της Γεωργίας και της Αυστρίας, εφοπλιστές, Κινέζοι επενδυτές, ενώ υπουργός και τραπεζίτες από το Μεξικό του έκαναν έκπληξη με μια μεξικάνικη ορχήστρα. Αναμενόμενος ο κοσμοπολιτισμός και η άνεση του κυρίου δήμαρχου σε διεθνές επίπεδο και δικαίωμα του, άλλωστε, ως μπον βιβέρ, να γιορτάζει πλούσια, σε ένα σύμπαν παράλληλο απ αυτό της Ελλάδας. Το χιούμορ του, ο αυτοσαρκασμός, η συμπεριφορά εκτός κανόνων αλλά με ευγένεια πάντα, ήταν άλλωστε αυτά που τον είχαν κάνει αγαπητό και του χάρισαν το 60 τοις εκατό των ψήφων των δημοτών του Μαραθώνα. Μόνο που πια δεν έχει πλάκα!
Το περασμένο καλοκαίρι η Πάρνηθα λαμπάδιαζε και καιγόταν για τρεις μέρες κάθε τι όμορφο και απαραίτητο για τη ζωή. Πάλι απειλούταν ο μεγάλος δήμος του Μαραθώνα και πάλι περιουσίες και άνθρωποι κινδύνευαν. Πάλι στο ίδιο έργο, πρωταγωνιστές όσοι πάσχιζαν να ξεφύγουν και να σώσουν οικογένειες και ζώα απ την φωτιά. Ο κύριος δήμαρχος είχε εμφανιστεί με καθυστέρηση, γιατί φυσικά ήταν Αύγουστος και βρίσκονταν για διακοπές στο κοσμοπολίτικο στέκι, τα Κουφονήσια.
«Το έμαθα σήμερα το πρωί ενώ ήμουν σ’ ένα ερημονήσι» είχε πει στις κάμαρες, χτυπώντας ξύλο που δεν είχε επεκταθεί η φωτιά στο δήμο του και συνέχισε δραματικά, τονίζοντας πως «μόλις το άκουσα πήρα ένα ελικόπτερο, τσακίστηκα και ήρθα. Ήρθα με ελικόπτερο σφαίρα, ήμουν σε ένα νησί που δεν είχε ούτε αεροδρόμιο, ούτε πλοίο, ούτε τίποτα και ήρθα να δω». Χαρακτήρισε ακόμα «ωραίο τυπάκι» τον υπεύθυνο της πυροσβεστικής και περιέγραψε πώς τον έσωσε ένας πυροσβέστης –γιατί φυσικά και κινδύνεψε!- λέγοντας «πέταξε τον γέροντα πιο κει και γλίτωσε το ολοκαύτωμα».
Και φτάνουμε σ’ αυτή τη μαύρη Δευτέρα του Ιουλίου του 2018, όπου άνθρωποι τρέχουν σε μια σωτήρια εμποδισμένη, να γλιτώσουν από επιθετικές, αδηφάγες φλόγες, που πτώματα επιπλέουν στη θάλασσα, έφηβες ρίχνονται στους γκρεμούς με τα φουστανάκια τους να καίγονται, βρέφη, παιδιά, ηλικιωμένοι απανθρακώνονται, άλλοι αγνοούνται, κάποιοι βρίσκονται στο πέλαγος
βαθιά, χαμένοι με κάθε σημασία της έννοιας, άλλοι πεθαίνουν αγκαλιά! Θρήνος, οδύνη, χαλασμός, σπαραγμός! Που είναι ο δήμαρχος; Θα απαντήσει πως απέφυγε να μιλήσει το προηγούμενο διάστημα γιατί δεν ήθελε να μιλήσει με τόσα θύματα και πως ήταν στο Δήμο και συντόνιζε τις ενέργειες που έπρεπε να γίνουν σε συνεργασία με την Περιφέρεια και το Υπουργείο. Για την ανυπαρξία νερού στους κρουνούς ο κύριος Ψινάκης, θα πει ότι αυτό «ήταν αποτέλεσμα της διακοπής ρεύματος που έγινε στη ΔΕΗ, γιατί το νερό έρχεται μέσω αντλιών που δουλεύουν με ρεύμα».
