Ο Ηλίας Κλωναρίδης προσκεκλημένος του δημοσιογράφου Νίκου Βάνη στην ψηφιακή μπάντα elliniko-fenomeno.com (14/01/2012), μιλά για τα τραγούδια του, την 40 χρόνων καλλιτεχνική του πορεία, για το διαδίκτυο, το πόσο χρήσιμο είναι για ένα καλλιτέχνη σήμερα, αναφέρεται με πίκρα στο λαϊκό τραγούδι που πολεμάτε τόσα χρόνια από το σύστημα.
Ο Ηλίας Κλωναρίδης είναι ένας από τους καλλιτέχνες που άφησαν ανεξίτηλο σημάδι στην ιστορία της δισκογραφίας, με τις επιλογές του, και την διάρκεια τους. Απέδειξε ότι δεν έχει σημασία πόσους χρυσούς, ή πλατινένιους, ή συναυλίες θα κάνεις, αλλά πόσο αντέχει στην φθορά του χρόνου ένα τραγούδι, πόσο κρατάει τον θέση του στις καρδιές μας.
Είναι φωνή που σε καθηλώνει, νιώθεις ότι κάτι συμβαίνει, ότι κάποιος σου κλέβει την καρδούλα σου και την ταξιδεύει. Παρ΄ όλα τα χρόνια που πέρασαν η φωνή του είναι πιο μεστή, πιο βαθιά. Είναι από τους καλλιτέχνες που χωρίς πρόβες και δοκιμές, ερμηνεύει τα τραγούδια με την ψυχή του.
Νίκος Βάνης: Σήμερα φίλοι μου ακροατές είναι μαζί μας, ένας διαχρονικός λαϊκός καλλιτέχνης του Ελληνικού πενταγράμμου, που διαθέτει μια σπάνια και ξεχωριστή φωνή. Χαίρετε κύριε Κλωναρίδη, τι κάνετε;;
Η. Κλωναρίδης: Καλησπέρα, εύχομαι καλή χρονιά, χρόνια πολλά σ΄ όλον τον κόσμο.
Ν. Βάνης: Ξέρετε μέσω του ψηφιακού ραδιοφώνου μας ακούει πολύς κόσμος, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλα τα πλάτη και μήκη του κόσμου. Κύριε Κλωναρίδη έχετε να έλθετε πολύ καιρό στην Θεσσαλονίκη.
Η. Κλωναρίδης: Ναι, έχω πολύ καιρό. Πιστεύω σε κανένα μήνα να γίνει η δουλειά, βρίσκομαι σε κάποια συζήτηση, συγκεκριμένα μου έκανε πρόσκληση ο Χάρρυ Κλυνν, δεν γνωρίζω όμως ακόμα πως λέγεται ο χώρος όπου θα εμφανιστώ.
Ν. Βάνης: Πόσα χρόνια έχετε να έλθετε στην Θεσσαλονίκη;;
Η. Κλωναρίδης: Δεν θυμάμαι ακριβώς, 6-7 ίσως και παραπάνω.
Ν. Βάνης: Πάντως η Θεσσαλονίκη σας αγαπά, και τα τραγούδια σας εδώ στη πόλη ακούγονται, αυτό είναι μεγάλη τιμή για έναν καλλιτέχνη.
Η. Κλωναρίδης: Ναι, είναι ευχάριστο για μένα να ακούγονται τα τραγούδια μου μετά από τόσα χρόνια, γιατί σήμερα είναι πολύ σπάνιο, λόγω της πληθώρας τραγουδιών. Δυστυχώς άλλα γίνονται επιτυχίες, άλλα σβήνουν και ούτε πια ξανακούγονται.
Δεν ξέρω που οφείλεται ότι, τα τραγούδια μου άντεξαν. Είναι θέμα ποιότητος τραγουδιών, είναι του ότι, δεν τα έπαιξαν πάρα πολύ, και έγιναν γλυκά – γλυκά μέσα στον χρόνο;; ίσως είναι αυτό. Όταν τα παίζουν πάρα πολύ στην εποχή τους, τα εξαντλούν, κα κάπου μετά δεν ξανασχολούνται.
Ν. Βάνης: Πάντως κύριε Κλωναρίδη επειδή διανύουμε την εποχή της ψηφιακής τεχνολογίας , και όλα πήγαν στον διαδίκτυο, είναι εύκολο να σας βρουν.
Η. Κλωναρίδης: Αυτό ναι, είναι πραγματικά εργαλείο πολύ χρήσιμο για ορισμένους ανθρώπους που έχουν ενδιαφέρον να γνωρίσουν καλλιτέχνες, και τα τραγούδια τους. Εγώ δεν έχω επίσημη ιστοσελίδα, λέω στα παιδιά μου να κάνουν.
Εγώ δεν ασχολούμαι, και μπορεί να είναι λάθος μου, δεν γνωρίζω πώς να χειρίζομαι τον υπολογιστή. Εν πάσει περιπτώσει όλως και εγώ με τη σειρά μου ανακαλύπτω, μέσω των παιδιών μου κάποια τραγούδια που κατά καιρούς ακούω, επιλέγω, και βρίσκω, όπως μπορεί να βρει ο καθένας ότι, θέλει και να ενημερωθεί για τον οποιοδήποτε καλλιτέχνη.
Ν. Βάνης: Να πω το εξής, με το διαδίκτυο, μέσω YouTube μπορούμε να βρούμε όποια τραγούδια θέλουμε. Εγώ ασχολούμαι πολλά χρόνια με το διαδίκτυο, γύρω στα 16. Όταν συζητούσε για το διαδίκτυο κάποιοι με κορόϊδευαν, ειδικά με την Ελληνική διασκέδαση ασχολούμαι πολλά χρόνια. Πάντως αυτό έλεγα και τον φίλο μου Χάρρυ Κλυνν, το διαδίκτυο είναι ένα εργαλείο χρήσιμο.
Η. Κλωναρίδης: Είναι καλό, γίνονται πράγματα εκεί, και μάλιστα ανέξοδα. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να βάλεις μέσα την δουλειά σου, και από εκεί να γίνονται γνωστές οι προσπάθειες, τα τραγούδια κάποιων ανθρώπων που έχουν να δείξουν το ταλέντο τους. Είναι ένα μέσο προβολής, διαφήμισης, θα έλεγα ανέξοδης.
Ν. Βάνης: Αυτό έκανε ο φίλος μου και νεότερος συνάδελφος σας Νίκος Βέρτης, ένα νέο τραγούδι του με τίτλο “Φεύγω” ξεκίνησε να παίζεται από το διαδίκτυο, δεν το έχει δώσει στα αναλογικά ραδιόφωνα. Θα πρέπει και ο Ηλίας Κλωναρίδης να κάνει κάποια καινούργια τραγούδια, διότι εσείς είστε ένας καλλιτέχνης που ψάχνετε πάντα ποιοτικά τραγούδια.
Η. Κλωναρίδης: Κατά καιρούς κάνω διάφορες συμμετοχές, αλλά δεν είναι κάποια τραγούδια που επιλέγω, απλώς κάνω το χατίρι κάποιων. Εν πάει περιπτώσει είναι πολύ δύσκολα τώρα, διότι δεν ξέρω κατά πόσον μπορεί μέσω διαδικτύου να γίνει, γιατί ακόμα το ραδιόφωνο είναι απαραίτητο να ακούγεται. Ακόμα το ραδιόφωνο παίζει έναν ρόλο. Αυτό βέβαια στοιχίζει γιατί δεν σε παίζει κανένας, εάν δεν πληρώσεις, ειδικά τώρα δεν παίζει τίποτα χωρίς χρήματα.
Ν. Βάνης: Τα ραδιόφωνα ζητούν τρελά λεφτά. Επίσης γίνεται και ένα άλλο κύριε Κλωναρίδη, γιατί είμαι στο χώρο της διασκέδασης εδώ στην Θεσσαλονίκη 25 χρόνια, αλλά και στην Αθήνα με γνωρίζουν άπαντες. Οι καλλιτέχνες για να κάνουν έναν δίσκο πληρώνουν στους δημιουργούς μεγάλα ποσά, το ίδιο και στα Μ.Μ.Ε, για ένα τραγούδι τους ζητούν 30.000 Ευρώ.
Η. Κλωναρίδης: Είναι πράγματι δύσκολα ειδικά για τους νέους, αλλά και για όλους να αναδειχθούν σήμερα, γιατί κοστίζει πάρα πολύ η διαφήμιση, γιατί οι εταιρείες πια δεν έχουν όφελος, δεν έχουν κέρδος, δεν ασχολούνται με την ανάδειξη νέων καλλιτεχνών. Ο καθένας ότι κάνει μόνος του, εάν έχει λεφτά και τα παίξει κορώνα γράμματα μπορεί κάτι να κάνει, εάν είναι όλα μαζί συντονισμένα, καλή διαφήμιση, καλή δουλειά, να διαθέτει και καλή φωνή, μπορεί να γίνει κάτι. Είναι πάρα πολύ δύσκολο όμως, γιατί δεν είναι πια πρωτεύον η καλή φωνή, είναι το πόσο θα ακουστείς.
Δυστυχώς η διαφήμιση παίζει καταλυτικό ρόλο, πάντα έπαιζε, αλλά τώρα ακόμα περισσότερο, γιατί υπάρχει φοβερός ανταγωνισμός. Και με τα τηλεοπτικά ριάλιτι βγήκαν πάρα πολλά παιδιά. Εντάξει καλώς έκαναν τα παιδιά, ο καθένας ζητά την τύχη του, αλλά από εκεί, και πέρα υπάρχει πληθώρα τραγουδιστών καλών και μετρίων.
Από εκεί και πέρα είναι θέμα τύχης, πώς να το πω, να αρέσεις στον κόσμο, να πέσεις σε κατάλληλα χέρια για να αναρριχηθείς. Πρωτεύον ρόλο δεν παίζει η φωνή σήμερα. Στην Εποχή μας κριτήριο ήταν η φωνή και μετά όλα τα άλλα, η εμφάνιση κ.λ.π Η τηλεόραση παίζει τον ρόλο αυτό, πρέπει να αρέσει η φάτσα πρώτα και μετά όλα τα άλλα.
Ν. Βάνης: Η τηλεόραση είναι ένα κλειστό club όπως το λέω εγώ, εύκολα δεν μπαίνεις μέσα.
Η. Κλωναρίδης: Ναι, πράγματι ένας καλλιτέχνης δεν μπαίνει εύκολα στην τηλεόραση
Ν. Βάνης: Είναι λυπηρό για τους νέους καλλιτέχνες, δεν αναδεικνύονται εύκολα οι δουλειές τους, που πολλές από αυτές είναι αξιόλογες.
Η. Κλωναρίδης: Οι τραγουδιστές που ήλπιζα και δικαιούνταν να κάνουν καριέρα, δυστυχώς δεν έκαναν τίποτα, αντίθετα κάποιοι άλλοι που δεν άξιζαν, έκαναν για αρκετή διάρκεια, και πήραν λεφτά, δυστυχώς αυτά συμβαίνουν.
Ν. Βάνης: Οι δισκογραφικές κύριε Κλωναρίδη έχουν τελειώσει, δεν κάνουν πλέον δισκογραφίες.
Η. Κλωναρίδης: Τίποτα δεν κάνουν. Τώρα οι επιχειρηματίες που έχουν τα κέντρα διασκέδασης παίρνουν τραγουδιστές, τραγουδίστριες, τους κάνουν οι ίδιοι την παραγωγή, τους κάνουν συμβόλαια, ότι ξέρεις θα σου φτιάξω, αλλά θα σε έχω εδώ. Έχουν ένα, ή δύο μαγαζιά ο καθένας, για να μην πω και παραπάνω, βιομηχανία ξέρεις, και τον ρόλο των εταιρειών τον παίζουν οι μπουζουκο – επιχειρηματίες. Άλλαξαν πολύ τα πράγματα, όλα ανατρέπονται, όλα αλλάζουν. Δυστυχώς δεν σταματά αυτή η ροή, πολλές φορές ισοπεδώνει τα πάντα, όνειρα, αξίες.
Η εποχή αυτή είναι οδοστρωτήρας, σαρώνει τα πάντα. Όλα ανατρέπονται, επαγγέλματα χάνουν την αξία τους, το ψωμί τους οι εργαζόμενοι. Κάποτε έλεγαν “μάθε τέχνη για να μην πεινάσεις”, τώρα δυστυχώς και τέχνες δεν υπάρχουν, γιατί στο σημείο αυτό μας έφεραν οι πολιτικοί μας, αλλά και ο κόσμος δεν έχει νοημοσύνη, να αντισταθεί, να βάλει το μυαλό του. Τώρα το πάμε στο πολιτικό, διότι δεν μπορώ να μην αναφερθώ, εάν είχε λίγο νιονιό ο κόσμος δεν θα δανειζόταν με τόση ευκολία, και τώρα πιέζουν οι τράπεζες.
Το σύστημα αυτό, ο καπιταλισμός δυστυχώς παίζει με τις τύχες, τις ψυχές , και τις ζωές του κόσμου. Όσο δεν σκέπτεται ο κόσμος, γιατί έτσι τον θέλουν , δυστυχώς θα παίζουν τα παιχνίδια τους, θα κερδοσκοπούν, και θα υποφέρει ο κοσμάκης. Και εμείς που απέχουμε από τον καταναλωτισμό, μας παίρνει και εμάς η μπάλα και υποφέρουμε εμείς και τα παιδιά μας.
Ν. Βάνης: Είναι λυπηρό κύριε Κλωναρίδη γιατί όλα τα νέα παιδιά είναι άνεργα, και σ΄ αυτό φταίνε οι πολιτικοί μας που μας κυβερνούν όλα αυτά τα χρόνια.
Η. Κλωναρίδης: Έκαναν έγκλημα, είμαι φοβερά αγανακτισμένος και φορτωμένος με αηδία και μίσος, γι΄ αυτούς τους πολιτικούς που έπαιζαν με το μέλλον του τόπου και των παιδιών μας. Τι να πρωτοπείς η αδικία είναι κατάφορη, μοίρασαν τον κόσμο, τον κομματικοποίησαν.
Ν. Βάνης: Εάν δεν ήσουνα σε κόμμα δεν έμπαινες στο δημόσιο.
Η. Κλωναρίδης: Δυστυχώς έτσι έμαθαν τον κόσμο, και ακόμα μυαλό δεν βάζουμε. Όταν είσαι σε κάποια ηλικία και βλέπεις, επίσης ελπίζεις κάτι να αλλάξει στον τόπο, αλλά δεν γίνεται, για μένα είναι οικτρή απογοήτευση, τι να πιστέψω;; Πίστευα κάποτε ότι τα πράγματα θα άλλαζαν, θα υπήρχε αξιοκρατία και τάξη, αλλά δυστυχώς απογοητεύτηκα.
Ν. Βάνης: Η Θεσσαλονίκη όπως λέει και το τραγούδι είναι φτωχομάνα. Έχει όμως το μεγαλύτερο ρεκόρ σε νυχτερινά κέντρα. Επειδή είμαι ερευνητής εδώ και χρόνια και κάνω δημοσιογραφία για την διασκέδαση, διαπιστώνω πως φέτος στην πόλη έχουμε πάνω από 25 νυχτερινά κέντρα.
Η. Κλωναρίδης: Δουλεύουν όλα, αυτό είναι που μετρά. Εγώ μπορεί να ζω στην Αθήνα, αλλά είμαι Θεσσαλονικιός. Έχω χρόνια στην Αθήνα λόγω του επαγγέλματος, 40 και πλέον χρόνια. Κατεβαίνω βέβαια στην Θεσσαλονίκη, αλλά δεν ζω την νυχτερινή ζωή της, εσείς τα ξέρετε βέβαια. Μακάρι να δουλεύουν τα κέντρα για να έχουν δουλειά οι μουσικοί, οι σερβιτόροι, οι πορτιέρηδες και όλο το υπόλοιπο προσωπικό που απασχολούν.
Ν. Βάνης: Πίσω από τα νυχτερινά κέντρα υπάρχει μια βιομηχανία.
Η. Κλωναρίδης: Μακάρι να δουλεύουν, για να διατηρούνται και να μην ξενυχτούν τζάμπα.
Ν. Βάνης: Εδώ δουλεύουν όλα.
Η. Κλωναρίδης: Τι είδους μαγαζιά είναι, τα μεγάλα νυχτερινά κέντρα;;
Ν. Βάνης: Και τα μεγάλα, αλλά δημιουργήθηκαν και μικροί χώροι 150 θέσεων που δουλεύουν, γυρίζουμε πίσω Ηλία Κλωναρίδη.
Η. Κλωναρίδης: Μικροί χώροι, να σου πω, βεβαίως αυτή είναι η πραγματική διασκέδαση. Όταν ο χώρος είναι από 1.000 άτομα και πάνω, δεν μπορείς να έχεις την επαφή, και σε στριμώχνουν κιόλας. Οι μικροί χώροι είναι πιο ανθρώπινοι, για τον καλλιτέχνη.
Ν. Βάνης: Εδώ και δύο χρόνια έχει γίνει ένα τέτοιο μαγαζί, δουλεύει πενθήμερα, στο σχήμα είναι τρεις παλιοί καλλιτέχνες, μπορεί να τους γνωρίζεις , ο Ηλίας Πασχάλης, ο Μάκης Καλατζής, και ο Αντωνίου.
Η. Κλωναρίδης: Που βρίσκεται αυτός το χώρος;;
Ν. Βάνης: Στην Αγίου Δημητρίου, το μαγαζί λέγεται “Κέφια”.
Η. Κλωναρίδης: Τους ξέρω όλους, μακάρι να δουλεύουν οι άνθρωποι.
Ν. Βάνης: Μαζί με τους καλλιτέχνες δουλεύουν και οι εργαζόμενοι. Προχθές που ήμουν εκεί όλοι μου είπαν ότι είναι ευχαριστημένοι, διότι πληρώνονται. Έχουμε και μεγάλα μαγαζιά όπως είναι το “Fix Live”, χωρητικότητας 2200 ατόμων όπου εμφανιζόταν ο Βασίλης Καρράς, με τον Νίκο Μακρόπουλο, και η “Πύλη Αξιού” που εμφανιζόταν ο Γιάννης Πάριος με την Έλενα Παπαρίζου.
Η. Κλωναρίδης: Την “Πύλη Αξιού” την ξέρω, είναι το μεγαλύτερο κέντρο.
Ν. Βάνης: Οι μεγάλοι χώροι δουλεύουν με χορούς το βλέπω και από την Αθήνα, οι οποίοι όμως χοροί έχουν πλέον λιγοστέψει, δεν είναι όπως παλιά. Επίσης ο Θέμης Αδαμαντίδης εμφανίζεται στην πόλη σε ένα χώρο 350 θέσεων στο “cine Live”.
Η. Κλωναρίδης: Καινούργιος χώρος είναι αυτός, σε ποια περιοχή βρίσκεται;;
Ν. Βάνης: Είναι του επιχειρηματία κυρίου Παυλίδη ο οποίος είχε το “Ορόσημο” στην άλλη πλευρά της πόλης, το κέντρο αυτό βρίσκεται στην Δελφών. Η Άντζελα Δημητρίου εμφανίζεται την Κυριακή και ο Θέμης Παρασκευή και Σάββατο.
Η. Κλωναρίδης: Ο Παυλίδης έχει το “Ορόσημο”;;
Ν. Βάνης: Ναι ο Παυλίδης το είχε, τώρα έκανε μαγαζί στην Ανατολική Θεσσαλονίκη έφυγε από την Δυτική και το ονόμασε “Cine Live”. Επίσης στο πρώην “Άστρα “ που ονομάστηκε “Theama Live” ακούγεται ότι θα έλθει ο Μάκης Χριστοδουλόπουλος. Άρα θα πρέπει και εσύ φίλε μου Ηλία Κλωναρίδη , μου επιτρέπεις να σε αποκαλώ φίλο, όπως φίλος μου είναι και ο Χάρρυ Κλυνν, να έλθεις για εμφανίσεις στην Θεσσαλονίκη.
Η. Κλωναρίδης: Τέλος πάντων, τι να πω, υπάρχουν καλές φωνές, αλλά δεν έχει σχέση η τότε εποχή, μ΄ αυτόν τον καθαρό ήχο, το λαϊκό, το ζεϊμπέκικο, σήμερα το υπηρετούν λίγοι. Το καθαρό τραγούδι σήμερα βάλετε, θα δούμε ποιος θα αντέξει. Εγώ παραμένω σταθερός στις αξίες, και στο είδος που τραγουδάω, μ΄ αρέσει το καλό τραγούδι από όλους τους χώρους, αλλά το θέμα είναι να υποστηρίζετε, να το δέχεται ο κόσμος και τα νέα παιδιά. Γιατί λέμε ακούμε παλιά τραγούδια, αλλά μόνο τσιφτετέλια τα οποία είναι ντιριντάχτα. Ποιος παραγγέλνει το “Καρδιά παραπονιάρα” και να το χορεύει όπως παλιά, δεν υπάρχει κανείς, αυτό παρατηρώ. Αυτά τα τραγούδια κάποια στιγμή ήταν σε ημερησία διάταξη. Το “καημό μεσ΄την καρδούλα μου” ποιος το ξέρει, κανένας, αυτά έσβησαν χρόνο με τον χρόνο.
Ν. Βάνης: Ίσως και οι νέοι μουσικοί και μαέστροι να μην γνωρίζουν αυτά τα τραγούδια.
Η. Κλωναρίδης: Κάθομαι και χαζεύω την τηλεόραση η οποία είναι όλο τρα- λα – λα, μια εκπομπή σοβαρή δεν υπάρχει για να αναδεικνύει αυτά τα τραγούδια που πάνε να ξεχαστούν τελείως. Κλασικά μεγάλα τραγούδια δυστυχώς δεν προβάλλονται, ούτε από τα κρατικά μέσα, και είναι λυπηρό.
Ν. Βάνης: Το λαϊκό τραγούδι κύριε Κλωναρίδης πολεμήθηκε πολύ από το σύστημα, ποια είναι η γνώμη σας;;
Η. Κλωναρίδης: Βέβαια πολεμήθηκε από τις εταιρείες, οι οποίες ήθελαν τα ξενόφερτα ακούσματα, το λαϊκό τραγούδι βάλετε από παντού, όλα Αμερικανοποιήθηκαν, μπήκε στην ζωή μας αυτός ο ξενόφερτος ήχος. Εμείς δυστυχώς αντιγράφουμε, δεν παίρνουμε στοιχεία για να κάνουμε τα δικά μας. Εδώ είμαστε γεμάτοι από μουσική, έχουμε μουσική που δεν υπάρχει αλλού, άλλος τόπος δεν έχει τέτοια χρώματα μουσικής, όπως είναι το Ηπειρώτικο, το Θρακιώτικο, γενικά το παραδοσιακό δημοτικό τραγούδι, το Σμυρναϊκό, το καθαρό λαϊκό, το ρεμπέτικο, πολλά ήδη μουσικής, αλλά εμάς μας αρέσει να αντιγράφουμε τους Αμερικανούς παντού.
Τρελαίνομαι όταν υπάρχουν Ελληνόπουλα που τραγουδούν μόνο Αγγλόφωνα εντός Ελλάδος. Αναρωτιέμαι αυτοί οι γονείς πως ανέθρεψαν αυτά τα παιδιά, δεν τους καθοδηγούν κάπως ότι, υπάρχει καλή Ελληνική μουσική, γιατί να μην τραγουδούν στην Ελληνική γλώσσα. Στεναχωριέμαι πραγματικά όταν ακούω να τραγουδούν Αγγλικά Έλληνες τραγουδιστές, και μάλιστα τραγουδούν μόνο Αγγλικά και όχι μόνο ένα τραγούδι, για να πω, άντε δεν πειράζει.
Ν. Βάνης: Τα τελευταία χρόνια κύριε Κλωναρίδη δεν βλέπουμε να βγαίνουν καλλιτέχνες από την Θεσσαλονίκη, εκτός από τον Νίκο Βέρτη, νομίζω ότι τους τρώει το σύστημα.
Η. Κλωναρίδης: Είναι πολύ δύσκολα, όλοι παλεύουν, θέλει πολλά λεφτά για να βρει ένας καλλιτέχνης τραγούδια, άλλωστε το είπε και εσύ. Οι συνθέτες τους λένε θέλω τόσα στο χέρι, για να σου γράψω, τα απαιτούν εν τη παλάμη. Μετά τα στούντιο είναι πολλά , τώρα όλα είναι ψηφιακά, δεν είναι πολλά τα έξοδα, αλλά η διαφήμιση είναι που κοστίζει. Ποιοι σήμερα έχουν να δαπανήσουν τόσα λεφτά;; Και δεν μιλάμε για 5.000 – 10.000 Ευρώ, μιλάμε για πολύ μεγάλα ποσά, για να πιάσεις κάποιο ραδιόφωνο, για να μπορέσει να ακουστεί μια δουλειά, και εάν βέβαια γίνει, ποτέ δεν είναι σίγουρο τίποτα!!
Ν. Βάνης: Πως ήταν τα πράγματα όταν εσείς ξεκινήσατε το τραγούδι;;
Η. Κλωναρίδης: Τότε τα πράγματα είχαν πάρει το δρόμο τους. Εγώ όταν πέρασα από ακρόαση το 1977 με ενέκρινε η δισκογραφική εταιρεία Κολούμπια, που δούλευε οργανωμένα, υπήρχαν οι παραγωγοί, το τμήμα διαφήμισης. Άρχισα τις συναυλίες με τον Γιάννη Μακρόπουλο, μετά έκανα τον πρώτο μου δίσκο με τον Γιώργο Κατσαρό, τότε είχα εμφανιστεί σε κάποιες εκπομπές της κρατικής τηλεόρασης, στο “Να η ευκαιρία” με τον Γιώργο Κατσαρό, ο οποίος μου είπε θα πας εκεί στο τάδε ραδιόφωνο. Τότε δεν υπήρχαν πολλά μέσα μόνο τα κρατικά, από εκεί γινόταν γνωστή η δουλειά σου. Υπήρχαν πληρωμένες εκπομπές από τα κρατικά ραδιόφωνα, από την ΥΕΝΕΔ, το δεύτερο πρόγραμμα της ΕΡΤ σχετικές με το τραγούδι.
Έτσι γινόντουσαν τα πράγματα. Δούλευαν από την εταιρεία, γιατί όταν πίστεψαν σε μένα, σου λέει, θα σε φτιάξουμε. Εγώ ήμουνα ένα όργανο που εκτελούσα τις διαταγές, πήγαινε εδώ, πήγαινε εκεί. Ήταν οργανωμένα τα πράγματα, απλώς εσύ εκτελούσες το πρόγραμμα που σου είχαν οι άνθρωποι της εταιρείας, οι διαφημιστές. Τώρα θα πρέπει να τα κάνεις όλα μόνος σου.
Ν. Βάνης: Τώρα κύριε Κλωναρίδη θέλουν το πακέτο.
Η. Κλωναρίδης: Τώρα πας έτοιμη την δουλειά και σου λένε, τι να την κάνουμε;; Αδιαφορούν τελείως, γιατί δεν υπάρχει κέρδος.
Ν. Βάνης: Κύριε Κλωναρίδη σας ευχαριστώ θερμά που τα είπαμε, σας περιμένουμε στην Θεσσαλονίκη με τον Χάρρυ Κλυνν.
Η. Κλωναρίδης: Θα χαρώ πολύ να τα πούμε από κοντά, καλό βράδυ σε όλους, σ΄ ευχαριστώ πολύ.
