Του Δημήτρη Ρομποτή*
Στο χτεσινό σχόλιο με θέμα τους εορτασμούς για το ΟΧΙ στην Ουάσιγκτων, κατήγγειλα την εκτός προγράμματος, με μορφή σφήνας, παρουσία της κ. Ντόρας Μπακογιάννη η οποία μίλησε κιόλας αναλαμβάνοντας με τη χαρακτηριστική της θρασύτητα την εκπροσώπηση του ελληνικού λαού στη σχετική εκδήλωση, άσχετα αν ήταν παρών ο πρέσβυς της Ελλάδος ο οποίος και έκανε τον σχετικό χαιρετισμό ως όφειλε.
Και επειδή τίποτα δεν είναι τυχαίο στην περίπτωση της οικογένειας Μητσοτάκη, φαίνεται ότι η εμφάνιση εντασσόταν σε ένα ευρύτερο σχέδιο ανάκαμψης των πολιτικών της εκπροσώπων στο προσκήνιο, από το οποίο ποτέ δεν απομακρύνθηκαν ούτως ή άλλως, έμεναν όμως σε απόσταση ασφαλείας για μας τους υπόλοιπους!
Αιχμή του δόρατος αυτή τη φορά είναι ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, τον οποίον προωθεί ανενδοίαστα πλέον το ψευτοαστικό ή υπεραστικό κατεστημένο της ψιμυθισμένης βλαχιάς για αρχηγό του μπλε ΠΑΣΟΚ, γνωστού και ως Νέα Δημοκρατία.
Σχεδόν όλοι οι αρθρογράφοι της Καθημερινής, για παράδειγμα, έχουν ταχθεί αναφανδόν υπέρ του και οι πιο διστακτικοί τον εμφανίζουν ως τον καλύτερο από τις υπάρχουσες επιλογές, στη λογική Μητσοτάκης ή χάος (άσχετα αν μ’αυτό τον τρόπο άθελά τους εμφανίζουν το χάος ως τη λιγότερο επώδυνη επιλογή)!
Αν τα πράγματα έφταναν έως εκεί, δεν θα υπήρχε πρόβλημα, πού το μεμπτόν να υποστηρίζει κάποιος αρθρογράφος ή μέσον ενημερώσεως κάποιον υποψήφιο; Η οικογένεια Μητσοτάκη όμως δεν αρκείται στα κόσμια, τα θέσμια και στην απλή εκδήλωση προτίμησης ή εύνοιας.
Το να είσαι «φίλος» δεν σε κάνει δικό τους, απαιτούν ολική υποταγή, τυφλή υπακοή, πλήρη ταύτιση, η νοοτροπία τους είναι tribal, θυμίζει συμμορία ή και μυστική οργάνωση τα μέλη της οποίας έχουν δεσμούς αίματος με τον κατά περίπτωση αρχηγό ή αρχηγούς. Και οι δεσμοί αίματος δεν είναι απαραίτητα συγγενικοί, προκύπτουν από τη μετοχή στο κοινό «έγκλημα».
Δεν ξέρω αν έχετε γνωρίσει ποτέ «δικούς τους» ανθρώπους. Τότε θα καταλάβετε ακριβώς τί εννοώ, όταν διαπιστώσετε την ουσιαστική αδυναμία χαρακτήρα που τους διακρίνει, το δουλοπρεπές και γλοιώδες ύφος απέναντι στα μέλη της «αγ(ρ)ίας» οικογένειας, τη στυγνή, απρόσωπη και επιτελική χρησιμοθηρία τους και τέλος την ικανότητα/αρρώστεια να υποτάσσουν πλήρως το εγώ τους στα άνωθεν σχέδια.
Για να μπης στον κύκλο πρέπει ή να μην έχης ή να έχης εξουδετερώσει τελείως την προσωπικότητά σου. Και φυσικά να απαιτής εν συνεχεία τα ίδια από τους υποτιθέμενους «δικούς σου» ανθρώπους. Η οικογένεια Μητσοτάκη δεν είναι απλά βιολογική οντότητα, είναι νοοτροπία, διεστραμένη εξέλιξη του αλήστου μνήμης κλεφταρματολιτισμού.
Ηδη με την ανακοίνωση της υποψηφιότητας Κυριάκου Μητσοτάκη, κόπηκε, χωρίς προειδοποίηση, από τον Β(Λ)ΗΜΑ FM χιουμοριστικό 10λεπτο του Γιώργου Μητσικώστα που σατίριζε το νέο «enfant terrible» της πολιτικής (το άλλο ήταν το «παιντί» της Μαργαρίτας. Ευτυχώς από ‘κείνον γλυτώσαμε!).
Σαν να μην έφτανε αυτό, κόπηκε και σατιρική εκπομπή που επρόκειτο να αρχίση στο MEGA (το της θαλάσσης κράτος) με τον τίτλο Mhtsi Show, ενώ είχε εγκριθεί και συμπεριληφθεί στον προϋπολογισμό του σταθμού! Ο επίσημος λόγος που έδωσε στον κ. Μητσικώστα το κανάλι ήταν ότι η εκπομπή δεν θα γίνη «λόγω των πολιτικών εξελίξεων», χωρίς περαιτέρω διευκρινίσεις. Ο εστί μεθερμηνευόμενον ότι κόπηκε επειδή δεν θα ήθελαν να σατιρίζεται ο εκλεκτός τους μεσούσης της «προεκλογικής» περιόδου για την ανάδειξη αρχηγού της ΝΔ!
Αυτά όσον αφορά στο «νέο ήθος» που υποτίθεται ότι εισάγει και ως προς το κατά πόσον «διαφοροποιείται» από τις μητσοτακικές του καταβολές, επιστέγασμα των οποίων είναι οι θεατρινισμοί περί διαφοροποιήσεως της Ντόρας από την επιλογή του να είναι υποψήφιος!
Στο σημείο αυτό να διευκρινίσω ότι σε προσωπικό επίπεδο δεν έχω κάτι με τους Μητσοτάκηδες. Μάλιστα υποστηρίξαμε οικογενειακώς τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ως αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας και εν συνεχεία στη βραχύβια πρωθυπουργία του γιατί θεωρούσαμε ότι ήταν η αποτελεσματικότερη επιλογή τότε και τόλμησε πράγματα που κανείς πριν απ’αυτόν δεν είχε τολμήσει. Ούτε «μάσησα» ποτέ για τα περί «αποστασίας». Ηταν περίεργες οι καταστάσεις εκείνη την εποχή, ουδείς «άσφαλτος» όπως θα έλεγε και η Αντζελα Δημητρίου, οι λογικές και οι προτεραιότητες παίζονταν σε διαφορετικά μέτρα και σταθμά. Επιπλέον, ο Μητσοτάκης είχε καλέσει κατ’επανάληψη σε τηλεοπτικό διάλογο τον Παπανδρέου τη δεκαετία του ’80 για να μιλήσουν σχετικά με την περίοδο της «αποστασίας» και ο τελευταίος δεν είχε τολμήσει.
Το γεγονός όμως ότι στήριξα (με την ψήφο μου, αν μη τί άλλο) τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη δεν σημαίνει ότι πρέπει να κάνω το ίδιο και με τους απογόνους του. Η Ντόρα ποτέ δεν με έπεισε για τις ικανότητές της, ούτε καν για τις προθέσεις της! Τα έργα και οι ημέρες της στην πολιτική ήταν πάντα συνισταμένες κι’όχι συνιστώσες των φιλοδοξιών της. Ούτε θεωρώ ότι διαθέτει πολιτική κρίση και ευφυία, μόνον απύθμενο θράσος.
Ακόμη λιγότερο με πείθει ο Κυριάκος που από τη μία προσπαθεί να εμφανιστή ως ο ανανεωτικός Μητσοτάκης κι’από την άλλη μεθοδεύει ή αποδέχεται πρακτικές εντελώς παλαιοκομματικές όπως το κόψιμο εκπομπών. Ούτε έδειξε τίποτα ουσιαστικό κατά τη βραχύβια παρουσία του στο κοινοβούλιο ή στον υπουργικό του θώκο. Μόνο μεγαλόστομες φιοριτούρες, εκθέσεις ιδεών και τάση για προφορικού χαρακτήρα συγκρούσεις με όσα καταδίκαζε. Αν δεν μπορούσε ή δεν τον άφηναν να φέρη εις πέρας αυτά που ήθελε ας είχε παραιτηθεί! Μάγκες εκ του ασφαλούς έχουμε πολλούς!
Προς αποφυγήν παρεξηγήσεως, να επαναλάβω ότι διάκειμαι κριτικά απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη όχι λόγω του επιθέτου που κουβαλάει, αλλά επειδή φαίνεται ότι εμφορείται από το αρνητικό πρόσημό του. Τελικά, μοιάζει αφέλεια να πιστεύη κανείς ότι μπορεί να ασπρίση ο κόρακας. Χώρια που ό,τι είναι έως τώρα το οφείλει σ’αυτό (στο επίθετο), δεν έχει «ματώσει» που λέει κι’ο Τσίπρας (άλλος δουλευταράς αυτός!), δεν ένοιωσε ποτέ την αγωνία της ανεργίας, την αβεβαιότητα για το μέλλον, την ανάγκη να βγη στην πιάτσα και να φάη τα μούτρα του για να μάθη. Μας προέκυψε σαν τον μαϊντανό και τώρα πρέπει να τον φάμε στη μάπα ως αρχηγό της ΝΔ!
Θα μου πείτε, ελεύθερη διαδικασία είναι, όποιος θέλει ψηφίζει. Σωστά, μόνο που για κάποιους είναι πιο …ελεύθερη και φροντίζουν να λάβουν τα μέτρα τους, όπως έγινε με την εκπομπή Μητσικώστα, αλλά και με την «ελεύθερη» στήριξη από άλλα ΜΜΕ. Καλή η ελευθερία, αλλά αλίμονο αν αφεθή στα χέρια των απλών ανθρώπων! Θυμάστε τί έπαθε η Ντόρα με τον Σαμαρά;
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
