ΕΟΚΑ Β΄(1971-1974): Όλη η αλήθεια

Σχέσεις Μακαρίου- Γρίβα-Ελλάδας-Παπαδόπουλου-ΙωαννίδηΟι σχέσεις Γρίβα-Μακαρίου δεν ήσαν ποτέ αρμονικές αφού ο Στρατηγός πολλές φορές στο παρελθόν κατηγόρησε τον Μακάριο ως επίορκο, αδίστακτο και εξουσιομανή. Ο Γρίβας ήταν πάντοτε λάτρης της ιδέας της Ένωσης, ο Μακάριος όμως όχι (βλ. Nightmare in Athens, Μαργαρίτα Παπανδρέου). Η ρήξις των σχέσεων τους είχει σημειωθεί ήδη από τον καιρό της ΕΟΚΑ, της εγκατάλειψης της Ένωσης υπέρ της Ανεξαρτησίας, τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, η δημιουργία αυλής και παρακράτους, της απόπειρας αλλαγής του συντάγματος, της Τουρκανταρσίας, της αποτυχημένης απόπειρας δολοφονίας εναντίον του Γρίβα (Πτώση του Comett), των Γεγονότων της Κοφίνου, την απομάκρυνση της Μεραρχίας και του Στρατηγού όπως βεβαίως και η «λυκοφιλία» Μακαρίου και Γ.Παπαδόπουλου. Όλες οι Ελληνικές Κυβερνήσεις είχαν αγανακτίσει με τα καμώματα του, τα οποία έθεταν σε κίνδυνο τόσο την Ελλάδα όσο και την Κύπρο. Ο Μακάριος είχε κτίσει δίπλα του ένα σκοτεινό περίγυρο, ένα απίστευτο παρακράτος όπου όλο το δημόσιο και εκκλησιαστικό χρήμα πήγαιναν σε μια και μόνη συγκεκριμένη κατεύθυνση, την προστασία και τη διατήρηση της εξουσίας του και μέσω διάφορων παρακρατικών και

παραστρατιωτικών ομάδων-οργανώσεων πολεμά τους Κύπριους αντιφρονούντες Ενωτικούς και επεδιώκει την πλήρη διάλυση της Ε.Φ. και την αντκατάσταση της από ένα έμπιστο προς αυτόν μισθοφορικό στρατό. (Παρόμοιες σκέψεις έκαναν και οι Αριστεροί του ΑΚΕΛ που επιθυμούσαν και αυτοί διάλυση της ΕΦ και δημιουργία ενός λαϊκού στρατού ή μίας πολιτοφυλακής. Είχαν προαγοράσει 5000 αυτόματα όπλα.) Ο Μακάριος μη θέλοντας να αποχωριστεί την εξουσία και το αξίωμα του, προσπαθεί παρά τα τραγικά λάθη του, με κάθε τρόπο να προσαιτεριστεί τους πάντες τον Βασιλιά, τους Ακελικούς, Λυσσαριδικούς, Γιωρκατζικούς, Γριβικούς, το Σαμψών, τον Παπαδόπουλο, τους χουντικούς, εγκληματίες τους πάντες. Ο στόχος του Μακαρίου δεν ήταν να λύσει το Κυπριακό γι΄αυτό και πάντοτε κωλισιεργούσε, απλώς και μόνο να παραμείνει στην εξουσία.

• Οι σχέσεις Γ.Παπαδόπουλου και Γ.Γρίβα μετά το 1967 υπήρξαν πάρα πολύ εχθρικές και παρέμειναν αναλοίωτες μέχρι τέλους, καθώς ο πρώτος φοβόταν ιδαίτερα τον φιλοβασιλικό Γρίβα για πιθανή ανατροπή του καθεστώτος του (καθώς ο Γρίβας είχε τότε βαθμό Αρχιστρατήγου με την μεραρχία στα πόδια του) ενώ ο δεύτερος θεωρούσε τον Παπαδόπουλο υπεύθυνο για την αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας, τον κατηγορούσε για συμπαιγνία με τον Μακάριο αλλά και την προσπάθεια επιβολή νόθας λύσης επί του Κυπριακού Ζητήματος. (Η αποχώρηση της Μεραρχίας ήταν μία «τεχνιτή κρίση» που έγινε για να πέσει η Χούντα.) Ενδεικτικό του μεγάλου φόβου που ένοιωθε ο Δικτάτορας απέναντι στον Αρχηγό της ΕΟΚΑ ήταν το γεγονός ότι έδωσε ο ίδιος σαφείς εντολές τον Νοέμβριο του 1967 όπως ο Αρχηγός τεθεί τέλος σε κατ΄οίκον περιορισμό και ασφυκτικό αστυνομικό κλοιό γύρω από το σπίτι του στο Χαλάνδρι.
  • στο Χαλάνδρι.
  • Ο Γρίβας αρχίζει τότε να συνεργάζεται με άλλους αξιωματικούς του Ελληνικού στρατού (περίπου 20 τον αριθμό), τους περισσότερους από τους οποίους είχε αποστρατεύσει η Χούντα, καθώς και  κάποιους Κυπρίους φοιτητές και πρώην αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Έτσι οργανώνει ένοπλες ομάδες κυρίως στην Αθήνα και την Αττική, τις οποίες εξοπλίζει με αυτόματα όπλα, πυρομαχικά και εκρηκτικές ύλες που έμπιστοί του μεταφέρουν μυστικά από την Κύπρο. Παλιοί αγωνιστές της ΕΟΚΑ μεταβαίνουν από την Κύπρο στην Αθήνα όπου εκπαιδεύουν τα μέλη των αντιχουντικών ομάδων του Γρίβα. Οι ομάδες είναι σχεδόν έτοιμες προς δράσην κατά του χουντικού καθεστώτος, μετά όμως από καθαρή προδοσία αξιωματικοί συλλαμβάνονται και φυλακίζονται. (βλπ. μαρτυρίες του Γεώργιου Καρούσου)

  To Έντονο Παρασκήνιο λίγο πριν από την δημιουργία της Οργάνωσης
  

  • Στο πλαίσιο συνεδρίου της Βορειοατλαντικής συμμαχίας στην Λισσαβώνα, οι Υπουργοί Εξωτερικών Ελλάδος και Τουρκίας συναποφασίζουν όπως το Κυπριακό πρέπει πλεόν να επιλυθεί οριστικώς εντός τριμήνου και να καμφούν όλες οι αντιρρήσεις του λαού έστω και με την βία (Ε.Φ.). Το γεγονός τρομοκρατεί τον Μακάριο που επιθυμεί τώρα εντατικές Ενδοκυπριακές Συνομιλίες.
  • Φοβούμενος ακόμη για το τι θα επέλθει, σε ομιλία του στην Γιαλούσα κάνει μια θεαματική πολιτική στροφή προς την «Ένωση» και ζητά στήριξη από τους αντιφρονούντες αντιμακαριακούς! (Κληρίδης και Ντενκτάς τον επικρύνουν εντονότα, ενώ ο Δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος αρχίζει να δυσφορεί με την συμπεριφορά του.)
  • Η κίνησις αυτή του Αρχιεπισκόπου στην Γιαλούσα χαιρετίστικε αμέσως από τους Γριβικούς και προσπαθούν οι ίδιοι να ρίξουν γέφυρες και προς τους δύο ιστορικούς ηγέτες για έναρξη Ενωτικού Αγώνος.
  • Στην Ελλάδα ο Γρίβας που βρίσκεται ακόμη σε στενή επιτήρηση από το χουντικό καθεστώς δέχεται την πρόταση-πρόσκληση με πολλές όμως επιφυλάξεις. Οι εφημερίδες αναφέρουν για εξαφάνιση του Γρίβα ενώ ο Μακάριος δεν φαίνεται σε καμμία στιγμή αρνητικός  για ενδεχόμενο επιστροφής του Γρίβα στην Κύπρο.

  Οργάνωσις Γρίβα (Η ονομασία «ΕΟΚΑ Β΄» πλάστηκε αργότερα από τους πολέμιους της)

  • Ο 72χρονος στρατηγός της ΕΟΚΑ καταφθάνει μυστικά με καράβι στην Κύπρο την 1η Σεπτεμβρίου 1971 μαζί με τον Γεώργιο Καρούσο και ξεκινά αμέσως τις προετοιμασίες του για τον μεγάλο αγώνα. Συναντάται με παλιούς αγωνιστές όπως ο Παπαφώτης κ.α. Λίγες βδομάδες αργότερα συναντάται προσωπικά και με τον Μακάριο, ωστόσο ο Αρχιεπίσκοπος υποχωρεί και αλλάζει για ακόμη μια φορά την στάση του, έτσι ναυαγεί κάθε ελπίδα συνεννόησης των
    • δύο παρά και τις αντιπροτάσεις Γρίβα.
    • Η Οργάνωσις δημιουργήθηκε από τον Γρίβα κατά το πρώτυπο του ανταρτοπολέμου της ΕΟΚΑ. Διορίζει δύο Υπαρχηγούς (τον Σύρο και τον Καρούσο) και σε κάθε πόλη και κωμόπολη Τομεάρχες και Υποτομεάρχες. Τομεάρχες, Υποτομεάρχες και μέλη της οργάνωσης ήταν κατά κανόναν τα πρώην μέλη της ΕΟΚΑ αλλά και νέοι ένθερμοι πατρώτες.
    • Η ΕΟΚΑ Β΄είχε ένα αντικειμενικό σκοπό και στόχο: την άσκηση πιέσεων ώστε τελικώς να εξαναγκαστεί η κυπριακή κυβέρνηση και το πολιτικό κατεστημένο του νησιού να επιστρέψουν πίσω στο πάγιο αίτημα του λαού μας για Αυτοδιάθεση-Ένωση, δηλαδή να μην εγκαταλειφθεί το όραμα της Ένωσης.
    • Παράλληλα δημιουργείται η ΕΣΕΑ για την προβολή και την διαφώτιση των πολιτικών θέσεων του Στρατηγού. (Για τον ίδιο λόγο είχε και το ΄55-΄59 είχε δημιουργηθεί η ΠΕΚΑ). Στην ΕΣΕΑ εντάχθηκαν υπουργοί του Μακαρίου, βουλευτές, επιχειρηματίες, ιερείς, στρατιωτικοί, αστυνομικοί, εκπαιδευτικοί, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι, νέοι και νέες από κάθε περιοχή της Κύπρου. Ενώ στην Ελλάδα υπήρχε ήδη δημιουργηθεί ένας πηρύνας φοιτητών ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ, όπως και κάποιοι Ελλαδίτες.Έναρξη της Ένοπλης Δράσης της Οργάνωσης
    • Ο Στρατηγός αρχίζει να επεξεργάζεται και να υλοποιεί διάφορα σχέδια με δολιοφθορές εγκαταστάσεων, κλοπές όπλων, εκρηκτικών υλών και ανατινάξεις αστυνομικών σταθμών και αυτοκινήτων. Σε μια εντυπωσιακή ενέργεια μέλη της ΕΟΚΑ Β΄καταλαμβάνουν σε μία νύχτα τους μεγάλουςα στυνοκικούς σταθμούς της Κύπρου. Το πρώτο σχέδιο για ανατροπή του Μακαρίου πήρε την κωδική ονομασία «ΣΦΕΝΔΟΝΗ». Το σχέδιο γίνεται γνωστό στις αρχές ενώ και οι δύο υπαρχηγοί Σύρος και Καρούσος διαφωνούν ως προς το αν μπορεί πράγματι να επιτύχει το σχέδιο χωρίς την βοήθεια της ΕΦ. Το σχέδιο τελικώς εγκαταλείπεται πρωτού καν ξεκινήσει.Ο Μακάριος ζητά από τον Παπαδόπουλο να κάνει κάτι.
    • Αντιλαμβανόμενος ο Μακάριος τον κίνδυνο που τον περιζώννει, ζητά από τον Παπαδόπουλο να επιτρέψει την δημιουργία Εφεδρικού Στρατιωτικού Σώματος μέσα στις τάξεις της Αστυνομίας. Ο Παπαδόπουλος το επιτρέπει έτσι το εφεδρικό θα γίνει το αντίπαλο δέος της Οργάνωσης. Ο Παπαδόπουλος ζητά όμως και την διάλυση των υπόλοιπων παραστρατιωκών οργανώσεων που μάχονται υπέρ του Αρχιεπισκόπου, καθώς όλα αυτά τα χρόνια δρουν
      • ανενόχλητοι. Ο Μακάριος θα κάνει αμέσως το πρώτο όχι όμως και το δεύτερο. Στις αρχές του 1972 το εφεδρικό έχει στις τάξεις της 2000 ενόπλους (Όλοι τους πιστοι Μακαριακοί, Ακελικοί και ορκισμένοι ΑντιΓριβικοί).
      • Συλλαμβάνεται τότε ο Σύρος. Ξεκινούν τα πρώτα κρούσματα απειθαρχίας στην Οργάνωση. Οι συγκρούσεις μεταξύ Γριβικών-Μακαριακών θα κορυφωθούν και δεν θα αργήσουν και οι πρώτοι νεκροί. Πολλοί γνωστοί Γριβικοί και αντιφρονούντες αναφέρονται πλεόν ως καταζητούμενοι, ενώ δεν διστάζουν να απειλούν απροκάλυπτα και τις οικογένειες τους. Ο Παπαδόπουλος θα καταδικάσει την δράση του Γρίβα αλλά όχι του Εφεδρικού και των παραστρατιωτικών οργανώσεων που ακόμη υπάρχουν.
      • Εκπονούνται νέα σχέδια για δολοφονία του Μακαρίου ενώ οι Μακαριακοί σχεδιάζουν δολοφονία του Γρίβα.
      • Ο Παπαδόπουλος εξαγγέλει εκλογές και παραιτείται από «Πρωθυπουργός της Κυβέρνησης», διορίζοντας τον Σπύρο Μαρκεζίνη, ο οποίος προετοιμάζεται για βουλευτικές εκλογές και ζητά την πολιτικοποίηση του αγώνος ΕΟΚΑ Β΄. Ο Ιωαννίδης παρακολουθεί από κοντά τις εξελίξεις ετοιμάζεται για δράση. Το Πολυτεχνείο θα του δώσει την ευκαιρία να καταλάβει την εξουσία από τον Παπαδόπουλο(Μαρκεζίνη) και να αναλάβει ο ίδιος τα ηνία του κράτους από το παρασκήνιο. Ο Ιωαννίδης σε αντίθεση με τον Παπαδόπουλο είναι εναντίον του Αρχιεπισκόπου και θέλει ο ίδιος να ελέξει της ΕΟΚΑ Β΄
      • Στην Κύπρο τα βασανιστήρια εναντίον των πολιτικών κρατουμένων και το κυνηγητό των καταζητουμένων είναι πλέον καθημερινό και ανελέητο. Η έλλειψη οικονμικών πόρων και χρημάτων φέρνουν την Οργάνωση σε δεινή θέση απέναντι σε ένα «κράτος με ανεξάντλητους οικονμικούς πόρους και μέσα». Στην τελευταία του συνέντευξη τον Αύγουστο του 1973 ο Γρίβας κάνει λόγω για πολιτικοποίηση του αγώνα του αλλά ο Μακάριος αρνείται και εντίνει τις προσπάθιες του για την τελική νίκη. Η επιμονή αυτή του Μακαρίου για την εξουσία θα οδηγήσει στον όλεθρο. Νέα κρούσματα απειθαρχίας από μέλη της ΕΟΚΑ Β΄και αιματηρά επεισόδια χωρίς εντολή Γρίβα. Στην Κυπριακή Βουλή προετοιμάζουν ψήφισμα καταδίκης του Γρίβα. Τελικά καταδικάζουν την Βία και την Αντιβία
      • Λίγες μέρες αργότερα στις 27 Ιαννουαρίου 1974 ο στρατηγός Γρίβας πεθαίνει στο κρησφύγετο του.<ΜεταΓριβική ΕΟΚΑ Β΄
      • Ο Μακάριος βέβαιος για την διαφαινόμενη νίκη του, δίνει εντολή για τριήμερο εθνικό πένθος και παύση όλων των επιχειρήσεων. Ζητά παράδοση όλων των όπλων από την ΕΟΚΑ Β΄. Η Κυπριακή Βουλή θα τον ανακήρυξει τον νεκρό αρχηγό σε έκτακη συνεδρία της ως «Άξιον Τέκνον της Πατρίδος» (Ο παραλογισμός συνεχίζεται). Ο θάνατος όμως του Στρατηγού Γρίβα στις 27 Ιαννουαρίου 1974 θα προκαλέσει πλήρη διάσπαση στις τάξεις της Οργάνωσης. Τα ικανότερα στελέχη της οργάνωσης διαφωνούν μεταξύ τους και ακολουθούν ξεχωριστή πολιτική. Ο Ιωαννίδης θέλει να ελέξει άμεσα την οργάνωση για να μην αυτοδιαλυθεί.
      • Ο Σύρος (ο οποίος είχε ήδη συλληφθεί από το Εφεδρικό) αποχωρεί οριστικά από την οργάνωση και φεύγει για Ελλάδα. Ο Καρούσος αν και αρχικώς αυτοχρίζεται «Διοικητης της ΕΟΚΑ Β΄» μη μπορώντας να επιβάλει την θέση του για πολιτικοποίηση του αγώνος εγκαταλείπει και αυτός την Κύπρο μυστικά μετά από 1 μήνα. Τις αποχωρήσεις Σύρου-Καρούσου ακολουθούν και άλλοι τομεάρχες, υποτομεάρχες και άλλα ακόμη πρωτοκλασάτα στελέχη-μέλη της οργάνωσης αποστασιωπιούνται. Ο Ιωαννίδης αναλαμβάνει και πάλι δράση και προσπαθεί να έρθει σε συνεργασία με κάποιους από τους εναπομείναντες Τομεάρχες (Λεμεσού, Αμμοχώστου και Καρπασίας), οι ίδιοι οι τομεάρχες όμως δεν μπορούν να συνεργαστούν πλέον με κανένα αφού τους ενδιαφέρει πρωτίστως η ανάληψη της ηγεσίας της οργάνωσης και επιβολή της δικής τους πολιτικής γραμμής. Έτσι η ανασύνταξης είναι πλέον οριστικά ανέφικτη.
      • Ο Μακάριος μετά τον θάνατο του Γρίβα έχει αναθαρρύσει πλήρως και είναι έτοιμος να διατάξει τελική επίθεση κατά της Οργάνωσης και σε σχετικά ελάχιστο χρόνο το Εφεδρικό και η Αστυνομία θα επιτύχει αλλεπάλληλα καθοριστικά και νικηφόρα χτυπήματα σε όλες τις πόλεις. Πρωτοκλασάτα στελέχη της Οργάνωσης συλλαμβάνοντα και οδηγγούνται στη φυλακή ενώ άλλοι εγκαταλείπουν αγανακτισμένοι λόγω της ανυπαρξίας ηγεσίας, σχεδίου και χρημάτων. Πλέον είναι θέμα χρόνου η οριστική εξόντωσης της οργάνωσης όπως και όλων των αντιπάλων του Μακαρίου.
      • Ο Ιωαννίδης αρχίζει τότε να σκέπτεται σοβαρά πλέον τον ενδεχόμενο της ανατροπής του Μακαρίου με δυνάμεις της ΕΦ. Η πρώτη του σκέψης ήταν να γίνει πραξικόμημα όταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος θα έφευγε για ένα προγραμματισμένο ταξίδι, τούτο όμως δεν έγινε. Ο Μακάριος αλληλογραφεί και πάλι στον Καραμανλή και τον Βασιλιά με θέμα την ανατροπή της Χούντας και την άμεση επαναφορά της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Έτσι την 1η Ιουλίου 1974 ο Μακάριος σκόπιμα θα ξεσπαθώσει φανερά εναντίον του Ταξίαρχου Ιωαννίδη και της Χούντας, των Ελλήνων Αξιωματικών στην Κύπρο, και της ΕΟΚΑ Β΄, θα μιλήσει για «Δημοκρατία» (ενώ όλα τα προηγούμενα χρόνια ουδέν είπεν και ουδέ έκαμε). Στη δισέλιδη επιστολή του προς τον
        • όλοι οι Έλληνες Αξιωματικοί της Ε.Φ. (περ 600) και την άμεση μείωση της στρατιωτικής θητείας στην Κύπρο στους 14 μήνες. Παράλληλα επεξεργάζεται σχέδιο οριστικής διάλυσης της ΕΦ και αντικατάστασης της από την αστυνομία, το εφεδρικό και μιαν ομάδα 1000 ένοπλων ακελικών.
        • Στις 11 Ιουλιου 1974 συλλαμβάνεται και το τελευταίο ισχυρό στέλεχος της ΕΟΚΑ Β΄ο τομεάρχης Λεμεσού Λευτέρης Παπαδόπουλος. Η οργάνωση έχει πλέον οριστικά σβήσει
        • Ο Ιωαννίδης μαζί με τους Αρχηγούς των Ενόπλων Δυνάμεων αποφασίζει την διενέργεια πραξικοπήματος κάνοντας χρήση των επίλεκτων δυνάμεων της Ε.Φ. Ο Ιωαννίδης θα αποστείλει στις 14 Ιουλίου στην Κύπρο τον ΑΘ. Σκλαβενίτη για να τεθεί επικεφαλής των ατάκτων μελών της ΕΟΚΑ ΒΤο πραξικόπημα<
        • Η απάντηση στο τελεσίγραφο Μακαρίου θα έρθει τελικώς στις 15 Ιουλίου στις 8 και 20 το πρωί (και όχι στις 14 Ιουλίου τα μεσάνυχτα όπως υπολόγιζε ο Μακάριος και διέταξε κάθε βράδυ «τις δυνάμεις του» να περικυκλώσουν τα στρατόπεδα και τα σπίτια των Ελλήνων αξιωματικών). Το πραξικόπημα της 15 Ιουλίου 1974 εν Κύπρω, όπως και όλα τα άλλα πραξικοπήματα στον κόσμο διενεργούνται από τον στρατό, όχι από αδύναμες αντάρτικες ομάδες. Το πραξικόπημα θα γινόταν το πρωί όταν θα αποσύρωνταν πλέον οι δυνάμεις του Μακαρίου και από κοινού οι Γιωργίτσης και ο Κομπόκης θα καταλάβαν το προεδρικό, την αρχιεπισκοπή και το ΡΙΚ. Ο Μακάριος θα διαφύγει πάρα πολύ εύκολα (όπως ήταν άλλωσε και το σχέδιο) από την πίσω πόρτα του Προεδρικού ανενόχλητος και με τη συνοδεία του μέσω Τροόδους θα φτάσει στην Πάφο όπου τον αναμένουν πιστοί οπαδοί του, μέλη του Εφεδρικού και της προσωπικής του φρουράς. Η Πάφος ήταν η γενέτειρα του και η ασπίδα του σε ενδεχόμενο ανατροπής του. Την ώραν του κινδύνου οι διάφοροι πολιτικοί και μεγαλοπαράγοντες της Κύπρου έχουν ήδη κρυφτεί στις διάφορες ξένες πρεσβείες. Ο λαός παραμένει απαθείς.
        • Οι πραξικοπιματίες θα αναζητήσουν τον Κληρίδη (Πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής) και τον Γεν. Εισαγγελέα. Δεν θα βρουν κανένα όπως και κανένα δικαστή του Ανωτάτου έτσι θα ορκίσουν πρόεδρο ένα πρώην φίλο του Μακαρίου, εκδότη και Βουλευτή, τον Νίκο Σαμψών, ο οποίος δεν είχε ουδεμίαν σχέση με την ΕΟΚΑ Β΄. «Ο νέος πρόεδρος» θα προβεί τότε σε δηλώσεις, σε ανακοίνωση των μελών του Υπουργικού Συμβουλίου του και θα αμνηστεύσει όσους συνέλαβε/φυλάκισε/βασάνισε προηγουμένως ο Μακάριος και το επικουρικό. Ο Μακάριος βλέποντας ότι έχει χάσει την μάχη, θα εγκαταλείψει την Κύπρο μέσω των Αγγλικών Βάσεων,  ζητώντας παράλληλα από τους Αστυνομικούς, την προεδρική φρουρά και το Εφεδρικό να κάνουν αντίσταση την ώρα που ίδιος εγκατέλειπε τη Κύπρο. Από την Μάλτα, πηγαίνει στη Αγγλία και από εκεί στις ΗΠΑ. Ο Σαμψών λαμβάνει χιλιάδες συγχαρητήριες επιστολές, γεγονός
          που φανερώνει ξεκάθαρα ότι ο λαός έχει αποδεκτεί την νέα κατάσταση.Προδοσία Ο Ιωαννίδης, ο ενορχηστρωτής του πραξικοπήματος αφελώς νομίζει, ότι οι Τούκοι δεν θα αντιδράσουν και πως οι Αμερικανοί θα τους σταματήσουν. Οι Τούρκοι όμως βλέποντας τα όσα συμβαίνουν δεν θα αφήνουν τέτοια ευκαιρία  να πάει χαμένη. Ο Ετσεβίτ αρχικά προεξασφαλίζουν την σιωπηρή ανοχή-ενοχή της Αγγλίας. Η Αμερική και ο Κίσσινγκερ που κινεί όλα τα νήματα δίνει το πράσινο φως για εισβολή. Το θέατρο ολοκληρώνεται με την ομιλία του Μακαρίου στην σύνοδο του Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών όπου ζητεί από τις εγγυήτριες δυνάμεις να τον επαναφέρουν στην εξουσία.Εισβολή – Αττίλας Α΄Οι Τούρκοι περικυκλώνουν το νησί. Στις 20 Ιουλίου το ξημέρωμα θα κάμουν τελικά την απόβαση τους στο Πέντε Μίλι της Κερύνειας. Η Τουρκική Αεροπορία σφυροκοπεί από πριν αλύπητα το στρατόπεδα της ΕΛΔΥΚ. Ο Ελληνικός λαός όμως δεν γνωρίζει απολύτως τίποτα αφού ούτε το ραδιόφωνο, ούτε η ΥΕΝΝΕΔ, ούτε οι εφημερίδες ενεημερώνουν τον κόσμο. Ο ίδιος ο Σαμψών τηλεφωνεί αγανακτισμέμνος στον Μπονάνο και του αναφέρει ότι δεχόμαστε επίθεση, εκείνος όμως αρνείται πεισματικά να τον ακούσει. Τα παλληκάρια της ΕΛΔΥΚ όπως και Κύπριοι στρατιώτες της ΕΦ προσπαθούν να αμυνθούν απέναντι σε ένα πανίσχυρο στρατό.
          Το πιο θλιβερό όμως από όλα είναι ότι, με την εκδήλωση της τουρκικής εισβολής και ενώ μπορούσαμε πράγματι έστω και μόνοι να αποσοβήσουμε την επίθεση, τα μέλη του Εφεδρικού, μικρές παραστρατιωτικές οργανώσεις πιστές προς τον Μακάριο και στον Λυσσαρίδη, διάφοροι αριστεροί-Ακελικοί αρνούνται να πάρουν καν τα όπλα και να πολεμήσουν τον ξένο εισβολέα, πιστεύοντας ότι έτσι θα πέσει η Χούντα και θα έρθει ο Μακάριος. (Χαρακτηριστική η περίπτωση της Ουρανίας Κοκκίνου που έβλεπε τα Τουρκικά Αεροπλάνα να πραγματοποιούν ρίξεις αλεξιπτωτιστών και να αγαλλιάζεται η καρδιά της.)
        • Την ίδια ακριβώς στιγμή τα μέλη της ΕΟΚΑ Β΄ (που απελευθερώθηκαν με εντολή του Σαμψών πέντε μόλις μέρες προηγουμένως) θα λάβουν οι ίδιοι μέρος στην άμυνα του νησιού είτε ως έφεδροι στις τάξεις της Εθνικής Φρουράς, είτε στα τμήματα της οργάνωσης υπό του Ταγματάρχου Σύρου που αναλαμβάνουν δράση. Στις 20 Ιουλίου τα μέλη της ΕΟΚΑ Β΄ θα αποτελέσουν τον πυρήνα του Τάγματος Μιχαήλ Καλογερόπουλου-Διάκου, το οποίο
          • ωμίστηκε το κύριο βάρος των επιχειρήσεων κατά των τουρκοκυπριακων θυλάκων της Λεμεσού, ενώ άλλοι άνδρες της ΕΟΚΑ Β΄ κατέλαβαν και το τουρκοκυπριακο χωριό Αυδήμου, το οποίο ήταν κέντρο στρατιωτικής εκπαίδευσης των Τουρκοκυπρίων της Λεμεσού. Να υπενθυμίσουμε  ότι 600 Ελληνοκύπριοι φοιτητές γαλουχημένη με τα πιο αγνά ιδανικά της φυλής μας (μέλη και της ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ) ήρθαν στην Κύπρο με το πλοιάριο ΡΕΘΥΜΝΟΣ με διοικητή τον Παπαποστόλου.Εκεχειρία
            Μετά την κατάλυψη της Κερύνειας και της άρνησης της Ελλάδος να μπεί σε πόλεμο συμφωνείται εκεχειρία. Στις 22 Ιουλίου ο Σαμψών θα παραιτηθεί υπέρ του Κληρίδη σαν προϋπόθεση να επιτευφχθεί και να επισπευθεί εκεχειρία. Στις 25 Ιουλίου θα καταρρεύσει και η Χούντα του Ιωαννίδη. Ο Γκιζίκης και οι στρατιωτικοί αρχηγοί (δηλαδή οι ίδιοι άνθρωποι που εκπαραθύρωσαν τον Παπαδόπουλου έφεραν τον Ιωαννίδη και οργάνωσαν μαζί του το πραξικόπημα στην Κύπρο καλούν τώρα τον αυτεξόριστο Καραμανλή να αναλάβει την εξουσία!Βεβαίως την εκεχειρία αυτήν, οι Τούρκοι δεν θα την σεβαστούν, θα συνεχίσουν να εξοπλίζονται και να φέρνουν στρατό, όπλα και τανκς. Δεν διστάζουν καν να επιτίθενται ακόμη και προς τους ειρηνευτές του Ο.Η.Ε. ενισχύοντας έτσι τις γραμμές τους. Μεταξύ άλλων καταλαμβάνουν και το χωριό Καραβά-Λάπηθο προετοιμάζοντας το δεύτερο μέρος του σχεδίου τους. Αντίθετα στήριξη των δυνάμεν της ΕΛΔΥΚ και της ΕΦ αό την Ελλάδα δεν υπήρξε.
            Αττίλας Με την επιστροφή Καραμανλή ξεκινά και επίσημα η περίοδος της Μεταπολίτευσης. Δυστυχώς τα ίδια όμως πρόσωπα που ήταν στις θέσεις κλειδά στο στρατό όλο αυτό το διάστημα παραμένουν στις θέσεις του και τον συμβουλεύον τον Καραμανλή. Στις 14 Αυγούστου το πρωί μετά από μιαν σύντομη ανάπαυλα διαπραγματεύσεων και «υποτιθέμενης εκεχειρίας», οι Τούρκοι θα ανάψουν ξανά τις μηχανές τους στο φούλ προχωρώντας στη δεύτερη φάση του σχεδίου τους. Η Κύπρος διχοτομείται και το 38% του νησιού περνά υπό την κυριαρχία τους.
          • Ο βαθιά δημοκράτης Καραμανλής θα αναφωνήσει τότε στη Βουλή το περιβόητο «Η Κύπρος κείται μακράν»διαψεύδοντας όλους όσους επίστεψαν σε αυτόν τον άνθρωπο και αφήνοντας τους Τούρκους απλά ελεύθερους και ανενόχλητους να πράξουν όπως επιθυμούν.ΥΓ1: Η ανάμειξη των ΗΠΑ και του ίδου του εβραιομασώνου Κίσσινγκερ στην ανατροπή του Μακαρίου, την Τουρκική εισβολή και την επαναφορά της Δημοκρατίας στην Ελλάδα πιστοποιήθηκε μέσα και από την δολοφονία του Αμερικανού Πρεσβευτή της στην Κύπρο κ. Ρότζερ Νέιβις και την αποχώρηση της Ελλάδος από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ.ΥΓ2: Για το έγκλημα της Κύπρου ουδείς και ποτέ στην Ελλάδα κατηγορήθηκε ή δικάστηκε. Ο φάκελος της Κύπρου παραμένει εδώ και τόσες δεκαετίες κλειστός, κλείονοντας μέσα του και όλα τα αποδεικτικά στοιχεία.