‘‘Να μην ρωτάμε τι μπορεί να κάνει η (χρεοκοπημένη) Ελλάδα γιά την Ομογένεια. Να σκεφτούμε τι μπορούμε να κάνουμε εμείς γιά την Ελλάδα, γιά την Ομογένεια και να το κάνουμεΨΗΦΟΣ Γιά τους γνωστούς λόγους τα κόμματα Ελλάδας δεν ενδιαφέρονται γιά να δοθεί η επιστολική ψήφος, η μόνη απο- τελεσματική-ουσιαστική, στους Απόδημους. Πιθανά στο μέλλον να υπάρξει κοινή παραδοχή των κομμάτων, ότι και οι Απόδημοι ‘Ελληνες έχουν δικαιώματα συνταγματικά και να καθιερωθεί η επιστολική ψήφος. ΣΑΕ Το ”Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού” (ΣΑΕ) απότυχε, αφού και στις καλύτερες ημέρες του και με την μεγάλη οικονομική υποστήριξη από την Ελλάδα, δεν κατάφερε να εκπροσωπείται -ουσιαστικά- σε αυτό ποσοστό μεγαλύ- τερο του 3% του απόδημου Ελληνισμού. Δεν χρειάζεται να αναλυθούν οι λόγοι. Φταίει και η Ελλάδα, φταίει και η Ομογένεια. Αν το θέλουν οι Απόδημοι ‘Ελληνες, να αυτοοργανωθούν και να το αυτοχρηματοδοτήσουν. Χρήματα δεν υπάρχουν, όπως στο παρελθόν, από το ελληνικό κράτος γιά το κάθε ΣΑΕ, ούτε -ακόμα και αν υπήρχαν- έπρεπε να δοθουν γιά το ΣΑΕ. Εξυπακούεται ότι η Εκκλησία (οικουμ. Πατριαρχείο κ.ά.) δεν πρέπει να έχει οποιαδήποτε ανάμιξη στα του ΣΑΕ, όπως στο παρελθόν, γιά να μην οδηγηθεί αυτό και σε νέα μεγάλη αποτυχία. ‘Ενα (νέο) ΣΑΕ δεν πρέπει να γίνει πάλι
”Κληρικολαϊκό”. Μην ξεχνάμνε ότι το οικουμ. Πατριαρχείο (που θέλει πάντα να διεκδικεί ρόλο ”ηγέτη της Ομογένειας”) πολέμησε πολύ το ΣΑΕ στην αρχή, επειδή δεν το ήλεγχε. Μετά, όταν η -τότε- ελληνική κυ- βέρνηση ”παρέδωσε” στο Πατριαρχείο το ΣΑΕ, αυτό υποβαθμίστηκε και διαλύθηκε ουσιαστικά τον χρόνο 2010. ΟΡΓΑΝΩΣΗ Oμογένειας Η Ελλάδα, ως κράτος, δεν μπορεί να παρεμβαίνει σε Οργανώσεις, δηλ. εταιρίες μη κερδοσκοπικές στην Αμερική, που λειτουργούν με την νομοθεσία των ΗΠΑ και να ”υποδεικνύει” πως αυτές να οργανωθούν και τι να κάνουν. Ο ρόλος της πρέπει να είναι βοηθητικός. Εκτιμώντας τα δεδομένα, το συμπέρασμα είναι ότι οι Οργανώσεις Ομογενών, ειδικά οι (δευτεροβάθμιες) Ομο- σπονδίες Συλλόγων στις ΗΠΑ με την σημερινή τους μορφή, ολοκλήρωσαν την αποστολή τους την περασμένη δε- καετία και είναι σε κατάσταση υπολειτουργίας, παρακμής, επειδή δεν ανανεώθηκαν σε πρόσωπα, σε ιδέες, σε προ- γράμματα, σε πρακτικές. Τώρα υπάρχουν δύο επιλογές: – ή αλλάζουν οι Ομοσπονδίες -με μέλη εθνικοτοπικούς και μη συλλόγους- το καταστατικότους και καταργούν το εμπόδιο κορυφής-βάσης, δηλαδή τους αντιπροσώπους συλλόγων που έγιναν κατεστημένα, οι ίδιοι γιά δεκαετίες, που ουδέποτε ενημερώνουν τους συλλόγους που αντιπροσωπεύουν και ουδέποτε μεταφέρουν στις Ομοσπονδίες τα θέλω των συλλόγων, ή μοιραία -αν δεν το πράξουν- θα διαλυθούν και το φαινόμενο της διάλυσης-απραξίας της πλειοψηφίας των Ομοσπονδιών στις ΗΠΑ, το ζεί η Ομογένεια και η Ελλάδα το γνωρίζει. Αλλά με την αλλαγή ενός μόνο άρθρου του καταστατικού, ώστε τα μέλη των συλλόγων να συμμετέχουν άμεσα στις εργασίες των Ομοσπον- διών, χωρίς αντιπροσώπους, υπάρχει ελπίδα και προοπτική αυτές -οι Ομοσπονδίες δηλαδή- να ζωντανέψουν. – ή
δημιουργούνται Οργανώσεις παναμερικάνικες, χωρίς αντιπροσώπους και κατεστημένα, με μέλη Ομογενείς, που θα ήταν και η καλύτερη λύση, λαμβάνοντας υπόψην τις μεγάλες αλλαγές που συντελούνται παγκόσμια και τοπικά με την εξέλιξη της τεχνολογίας και ειδικά του διαδίκτυου. Εκτιμούμε ότι σοβαρές εθνικές μειονοτικές-εθνικές ομάδες στις ΗΠΑ, με ουσιαστική παρέμβαση στην Ουάσιγκτον, έχουν μία-δύο, δυνατές παναμερικάνικες Οργανώσεις, που τα μέλη τους, ως πολίτες της χώρας, παρεμβαίνουν σε τοπικό και ομοσπονδιακό (κρατικό) επίπεδο. Μόνο η ελληνική Ομογένεια είναι πολυδιασπασμένη, με πολλές ημι- ενεργές Οργανώσεις και Συλλόγους. Οργανώσεις, όπως Ομοσπονδίες και Σύλλογοι, με την σημερινή τους μορφή, την ίδια γιά 20-30-40-50 χρόνια, ήταν χρήσιμες πριν 20-30-40-50 χρόνια. ‘Οχι τώρα. Η ανθρωπότητα άλλαξε, η ζωή άλλαξε πολύ. Και δεν μπορούμε σήμερα, οι απόδημοι ‘Ελληνες ειδικά στην Αμερική, να προχωρήσουμε με πρα- κτικές και συνήθειες δεκαετιών του ’60, του ’70, του ’80, του ’90, όταν υπήρχε η ανάγκη γιά να συνευρίσκονται οι μετανάστες, ως συντοπίτες, ως συγχωριανοί, υπό μορφή Συλλόγου, γιά να βοηθούν και τον τόπο καταγωγής τους στην Ελλάδα. Γιά παράδειγμα, η στο θρήσκευμα εβραϊκή μειονότητα στην Αμερική προόδευσε γιατί στις Οργανώσεις της δεν έχει μέλη Συλλόγους. Τα άτομα, ως μέλη και πολίτες των ΗΠΑ, παρεμβαίνουν με επιστολές τους στην Ουάσιγκτον ή με άλλους τρόπους, σε τοπικό ή ομοσπονδιακό επίπεδο. Και έχουν πολύ σημαντικά αποτελέσματα προς οφελος και αυτών και του Ισραήλ. Γιατί αν ένας Αμερικανός πολιτικός λάβει γιά παράδειγμα 1.000 -2.000 επιστολές από πολίτες, δίνει μεγάλη προσοχή και σημασία.Εξυπακούεται ότι θα πρέπει να θεωρούνται αξιόπιστες ομογενειακές Οργανώσεις, όσες είναι ΜΗ κερδοσκοπικές εταιρίες δηλωμένες σε κάποια Πολιτεία ΗΠΑ, είναι ”φορολογικά εντάξει” στις ΗΠΑ με 501(c)
, δηλ. με δικαίωμα φοροαπαλλαγής, έχουν μέλη και κάποια δραστηριότητα. Οργανώσεις-εταιρίες κάθε μορφής και βαθμίδας, που λειτουργούν ως ιδιωτικά Ιδρύματα ή είναι ανενεργές και χρησιμοποιούνται γιά την προσωπική και μόνο προβολή των ιδρυτών τους, δεν θα πρέπει να θεωρούνται ”ομογενειακές Οργανώσεις”. ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Παραφράζοντας τα λόγια ενός πρόεδρου των ΗΠΑ που έμεινε στην ιστορία, του Τζον Κένεντυ, θα λέγαμε ”να μην ρωτάμε τι μπορεί να κάνει η (χρεοκοπημένη) Ελλάδα γιά την Ομογένεια. Να σκεφτούμε τι μπορούμε να κάνουμε εμείς γιά την Ελλάδα, γιά την Ομογένεια και να το κάνουμε”. Δεν θα πούμε, τι να κάνουμε με τα χρήματά μας ή πως να βοηθήσουμε την πατρίδα. Αυτό επαφίεται στον πατριω- τισμό μας. Αν πραγματικά θέλουμε οι Ομογενείς να την βοηθήσουμε, μπορούμε να βρούμε και τον τρόπο. Χαραχτηριστική η περίπτωση μιάς νεοσύστατης Οργάνωσης στις ΗΠΑ (Hellenes-USA). Μέσα σε ένα μήνα -τον Δεκέμβριο που μας πέρασε- έκανε δύο σημαντικά πράγματα: ‘Εστειλε επιστολή γιά τα εθνικά ελληνικά θέματα στον πρόεδρο των ΗΠΑ, σε όλους τους βουλευτές και γερουσιαστές και σε 2.500 (αμερικάνικα) Μέσα Ενημέρωσης. Επί- σης -και το σημαντικότερο- ήρθε σε επαφή με εταιρίες που έχουν ”υπεραγορές τροφίμων”, δηλ. ”σούπερ μάρκετς”, που είναι περίπου 32.000 στην Βόρεια Αμερική, γιά να έχουν στα ράφια τους ελληνικά εισαγόμενα προϊόντα, που τώρα δεν τα έχουν. Τους παρώτρυναν και θα τους βοηθήσουν, να κάνουν απευθείας επαφές με παραγωγούς στην Ελλάδα, με συνεταιρισμούς, γιά απευθείας εισαγωγές ελληνικών προϊόντων. Δεν μπορεί, γιά παράδειγμα, να μην υπάρχει το φημισμένο ελληνικό ελαιόλαδο στα ”σούπερ μαρκετς” της Αμε- ρικής και να υπάρχει μόνο σε ελληνικά καταστήματα στις ελληνικές παροικίες. Και να υπάρχουν
ελαιόλαδα από Ιταλία, Ισπανία, Χιλή στα ”σούπερ μαρκετς”. Η καλύτερη βοήθεια που μπορεί η Ομογένεια ΗΠΑ να προσφέρει στην Ελλάδα είναι να πενταπλασιαστούν, να δεκαπλασιαστούν οι εισαγωγές ελληνικών προϊόντων στην Αμερική, εκτός φυσικά από το να κάνουμε τις διακοπές μας στην πατρίδα και να συστήνουμε σε Αμερικανούς φίλους, γειτόνους και γνωστούς μας, να την επισκεφθούν. Και ως πελάτες σε ”σουπερ μαρκετς” μπορούμε να τους λέμε ”γιατί δεν έχετε ελληνικά προϊόντα;”. – Οι περισσότερες Οργανώσεις της Ομογένειας, έχουν χρήματα στα ταμεία τους. Χρήματα που κάθονται στις Τρά- πεζες. Γιατί να μην δημιουργούνται, με τα χρήματα αυτά, ελληνικά σχολεία ή πολιτιστικοί οργανισμοί στις ΗΠΑ ή να βοηθούνται έχοντες ανάγκη στην Ελλάδα; Επισημαίνουμε ότι, στην περίοδο της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα μετά την κατοχή, η Ομογέ- νεια Αμερικής, είναι απούσα, ενώ στην κατοχή (Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο) και μετά από αυτήν, έδρασε δυναμικά και βοήθησε αποτελεσματικά την πατρίδα, τον δεινοπαθούντα λαό της, με το ”Greek War Relief”.ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΗ ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Είναι το πλέον σοβαρό ζήτημα που πρέπει, που επιβάλεται, να απασχολήσει άμεσα την Ομογένεια (και την Ελλά- δα). Η δραστική μείωση μετανάστευσης από Ελλάδα στην Αμερική, έχει ως αποτέλεσμα τις τελευταίες δεκαετίες, να μην ανανεώνεται η Ομογένεια ΗΠΑ. Τώρα η Ομογένεια αποχαιρετά σε κηδείες τους ‘Ελληνες μετανάστες, αλλά απειροελάχιστους υποδέχεται. Ο συνδετικός κρίκος της Ομογένειας με την Ελλάδα ήταν και είναι οι παραδόσεις και βασικά η ελληνική γλώσσα. Τα παιδιά των Ομογενών σήμερα, ελάχιστη επαφή έχουν με την Ελλάδα, την ιστορία της, την γλώσσα, τις παραδόσεις. Γνωρίζουμε ότι τα υπό την Αρχιεπισκοπή Αμερικής (ΗΠΑ) ελληνικά σχολεία που έχτισαν παλαιότερα Ομογενείς, υπολειτουργούν ή κλείνουν. Οι δε Λειτουργίες-τελετές στις εκλησίες μας, γίνονται,
σχεδόν σε όλες, στην αγγλική. Ο κίνδυνος αφανισμού της Ομογένειας σε δύο δεκαετίες -λόγω ”γήρατος” και απραξίας- είναι υπαρκτός, είναι αναμενόμενος υπό της παρούσες συνθήκες και πρακτικές. Επιβάλεται η διατήρηση της ελληνικής γλώσσας. Επιβά- λεται οι ελληνικές παροικίες ανά την Αμερική, τις ΗΠΑ, να πράξουν αυτό που με μεγάλη επιτυχία γίνεται στην δυτι- κή και νότια Φλόριδα βασικά, με τα 10 ”τσιάρτερ” (Charter) σχολεία. Σχολεία βασικά δημοτικά, που διοικούνται από ‘Ελληνες Ομογενείς, που λειτουργούν με χρήματα του αμερικάνικου Δημόσιου, με άριστες επιδόσεις, στα οποία διδάσκουν ελληνικά, δάσκαλοι αποσπασμένοι από την Ελλάδα. Σχολεία, που δημιουργούν και χιλιάδες φιλέλληνες κάθε χρόνο, αφού παιδιά κάθε φυλής και χρώματος, μαθαίνουν ελληνικά. Αν μπορούσαμε να δημιουργήσουμε και νηπιαγωγεία τέτοιου είδους, η προσφορά μας στην Ελλάδα, στην Ομο- γένεια, θα ήταν πολύ σημαντική, καθοριστική, επειδή παιδιά Ομογενών και μη, προσχολικής ηλικίας, θα μάθαιναν ελληνικά. Μόνο με χορούς, παρελάσεις και πανηγύρια η αποκαλούμενη ”οργανωμένη Ομογένεια” θα διαλυθεί. Θα πρέπει να δοθεί άμεσα σημασία στο θέμα δημιουργίας ”τσιάρτερ” σχολείων ή και άλλης μορφής εκπαιδευτήριων, αν θέ- λουμε να υπάρχει Ομογένεια στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε 20-30 χρόνια
