«Σε γνωρίζω από την κόψη/ του σπαθιού την τρομερή,/σε γνωρίζω από την όψη/ που με βία μετράει τη γη./
Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη/ των Ελλήνων τα ιερά,/και σαν πρώτα ανδρειωμένη,/
χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!»
«Σε γνωρίζω από την κόψη/ του σπαθιού την τρομερή,/σε γνωρίζω από την όψη/ που με βία μετράει τη γη./
Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη/ των Ελλήνων τα ιερά,/και σαν πρώτα ανδρειωμένη,/
χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!»