Του Δημήτρη Ρομποτή*
Ηθελα νά’ξερα οι «φωτεινοί» εγκέφαλοι της κυβερνήσεως που συνέλαβαν ή συνέπραξαν με την ιδέα κλιμάκωσης της κρίσης μέσ’το κατακαλόκαιρο, είναι απλά αφελείς και αιθεροβάμονες (με τόσα αεροπορικά ταξίδια στις Βρυξέλλες τί να περιμένη κανείς;) ή ενεργούν στη βάση σχεδίου με στόχο την επίτευξη όσο το δυνατόν μεγαλύτερου πλήγματος στη χώρα και μάλιστα εκεί που πονάει περισσότερο, στον τουρισμό;
Δεν είμαι θιασώτης των συνομωσιολογιών, αν και δεν αρνούμαι την «amusing» διάστασή τους, αλλά σαν θυμάμαι το «πεζικό» του ΣΥΡΙΖΑ και των συν αυτώ να πρωτοστατούν πριν δυο-τρία χρόνια στην προσπάθεια ανάσχεσης της «εισβολής» περιηγητών από τα κρουαζιερόπλοια εις το επίνειον του Πειραιώς μόλις άρχισε να ανασαίνη η χώρα, δεν αντέχω τον πειρασμό να εξετάσω, κάπως σοβαρά, την περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ και ο σκληρός του δίσκος που λέμε στη γλώσσα της πληροφορικής, να είχαν εξ αρχής σχέδιο σταδιακής αποσύνθεσης της χώρας.
Κι’αυτό για δύο λόγους:
αφενός επειδή οι «σοσιαλισμοί» επιβάλλονται ευκολότερα και αποτελεσματικότερα σε συνθήκες κοινωνικού χάους κι’αφετέρου επειδή αναγνωρίζοντας την αδυναμία τους για οποιαδήποτε μορφή «νορμάλ» διακυβέρνησης, η διάλυση θα τους προσέδιδε το προπέτασμα καπνού η τον φερετζέ, αν προτιμάτε, για να καλυφθή η πραγματική τους όψη και να ξεγελάσουν τους ψηφοφόρους-μνηστήρες που στην «αγωνιστική» τους μέθη νόμιζαν ότι έπαιρναν …τεφαρίκι!
Εύχομαι το παραπάνω σενάριο να είναι (όχι και τόσο) επιστημονικής φαντασίας, ένα ακόμη πρωινό απάβγασμα της, ενίοτε, διεστραμμένης σκέψης μου η οποία αφηνιάζει στην καταπίεση που προκαλεί η υποχρεωτική στέρηση καφεϊνης (μεταξύ άλλων).
Από την άλλη σκέφτομαι ότι αν το σενάριο σκόπιμης διάλυσης δεν έχει βάση τότε το πρόβλημα είναι ίσως ακόμη μεγαλύτερο και αφορά στο ανθρώπινο είδος συνολικά καθώς αναρωτιέσαι με τρόμο, είναι δυνατόν να υπάρχουν τέτοιοι και τόσο …μαλάκες;
Η απάντηση επαφίεται στην επιστημονική δεινότητα ειδικών της ψυχολογίας, αλλά επειδή σε τέτοιες περιπτώσεις απαιτείται το κατ’επέκτασιν, ενδεχομένως και ειδικών της παραψυχολογίας, τομέας στον οποίο μετά μανίας είχε εντρυφήσει η πάλαι ποτέ Σοβιετική Ενωσις.
Εάν πάντως πρόκειται για μαλακία (νόσος στα αρχαία ελληνικά κι’όχι απλώς ο μανιώδης αυνανισμός με τα ευεργετικά του αποτελέσματα σε όσους έχουν καταστροφικές τάσεις) καλό είναι η επιστήμη να ψάξη για αντίδοτο καθότι κρίνοντας από τη στάση και της αντιπολιτεύσεως υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι η ασθένεια είναι κολλητική!
Πιο σοβαρά τώρα (σιχαίνομαι να κάνω τη διευκρίνηση, αλλά στις μέρες μας έχει παρεξηγηθεί η αίσθηση του χιούμορ επειδή στον ελληνόφωνο χώρο γίνεται αντιληπτή κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, ως «πλακίτσα»), έχω την αίσθηση ότι τα πράγματα, με ή χωρίς σχέδιο και πρόθεση από πλευράς κυβερνώντων, θα επιδεινωθούν με τρόπο ανεξέλεγκτο.
Δεν έχω καμμία διάθεση να σπείρω φόβους, πόσο μάλλον που πρόκειται να έρθω στην Ελλάδα λίαν συντόμως σε πείσμα της «λογικής» η οποία λέει να καθίσω εδώ που είμαι. Στο σημείο αυτό δύο πιθανότητες μπορούν να ανατρέψουν την πορεία προς έξωθεν του ελέγχου: να βρεθή μια φόρμουλα τελευταίας στιγμής και να αποτραπή το αυτοκτονικό δημοψήφισμα (είτε ναί επιλέξουν οι ψηφοφόροι, είτε όχι η διαχείριση του αποτελέσματος υπερβαίνει τις δυνατότητες του εν ενεργεία «πολιτικού» προσωπικού).
Η άλλη είναι ο κόσμος σε μια κίνηση μαζικής αυθυπέρβασης να αντιληφθή το τέχνασμα και να μην προσέλθη στις κάλπες. Εάν κάτω από το 40% των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους καθίση σπίτι του ή πάη για «μπάρμπεκιου», το δημοψήφισμα θα είναι άκυρο.
Οσο για τους «δημοκρατικά υπερευαίσθητους» που ανακάλυψαν εσχάτως το τροπάριο ότι κανείς τάχα μου δεν μπορεί και δεν έχει το δικαίωμα να εμποδίση τον «λαό» να εκφράση την άποψή του επί ενός τόσο σοβαρού ζητήματος (τον αν δηλαδή θα εκτελεστή ή αν θα αυτοκτονήση, διότι περί αυτού πρόκειται), καλό θα είναι να ξυπνήσουν πριν οι εξελίξεις τους βγάλουν από τον ύπνο δια της βίας.
Δεν πρόκειται για δημοψήφισμα με πραγματικές επιλογές οι οποίες τίθενται στην κρίση του εκλογικού σώματος, πρόκειται για τέχνασμα τελευταίας στιγμής προκειμένου η κυβέρνηση να απεκδυθή όπως όπως των ευθυνών της για τα χάλια στα οποία έφερε τη χώρα.
Δεν ζητείται από τον λαό η γνώμη του, αλλά η συνενοχή του και η τελική ανάληψη του λογαριασμού εκ μέρους του. Αν δεν μπορείτε να δήτε την τόσο ξεκάθαρη κοροϊδία, δικαιούστε σύνταξη τυφλών. Το πρόβλημα είναι ότι δεν θα υπάρχουν ούτε χρήματα ούτε τράπεζες για να σας τα δώσουν!
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
ΥΓ: 1) Βρε τα σημάδια ήταν εκεί εξαρχής: Δούρου …Μαδούρου (της Βενεζουέλας), Καμμένος …Καμένεφ, Τσίπρας …Cheapρας. Ας προσέχατε!!!
2) Μόνο με …εξωκομματική γονιμοποίηση υπάρχει περίπτωση να τεκνοποιήση ελπίδα η Ελλάς! Αυτή που υποσχόταν ο κ. Τσίπρας αποδείχτηκε ανεμογκάστρι …
3) Aλλο Καζαντζάκης , άλλο Καζαντζίδης κι’άλλο καζάν ντι μπι …
4) Το παράδειγμα της «αγωνιστικής» Σερβίας τη δεκαετία του ’90, δεν σας δίδαξε τίποτα;
5) Ετσι που πάνε τα πράγματα, η Αθήνα θα χρειαστή …Capital Control!
