Αγαπητό ”Καλάμι”,αναγνώστη, σχετική με το παραπάνω θέμα:
Διάβασα με μεγάλη προσοχή το αρθρογράφημα “Τα πραγματικά προβλήματα στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής και τα παιχνίδια συμφερόντων”. Περιγράφονται σ’ αυτό με τρόπο σαφή τόσες καυτές αλήθειες… Ωστόσο, επιτρέψτε μου να σχολιάσω ορισμένα σημεία.
Το οικονομικό πρόβλημα, εξαιτίας κακοδιαχείρισης, υπήρχε ανέκαθεν στην Αρχιεπισκοπή. Κάτι πήγε να βελτιωθεί το 1998, όταν για πρώτη φορά βγήκε η Αρχιεπισκοπή από το κόκκινο, αλλά για να επιστρέψει πάλι στα ερυθρά χρέη σε λίγους μήνες με την αλλαγή αρχιεπίσκοπου. Ιστορικά πάντως η Αρχιεπισκοπή βρισκόταν πάντοτε σε σκόπιμη “κατάσταση χρέους” που επέτρεπε στους αρμόδιους για τα οικονομικά της και να “εξαφανίζουν” διαρκώς μικροποσά αλλά και να ζητούν συγχρόνως κάλυψη του ελλείματος από εύπορους ομογενείς. Το “οικονομικό πρόβλημα” το ξανάβγαλε πρόσφατα ο “Εθνικός Κήρυκας” στην επιφάνεια, προφανώς διότι είχαν περιοριστεί αισθητά οι επιδοτήσεις του από την Αρχιεπισκοπή μετά το θάνατο του Μάικλ Τζαχάρη τον Φεβρουάριο του 2016 (του μέχρι τότε “οικονομικού νού” της Αρχιεπισκοπής, τον οποίο και εγκωμιάζει διαρκώς ο “Κήρυκας”).
Συμφωνώ απόλυτα ότι για την οικονομική κρίση “μόνος υπεύθυνος” ΔΕΝ είναι ο αρχιεπίσκοπος Δημήτριος. Ετούτος μπορεί να χρεωθεί μόνο την έλλειψη ανδροπρέπειας και στοιχειώδους αξιοπρέπειας με το να εξακολουθεί να δέχεται να είναι “ούτε μισός αρχιεπίσκοπος” χωρίς τη δυνατότητα επίβλεψης της διοίκησης και των οικονομικών της αρχιεπισκοπής του. Οι υπεύθυνοι για το σημερινό οικονομικό χάλι της Αρχιεπισκοπής είναι εκείνοι που επί δεκαετίες, με εντολή του Βαρθολομαίου, είχαν αρμοδιότητα για τα οικονομικά: Καρλούτσος, Τζαχάρης, Δημητρίου, γνωστοί από παληά και σαν “πατριαρχικοί φίλοι”. Από τους τρεις αυτούς κυρίους οι δυο δεν βρίσκονται πια στην αρχιεπισκοπή. Ο Τζαχάρης πέθανε και ο Δημητρίου “απομακρύνθηκε” ή “παραιτήθηκε” αφού πρώτα έλαβε για επιβράβευση και ένα ωραίο “severance package” της τάξης των 300.000 δολ. (προσωπικά πιστεύω πολύ περισσότερα) με το οποίο “δεσμεύτηκε” νομικά να μη σχολιάσει ή αποκαλύψει τα μυστικά της εργασίας του… Όταν περάσει κι αυτή η οικονομική μπόρα, ο Τζέρι Δημητρίου θα επανέλθει στην αρχιεπισκοπή, όπως ακριβώς επανήλθε το 1999, μετά την αποχώρηση του Σπυρίδωνα. Το μέλι δεν τ’ αφήνει κανείς σε άλλους…
Αλλά για να μάθει ο αφελής ελληνορθόδοξος λαός που πήγαν τα εκατομύρια, δεν χρειάζονται ούτε ανακρίσεις, ούτε έρευνες. Ένας απλός λογιστής της Αρχιεπισκοπής, ρίχνοντας μια πρόχειρη ματιά στους τραπεζικούς λογαριασμούς της, θα μπορούσε με βεβαιότητα να μας πει ποιός και πότε σήκωσε τα εκατομύρια ή ποιός και πότε τα μετάφερε σε άλλους λογαριασμούς.
Ακόμη πιο εύκολο θάταν βέβαια να κληθούν οι υπεύθυνοι να δώσουν εξηγήσεις. Ποιοί ήταν υπεύθυνοι για τα οικονομικά της Αρχιεπισκοπής τόσα χρόνια; Αρμόδιοι και υπεύθυνοι, σύμφωνα μ’ επιθυμία του κ. Βαρθολομαίου, ήταν οι έμπιστοί του: η γνωστή δυανδρία Καρλούτσου-Τζαχάρη (με συνεπίκουρο του τελευταίου τον γνωστό σε όλους Τζέρι Δημητρίου). Αυτοί έλεγχαν απόλυτα, επί ολόκληρη εικοσαετία, τα οικονομικά της αρχιεπισκοπής.
Το ότι ο ”Κήρυκας” επιχειρεί να συγκαλύψει την πραγματικότητα φαίνεται κι απ’ το γεγονός ότι συστηματικά κωφεύει στα όσα αποκαλύφθηκαν, ότι δηλ. πολλά από τα εξαφανισθέντα εκατομύρια πήγαν κατά Φανάρι μεριά, προκειμένου να καλυφθούν, μεταξύ άλλων πολλών και έξοδα της Μεγάλης Συνόδου της Κρήτης.
Παρ’ όλες τις επίμονα διαφημιζόμενες “αποκλειστικές αποκαλύψεις” του στην υπόθεση αυτή, ο ”Κήρυκας” στην ουσία εφαρμόζει πάλι παληές του τακτικές και μεθόδους. Βλέπω δηλ. το σημερινό σενάριο να έχει πολλές ομοιότητες με τα σενάρια που ζήσαμε πριν το τέλος της ποιμαντορίας τόσο του Ιάκωβου όσο και του Σπυρίδωνος.
Αν παρατηρήσει κανείς προσεκτικά, βασικό στοιχείο σε όλα αυτά τα σενάρια είναι το οικονομικό. Το σενάριο αρχίζει πάντα με σχετικές “αποκαλύψεις” του “Εθνικού Κήρυκα” και βομβαρδισμούς κατά του αρχιεπίσκοπου. Επί Ιακώβου ήταν το “σκάνδαλο των οικοπέδων” στο Westchester, επί Σπυρίδωνος χίλιες δυό “οικονομικές ατασθαλίες”, επί Δημητρίου τώρα η εξαφάνιση εκατομυρίων από τα διάφορα ταμεία της Αρχιεπισκοπής. Όπως τότε, έτσι και σήμερα οι “αποκαλύψεις” του Κήρυκα βασίζονται σε προγραμματισμένες διαρροές από το Φανάρι. Όπως τότε, έτσι και σήμερα ο Κήρυκας συμπλέει απόλυτα με το Φανάρι στο φάγωμα αρχιεπισκόπων.
Θεωρώ πολύ χρήσιμη την προσπάθεια να κρατηθούν τα στατιστικά στοιχεία, σχετικά με τον Ελληνισμό της Αμερικής, στις πραγματικές τους διαστάσεις και ιδιαίτερα εκείνα που αφορούν την Αρχιεπισκοπή. Τα μέλη της τελευταίας είναι-δεν-είναι 200,000-300,000 άτομα σ’ όλη τη χώρα και οι εκκλησιαζόμενοι ακόμη λιγότεροι. Η πραγματικότητα αυτή είναι ίσως θλιβερή αλλά πανθομολογούμενη. Βέβαια το μυστήριο είναι πως αυτός ο συγκεκριμένος και μετρημένος αριθμός ατόμων είναι σε θέση να παράγει κάθε τόσο ποσά εκατομύριων δολαρίων τα οποία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο λυμαίνονται τα ίδια πάντοτε τρωκτικά. Αυτό είναι το μυστήριο!
Καλά κάνει το ”Καλάμι” και τονίζει τις τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος, απώτερου και πρόσφατου, που έχουν απαξιώσει τον Βαρθολομαίο και το Φανάρι στα μάτια της Ομογένειας. Διότι η απαξίωση αυτή -ας μη απατιόμαστε- μπορεί νάχει διαχρονικό χαρακτήρα. Κανείς σήμερα δεν μπορεί να μαντέψει αν οι σχέσεις Ομογένειας-Φαναρίου θα αποκατασταθούν ποτε, έστω και σε περιορισμένο βαθμό (αφού βέβαια περάσουν ορισμένα χρόνια, αλλάξουν συγκεκριμένα πρόσωπα και υιοθετηθούν νέες εισπρακτικές μέθοδοι).
Κάποιος επιτέλους έπρεπε ν’ αναφερθεί και στους ”περισπούδαστους μεγαλοδημοσιογράφους” της Αθήνας (που πέρασαν γιά 3-4 χρόνια από τις ΗΠΑ πριν 30-35 χρόνια και ”τα έμαθαν όλα”), οι οποίοι επιδίδονται επίμονα στην κατασκευή “σενάριων” γιά διαδόχους του Δημήτριου και στην περιγραφή ανύπαρκτων λόμπι. Πρόκειται μάλλον για τους ίδιους “επαγγελματίες” της δημοσιογραφίας που εμφανίζονται σε τηλεοράσεις και μεγάλες αθηναϊκές εφημερίδες αλλά και που τα ονόματα τους βρίσκονταν κάποτε στους κατάλογους του Ιακώβου για τακτική είσπραξη χιλιάδων δολαρίων το χρόνο και που αργότερα αναζήτησαν “προστασία” στο Φανάρι απολαμβάνοντας τα αγαθά των φημισμένων “φαναριώτικων διαρροών”. Είναι οι ίδιοι που σήμερα προβάλλει το έντυπο της Αστόριας, και με τους οποίους, όπως φαίνεται, βρίσκεται σε τακτική επαφή και συνεργασία…
Γιατί θέλουν τώρα -αυτοστιγμεί, σώνει και καλά- να φύγει ο Δημήτριος; Για είκοσι ολόκληρα χρόνια τους ταίριαζε ο άνθρωπος και μάλιστα όσο κανένας άλλος. Πέθανε όμως ο Τζαχάρης και το χονδρό οικονομικό παιχνίδι άλλαξε, ως φαίνεται. Ο Δημήτριος που για δεκαετίες άφηνε αχαλίνωτο τον Τζαχάρη συγκαλύπτοντας τις μυστικές οικονομικές συναλλαγές του κάτω απ’ της Αρχιεπισκοπής την ομπρέλλα, καταντά ξαφνικά -μετά το θάνατο του μεγάλου “οικονομικού νού”- βάρος περιττό. Και οταν το παιχνίδι αλλάζει, αλλάζουν και οι δευτεροκλασάτοι παίχτες… Αυτό είναι το μισό σενάριο. Το άλλο μισό είναι ότι, αφού μας αδειάσει τη γωνιά ο Δημήτριος, ένας νέος αρχιεπίσκοπος -έτσι ελπίζουν- θα κερδίσει την εμπιστοσύνη του λαού και θα γεμίσει πάλι τους ναούς με πιστούς. Μόνο που οι πιστοί του σήμερα δεν είναι οι πιστοί των παληών καιρών που και να τους έδιωχνες από την Εκκλησιά δεν έφευγαν με τίποτε. Οι σημερινοί πιστοί δεν έχουν την πίστη των παληών. Οι σημερινοί απογοητεύονται εύκολα και σου γυρίζουν την πλάτη και δεν …. επιστρέφουν ποτέ!
Όσο για τους πιθανούς διαδόχους του Δημήτριου, έχω να κάμω τις εξής προβλέψεις: ούτε “μητροπολίτης στο Φανάρι, που ενδιαφέρεται γιά τον θρόνο Αμερικής”, δηλ. ο μητροπολίτης Προύσης Ελπιδοφόρος, ούτε ο μητροπολίτης Γαλλίας θα είναι μεταξύ των ”επικρατέστερων διαδόχων”. Έχω παρατηρήσει πως ονόματα που ακούγονται συχνά, δεν παίζουν συνήθως. Το Φανάρι τα ρίχνει στην κυκλοφορία για να αποπροσανατολίσει και να προφυλάξει τον πραγματικό υποψήφιο από πρόωρες δυσμενείς “αποκαλύψεις” (την σήμερον ημέρα ομοφυλοφιλικού συνήθως χαρακτήρα).
Βλέπω λοιπόν το Φανάρι να έχει εστιάσει την προτίμηση του στον μέλλοντα μητροπολίτη Σικάγου και μέλλοντα (μετά από κανένα χρόνο) αρχιεπίσκοπο αμερικής Νικήτα που πρέπει να είναι γνωστός στο “Καλάμι”. Αλλοιώς, γιατί να χαλάει ο Βαρθολομαίος τον κόσμο, να απορρίπτει κατάλογους υποψήφιων, και να ζητάει αναδιαμόρφωση του κατάλογου για να επιτύχει την εκλογή του Νικήτα στη μητρόπολη Σικάγου; Τόσος θόρυβος και τόσος σαματάς για μια απλή μητρόπολη; Κάπου αλλού, υποθέτω, πάει η δουλειά μ’ αυτήν την αναδιαμόρφωση του κατάλογου. Για το Νικήτα το Σικάγο σκολοπάτι μόνο είναι…
Βρίσκω πολύ χρήσιμη την υπενθύμιση ότι “όσο περνούν τα χρόνια θα κλείνουν εκκλησίες (και θα πωλούνται ως οικόπεδα), εξαιτίας έλλειψης ‘πιστών”’. Μακάρι να το αντιληφτούν και άλλοι, οι απλοί πιστοί, ότι το επιχείρημα της “έλλειψης πιστών” μόνο πρόφαση είναι. Εκείνο που φαίνεται να μετράει σχετικά είναι το να βρισκόμαστε διαρκώς σε business, είτε αγοράζουμε και κτίζουμε, είτε βάζουμε λουκέτο και πωλούμε. Όλα, μα όλα ανεξαίρετα, έχουν καταντήσει υπόθεση χρημάτων, ακόμη και η πίστη μας!
Διαβάζω τελευταία ότι ο Δημήτριος είναι “άριστος θεολόγος-ιεράρχης”. Κάποτε θα πρέπει να σταματήσει το παραμύθι αυτό που πρωτοέσπειρε ο ‘Εθνικός Κήρυκας” πριν είκοσι χρόνια. Βέβαια, προσφάτως, το ανακάλεσε σχεδόν ολότελα . Αλλά τώρα πάλι προσπαθεί να μας σερβίρει μια νέα έκδοση παραμυθιού, ότι δηλαδή ο Δημήτριος, αν και χωλαίνει στη διοίκηση και άγεται-φέρεται από επιτήδειους (ποιούς δηλαδή;), εντούτοις είναι “πνευματική” φυσιογνωμία και “μεγάλη ακαδημαϊκή προσωπικότητα”.
Όμως, πρέπει κάποτε τα πράγματα να τοποθετηθούν στη σωστή τους βάση.
Δυστυχώς για την Αρχιεπισκοπή και τον ελληνορθόδοξο λαό, ο άνθρωπος, ο Δημήτριος, ούτε “άριστος θεολόγος”, ούτε “μεγάλος ιεράρχης” είναι.
Το πόσο “άριστος θεολόγος” είναι φάνηκε στη σύνοδο της Κρήτης όπου για κανένα θεολογικό θέμα, παρεκτός για το πρακτικής φύσεως ζήτημα των μικτών γάμων, δεν άνοιξε το στόμα του. Και όταν επιτέλους τ’ άνοιξε, επιβεβαίωσε αυτό που και ο τελευταίος παπάς της Αμερικής μπορούσε να μας πει: πως στην Αμερική έχουμε σοβαρό πρόβλημα με τους μικτούς γάμους…!
Όσο για το “μεγάλος ιεράρχης”, τα έγραψε -μάλλον από βιασύνη και εσφαλμένο υπολογισμό- ο ίδιος ο “Εθνικός Κήρυκας”, εξηγώντας πριν δυο περίπου μήνες πως ο Δημήτριος ήταν για χρόνια ένα άσημος βοηθός του Χριστόδουλου, που τον χρησιμοποιούσε για να εκπροσωπεί την Αρχιεπισκοπή Αθηνών σε διάφορες εκδηλώσεις κοινωνικού κατά κανόνα χαρακτήρα.
Και τέλος, προκειμένου για το “μεγάλος ακαδημαϊκός δάσκαλος”, πρέπει να γίνει επιτέλους γνωστό ότι ο Δημήτριος “σπούδασε”, υπέβαλε δηλ. μια γραπτή εργασία στο Harvard Divinity School, όχι στο Harvard University. Δεν είναι καθόλου το ίδιο πράγμα. Το Harvard Divinity School είναι απ’ τις πιο φιλελεύθερες προτεστάντικες (congregationalist) θεολογικές σχολές της Αμερικής που γενικά θεωρείται από άλλες βαρβάτες και πρωτοκλασάτες θεολογικές σχολές ως ακαδημαϊκό ίδρυμα κατώτερης επιστημονικής στάθμης. Άλλο, λοιπόν, Harvard Divinity School και άλλο Harvard University !
Το ότι αργότερα, σαν καθηγητής (διορισμένος από τον Ιάκωβο) στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού της Βοστόνης, κατώρθωσε να προσκληθεί να δόσει μια σειρά διαλέξεων, όχι στο Harvard University, αλλά πάλι στο Harvard Divinity School, δεν του δίνει καθόλου το δικαίωμα να επαίρεται ότι “δίδαξε στο Harvard”, όπως αδιάκοπα επαναλαμβάνει στα βιογραφικά του σημειώματα.
Αλλά το βασικότερο κριτήριο της ακαδημαϊκότητας ενός δασκάλου είναι αν τα συγγράμματα του βρίσκονται σε μεγάλες βιβλιοθήκες. Λοιπόν, με βεβαιώνουν, το ένα-δύο συγγράμματα που σ’ όλη του τη ζωή έγραψε ο Δημήτριος, μπορεί να τα ψάχνει κανείς μέχρι δευτέρας παρουσίας, χωρίς ποτέ να μπορέσει να τα εντοπίσει σε καμιά μεγάλη ή μικρή αμερικάνικη θεολογική βιβλιοθήκη…
Ας σημειωθεί επίσης ότι ως “μεγάλος ακαδημαϊκός δάσκαλος” ποτέ δεν κλήθηκε, ούτε μια φορά, να μιλήσει στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστήμιου της Αθήνας, της οποίας είναι απόφοιτος. Ούτε ως βοηθός του Χριστόδουλου εγκατεστημένος για χρόνια στην Αθήνα, ούτε με την ιδιότητα του Αρχιεπίσκοπου Αμερικής, κλήθηκε από την πνευματική του μητέρα, τη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, να μιλήσει και φωτίσει και τους λοιπούς έλληνες ακαδημαϊκούς δασκάλους…
Ο Δημήτριος επιλέγηκε πριν είκοσι χρόνια -σταράτες κουβέντες (κατά που λέει και ο “Κήρυκας”)- για να διευκολύνει, με τη “συγκάλυψη” του, το οικονομικό παιχνίδι που κάτω απ’την ομπρέλα της αφορολόγητης Αρχιεπισκοπής είχαν στρώσει οι άνθρωποι του Βαρθολομαίου, οι “πατριαρχικοί φίλοι”, ένα παιχνίδι που δεν δέχτηκαν να παίξουν ούτε ο Ιάκωβος, ούτε ο Σπυρίδων και ούτε θα δεχόταν ποτέ να παίξει ο Στυλιανός.
Αν και προσωπικά είμαι αντίθετος στις προσφυγές δεσποτάδων ή ενοριτών στην αμερικάνικη Δικαιοσύνη, νομίζω ότι στην περίπτωση του συστηματικού εξανεμισμού εκατομυρίων από διάφορα εκκλησιαστικά ταμεία και της συστηματικής άρνησης των καθ’ ύλη “αρμόδιων” να εξηγήσουν σε τίνων τους τούρκικους ή ελβετικούς ή αμερικάνικους λογαριασμούς κατέληξαν αυτά τα 8, 15 ή 30 (προσωπικά πιστεύω ότι είναι γύρω στα 60) εκατομύρια, επιβάλλεται η δικαστική προσφυγή προς διαλεύκανση της υπόθεσης. Κάποτε υπήρχε ένας Σίμος Δήμας που τον είχε ο Βαρθολομαίος για νομικό σύμβουλο, που κάθε δυο μήνες από “αγάπη για την Εκκλησία” έκανε μηνύσεις σ’ αρχιεπισκόπους και που προβαλλόταν με κάθε ευκαιρία από τον “Εθνικό Κήρυκα”. Τώρα ούτε ο Κήρυκας φωνάζει για δικαστήρια, ούτε εμφανίζεται πουθενά ο Σίμος Δήμας! Πως φαίνονται τα διαπλεκόμενα συμφέροντα και οι στημένες “κρίσεις” στην Εκκλησία μας
Είναι καιρός, όπως τονίζει το Καλάμι, “να μάθουμε και τον πραγματικό ρόλο του διαχρονικού ‘εισπράκτορα’ του Βαρθολομαίου, του ‘άτυπου αρχιεπίσκοπου’, παπά Αλεξ. Καρλούτσου, τον οποίον η Ομογένεια αποκαλεί χαϊδευτικά, ‘ρασπούτιν’ και όφειλε ‘να τον πετάξει έξω με τις κλωτσιές’, χρόνια πριν”. Είναι δύσκολο να μάθουμε πώς ακριβώς ο π. Καρλούτσος, βασικά ένας ιερέας χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση κατόρθωσε να εντυπωσιάσει τον Βαρθολομαίο ώστε, για όλες τις υποθέσεις της Αμερικής, να γίνει ο σύμβουλος του με τον οποίο και τηλεφωνιέται κάθε βράδυ (τούρκικη ώρα). Είναι πάντως γνωστό, ότι δυο αρχιεπίσκοποι τον “πέταξαν έξω με τις κλωτσιές”, ο Ιάκωβος τρεις φορές (μια φορά τουλάχιστο για απόκρυψη επιταγής κάποιου δωρητή) και αργότερα ο Σπυρίδων για “κατασπατάληση” αρχιεπισκοπικού χρήματος στην οργάνωση ταξιδίων του Βαρθολομαίου στην Αμερική. Ωστόσο, με εντολή Βαρθολομαίου, επέστρεψε πάλι στην αρχιεπισκοπή ο Καρλούτσος επί Δημητρίου, αυτός και οι άλλοι “πατριαρχικοί φίλοι”.
Απ΄ όσα σημειώνονται παραπάνω, προκύπτει ότι πολλές “πληροφορίες” για τα συζητούμενα εδώ θέματα πρωτοεμφανίζονται στο έντυπο “Εθνικός Κήρυκας” της Αστόριας. Τις πληροφορίες αυτές δεν μπορούμε πάντοτε να τις εκλαμβάνουμε ως ακριβείς και αντικειμενικές, γι’ αυτό και πρέπει να διαβάζουμε την εφημερίδα αυτή ειδικά με μεγάλη, εξαιρετική προσοχή. Πρέπει πάντα να συγκρίνονται οι “καινούργιες πληροφορίες” της με το περιεχόμενο προηγούμενων άρθρων της, διότι τόσο οι θέσεις όσο και οι “πληροφορίες” της βρίσκονται σε αέναη ροή, ανάλογα με τη γραμμή της στιγμής που υπαγορεύεται, ως φαίνεται, από την ωμή πραγματικότητα των οικονομικών συμφερόντων.
Αρκεί ν’ αναφερθεί ότι, στην συζητούμενη υπόθεση του εξανεμισμού εκατομυρίων από τα διάφορα εκκλησιαστικά ταμεία, ο “Κήρυκας” αποφεύγει συστηματικά, για μήνες τώρα, να θέσει τη μόνη σωστή ερώτηση: where have all the millions gone? – που πήγαν όλ’ αυτά τα εκατομύρια; Και αντί να γράψει ή τουλάχιστο να σχολιάσει αυτά που αποκάλυψαν άλλες πηγές (ότι δηλ. πολλά εκατομύρια πήγαν κατά Φανάρι μεριά), ασχολείται με άλλες ανούσιες παράμετρους της ιστορίας, π.χ. του Τσαντίκου τις φιλίες και του Ψαρού τα βραβεία κτλ. κτλ.
Για τους μόνους ανθρώπους που ξέρουν σήμερα τι πραγματικά γίνεται στα οικονομικά της αρχιεπισκοπής, Καρλούτσο και Δημητρίου, ο “Κήρυκας” ανέφερε ελάχιστα.
1) Για τον Καρλούτσο το μόνο που έγραψε είναι, ότι βγαίνοντας από κάποια συνεδρίαση ο μυστηριώδης αυτός παπάς, σ’ απάντηση δημοσιογράφου, δήλωσε “με νόημα” για την κατάσταση: “no comment”! Αυτό ήταν όλο κι όλο!
2) Για τον Δημητρίου έγραψε ότι “αποπέμφθηκε” για “κακοδιαχείριση” και αργότερα ότι του έδωσαν “severance package” χωρίς ωστόσο να διευκρινήσει ότι έτσι ο Δημητρίου δεσμεύθηκε να μη μιλήσει ξανά για την υπόθεση!
Η τακτική που ακολουθεί ο “Κήρυκας” λέγεται δημοσιογραφική απόπειρα αποπροσανατολισμού και συσκότισης. Δεν ερευνά τους πραγματικούς φταίκτες (ή κλέφτες;) και αγωνίζεται με λύσσα να τα φορτώσει όλα σ’ ένα άσχετο Βουρβούλια απ’ το Σικάγο και σ’ ένα μωρόδοξο και ανίκανο εκκλησιαστικό ηγέτη που είχε την πρόσθετη ατυχία να δεχτεί για συνεργάτες τους κοινούς απατεώνες που του επέβαλε ευθύς εξαρχής ένα διεφθαρμένο αφεντικό !
Αυτές τις λίγες παρατηρήσεις σας στέλνω. Εύχομαι να σας είναι χρήσιμες.
Καλή χρονιά.
Χαράλαμπος Νταγάκης.
Glen Cove, LI, NY
