Στην αστραπιαία επίσκεψη μου στα νυχτερινά Αθηναϊκά κέντρα, πρώτη στάση μου ήταν το κέντρο “Frangelico”, όπου είδα τον Ανδρέα Στάμο να τα χώνει πότε ελαφρά, πότε χοντρά. Η δε Κωνσταντίνα Σαμαρά έχει βελτιώσει τις ατέλειες της, όπως άλλωστε είχε πράξει και στο κέντρο της Θεσ/νίκης όπου εμφανιζόταν τελευταία. Όσο για το σέρβις του κέντρου χρίζει βελτιώσεως.
Έπειτα αναχώρησα προς την μουσική σκηνή “Γυάλινο” στην πολύχρωμη έθνικ παράσταση.
Επειδή δεν είμαι τακτικός επισκέπτης σε τέτοια θεάματα, έπαθα πλάκα από την ώρα που πάτησα το πόδι μου στον εξαιρετικό αυτό χώρο . Στην υποδοχή η κυρία με φοβερή ευγένεια μου είπε να την ακολουθήσω. Με πήγε στο τραπέζι, τράβηξε την καρέκλα προς τα έξω, και με ευγένεια έκανε νόημα να καθίσω. Το ίδιο γινόταν με όλους τους πελάτες.
Το τραπέζι ήταν καθαρό, όμορφο στρωμένο και διακοσμημένο. Σε χρόνο ρεκόρ ήλθε ο σερβιτόρος για παραγγελία, με φοβερή ευγένεια. Το ποτό που παρήγγειλα συνοδευόταν από μια πιατέλα με μπισκοτάκια και μαύρο χαβιάρι, και εκεί ένιωσα πραγματικά Έλληνας άρχοντας σαν τον Ωνάση (σε μορφή όμως μπατίρη).
Τέτοια βασιλική υποδοχή και σερβίρισμα προς όλους τους πελάτες, δεν ξαναείδα σε τέτοιο χώρο ο οποίος γέμισε από παρέες προερχόμενες από Λήμνο, Θεσ/νίκη, Καλαμάτα, Τρίπολη, αλλά και πολλές παρέες αλλοδαπών τουριστών, και εκπροσώπων ξένων πρεσβειών, καθώς στο πάρκινγκ είδα δύο διπλωματικά αυτοκίνητα ξένων πρεσβειών. Όλοι οι πελάτες ήταν ντυμένοι με επίσημο ένδυμα.
Το πρόγραμμα ξεκίνησε, παράλληλα οι σερβιτόροι αλώνιζαν ασταμάτητα τα τραπέζια μήπως και χρειάζεται κάτι ο πελάτης. Δεν χόρταινα να παρακολουθώ την σβελτάδα και την ευγένεια τους. Με την πρώτη ευκαιρία άφησα για λίγο το τραπέζι και πήγα στο καμαρίνι να κάνω σου πράιζ στα αδέλφια Σαλέα. Να σου μπροστά μου ο Βασίλης Σαλέας το πρώτο κλαρίνο της Ελλάδος.
Έμεινε έκπληκτος ,με υποδέχθηκε με τρομερό κέφι “…γεια σου αδέλφι, καλώς ήλθες, δεν μας πήρες ένα τηλέφωνο για να περιποιηθούμε…” “..Ήθελα να σα κάνω έκπληξη…” του απάντησα “…και τα κατάφερες…” συμπλήρωσε ο καλλιτέχνης. Με ρώτησε “Πως μας είδες, το χώρο και πολλά άλλα..” Τι να πω, σούπερ, αυτό τα λέει όλα.
Να σου και ο άλλος αδελφός ο Σαράντης Σαλέας με χαιρετά “…γεια σου καρντάση Βάνη ούτε τηλέφωνο δεν παίρνεις…να σε περιποιηθούμε..”. Όλοι έδειχναν φανερά ευχαριστημένοι. Στα καμαρίνια βρήκα και δυο τηλεοπτικά συνεργεία Αθηναϊκού καναλιού για να τραβήξουν πλάνα και να πάρουν συνεντεύξεις.
Τα αδέλφια Σαλέα με σύστησαν στους Βαλκάνιους συναδέλφους οι οποίοι με εξέφρασαν την ευχαρίστηση τους από τον εξαιρετικό χώρο και το Αθηναϊκό κοινό.
Ξαναγύρισα στην θέση μου για να παρακολουθήσω το πλούσιο σε θεματολογία και ήχο πρόγραμμα. Ο κόσμος πραγματικά διασκέδαζε. Εκεί που έγινε πραγματικά χαμός ήταν όταν βγήκε στην σκηνή ο Σαράντης Σαλέας, μαζί με την Τουρκάλα καλλιτέχνιδα που η φωνή της ήταν καμπάνα. Ο κόσμος ξεσηκώθηκε σ΄ όλο τον χώρο και χόρευε σε έθνικ ρυθμό.
Αυτό δεν το ξαναείδα σε ένα θεατρικό χώρο όπως το “Γυάλινο”. Πέρασα ευχάριστα και διασκέδασα για πολύ ώρα. Μακάρι όλο το πρόγραμμα να έλθει τελικά και στην Βόρεια Ελλάδα.
Η ώρα όμως περνούσε και έπρεπε να φύγω σφαίρα για το κέντρο “Caramela”. Βρήκα ένα κέντρο ανάστατο στις 01:30 και τον Πάνο Καλίδη στην πίστα που μόλις φαινόταν από το πολύ λουλούδι. Πρώτο τραπέζι πίστας με μεγάλη παρέα διασκέδαζε ο πρώην πρόεδρος της ΠΑΕ ΑΕΚ Μ. Ψωμιάδης ο οποίος πετούσε τα γαρύφαλλα αβέρτα – κουβέρτα με τα καλάθια.
Σε κεντρικό τραπέζι πήρε το μάτι μου έναν πολύ γνωστό εφοπλιστή που οι επιχειρήσεις του φέρουν τζίρο πάνω από 300.000.000 ευρώ, να αγκαλιάζει τον καλλιτέχνη Πάνο Καλίδη, να τον λούζει με λουλούδια και να του λέει “…Πας να μας τρελάνεις..” και να συνεχίζεται ο χαμός. Δεν είδα όμως ούτε ένα δημοσιογράφο των Αθηναϊκών Μ.Μ.Ε ,ώς συνήθως όλο και κάποιον θα συναντούσα. Φαίνεται πως πήγαν σε άλλα λημέρια.
Στην πίσω 2η σειρά ήταν παρέες δίμετρων μοντέλων, πολύ όμορφη γυναικοπαρέα με φιάλες special των15 αστέρων στο τραπέζι τους. Στο μαγαζί δε, κάθε τόσο άδειαζε τραπέζι, και γέμιζε με τις επόμενες παρέες.
Το κέφι με τον Πάνο Καλίδη κορυφώθηκε με το νέο του τραγούδι “Είναι τρεις και εγώ περιμένω” όπου έγινε ο χαμός, το τραγούδι αυτό αναμφίβολα είναι σουξέ. Ενώ ο μετρ κυρίως ο Σταύρος πάλι έκανε το θαύμα του. Με την ευγένεια και καλοσύνη βόλευε τον κόσμο, ακόμα και τους ορθίους, αρκεί να μην αφήσει κανέναν παραπονεμένο.
Όταν βγήκε η Θέλξη όλος ο κήπος από τα γαρύφαλλα έπεφτε επάνω της, απ΄ όλα τα τραπέζια, προσγειώνονταν τα καλάθια στα πόδια της καλλιτέχνιδας.
Τι άλλο να δω, φτάνει, έφυγα με το ταξί αγκαζέ πάντα προς το κέντρο “Έναστρον “ στον άρχοντα Νότη Σφακιανάκη. Με τον ζόρι να βρω τον αρχή μετρ κύριο Κατσάμπαλη, ο οποίος όπως με πληροφόρησαν έτρεχε πανικόβλητος από τον χαμό που γινόταν.
Σε μια γωνία του κέντρου βρήκα τον επιχειρηματία και του τα έψαλλα ολίγον, καθώς δεν τον είχα βρει στις πρόβες “..Έχεις απόλυτο δίκιο..” μου απάντησε ενώ προσπαθούσε να με βολέψει σε τραπέζι, όμως δεν υπήρχαν καρέκλες, (ύστερα να μην τα ψάλλω;;;). Περίμενα όρθιος για ένα ποτό, φώναξα τον Σίφη να φέρει και μια καρέκλα, αλλά και αυτός τα είχε χαμένα από τον πολύ κόσμο. Άλλωστε και που να βάλει όχι μόνο εμένα, αλλά και τόσοι κόσμο που περίμενε για ένα τετράποδο άψυχο έπιπλο, πλην όμως πολύ χρήσιμο.
Όσο για τον Νότη δεν τον γνώρισα, με τις τρίχες φευγάτες από το κεφάλι του, οδεύει προς φαλάκρα.Όμως και ο Νότης ήταν χαμένος από τον πολύ κόσμο,συνάμα και πολύ συγκινημένος. Με έφτιαξε με τον νέο τραγούδι “Αγία Σοφία”, όπου τον είδα να δακρύζει και να τα χώνει με την ψυχή του. Έδώ βρήκα τα εξαφανισθέντα πουλάκια των Μ.Μ.Ε, που δεν τα είδα στα άλλα κέντρα.
Λόγω του ότι κουράστηκα επειδή τόση ώρα ήμουν όρθιος ,με τον μετρ να κάνει τον Γερμανό για μια καρέκλα έφυγα άρον – άρον. Με τις αστραπιαίες μου βόλτες στα νυχτερινά κέντρα δεν μπορώ την όρθια κατάσταση. Από καναπέ και άνω !!!!!
Έτσι βρέθηκα στην “Ιερά Οδό” όπου δεν κάθισα πολύ, παρ΄ όλο που ο επιχειρηματίας καλοσυνάτος και ευγενικός επέμενε να τα πούμε, εμένα όμως με βαρούσε ήδη η κούραση. Τον ευχαρίστησα για την ευγένεια του και έφυγα για ξάπλες.
Στα υπόλοιπα κέντρα δεν πήγα λόγω της αναγκαίας επιστροφής μου στην Θεσ/νίκη, άλλωστε τι να δω;;
Στα κέντρα αυτά εμφανίζονται κάποια δικά μου παιδιά,της πόλης του Βορρά τα οποία σήκωσαν ψηλά τον αμανέ, με πολύ λάθος τρόπο. Γι΄ αυτό τους στέλνω το μήνυμα να αλλάξουν άρδην, καθώς όποιος καβαλάει το καλάμι, θα έχει να κάνει με τον Βάνη. Φερθείτε επαγγελματικά, όπως αρμόζει στους καλλιτέχνες.
Είστε μακριά από το όραμα αυτό, με τα έργα και τις ημέρες σας. Κάτω χαμηλά την μύτη και ψηλά τον πήχη έτσι για να υπάρχει ισορροπία.
Επιτέλους με είδε και το κρεβάτι μου. Μάλλον αλληλοκοιταχτήκαμε ώσπου είδα και ένα όμορφο όνειρο, όπου όλα τα νυχτερινά κέντρα μεταμορφώθηκαν από την εξυπηρέτηση και την σβελτάδα του προσωπικού σαν το “Γυάλινο”, και το “Carammella”.
Ως συμπέρασμα, τα κέντρα των Αθηνών τα είδα πολύ ανεβάσμενα.
