Όλοι διερωτώνται για την επίσκεψη του Πρωθυπουργού στο Ισραήλ.
Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν πήγε για την αναπτύξη των σχέσεων μεταξύ Ελλάδος – Ισραήλ, άλλα για να μεσολαβήσει στο να συμφιλιωθεί ο φίλος του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με το Εβραϊκό κράτος, που έχει οργιστεί με την πολιτική του Τούρκου Πρωθυπουργού.
Ήδη πληροφορίες από τις ΗΠΑ κάνουν λόγο, για το Εβραϊκό λόμπι , που έχει κόψει κάθε επαφή με το Τουρκικό λόμπι, το οποίο και χρηματοδοτούσε.
Εκ του Εβραϊκού λόμπι μου διαμηνύσανε, γιατί δείχνει τόσο ενδιαφέρον ο Γιώργος Παπανδρέου για το Τουρκικό και στρατιωτικό κατεστημένο, που στην ουσία είναι καθεστώς Χούντας.
Τώρα το κατά πόσον οι Σοσιαλιστές τα βρίσκουν με τους Χουντικούς, είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο.
Ολοκληρώνοντας την επίσκεψη στο Μουσείο του Ολοκαυτώματος ο ”Ελληνας” πρωθυπουργός , αποδίδοντας τιμές, άναψε τη φλόγα στο Μαυσωλείο του Ολοκαυτώματος και κατέθεσε στεφάνι.
Από την άλλη μεριά, οι Τούρκοι για το καλό που κάνει ο Γιώργος Παπανδρέου, μετά την προκλητική ενέργεια της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας στο Αιγαίο πραγματοποιώντας υπέρπτηση πάνω από το Ελληνικού εδάφους ,έβγαλαν όχι ένα, αλλά δύο ερευνητικά σκάφη στο Αιγαίο. Το “Πίρι Ρέις”, νοτίως του Καστελόριζου, με το δεύτερου ωκεανογραφικού σκάφους το “Τσεσμέ”, σε περιοχή ελληνικής υφαλοκρηπίδας, 7,5 μίλια νοτίως της Αλεξανδρούπολης, μεταξύ των ακτών της Θράκης και της Σαμοθράκης, αλλά και τους προκλητικούς εορτασμούς για την επέτειο της τουρκικής εισβολής στα κατεχόμενα της Κύπρου.
Τόσο πολύ λοιπόν μας εκτιμούν οι φίλοι μας οι Τούρκοι;;;
Το Υπουργείο εξωτερικών της Ελλάδος κατάντησε παράρτημα του Υπουργού εξωτερικών της Τουρκίας Νταβούτογλου. Γι΄ αυτό και βλέπουμε αυτές τις αγκαλιές και τις τεμενάδες του Δημήτρη Δρούτσα.
Τα δύο τελευταία χρόνια από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, υπάρχει το “Yes Men” στους Τούρκους, έτσι συνεχίζεται η ατάκα του Κώστα Σημίτη στην Βουλή, την εποχή των Ιμίων , “Ευχαριστούμε τους Αμερικανούς”.
Αυτό το ρεζιλίκι της εξωτερικής μας πολιτικής δεν μπορεί πλέον να συνεχιστεί.
Που είναι ο Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής, ή ο Ανδρέας Παπανδρέου που στην εξωτερική πολιτική είχαν θάρρος και πυγμή.