Προσκεκλημένος τηλεφωνικώς (2/06/2011) στην ψηφιακή μπάντα elliniko-fenomeno.com σε μια εκ βαθέων συνέντευξη στον δημοσιογράφο Νίκο Βάνη.
Το όργανο που του άλλαξε την ζωή και χάραξε την καλλιτεχνική του πορεία ήταν το ακορντεόν. Συνεργάστηκε με όλους τους μεγάλους καλλιτέχνες του Ελληνικού πενταγράμμου, Στέλιο Καζαντζίδη, Βασίλη Τσιτσάνη, Κ. Γκρέυ, Πάνο Γαβαλά, Βίκυ Μοσχολιού, Στράτο Διονυσίου και πολλούς άλλους.
Την δεκαετία του ΄70 που μεσουρανούσε έξω από το κέντρο “Αναμνήσεις” της παραλιακής των Αθηνών οι φανατικοί θαμώνες του πήγαιναν από το μεσημέρι, έστρωναν στην άμμο, διεκδικώντας μια θέση στο νυχτερινό κέντρο, για να απολαύσουν τον αγαπημένο τους καλλιτέχνη, και να πάρουν ένα κουμπί από το πουκάμισο του, ή έστω μόνο για να τον αγγίζουν.
Νίκος Βάνης: Ξεκινάμε αγαπητοί μου ακροατές με το τραγούδι “πάλι καρδιοχτύπια” του φίλου μας Γιώργου Κοινούση.
Γεια σου Γιώργο μου τι κάνεις;;
Γιώργος Κοινούσης: Ρε αδελφέ τι γίνεται;;
Ν. Βάνης: Καιρό έχουμε να τα πούμε στο ραδιόφωνο.
Γ. Κοινούσης: Πάντα είμαστε μάχιμοι και στις επάλξεις.
Ν. Βάνης: Πριν από πολλά χρόνια τα είπαμε από το αναλογικό ραδιόφωνο.
Γ. Κοινούσης: Το πιο σπουδαίο νέο είναι ότι, είμαστε καλά. Ο άνθρωπος δεν έχει καταλάβει το σημασία έχει η ζωή μας, αυτήν που μια φορά την ζούμε. Είναι μια ευκαιρία για τον καθένα μας, αρχίζουμε να τρωγόμαστε, να μεμψιμοιρούμε. Χάνουμε την κάθε στιγμή, ακόμα και την άσχημη μπορεί με μια κίνηση του μυαλού μας, να την μετατρέψουμε σε όμορφη. Για λέμε εσύ τι κάνεις;;
Ν. Βάνης: Είμαι καλά, όπως θα ξέρεις βγάζουμε την εφημερίδα Fenomeno News που διανέμεται δωρεάν σε (Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Πάτρα, Κρήτη, και σε άλλες πόλεις της Ελλάδος).
Γ. Κοινούσης: Εσύ έχεις και ένα κομμάτι στο Ίντερνετ, γιατί με πήραν κάτι φιλαράκια μου, συγκεκριμένα από τον Βόλο, και μου είπαν ότι σε διαβάσαμε στο Ίντερνετ, ότι βγάζεις ένα βιβλίο που θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο, και εγώ τους απάντησα ότι “εγώ ρε παιδιά δεν έχω δώσει κανένα τέτοιο μήνυμα”, ύστερα θυμήθηκα ότι ο μόνος που το γνώριζε ήσουν εσύ.
Ν. Βάνης: Το έχω γράψει στην απόλυτη τηλεφημερίδα μου στο διαδίκτυο elliniko-fenomeno.gr την οποία διαβάζουν όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σ΄ όλον τον κόσμο, και την παρακολουθεί όλος ο καλλιτεχνικός και επιχειρηματικός κόσμος των νυχτερινών κέντρων και όχι μόνο.
Γ. Κοινούσης: Συγχαρητήρια, μπράβο σου τρέχεις μπροστά.
Ν. Βάνης: Πολλοί νέοι καλλιτέχνες εδώ στην Θεσσαλονίκη όταν τους είπα ότι αύριο θα είσαι φιλοξενούμενος μου ο Γιώργος Κοινούσης, μου απάντησαν θα καθίσουμε, να σας ακούσουμε”.
Γ. Κοινούσης: Να σου πω κάτι, τους καλύτερους φίλους στην ζωή μου, και τα ωραιότερα χρόνια τα έχω περάσει στην Θεσσαλονίκη. Να φανταστείς από τα 16 χρόνια μου είχα έλθει με τον Β. Τσιτσάνη, τον Σ. Καζαντζίδη, την Κ. Γκρέυ διάφορα κέντρα, μάλιστα με την Κ. Γκρέυ είχαμε πάει στην γιορτή του κρασιού έξω από την Θεσσαλονίκη. Τελευταία φορά ήμουν με τον Σ. Καζαντζίδη σε ένα κέντρο στο Πανόραμα.
Εκτός απ΄ αυτό υπηρέτησα ως φαντάρος στην Θεσσαλονίκη, και ξέρεις ότι ο άνθρωπος εκεί που ζει τις στρατιωτικές του στιγμές, εκεί μένει και η καρδιά του. Επίσης ήλθε στο φεστιβάλ στην Θεσσαλονίκη την εποχή των σεισμών. Θυμάμαι τον Σώτο Παναγόπουλο τον μεγάλο μας τροβαδούρο που μετά απ΄ ότι είχε γίνει στο Παλαί Ντε Σπορ από την αγάπη του κόσμου, μου είπε “τι άλλο θέλεις ρε Κοινούση από την ζωή σου;;”. Τι στιγμές αξέχαστες ήταν αυτές !!
Αλλά στους σεισμούς θυμάμαι ότι ο Παπαζάχος είχε πει πως “στην πανσέληνο ενδέχεται να γίνει ακόμα μεγαλύτερος σεισμός” Με τον μεγάλο σεισμό είχαν φύγει όλοι οι Θεσσαλονικείς. Παίρνω τηλέφωνο τον Κώστα Λασκαρέλια τον δημοσιογράφο της Ελευθεροτυπίας και του λέω “Κώστα παίρνω την κιθάρα και έρχομαι εκεί, βάλε κάποιο δημοσίευμα και ο κόσμος μ΄ αγαπά και θα γυρίσει πίσω”
Έτυχε να συνταξιδεύω στο αεροπλάνο με τον Αχιλλέα Καραμανλή, ήμασταν μόνο εμείς οι δύο, εγώ με την κιθάρα μου και εκείνος. “Κοινούση μου λέει που πας με την κιθάρα σου”, “να τραγουδήσω του λέω στην πλατεία Αριστοτέλους”, και τότε εκείνος μου απαντά “ Στην Θεσσαλονίκη έχουν χαθεί και οι γάτες, και εσύ πας να τραγουδήσεις;;”. Και πραγματικά την άλλη ημέρα έγραψαν οι εφημερίδες ο Γ. Κοινούσης νίκησε τον εγκέλαδο. Χιλιάδες άνθρωποι είχαν γυρίσει πίσω, γι΄ αυτό σου λέω ότι η Θεσσαλονίκη για μένα είναι η καρδιά μου.
Ν. Βάνης: Γιώργο μόλις έλαβα ένα μήνυμα από τον φίλο μου αλλά και φίλο σου επιχειρηματία Γιαννίκο ο οποίος μας ακούσει μαζί με τον γιο του
Γ. Κοινούσης: Ο Γιαννίκος είναι ψιχούλα, εκείνος και η Θάλεια.
Ν. Βάνης: Επίσης μου γράφει να σε ρωτήσω τι έγινε τότε με τον Πάνο Γαβαλά που δουλεύατε μαζί.
Γ. Κοινούσης: Ο Γιαννίκος ξέρει την ζωή μου πιο πολύ από την μάνα μου, είναι καλά;;
Ν. Βάνης: Είναι καλά και μας ακούει με τον γιο του μαζί.
Γ. Κοινούσης: Θέλω να τον δω, στο μαγαζί του είχα περάσει ωραία, είχα καθίσει το μισό καλοκαίρι, μετά από μένα ήλθε ο Γ. Νταλάρας, επίσης ήμουνα μαζί με τον Πασχάλη, όχι τον Τερζή, τον Αρβανιτίδη, είχαμε περάσει πολύ ωραία.
Ν. Βάνης: Μου αναφέρει εάν έχεις το τροχόσπιτο που πήγαινες στην Περαία.
Γ. Κοινούσης: Μου είχε κλείσει στο ξενοδοχείο Μακεδονία Παλλάς και του είπα ότι εγώ κοιμάμαι στο τροχόσπιτο. Είχα κατεβάσει το τροχόσπιτο στην Αγία Τριάδα, ήμουν ωραίος τρελός.
Ν. Βάνης: Γιώργο ήλθα και σε είδα και μάλιστα σου ζήτησα αυτόγραφο.
Γ. Κοινούσης: Πως πέρασαν 40 χρόνια. Κοίταξε, να δεις, είμαστε οι τελευταίοι ευλογημένοι αυτού του τόπου, περάσαμε όμορφα. Όχι ηλιοθεραπεία και σταυροπόδι, δουλέψαμε, κουραστήκαμε , μοχθήσαμε, απολαύσαμε την ζωή με υγιή τρόπο, σημείωσε το αυτό. Κάναμε αυτά που μας συνέφεραν, δηλαδή δεν σπαταλούσαμε την ζωή μας, την υγεία μας σε φθαρτά και επιζήμια πράγματα. Τώρα ο νοών νοείτω.
Ν. Βάνης: Και ένα τελευταίο που μου γράφει είναι να μην ξεχάσω να σε ρωτήσω για το καρπούζι.
Γ. Κοινούσης: Καλά τώρα τι να πρωτοθυμηθούμε. Την επόμενη φορά που θα έλθω Θεσσαλονίκη πιστεύω, να τα πούμε με τον Γιαννίκο. Η Θάλεια η γυναίκα του είναι καλά;; Εγώ την αποκαλώ Αγία Θάλεια.
Ν. Βάνης: Όλοι είναι καλά και σε περιμένουν.
Γ. Κοινούσης: Και τι φωνή είχε η Θάλεια!!! Κοίταξε, να δεις, στο συνάφι αυτό οι πιο μεγάλες φωνές έχουν αποχωρήσει από μόνες τους, για να σώσουν την ψυχή τους.
Ν. Βάνης: Λες Γιώργο ότι οι μεγάλες φωνές αποχώρησαν για να σώσουν την ψυχή τους.
Γ. Κοινούσης: Βέβαια, καλά μην γινόμαστε και κουτσομπόληδες τώρα.
Ν. Βάνης: Γιώργο θα έπαιρνες την κιθάρα σου και θα πήγαινες στην πλατεία Συντάγματος για να τραγουδήσεις στους αγανακτισμένους νέους και μη;;
Γ. Κοινούσης: Εγώ θα το έκανα, αλλά το θέμα αυτό είναι πολύ λεπτό, γιατί είναι μωσαϊκό, δηλαδή αρχίζει και γίνεται μπέρδεμα, και μέσα σ΄ αυτό δεν ξέρεις τι μπορεί να βγει. Γιατί στα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Αυτός ο αγώνας είναι άξιος, αλλά φοβάμαι μήπως βγουν τερατογεννέσεις. Ξέρεις δεν είναι όλοι υγιή μυαλά. Να θυμηθούμε ότι μέσα στα γήπεδα μπορεί να είναι 60.000 – 70.000 κόσμος και βγαίνουν κάποιοι μουρλοί και τα κάνουν λίμπα, χαλούν το παιχνίδι, το περιβάλλον, κάνουν κακό στο άθλημα γενικότερα.
Δηλαδή εγώ σέβομαι αυτό που κάνουν, είμαι μαζί τους, αλλά πρέπει οι ίδιοι να το φυλάξουν σαν τα μάτια τους, να το θωρακίσουν, γιατί δεν ξέρεις τι μπορεί να βγει μέσα από εκεί, και όταν δεν υπάρχει ο ένας, υπάρχουν οι πολλοί, μέσα στους πολλούς χάνεσαι. Είδες τι έγινε προχθές στην βουλή.
Εγώ δεν θέλω να υπερασπίσω κανέναν, ούτε τους πολιτικούς, ούτε κανέναν, αλλά να φτάνουμε στο σημείο και να μεταφέρουμε την ατμόσφαιρα του γηπέδου μέσα στην καρδιά της Αθήνας, να μουντζώνουμε και να πετροβολούμε, είναι μεγάλο κακό. Σήμερα στην Κέρκυρα έγινε άλλο επεισόδιο. Φοβάμαι μήπως βγουν άλλα πράγματα από εκεί και χαλάσουν όλον αυτόν τον αγώνα, που είναι σπουδαίος, μήνυμα για όλον τον κόσμο. Αυτή η φλόγα πρέπει να προστατευθεί, να μην ρίξουμε επάνω πετρέλαιο, ή βενζίνη για να καούν οι ίδιοι, αλλά ούτε και νερό.
Ν. Βάνης: Δηλαδή λες “Παν μέτρον άριστον”
Γ. Κοινούσης: Είπες για την κιθάρα μου, εγώ δεν έχω αντίρρηση να πάω, αλλά με σωστές προϋποθέσεις, για να φτιάξουμε μια ωραία κατάσταση, όχι όμως χύμα, γιατί πολλοί θέλουν να καπελώσουν τον αγώνα τους. Ευτυχώς ακόμα δεν έχω δει σημαίες, αυτό θα είναι η αρχή της καταστροφής, βλέπω μόνο Ελληνικές σημαίες, αυτό το ήθελα και το ονειρευόμουν, για να γίνουμε ρε παιδιά Έλληνες. Έλληνες είμαστε ρε παιδιά ανάδελφος λαός, και δεν περιμένουμε από τους ξένους να προστατεύσουν την Ελλάδα, ή να την κάνουν καλύτερη.
Οι ξένοι δεν καίνε τις Ελληνικές σημαίες, εμείς τις καίμε. Ενώ βρήκαμε την λύση, την οδό, πάμε να βρούμε την ελευθερία μας, και να αποτινάξουμε τον οικονομικής φύσεως ζυγό. Αυτήν την στιγμή φοβάμαι μάτια μου γλυκά, μόνο την Ελλάδα να φωνάζουμε, μόνο Ελληνικές σημαίες να κρατάμε, και ας αφήσουμε τα άλλα λάβαρα που μας δίνουν ορισμένοι, για να επωφελούνται και να κερδοσκοπούν. Εμείς είμαστε εμείς, αλλά θα πρέπει να βαδίζουμε σωστά, υγιείς. Να βάλουμε και καμιά φωτογραφία του Χριστού μπροστά.
Ν. Βάνης: Που δεν την βάζουμε.
Γ. Κοινούσης: Ε΄ λοιπόν εάν στον κόσμο γινόντουσαν αυτά που είπε ο Χριστός, η ανθρωπότητα σήμερα δεν θα ήταν έτσι.
Ν. Βάνης: Θα ήταν πολύ καλύτερα.
Γ. Κοινούσης: Αλλά καταργήσαμε τον Χριστό, οι περισσότεροι δεν ξέρουμε τι έχει πει, άλλοι τον βρίζουν, ενώ ο πιο σωστός που πέρασε από την γη θεάνθρωπος ήταν ο Ιησούς Χριστός. Το πιο σωστό σύνταγμα ήταν αυτό που διακήρυξε, που θα μπορούσε να εφαρμοστεί στην ανθρωπότητα, και κανείς να μην έχει παράπονο, να ήταν η γη επίγειος παράδεισος, αντίθετα έγινε κόλαση, γιατί εμείς πήγαμε να γίνουμε θεοί, από πού και ως που;; Ότι σπείραμε, θερίζουμε. Αυτή είναι μεγάλη συζήτηση, δεν γίνεται από το τηλέφωνο. Το γράφω στο βιβλίο μου, κάντε υπομονή μέχρι το φθινόπωρο, εκεί λέω τόσα πολλά, άλλωστε αυτό το βιβλίο το έγραφα δύο χρόνια.
Ν. Βάνης: Είναι πολύς ο χρόνος Γιώργο.
Γ. Κοινούσης: Λόγω αυτών των γεγονότων, σήμερα ήταν να γίνει μια παρουσίαση βιβλίου στην Μεγάλη Βρετάνια του γιου του Σπύρου Μαρκεζίνη, η οποία ανεβλήθη και πάλι. Ήμουν και εγώ καλεσμένος. Ανεβλήθη δύο φορές γιατί βράζει η Αθήνα, μας πήρε τηλέφωνο η διεύθυνση του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετάνια λέγοντας “ δεν εγγυόμαστε την ασφάλεια αυτών που θα έλθουν”.
Ν. Βάνης: Γιώργο και οι δυό μας είμαστε κοντά στο θεό.
Γ. Κοινούσης: Να σου πω και κάτι άλλο, στον θεό όλοι είμαστε, αλλά δυστυχώς τον θυμόμαστε όταν πεθάνει κανένας δικός μας άνθρωπος, η μάνα μας, ο πατέρας μας, ο αδελφός μας, η γυναίκα μας. Ο θεός πάλι κάνει αυτό που πρέπει, αλλά καλό θα είναι όταν ξυπνάμε να λέμε “θεέ μου βοήθα”. Οι παλιοί έτσι κράτησαν τέτοιες καταστάσεις και τις ξεπέρασαν.
Ν. Βάνης: Μετά από τόσους πολέμους με την βοήθεια του θεού, το Ελληνικό έθνος αποτίναξε την σκλαβιά.
Γ. Κοινούσης: Που ήταν χειρότερα χρόνια ας τα θυμηθούμε, ή ας τα μάθουν ορισμένοι. Εκείνα όμως τα χρόνια οι Έλληνες έλεγαν “δόξα τω θεώ, Παναγιά βοήθα μας, Χριστέ ελέησε μας”, άναβαν και κανένα κεράκι.
Ν. Βάνης: Που σήμερα δεν το ανάβουν.
Γ. Κοινούσης: Κρατούσαν και κανένα φυλαχτό, φορούσαν και σταυρό, όχι για να δείξουν την αξία του, δεν πειράζει εάν πιστεύεις, ας είναι και ξύλινος ο σταυρός. Αυτό που φοβάμαι εγώ είναι ότι ο κόσμος δεν πιστεύει, γιατί όταν πιστεύεις μην φοβάσαι τίποτα. Τόσα πολλά έχω ζήσει, έχω περάσει, που αυτό που λέω είναι το μεγαλύτερο μήνυμα στην εκπομπή σου. Πίστευε στον θεό και μην φοβάσαι τίποτα.
Ν. Βάνης: Γιώργο έλαβα μια επιστολή από τον γέροντα Μεθόδιο της μονής Εσφισμένου, εκεί οι 120 καλόγεροι κάνουν μεγάλο έργο.
Γ. Κοινούσης: Εκεί βρίσκεται και ένας φίλος μου, ήταν ο καλύτερος χρυσοχόος, ο Χαράλαμπος Σταματίου, μονάζει εκεί, έχει αλλάξει και όνομα.
Ν. Βάνης: Μου έστειλε λοιπόν μια επιστολή ο γέροντας Μεθόδιος στην οποία αναφέρει ότι θα πρέπει όλες οι μονές του Αγίου Όρους να ενωθούν, διότι και εκεί υπάρχει διχόνοια. Πάνε να καταργήσουν Γιώργο το άβατο των προνομίων του Αγίου Όρους.
Γ. Κοινούσης: Εγώ θα σου πω κάτι άλλο το οποίο δεν ξέρω πόσοι θα το καταλάβουν. Εγώ ήμουν φτωχός, έγινα πλούσιος, ήθελα να ξαναγίνω φτωχός, και έγινα. Δεν με νοιάζει τι θα μου πάρουν. Τίποτα δεν είναι δικό μας, στο τέλος τα αφήνουμε και φεύγουμε μόνοι μας. Όλον τον κόσμο να έχεις δικό σου, μπορεί να νοιώθεις φτωχός. Δεν με μοιάζει ας μου τα πάρουν όλα, την ψυχή μου να μην πάρουν, αυτήν θα την πάρω μαζί μου στο μεγάλο ταξίδι. Κατάλαβες λοιπόν, την ψυχή μας μπορούμε να σώσουμε, ότι και να πάρουν δεν έχει καμιά αξία. “Η Ελλάδα ενωμένη ποτέ ηττημένη”.
Η Αχίλλειος πτέρνα του Έλληνα, η μεγάλη του τρύπα που μπαίνουν μέσα όλα τα μαμούνια, και όλα τα φίδια είναι η διχόνοια. Εάν ανατρέξεις στην ιστορία θα δεις ότι οι μεγαλύτερες καταστροφές στην Ελλάδα δημιουργήθηκαν από διχασμούς, διχόνοιες, και εμφυλίους αλληλοσπαραγμούς. Άλλοι μας βάζουν, γιατί ξέρουν πως θα περάσουν από πάνω μας, εμείς γιατί δεν τα προσέχουμε. Και γι΄ αυτό φοβάμαι, μην σου φανεί περίεργο μετά από 10-15 μέρες βγει η μία και η άλλη παράταξη και πουν ότι εμείς είμαστε έτσι, και πλακωθούν μεταξύ τους, γι΄ αυτό σου λέω ότι τρέμω. Αυτό που λέει ο Μεθόδιος είναι σωστό, όλοι να ενωθούμε, ένας υγιής νους αυτό λέει, ενωμένη η Ελλάδα. Η Ελλάδα τι έχει να πάρει από την Ευρώπη, ενώ αντιθέτως η Ευρώπη έχει πάρει πολλά από την Ελλάδα!!!!! Εσύ πιστεύεις ότι θα χαθεί η Ελλάδα;;
Ν. Βάνης: Εγώ δεν το πιστεύω Γιώργο.
Γ. Κοινούσης: Μόνο οι τρελοί το πιστεύουν, και αυτοί που θέλουν το κακό της. Δεν τελειώνει η Ελλάδα, εάν τελειώσει η Ελλάδα θα τελειώσει η Ευρώπη και όλος ο κόσμος. Εγώ δεν κάνω ότι ξέρω πολλά, αλλά αυτά που λέω βγαίνουν από την καρδιά μου, την ψυχή μου. Δεν θα τελειώσει ποτέ, γιατί τρέμουν την Ελλάδα μήπως χρεοκοπήσει, γιατί πάνω από την Ελλάδα επενδύουν αυτοί. Να μη φοβόμαστε τίποτα, όλα είναι παιχνίδια, αλλά είναι γεγονός ότι φταίει το κεφάλι μας, σπάσιμο θέλει για το χάλι μας, πολλά είναι τα γιατί πέσαμε στην παγίδα. Μας έμαθαν να χαλάμε πολλά, για να μας τα πάρουν στο τέλος όλα, και να μας τρελάνουν.
Ν. Βάνης: Αυτό πάνε να μας κάνουν Γιώργο
Γ. Κοινούσης: Όχι μόνο εμείς μάθαμε και τα παιδιά μας να χαλούν περισσότερα από μας. Μην ξεχνάς ότι, μια οικογένεια που δεν είχε τόσα πολλά λεφτά, μιας μεσαίας τάξης οικογένεια έχει τέσσερα αυτοκίνητα. Παλιά είχα γράψει ένα τραγούδι, ο Γιαννίκος θα το θυμάται “Να σου δίνουν τα γραμμάτια χαστούκια, και εσύ να θες το ουίσκι στα μπουζούκια”
Ν. Βάνης: Δεν το θυμάμαι αυτό Γιώργο, θα πρέπει να είναι φοβερό κομμάτι
Γ. Κοινούσης: Πες στο Γιαννίκο να σου το πει. Εγώ όσα ζούσα τότε, τα έγραφα τραγούδια. Εάν ανατρέξεις στα παλιά μου τραγούδια υπάρχουν πολλά τέτοια. Υπάρχει ένας δίσκος που έχει καινούργια και παλιά, γιατί εγώ μην νομίζεις ότι, κάθομαι και ψαρεύω, ή βλέπω τον ήλιο, ή τα δένδρα, τα δένδρα μου τα συντηρώ, όπως ξέρεις δουλεύω. Εκτός από τα Χριστιανικά τραγούδια που είχα κάνει στο σύνολο 100, αλλά το ραδιόφωνο δεν τα έπαιζε, ούτε και η τηλεόραση. Από το βιβλιοπωλείο Περιβόλι της Παναγιάς στην Θεσσαλονίκη ξέρεις πόσα βιβλία δικά μου έχουν φύγει, καθώς και κασέτες, μάλιστα ένα βιβλίο μου, το πρώτο είχε φτάσει τις 10 εκδόσεις.
Ν. Βάνης: Γιώργο να σου προτείνω κάτι, κάποιους δίσκους που δεν τους βρίσκουμε στα δισκοπωλεία εσύ να φροντίσεις να τους στείλεις, εγώ γυρνώ και ψάχνω να βρω δικούς σου παλιούς δίσκους, έχω και κάποια βινύλια. Θα πρέπει όμως να δώσουμε την δυνατότητα στην νεολαία να κατεβάζει από το διαδίκτυο δικά σου τραγούδια. Ευτυχώς υπάρχει και το You Tube που μπορούν να τα κατεβάζουν από εκεί.
Γ. Κοινούσης: Εγώ δεν έχω πρόβλημα, ούτε λεφτά ζητώ, γι΄ αυτό έκανα την τελευταία μου δουλειά στην οποία υπάρχουν τα πιο επίκαιρα τραγούδια εκείνης της εποχής. Το CD περιλαμβάνει νέα και παλιά τραγούδια και έχει τίτλο “Στου τωρινούς καιρούς”. Εγώ αδελφέ έχω γράψει γύρω στα 450 τραγούδια. Θέλω οι νέοι να μάθουν τον Γ. Κοινούση, τι έχει γράψει, αλλά βλέπεις πως δεν είναι μόνο στο χέρι μου. Πρέπει να σπρωχτούν τα τραγούδια, γιατί σήμερα χωρίς πρώτα να μάθει κάτι ο κόσμος, δεν μπορεί να το βρει. Και χρυσάφι να μοιράζει ο άλλος, εάν δεν ξέρει να το μοιράσει, θα το χάσει.
Ν. Βάνης: Τώρα φίλε μου Γιώργο μέσω διαδικτύου μπορούν, να βρουν οποιοδήποτε τραγούδι.
Γ. Κοινούσης: Το νέο μου CD με τίτλο “Στους τωρινούς καιρούς” που περιλαμβάνει όπως είπα παλιά και νέα τραγούδια κυκλοφορεί από την εταιρεία Λύρα. Ένα άλλο επίσης CD με πολύ ωραία τραγούδια έχει τίτλο “Έξω από τα τείχη”, αυτές είναι οι τελευταίες μου δουλειές.
Ν. Βάνης: Γιώργο έχεις γράψει και ένα τραγούδι που αναφέρεται στο τσιγάρο.
Γ. Κοινούσης: Αυτό το τραγούδι συμπεριλαμβάνεται στα Χριστιανικά. Ο δίσκος αυτός δεν έχει μόνο Χριστιανικά αλλά και κοινωνικά τραγούδια, είχα γράψει για τα ναρκωτικά, τι φυλακές, για το Άγιον Όρος, και ένα τραγούδι απ΄ αυτά αναφερόταν και στο τσιγάρο.
Ν. Βάνης: Αυτό το τραγούδι το παίζω στο ραδιόφωνο.
Γ. Κοινούσης: Αυτό το τραγούδι ήταν ένα μήνυμα για το τσιγάρο, το οποίο δεν ακούστηκε, γιατί σου λέει “σύ είπας”. Τις Χριστιανικές κασέτες τις διακινούσα μόνος μου, όπου πήγαινα, να μιλήσω ο κόσμος με ρωτούσε πως μπορεί να τις προμηθευτεί. Από εμένα τις προμηθευόταν και από ορισμένα βιβλιοπωλεία Χριστιανικά.
Ν. Βάνης: Μπράβο σου γι΄ αυτήν την προσπάθεια.
Γ. Κοινούσης: Ναι, γι΄ αυτό σου ανέφερα το βιβλιοπωλείο Περιβόλι της Παναγιάς που μου ζητούσε συνεχώς υλικό. Κάτι μου είχες πει για να κάνουμε μια εκδήλωση, αυτό εγώ το κράτησα, το έχω φυλάξει, για όποιον σκοπό θέλεις εσύ. Εγώ όπως ξέρεις πιο καλά τραγουδώ χωρίς λεφτά, παρά με λεφτά, γι΄ αυτό άλλωστε και τα παράτησα. Γιατί όταν μου δίνουν λεφτά νομίζω πως με διατάζουν, με καταπιέζουν. Πάντα θα είμαι στην διάθεση σου, όταν ακούω για Θεσσαλονίκη ριγώ.
Ν. Βάνης: Γιώργο θέλω να κάνουμε μια εκδήλωση για το παιδικό χωριό SOS που σ΄ αυτό τα παιδιά αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης.
Γ. Κοινούσης: Και πιο παλιά είχα κάνει μια εκδήλωση το Παλαί Ντε Σπορ για τις ανύπαντρες μητέρες. Και τότε είχε γεμίσει το Παλαί Ντε Σπορ, γι΄ αυτό σου λέω ότι μ΄ αγαπάνε, γιατί οι Θεσσαλονικείς ξέρουν τον άνθρωπο, τον καταλαβαίνουν αρκεί να τους μοιάζει. Είναι γνήσιοι, ειλικρινείς, παλικάρια. Άκου με, που σου λέω, όταν θα έλθω ξανά θα γίνει πάλι κατάσταση μεγάλη, αλλά θα πρέπει η εκδήλωση να είναι οργανωμένη.
Ν. Βάνης: Θα την κάνουμε οργανωμένα, ότι φιλανθρωπικά διοργανώσαμε πάντα ήταν οργανωμένα, και πέτυχαν, άσχετα εάν υπήρχαν και κάποιοι κακοπροαίρετοι.
Γ. Κοινούσης: Για πότε λες.
Ν. Βάνης: Για μια εκδήλωση που διοργανώσαμε για κάποιον φίλο καλλιτέχνη, που πλέον δεν βρίσκεται στην ζωή, βγήκαν κάποιοι και έλεγαν διάφορα.
Γ. Κοινούσης: Για μένα αδελφέ κανείς δεν μπορεί να μου καταμαρτυρήσει κάτι, γιατί “καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται”.
Ν. Βάνης: Εσύ Γιώργο είσαι πεντακάθαρος.
Γ. Κοινούσης: Εγώ τα μισά μου λεφτά, δεν πρέπει να τα λέω, γιατί ότι “κάνει το ένα χέρι, να μην το ξέρει το άλλο”, ο κόσμος τα γνωρίζει αυτά. Όπως το έχω πει πολλές φορές για μένα η Ελλάδα είναι μια μικρή γειτονιά, απ΄ όπου κι αν περάσω, με φωνάζουν “γεια σου Γιώργαρε, γεια σου Κοινούση, γεια σου αδελφέ”. Δεν μπορώ να καταλάβω πως πέρασαν τόσα χρόνια όταν ήμουν τραγουδιστής εκείνης της εποχής, και τώρα που δεν είμαι μέσα στα πράγματα, μέσα στην δισκογραφία, την τηλεόραση. Δηλαδή των ανθρώπων τους έχει μείνει αυτή η αγάπη και η εκτίμηση για μένα, γιατί ποτέ δεν τους ξεγέλασα, ποτέ δεν ήμουν μόνο καλλιτέχνης, ήμουν αδελφός τους, φίλος τους, και αυτό είναι η ταυτότητα μου το φύλλο πορείας μου.
Ν. Βάνης: Γιώργο πόσων σελίδων είναι το βιβλίο σου;;
Γ. Κοινούσης: Το βιβλίο μου είναι 300 σελίδων. Ξεκινά από την ζωή μου, πως μεγάλωσα, πως έμαθα την δουλειά αυτή, το ακορντεόν, πως δούλεψε με τόσες φίρμες. Τώρα έχω μπροστά μου μια φωτογραφία από το Φαληρικό στην παραλία στις Τζιτζιφιές των Αθηνών, με τον Στράτο Διονυσίου, Ρίτα Σακελλαρίου, Γιάννη Καραμπεσίνη, Βασίλη Τσιτσάνη και μέσα σ΄ αυτούς είναι και εγώ που παίζω ακορντεόν.
Ν. Βάνης: Όντως είναι μεγάλη η προσφορά σου Ελληνικο πεντάγραμμο Γιώργο Κοινούση.
Γ. Κοινούσης: Πως πρωτοδούλεψα με τον Στέλιο Καζαντζίδη που δούλεψα ξανά μαζί του, τι θυμάμαι απ΄ όλους αυτούς, ύστερα πως έγιναν συνθέτης και στιχουργός, πως πήρα τον αγώνα επάνω μου και είπα “Θα γίνω τραγουδιστής, για να λέω τα δικά μου τραγούδια”, έκανα την δική μου επανάσταση. Εκείνη που μ΄ έσπρωξε σ΄ αυτόν τον αγώνα ήταν η Μαρινέλλα, όταν με πρωτοάκουσε, τότε δούλευα με τον Π. Γαβαλά, μου λέει “άσε το μικρόφωνο Κοινούση και κατέβα στην πίστα για να τραγουδάς εσύ τα τραγούδια σου”. Ας την έχει ο θεός καλά, γιατί είναι ψυχούλα, γιατί κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πόσο άνθρωπος είναι, και τι έχει κάνει που δεν το γνωρίζει ο κόσμος. Εκτός του ότι είναι η πρώτη στο είδος της, γι΄ αυτό διατηρείται ακόμα στο τραγούδι, είναι αναντικατάστατη και μοναδική.
Ν. Βάνης: Μία είναι η Μαρινέλλα Γιώργο.
Γ. Κοινούσης: Αυτή ήταν η αιτία που εγώ έγινα τραγουδιστής, αυτή ήταν η αιτία που τόσα χρόνια μπορεί να έγραφα τραγούδια, αλλά ο κόσμος να μην με ήξερε. Από τότε που έπιασα το μικρόφωνο και είπα τα τραγούδια μου από τότε έγινα γνωστός. Μέχρι τότε οι συνθέτες και οι στιχουργοί δεν είχαν την αίγλη που γνωρίσαν αργότερα, όταν άλλαξαν τα πράγματα, και έγιναν γνωστοί οι δημιουργοί, εκτός από τον Μ. Θεοδωράκη, Μ. Χατζιδάκι, Α. Καλδάρα, όλοι οι άλλοι δεν είχαν την δόξα που απέκτησαν αργότερα. Να φανταστεί ποιος ήξετε την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, που έγραψε αυτά τα μεγαλουργήματα. Ο Λ. Παπαδόπουλος, ο Ο. Ελύτης, ο Ν. Γκάτσος και όλοι αυτοί που έγραψαν σπουδαία τραγούδια τότε απέκτησαν κύρος, και ο στίχος πήρε αξία. Μέχρι και τις μέρες μας πρώτα ξεκινά το τραγούδι με τον συνθέτη, τον στιχουργό, και ύστερα τον τραγουδιστή, γιατί εάν δεν πει καλό τραγούδι, δεν συγκινείται κανείς, ασχέτως εάν δεν το ξέρει ο κόσμος. Πρώτα είναι το τραγούδι και ύστερα έρχεται ο τραγουδιστής.
Ν. Βάνης: Είναι απόλυτα σύμφωνος μ΄ αυτά που λες Γιώργο.
Γ. Κοινούσης: Βέβαια γίνεται καλύτερο το τραγούδι όταν είναι μαζί και τα τρία. Ακόμα και ο θεός του τραγουδιού Στέλιος Καζαντζίδης έχει πει 2000 τραγούδια, απ΄ αυτά όμως γιατί είναι γνωστά μόνο τα 100 ή τα 200, τα άλλα 1800 δεν είναι καν γνωστά. Και ποιος τα είπε ο ΕΝΑΣ και άλλος κανένας. Εγώ πόσα τραγούδια έχω πει, πόσα έγιναν γνωστά;; Γιατί και καλό να μην είναι το τραγούδι, και μέτριο ακόμα, αρκεί να αγγίζει τον κόσμο, χωρίς όμως ο τραγουδιστής να είναι φάλτσος. Οι μεγαλύτεροι τραγουδιστές που έγιναν διαχρονικοί και τους θαυμάζει ο κόσμος ακόμα, είπαν καλά τραγούδια. Μην ξεχνάς τι τραγούδια είπε ο Γ. Πάριος, Γ. Νταλάρας, Μ. Μητσιάς, Μαρινέλλα. Άλλωστε το ομολογούν και οι ίδιοι, βέβαια είχαν και πολύ όμορφες φωνές, φωνές που δεν ξαναβγαίνουν πια.
Είπαμε να υπάρχουν και τα τρία μαζί, αλλά όχι να λέμε ο τραγουδιστής μόνο, διότι μετά από 50-60 χρόνια θα ξεχαστεί, και ο κόσμος θα θυμάται μόνο τα τραγούδια, όποιον κι αν τα τραγουδά. Μην ξεχνάς ότι η Ρ. Εσκενάζυ είχε βρει μια άλλη τραγουδίστρια μετά από 60-70 χρόνια που τα τραγούδια της τα έκανε ακόμα πιο μεγάλα σουξέ, όπως και η Χ. Αλεξίου με τα Σμυρνέϊκα. Την Ρ. Εσκενάζυ την είχαν ξεχάσει, το τραγούδι όμως έμεινε ζωντανό, είναι κύτταρο το τραγούδι, λίγο νερό να του ρίξεις αμέσως γίνεται δένδρο. Γι΄ αυτό σου λέω ότι το τραγούδι ποτέ δεν πεθαίνει, ενώ ο τραγουδιστής μπορεί να ξεχαστεί μετά από χρόνια. Άλλωστε τα μεγαλύτερα σουξέ που πουλούν μέχρι και σήμερα είναι τραγουδημένα ξανά από νέους καλλιτέχνες, και όμως τα κάνουν επιτυχίες. Αυτό σας λέει τίποτα;; Το καλό τραγούδι ποτέ δεν πεθαίνει. Εσύ δεν μου είπες ότι, ένα Βούλγαρος ή Έλληνας θέλει να πει το “Δεν καταλαβαίνω τίποτα” στην Βουλγαρία;;.
Ν. Βάνης: Γιώργο τώρα μας ακούει, είναι Έλληνας που κάνει καριέρα στην Βουλγαρία.
Γ. Κοινούσης: Το “Δεν καταλαβαίνω τίποτα” το έγραψα το 1970 , και τώρα μου ζητά να το πει ένας Έλληνας στην Βουλγαρία.
Ν. Βάνης: Είναι καλλιτέχνης και ονομάζεται Σάκης Κούκος.
Γ. Κοινούσης: Εάν το “Δεν καταλαβαίνω τίποτα” δεν γινόταν σουξέ, όμως είναι ένα τραγούδι που έχει πολλά πράγματα να πει, είναι μια φιλοσοφία, μια ρήση, μια επανάσταση. Η αντίδραση του Έλληνα “Δεν καταλαβαίνω τίποτα” για κάτι που εγώ θέλω να κάνω και εσύ με εμποδίζεις , και εκεί επάνω γίνομαι θηρίο, ή το λέμε για αγάπη, για αγωνία, για διεκδίκηση, για οτιδήποτε. Αυτό είναι το Ελληνικό τραγούδι και βγήκε σε μια εποχή που οι Έλληνες δεν μπορούσαν να μιλήσουν, να πουν αυτό που θέλουν, να υψώσουν την φωνή τους, και την γροθιά τους ελεύθερα. Τότε βγήκε το “Δεν καταλαβαίνω τίποτα”, ήταν η πρώτη αντιστασιακή κραυγή. Θυμάμαι μου το έλεγαν, όταν ερχόντουσαν ο Μουστακλής και ο Στάθης Παναγούλης να με ακούσουν. Το “Δεν καταλαβαίνω τίποτα δεν είναι μια αφηρημένη λέξη ενός τρελού, έχει αξία, σημασία, και ακόμα τραγουδιέται. Τι αποδεικνύει αυτό το γεγονός;; Ότι μετά από 40 χρόνια θέλει να το πει ένας που δουλεύει στην Βουλγαρία.
Αλλά σας φύγουμε από αυτό το τραγούδι, γενικά το καλό τραγούδι δεν πεθαίνει ποτέ, όποιος κι αν το τραγουδήσει. Γιατί μετά απ΄ αυτούς τους τραγουδιστές που θα το ερμηνεύσουν , θα έλθουν καινούργιοι και τα το τραγουδήσουν ξανά, και αυτό το διαβάζουμε, το βλέπουμε, το ακούμε στην εποχή μας, οπότε να μην αγνοούμε το καλό τραγούδι. Αν σκεφτούμε ότι όλοι αυτοί οι συνθέτες, στιχουργοί στην σημερινή εποχή αναγνωρίζονται από τον Σ. Κραουνάκη μέχρι και όλους τους άλλους. Σήμερα οι δημιουργοί που βρίσκονται σε πρώτο πλάνο αρκεί τα τραγούδια τους να έχουν κάτι, να πουν, και όχι να είναι αντιγραφές, γιατί αυτά γινόντουσαν και γίνονται. Να είναι γνήσια, αυθεντικά δημιουργήματα, γιατί πολλοί μεταχειρίζονται αθέμιτα μέσα, παίρνουν τρεις νότες από ένα τραγούδι, δύο από άλλο, και υποτίθεται ότι γράφουν τραγούδι, τέλος πάντων ας κάνει ο καθένας ότι θέλει.
Εγώ κοιτώ να είμαι σωστός με μένα. Το βράδυ πριν κοιμηθώ, κάνω λαϊκό δικαστήριο πολλές φορές. Έστω κάθε βράδυ κάνω την αυτογνωσία μου, την αυτοκριτική μου, και αν κάνω κάτι κατά την διάρκεια της ημέρας, πέφτω γονατιστός και λέω “θεέ μου συγχώρησε με”, άνθρωποι είμαστε και σφάλματα κάνουμε.
Ν. Βάνης: “Άνθρωποι είμαστε και σφάλματα κάνουμε” άλλο ένα μεγάλο τραγούδι Γιώργο.
Γ. Κοινούσης: Που και αυτό έχει σημασία, γιατί έτσι πρέπει να κάνουμε. Έχει γίνει σπορ τοι να πιάνουμε τον άλλον κορόϊδο, και ικανοποιούμαστε που τον πιάσαμε κορόϊδο. Πω, πω τον πήραμε περισσότερα, δεν είναι έτσι;; Στο λάκκο δεν τα παίρνει κανείς. Τι να τα κάνεις τα περισσότερα. Ζήσε όμορφα την ζωή σου, και εάν μπορείς βοήθησε τον συνάνθρωπο σου. Να κοιμάσαι ήσυχα χωρίς χάπια, όταν δεν έχεις πολλά, δεν τρέχει και τίποτα. Μπορεί, να έχεις όλον τον κόσμο, και το βράδυ να μην μπορεί να κοιμηθείς, να θέλεις ηρεμιστικά, η συνείδηση σου θα σε πειράζει. Δεν πειράζει 1950 – 1960 χρόνια που πέρασαν, έπαθε τίποτα ο άνθρωπος, που δεν είχε όλα αυτά τα σημερινά;; Όλα αυτά τα κάνουν για να ζουν οι τράπεζες και, να τρελαίνουν τον κόσμο. Αιώνες τώρα που δεν είχε τόσα ο κόσμος, έπαθε τίποτα;; Δεν ήταν καλύτεροι άνθρωποι;;
Ν. Βάνης: Ήταν πολύ καλύτεροι άνθρωποι Γιώργο.
Γ. Κοινούσης: Τα λεφτά τρελαίνουν τον κόσμο, πάρτε το χαμπάρι. Τόσα ψυχιατρεία υπήρχαν πριν από 70 χρόνια;; Υπήρχαν τόσα ηρεμιστικά;;
Ν. Βάνης: Τίποτα απ΄ όλα αυτά δεν υπήρχε.
Γ. Κοινούσης: Εδώ στην Αθήνα σε κάθε 3-4 τετράγωνα υπάρχει και ένα ψυχιατρείο, ψυχολόγοι, ψυχίατροι, τρέλα, μούρλα, γιατί έμαθαν τους ανθρώπους να χαλούν πολλά, όπως είπα προηγουμένως, και τώρα τους τα στερούν, και τρελάθηκαν. Ανοίχθηκαν πολύ, όταν λοιπόν ανοίγεσαι με μια βάρκα που δεν έχει πυξίδα, μηχανή, και κουπιά, που πας ρε!!! Που πας ξυπόλητος στα αγκάθια!!! Δεν βλέπεις τον μολυβί ουρανό, την βροχή που έρχεται. Πάρτε λένε οι τράπεζες, το κάνουν για να σε βάλουν στο λούκι, στην παγίδα, για να τους τα πάρουν στο τέλος όλα, εορτοδάνεια, διακοποδάνεια και ότι άλλο θες. Είπαμε ότι φταίνε αυτοί που μας διοικούν, αλλά και εμείς δεν έπρεπε να έχουμε μυαλό ρε φίλε.
Ν. Βάνης: Εννοείται ότι, θα έπρεπε, να έχουμε μυαλό.
Γ. Κοινούσης: Γι΄ αυτό σου λέω ότι, πέσαμε στην παγίδα. Οι ξένοι μας τα έδιναν, για να μας τα πάρουν πάλι πίσω. Για θυμήσου τις αγορές το αιώνα, τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Που πάει η φτωχομάνα να κάνει Ολυμπιακούς Αγώνες;; Τα έλεγα από τότε αυτά, ότι για τους Ολυμπιακούς Αγώνες θα πληρώνουν τα εγγόνια αλλά και τα δισέγγονα μας. Εγώ με τα τραγούδια μου πριν από 30 χρόνια είχα προβλέψει το τι γίνεται σήμερα, ο Γιαννίκος τα θυμάται αυτά. Αλλά ζούσαμε σε ένα πανηγύρι των τρελών, είμαστε όλοι ζαλισμένοι, και όταν είσαι ζαλισμένος δεν ξέρεις το ουίσκι που παραγγέλνεις εάν έχεις λεφτά να το πληρώσεις. Φέρτε και άλλο μπουκάλι, και να οι σαμπάνιες, και να τα σπασίματα.
Ένας μεθυσμένος λαός είμαστε. Μας έδωσαν επίτηδες να πιούμε, για να ζαλιστούμε, και στο τέλος δεν ξέρουμε, τι κάνουμε. Στο τέλος θα μας αραδιάσουν σε φορτηγά για να μας πάνε σε στρατόπεδα, να μας κάνουν σκλάβους πολυτελείας, για να τους προσκυνάμε. Αυτές είναι οι αλήθειες αδελφέ.
Ν. Βάνης: Σ΄ αυτό το σημείο θέλω να χαιρετήσω τον Σάκη Κούκο που μας ακούει από την Σόφια της Βουλγαρίας.
Γ. Κοινούσης: Είπα ότι για το τραγούδι από εμένα έχει τα οκέι, αρκεί να πάρει μόνο μια τυπική άδεια από την ΑΕΠΙ, από εκεί παίρνουμε τα πνευματικά μας δικαιώματα, να πάρει μια υπογραφή από αυτούς, και είμαστε εντάξει. Του εύχομαι καλή επιτυχία, και όποιο άλλο τραγούδι θέλει από εμένα θα το έχει.
Ν. Βάνης: Το τραγούδι σου αυτό Γιώργο είμαι βέβαιος ότι θα έχει μεγάλη επιτυχία στην Βουλγαρία. Ο Σάκης Κούκος μου γράφει στο μήνυμα του πως όταν έλθεις Θεσσαλονίκη, θα κατέβη από την Σόφια για να σε συναντήσει.
Γ. Κοινούσης: Και εμείς να πάμε παρεΐτσα στην Σόφια. Εδώ θέλω, να πω ότι, τον ευχαριστώ για την τιμή που μου έκανε να πει ένα τραγούδι μου, εύχομαι με όλη την ψυχή μου το καλύτερο.
Ν. Βάνης: Επίσης ο Γιαννίκος μου γράφει στο μήνυμα του ότι, όταν κατέβει στην Αθήνα να παρουσιάσεις εσύ το βιβλίο του
Γ. Κοινούσης: Πολύ ευχαρίστως και να τον φιλοξενήσω στο σπίτι μου.
Ν. Βάνης: Το βιβλίο του φέρει τον τίτλο “Ένας βούρκος με γαρδένιες”, αυτήν δε την στιγμή είναι στην Περαία στο καφέ “Θέρος” με τους φίλους του και μας ακούν.
Γ. Κοινούσης: Του στέλνω την αγάπη μου, και τα καλά αγνά μου αισθήματα για όλους. Να μας έχει ο θεός καλά, να μείνουμε Έλληνες, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία, εάν ξέραμε το που ζούμε, τι έκαναν οι πρόγονοι μας για να είμαστε εμείς καλά, θα ήταν τα μυαλά μας διαφορετικά. Αν ανατρέξουμε πολλά χρόνια πίσω, τι ποταμούς αίμα έχυσαν αυτοί οι άνθρωποι, γι΄ αυτήν την ευλογημένη χώρα.
Μιλούσα με έναν Γερμανό και στην μετάφραση βοηθούσε ένας Έλληνας που έκανε χρόνια στην Γερμανία, μου είπε λοιπόν το εξής “εμείς στην Γερμανία και αυτό το άκουσα από Καναδούς, Ολλανδούς, Βέλγους, ότι για να έλθουν εδώ για 20 ημέρες για να κάνουν διακοπές, μαζεύουν τις οικονομίες ενός χρόνου”. Και εμείς κάνουμε διακοπές όποτε θέλουμε. Τι μας έχει στερήσει αυτή η χώρα;; Επειδή ορισμένοι μουρλοί και παλαβοί δεν ξέρουν να την διοικήσουν;; Το πιο μεγάλο αεροπλάνο, καράβι, ιστιοφόρο, κότερο, να έχεις, εάν δεν ξέρεις να το διοικήσεις, δεν θα πας πουθενά και θα το βουλιάξεις. Η Ελλάδα όμως τι φταίει;; Τι φταίει η σημαία μας που ορισμένοι ανεγκέφαλοι την καίνε;;
Ν. Βάνης: Έχεις απόλυτο δίκιο Γιώργο
Γ. Κοινούσης: Και αντί να έχουμε πάντα την Ελληνική σημαία, κρατάμε τις σημαίες των κομμάτων. Όλα τα κόμματα θα έπρεπε να έχουν μια σημαία, και ας είναι διαφορετικά τα προγράμματα τους. Η σημαία όμως είναι μία, άσε με, δεν θέλω, να ξύνω πληγές. Εγώ λέω ένα πράγμα, να αγαπήσουμε αυτήν την χώρα και να είμαστε εμείς οι μπροστάρηδες. Η Ελλάδα μας δεν φταίει σε τίποτα, μείς χρωστάμε στην Ελλάδα, κα να σκεφτούμε, τι έχουμε κάνεις εμείς για την πατρίδα μας. Εμείς την έχουμε κάνει πιο φτωχή με τις ανοησίες μας, και ας στεναχωρώ κάποιους μ΄ αυτά που λέω.
Βέβαια οι καπετάνιοι δεν ήξεραν να οδηγήσουν το καράβι, και μας πήγαν στην ξέρα, αλλά η Ελλάδα τι φταίει, το καράβι τι φταίει. Γι΄ αυτό σου λέω όχι πια άλλες μαχαιριές στην πατρίδα μας, όχι άλλα μαχαιρώματα, όχι άλλες πληγές, όχι άλλο αίμα. Να ενωθούμε και με προσευχή, με πίστη, θα έλθουν καλύτερες μέρες, τίποτα δεν χάθηκε ούτε η ζωή. Όσο υπάρχει νύχτα θα έρχεται το πρωί. Να έχουμε αισιοδοξία και ένα πέσουμε, πάλι θα ξανασηκωθούμε.
Ν. Βάνης: Αυτό χρειάζονται οι Έλληνες.
Γ. Κοινούσης: Δεν θα χαθούμε, εντάξει θα περάσουμε πιο δύσκολα, αλλά ας πάμε 50-60 χρόνια πίσω, η ζωή είναι κύκλος. Ας θυμηθούμε τι πέρασαν εκείνα τα χρόνια οι άνθρωποι, και όμως στάθηκαν στα πόδια τους. Μα δεν είμαστε μόνον εμείς, όλη η Ευρώπη. Και στην Αμερική τότε πεινούσαν και τώρα ακόμα περισσότερο. Έβλεπα ανθρώπους στην Νέα Υόρκη να ψάχνουν τους κάδους των σκουπιδιών, να βρουν, να φάνε ένα κομμάτι ψωμί, τότε που εμείς ακόμα περνούσαμε καλά, αλλά δεν είναι μόνο η Αμερική, όλος ο κόσμος. Στην Κίνα μου είπε μια εφοπλιστίνα που πήγε, για να κάνε δύο καράβια, οι άνθρωποι δουλεύουν για 3 δολάρια την ημέρα, κάνουν οξυγονοκόλληση χωρίς γυαλιά. Γενικά όλη η ανθρωπότητα δεν πάει καλά, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδος.
Λέω για άλλη μια φορά, αυτά που άκουσα από Γερμανούς, Γάλλους, Ολλανδούς, έχουμε την καλύτερη πατρίδα, και αυτό δεν το εκτιμάμε. Αυτοί για να έλθουν εδώ για διακοπές, δουλεύουν όλον τον χρόνο. Να αγαπήσουμε την πατρίδα μας, είμαστε Έλληνες, περήφανοι, αδούλωτος λαός, να το πιστέψουμε αυτό, και όχι να χύνουμε το αίμα μας για πράγματα που δεν έχουν καμιά αξία. Ακόμα και στο ποδόσφαιρο γίνεται χαμός, και εγώ είμαι φίλαθλος. Προχθές διάβαζα σε μια εφημερίδα ότι έκοψαν δένδρα για να κάνουν οδοφράγματα μεταξύ τους οι οπαδοί των ομάδων. Εγώ δεν λέω να μην είναι φίλαθλοι, να μην είναι οπαδοί, να μην σκοτώνονται στα γήπεδα, γιατί και αυτό είναι ένα παιχνίδι, μια σκοπιμότητα, γιατί η βία εξυπηρετεί πολλούς. Οι εξουσιαστές εξυπηρετούν πολλούς, πρέπει να ξυπνήσουμε τελικά, να ενδιαφερθούμε για μας, τις οικογένειες μας, τα παιδιά μας, τους φίλους μας.
Ν. Βάνης: Γιώργο πες μου για τον καινούργιο σου δίσκο.
Γ. Κοινούσης: Έχω διαλέξει καμιά 15 μελωδίες μου, παίζω εγώ ακορντεόν, με μια πολύ ωραία ορχήστρα, που όσοι το άκουσαν, μου είπαν ότι, θα είναι έγκλημα εάν δεν κυκλοφορήσεις αυτόν τον δίσκο. Μα δεν υπάρχουν τώρα εταιρείες, οι δισκογραφικές διαλύονται, διότι ο κόσμος κατεβάζει τα τραγούδι από το Ίντερνετ. Εγώ έχω στο μυαλό μου κάτι άλλα πράγματα, ο θεός να με έχει καλά, και πιο πολύ από εμένα όλον τον κόσμο.
Ν. Βάνης: Γιώργο το CD θα κυκλοφορήσει μαζί με το βιβλίο σου;;
Γ. Κοινούσης: Ναι, είναι ευτυχής που μετά από τόσο καιρό πάλι αρχίσαμε, να μιλάμε, έγινες ένας σύνδεσμος μαζί με όλους αυτούς που μας άκουσαν σήμερα, και το εκτιμώ πάρα πολύ, ας είσαι καλά, έχεις την αγκαλιά μου, τον σεβασμό μου, την εκτίμηση μου, κι αν είπα λόγια που δεν θα έπρεπε, ας με συγχωρήσουν. Εγώ πάντα μιλώ αυθόρμητα.
Ν. Βάνης: Τώρα με την νέα τεχνολογία Γιώργο έχουμε την δυνατότητα να βλέπουμε το πόσοι μας ακούν, αυτήν την στιγμή λοιπόν είναι 1800 άτομα.
Γ. Κοινούσης: Εμένα η αδυναμία μου είναι τα νέα παιδιά, θα πρέπει κάποιος να τους μιλήσει, γιατί οι νέοι είναι ψυχούλες, είναι πιο παλικάρια απ΄ ότι είμαστε εμείς, αλλά δεν βρήκαν ακόμα τον ηγέτη τους.
Ν. Βάνης: Θέλω να σου κάνω μια πρόταση, την παρουσία του βιβλίου σου στην Θεσσαλονίκη να την διοργανώσω εγώ.
Γ. Κοινούσης: Να σου πω κάτι, είχα δώσει μια συνέντευξη στην εφημερίδα Esrpesso και είχα αναφέρει το θέμα του βιβλίου, μάλιστα είχα γράψει ένα απόσπασμα που τότε το δούλευα με τον Σ. Καζαντζίδη, και το είχα αναφέρει στην εφημερίδα. Και παίρνουν τον γιο μου από τον εκδοτικό οίκο Λιβάνη, τον οποίον γνώριζαν διότι είχε κάνει κάποια δουλειά με τον εκδοτικό οίκο, και του είπαν “Κώστα το βιβλίο του πατέρα σου θα το βγάλουμε εμείς, μην τυχόν δεν μας το δώσεις εμάς”.
Εγώ συγκινήθηκα, και αφού μιλήσαμε, στο τέλος τα βρήκαμε. Να φανταστείς γι΄ αυτό δεν πρόλαβε να βγει πρόσφατα, πριν από 15 ημέρες προσπαθούσαμε να διορθώσουμε ορισμένα πράγματα, δεν θέλαμε να έχει το βιβλίο καμιά ανακρίβεια. Το δουλέψαμε τόσο πολύ, που έχει γίνει ένα πράγμα, που ακόμα και αυτοί οι ίδιοι που το έχουν στα χέρια τους, δεν το πίστευαν, γι΄ αυτό το προστατεύουν στους καιρούς που ζούμε τώρα. Γιατί για φαντάσου να έβγαινε το βιβλίο τώρα που ο κόσμος είναι ανάστατος. Προστατεύουν το βιβλίο για να το βγάλουν σε μια εποχή που τα πράγματα θα ηρεμήσουν, διότι με τα σημερινά δεδομένα ποιος θα πάει, να το αγοράσει. Σου είπα και προηγουμένως ότι δύο φορές αναβλήθηκε η παρουσίαση του βιβλίου του Βασίλη Μαρκεζίνη στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετάνια , λόγω των γεγονότων. Εύχομαι όλα να πάνε καλά αδελφέ, να πρυτανεύσει η λογική πάνω απ΄ όλα, και όλα αυτά που ανέφερα προηγουμένως, ειρήνη ημίν. Ο άνθρωπος εν καιρώ ειρήνης περισσότερα έπαθε, απ΄ ότι εν καιρώ πολέμου. Αυτό ας μας γίνει γνωστό, γιατί ενός κακού μύρια έπονται.
Ν. Βάνης: Γιώργο βλέπω ότι κατά την διάρκεια της συνέντευξης έχουν έλθει πολλά μηνύματα.
Γ. Κοινούσης: Μιλούσα με μια καθηγήτρια, κάτι με ρώτησε, και τις έδωσα την απάντηση, τότε μου λέει “μα αυτό μου το είπε και η κόρη μου που είναι 6 ετών, και μου το λες και εσύ, η απάντηση μου ήταν ότι, από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια. Έχω μια τρέλα ΙΧ, αλλά μέσα από την τρέλα βγαίνει η αλήθεια. Είναι πύρινη , όμορφη τρέλα, μ΄ αρέσει, γιατί μέσα σ΄ αυτήν είμαι και εγώ.
Ν. Βάνης: Τώρα έλαβα και ένα μήνυμα από ένα φίλο μου στην περιοχή της Τούμπας, ο οποίος μου γράφει “Ο Κοινούσης είναι 22 χρονών, ο Κοινούσης είναι θρύλος, και ακούω τα τραγούδια του από το διαδίκτυο.
Γ. Κοινούσης: Τώρα που μου ανέφερες την Τούμπα, θυμάμαι όταν δούλευα σε ένα κέντρο που το είχε κάποιος Παπαδόπουλος από την Γερμανία το “Καν – Καν”, επί εποχή Σάνον, ο ΠΑΟΚ είχε πάρει τότε το κύπελλο, ή το πρωτάθλημα, δεν γνωρίζω καλά, στο κέντρο είχε έλθει όλη η ομάδα με τον Γούναρη, τον Κούδα, και όλα τα άλλα παλικάρια του ΠΑΟΚ, τι γλέντι ήταν αυτό ρε παιδιά:;: Εάν είναι πιο μεγάλος στην ηλικία θα το θυμάται.
Εδώ θέλω να πω. πως τους τραγουδιστές δεν θα τους καταλάβεις από τους δίσκους τους, γιατί είναι μπλόφα, πολλοί εξ αυτών είναι φάλτσοι, και την φωνή την φτιάχνουν τα μηχανήματα. Όποιος τραγουδά Live (ζωντανά) αυτός είναι πρώτος, γιατί σήμερα τα μηχανήματα κάνουν τα τραγουδούν και οι πέτρες. Εσύ τα γνωρίζεις καλά. Αυτή η ατέλεια, η ασχήμια βγαίνει όταν σε κάποιες εκπομπές καλούν τους τραγουδιστές, και τραγουδούν. Δεν έχει καμιά σχέση η ζωντανή φωνή, που είναι και η πραγματική, εν σχέση μ΄ αυτήν που βγάζουν τα μηχανήματα.
Με παρέσυρε αυτό, έτσι βγάζω μια άσχημη εικόνα των τραγουδιστών που δεν ήθελα να την πω, αλλά δεν είναι μακριά από την αλήθεια. Οποιαδήποτε Σταρ και να βγει αμακιγιάριστη, δεν θα είναι ωραία. Η φωνή φτιάχνεται, αλλά εγώ λέω αυτό “όποια φωνή βγαίνει ζωντανή, όμορφη, αληθινή, σωστή, είναι αυθεντική. Γιατί κάτι που δεν ήξερε ο κόσμος είναι αυτό που λέω, ότι τα μηχανήματα και τους φάλτσους τους φτιάχνουν , και λες πω, πω θεέ μου τι φωνή είναι αυτή!!!! Εκείνα τα χρόνια οι τραγουδιστές ο Καζαντζίδαρος, ο Γαβαλάς, ο Αγγελόπουλος, η Πόλυ Πάνου, η Μαρινέλλα, όλα τα μεγαθήρια τραγουδούσαν μία κι έξω, ούτε διορθώματα, ούτε εκείνο, ούτε το άλλο, γι΄ αυτό θα παραμείνουν για πολλά χρόνια αξέχαστοι.
Ν. Βάνης: Ξεχάσαμε τον Σ. Διονυσίου
Γ. Κοινούσης: Τα πρώρα τραγούδια του Στράτου εγώ τα έπαιξα με το ακορντεόν, αλλά και πολλών άλλων. Νομίζω αδελφέ ότι τα είπαμε όλα. Τώρα θα πάω μέσα να κάνω την αυτοκριτική μου, θα περάσω από δικαστήριο, ότι είπα, ποιους στεναχώρησα.
Ν. Βάνης: Γιώργο δεν στεναχώρησες κανέναν, το ξέρεις καλά ότι η Θεσσαλονίκη σ΄ αγαπά.
Γ. Κοινούσης: Για να καθησυχάσω τον εαυτό μου, την ψυχούλα μου, ζητάω πολλές φορές συγχώρεση εάν είπα πράγματα που δεν έπρεπε. Εγώ είμαι πηγαίος, δεν τα διάβαζα και τα έλεγα, και καμιά φορά ο άνθρωπος μέσα στην ορμή του λέει ορισμένα πράγματα, δεν ξέρω πόσο στεναχώρησα κάποιους, όμως τους ζητώ συγνώμη.
Ν. Βάνης: Γιώργο μου σ΄ αγαπώ πολύ, και θα τα πούμε σύντομα, θα βρισκόμαστε σε επικοινωνία.
Γ. Κοινούσης: Τα αυτιά μου ακούν ότι μου λες, και η αγκαλιά μου σε περιμένει, να ανταμώσουμε μαζί. Να προσέχεις την ζωή σου, γιατί την ζωή μας την έχουμε χρεωθεί. Να προστατεύουμε την ζωή μας από κάθε επιζήμιο και επιβλαβές, και να μην τρέχουμε στους γιατρούς μόνο όταν πάθουμε κάτι, άλλωστε αυτό λέει ο Ιπποκράτης “πιο καλά να προλαμβάνεις, παρά να θεραπεύεις”. Όλα θα διορθωθούν, ψηλά το κεφάλι, ας είμαστε καλά και δεν πειράζει.
