του αφεντικού και επιχειρηματία κέντρου, ο γνωστός καλλιτέχνης βγάζει σπυριά, δεν ξέρει δε,πώς να τα περιποιηθεί, γι΄αυτό και οι μεταξύ τους συζητήσεις είναι τεταμένες. Με τον εν λόγω επιχειρηματία αναδείχθηκε στο πανελλήνιο, και επιμένει στην “αποκλειστικότητα” σαν κολλημένη μπάλα. Ενώ ο επιχειρηματίας στέλνει τον καλλιτέχνη σε άλλη πόλη, λέγοντας πως το κέντρο (όπου εμφανίζεται τώρα) θα κλείσει.
Ο καλλιτέχνης όμως βλέπει, ακούει το αφεντικό του που κλείνει για εμφανίσεις άλλον τραγουδιστή την επίμαχη περίοδο, που ο ίδιος θα λείπει. Πάνω σ΄ αυτό το γεγονός η μεταξύ τους σχέση είναι τεταμένη, μια και ο καλλιτέχνης προσπαθεί να ελέγχει τα πάντα, μπερδεύοντας τον ρόλο, στο να χώνεται σε ξένα χωράφια.
Το αφεντικό και επιχειρηματία είδα πολύ μουδιασμένο με την καλλιτέχνη, που ίσως θέλει να τον ξεφορτωθεί σιγά – σιγά. Ούτως ή άλλως ο σκοπός επιτεύχθηκε με επιτυχία, αλλά το να ελέγχεται από τον καλλιτέχνη που ανέδειξε με χίλιους κόπου και βάσανα, αυτό πάει πολύ.
Όποια κι αν είναι η μελλοντική κίνηση του επιχειρηματία, ο εν λόγω καλλιτέχνης θα πρέπει να συμβιβαστεί.
Αυτά τα λάθη είναι σοβαρά παραπτώματα, συνήθως καλαμοκαβαλημένων καλλιτεχνών οι οποίοι σίγουροι για την “αιώνια” επιτυχία, μπερδεύουν τους ρόλους, ξεγράφοντας και από τα τεφτέρια αυτούς που τους βοήθησαν.
Έπειτα μαζεύουν γύρω τους αυλές πολλών χαραμοφάηδων, οι περισσότεροι των οποίων είναι γεροί αεριτζήδες, άσχετοι με το αντικείμενο, γνωστοί παραμυθάδες, νταβατζήδες. Αυτό συμβαίνει κα με τον εν λόγω καλλιτέχνη, ο οποίος βαρά “Αχαριστία”.
Πάντως όλοι οι “Σταρ” (τρομάρα τους) της πίστας και του πενταγράμμου, κυρίως οι φανταγμένοι καβαλάρηδες ας έχουν υπόψιν τους πως στο παρελθόν υπήρξαν καλλιτέχνες στην ίδια μοίρα που γνώρισαν τρελλές επιτυχίες, χρήμα, αναγνώριση και σήμερα είναι στα αζήτητα, δεν τους παίρνουν ούτε για 10 Ευρώ μεροκάματο, στα άλλοτε σαλόνια της επιτυχίας.
Θυμηθείτε δε και την Κινέζικη παροιμία
“….Όταν ανεβαίνεις το βουνό μην ξεχνάς να χαιρετάς όλους, όσους συναντάς, γιατί θα τους χρειαστείς στην κατηφόρα….”