Του Νίκου Νικολόπουλου*
Οι επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές του ερχόμενου Μαίου, μέλλεται να αποτελέσουν ένα κομβικό σημείο, για τη κατά αδήριτο τρόπο επιβαλλπομενη σήμερα ταχεία ανασυγκρότηση της πατρίδας μας.
Τα τεράστια πλήγματα που επέφεραν στον κοινωνικό και οικονομικό μας ιστό οι μνημονιακές κυβερνήσεις μας με τις άστοχες και ανερμάτοστες πολιτκά επιλογές τους, κατέστησαν την πατρίδα μας κρανίου τόπου.
Ο απολογισμός ειναι οδυνηρός και κόβει την ανάσα κάθε σκεπτόμενου και δημοκρατικά ελεύθερου ελληνα, που μπορεί να κάνει αποτιμήσεις της σκληρής πραγματικότητας, πέρα και πάνω απο οιεσδήποτε κομματικές εξαρτήσεις και επακόλουθες πολιτικές δουλείες.
Η ανεργία έχει φθάσει στο τραγικό 30% που υποδηλώνει πλήρη αποδόμηση του κοινωνικού μας ιστού και συντριβή των νέων ανθρώπων, που δεν μπορούν να πραγματώσουν τα όνειρα τους και τίθενται εκ των πραγμάτων στο κοινωνικό περιθώριο, αφού πρωτίστως έχουν μετατραπεί σε κοινωνικά ράκη, τραγικές φιγούρες μιας χωρίς ελπίδα και νόημα ζωής.
Στην ίδια κατεύθυνση το σπουδαίο διανοητικό μας κεφάλαιο, οι νέοι επιστήμονες μας για τους οποίους η πολιτεία τόσα κεφάλαια επένδυσε στα πανεπιστήμιά μιας για να τους σπουδάσει, αναγκάζονται να αποζητήσουν διέξοδο σωτηρίας από το ισοπεδωμένο κοινωνικό μας τοπίο, στο εξωτερικό. Πάνω από 250.000 Έλληνες επιστήμονες έφυγαν τα τελευταία 2 χρόνια από την Ελλάδα στο εξωτερικό, προς δόξαν του δυσώνυμου μνημονίου.
Οι ατομικές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο με ρυθμό γεωμετρικής προόδου, οδηγώντας στην κυματώδη θάλασσα της απελπισίας άλλοτε ευημερούντα και ακμάζοντα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας.
Πάλαι ποτέ νοικοκυραίους που με την έντιμη εργασίας τους και τον ιδρώτα τους προόδευσαν, σπούδασαν και πάντρεψαν τα παιδιά τους και σήμερα έχουν καταστεί απόβλητοι. Ενδεικτικά είναι τα παραδείγματα του «Φωκά», του «Κατσέλη», των «Spriders Stores» μέσα σε μόλις λίγους μόνον μήνες. Ενώ οι μεγάλες μας επιχειρήσεις όπως προσφάτως η «ΒΙΟΧΑΛΚΟ» μην μπορώντας να αντιμετωπίσουν την πιστωτική ασφυξία, το υψηλό ενεργειακό κόστος λειτουργίας τους, την σκληρή φορολογία και τις δυσθεώρητες ασφαλιστικές εισφορές, αναγκάζονται εκ των πραγμάτων να μεταφερθούν στο εξωτερικό.
Πλήθος ελληνικών και άλλοτε ακμαζουσών επιχειρήσεων, αναζητούν την τύχη τους στην Βουλγαρία και αλλού στην Βαλκανική, δοθέντος πια ότι δεν έχουν ελπίδα επιβίωσης στην έρημη χώρα.
Και ακολουθούν τόσα και τόσα ακόμα παραδείγματα που αποδεικνύουν έμπρακτα, ότι η Ελλάδα βιώνει την μεγαλύτερη μεταπολεμική οικονομική της κρίση. Που είναι πρωτίστως πολιτισμική κρίση και κρίση αξιών ζωής. Αφού τις περασμένες δεκαετίες βυθισμένοι στην νιρβάνα της κατανάλωσης και αναγάγοντας το χρήμα σε υπέρτατη κοινωνική αξία, απεμπολήσαμε όλες τις μεγάλες ηθικές αρετές των Ελλήνων. Την αγάπη, τον σεβασμό, την αλληλεγγύη, την φιλότητα, την δημιουργία και τόσα άλλα ηθικά καταπιστεύματα, που κληροδότησε ο ελληνικός πολιτισμός στην οικουμένη.
Απέναντι σε όλα αυτά τα ζοφερά και καταθλιπτικά για την ελληνική κοινωνία, οι επερχόμενες αυτοδιοκητικές εκλογές και δη οι Περιφερειακές καλούνται να διαδραματίσουν ένα σπουδαίο ρόλο, στο φάσμα του αναπτυξιακού αναπροσανατιολισμού της ελληνικής οικονομίας, αλλά και της κοινωνικής συνοχής, όπου με εμπνευσμένες παρεμβάσεις και πολιτική ευτολμία, πρέπει να επιχειρηθεί η ανασυγκρότηση του σφόδρα διαρρηγμένου κοινωνικού μας ιστού.
Οι περιφέρειες αξιοποιώντας στο έπακρο τόσον τα κονδύλια του ΕΣΠΑ, όσο και άλλα διατειθέμενα χρηματοδοτικά εργαλεία στο φάσμα της ανάπτυξης από την Ευρωπαϊκή Ένωση, μπορούν να καταστούν οι ιμάντες μεταφοράς ενός δημιουργικού σοκ στην ελληνική κοινωνία. Συνυφαίνοντας αρμονικά το σπουδαίο διανοητικό μας κεφάλαιο, με την πολύ υψηλής κεφαιλαιοδοτικής απόδοσης πολτισμική μας κληρονομιά αν αναξιοποιηθεί δεόντως, αλλά και τους υπάρχοντες προς διάθεση δημόσιους και ιδιωτικούς οικονομικούς πόρους.
Παράλληλα οι Περιφέρειες οφείλουν να επιχειρήσουν δραστικές παρεμβάσεις στην ανασυγκρότηση του θρυμματισμένου κοινωνικού μας ιστού και δη στο φάσμα της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης, ενεροποιώντας όλους τους θύλακες, τους πόρους και τα κεφάλαια προς αυτή την κατεύθυνση.
Κατά αρχήν πρέπει με εμπνευσμένες και έντιμες πολιτικές ηγεσίες στο πηδάλιό τους, που έμπρακτα έχουν αποδείξει ότι με έντιμα χέρια ξέρουν να εργάζονται και να αποφέρουν απτά αποτελέσματα, να πείσουν τους πολίτες ότι πρέπει να συμμετέχουν δημιουργικά στην μεγάλη προσπάθεια στήριξης της κοινωνικής συνοχής ηθικά και οικονομικά, αναδεικνύοντας τον θεσμό του εθελοντισμού και της αλληλεγγύης και πάλι σε υπέρτατη αξία της ζωής των ελλήνων.
Και κατά δεύτερο λόγο πρέπει να επιχειρήσουν με δημιουργική φαντασία, αλλά και ρεαλισμό, πλήθος συνεργειών με την εκλλησία και άλλους κοινωνικούς φορείς, σε μια γιγάντια προσπάθεια δημιουργίας ευέλικτων και αποτελεσμάτικών δομών στήριξης των κοινωνικώς αδυνάτων. Η Ελλαδική εκκλησία εδώ, όπως πάντοτε με ηθική ευαισθησία και αγάπη έπραξε για τον άνθρωπο, μπορεί να αναδειχτεί σε κορυφαίο πυλώνα συνεργασίας με την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, στο πεδίο της κοινωνικής συνοχής.
Τέλος μεταξύ πολλών ακόμα δράσεων που ευνόητα δεν μπορούμε για λόγους οικονομίας χώρου να παραθέσουμε σε αυτές τις εισαγωγικές μας σκέψεις, οι Περιφέριες οφείλουν να επιχειρήσουν μια δημιουργική πολιτισμική αντεπίθεση στην ελληνική κοινωνία. Για να αναδειχτεί όλο αυτό το πλούσιο πολιτισμικό έμψυχο και άψυχο πολιτισμικό κεφάλαιο που διαθέτουμε και να αποτελέσει πέρα από πυλώνα κοινωνικής δημιουργίας των ελλήνων και μια επίκουρη δύναμη οικονομικής ανασυγκρότησης της πατρίδας μας.
Το «Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα Ελλάδος» θα μετάσχει ενεργά στις επερχόμενες Περιφερειακές εκλογές και δια του Γενικού Γραμματέα του κ-ου Νίκου Νικολόπουλου, θα διεκδικήσει πολιτικά την Περιφέρεια των Αθηνών.
Καλούμε όλους τους πολίτες ανεξαρτήτως ιδεολογικής κατευθύνσεως, με δημοκρατικό ήθος και τις εμπνευσμένες προτάσεις τους, να ξεκινήσουμε μαζί έναν δημιουργικό διάλογο για την ανάδειξη όλων των κρίσιμων πολιτικών προταγμάτων, που θα διακυβευτούν στις Περιφερειακές Εκλογές.
* Ο Νίκος Νικολόπουλος, είναι Γ. Γραμματέας του «Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος».
