στην εκπομπή “Ελληνικό Φαινόμενο” (στης 11/9/2006) με τον δημοσιογράφο Νίκο Βάνη. Τον Γεώργιο φίλοι μου ακροατές και ακροάτριες τον γνωρίζω πολλά χρόνια. Επιτέλους αξιώθηκε να κάνει μια δισκογραφική δουλειά, διότι έχει καταπληκτική φωνή, και είναι γνώστης της μουσικής, ξεχωρίζει δε στο Ελληνικό πεντάγραμμο. Γιώργο καλησπέρα, τι κάνεις;;
Γεώργιος: Καλησπέρα Νικόλα μου, καλό μου φιλαράκι.
Ν. Βάνης: Έκανες πολύ ωραία δουλειά, δεν περίμενα ότι θα έχεις τόσο καλά τραγούδια, αν και σε γνωρίζω πολλά χρόνια και ξέρω ότι έχεις σπουδάσει μουσική.
Γεώργιος: Νίκο μην ξεχνάς ότι έχω δώσει σουξέ σε όλους, στον Λ. Πανταζή, Σ. Γονίδη, στην αείμνηστη Ρ. Σακελλαρίου, Ά. Σαμίου, Γ. Κολιά και σε πολλούς άλλους.
Ν. Βάνης: Είσαι παλιός, ήσουν για πολλά χρόνια ο μαέστρος του Θ. Αδαμαντίδη, ο οποίος οφείλει την επιτυχία του “Μα που να πάω” σε σένα.
Γεώργιος: Έχουμε κάνει τον αγώνα μας. Ο Θ. Αδαμαντίδης είναι μεγάλος καλλιτέχνης, ωφελήθηκα και εγώ μαζί του, γιατί πήρα πολλά πράγματα από το τραγούδι του και όντως ήμουν και εγώ στα δύσκολα κοντά του, και αυτός κοντά μου.
Ν. Βάνης: Το CD σου περιέχει παλιά και καινούργια κομμάτια;; “Το νυχτολούλουδο” νομίζω ότι το έχεις γράψει παλιά.
Γεώργιος: “Το νυχτολούλουδο” είναι καινούργιο, παλιό τραγούδι είναι “O Αθάνατος” το ζεϊμπέκικο που το έχω γράψει πριν πολλά χρόνια, το οποίο κάναμε και βίντεο κλιπ, και θα το δούμε στην τηλεόραση, θα αρχίσει να παίζεται με νησιώτικο χαρακτήρα, είναι ένα καταπληκτικό βίντεο κλιπ που το έχουμε γυρίσει στο λιμάνι της Αίγινας, με όργανα, μουσικούς, τρεχαντήρια, με μοντέλα, χορευτικά μπαλέτα. Κουραστήκαμε να το κάνουμε, αλλά το αποτέλεσμα βγήκε καλό.
Ν. Βάνης: Γιώργο στον δίσκο σου πάντρεψες το λαϊκό με το νησιώτικο και το δημοτικό τραγούδι, είναι μεγάλη υπόθεση αυτό.
Γεώργιος: Ναι ταίριασαν τα καινούργια με τα παλιά, γιατί ας μην ξεχνάμε ότι είμαι καθηγητής Βυζαντινής μουσικής.
Ν. Βάνης: Δεν το παραλείψαμε, όντως είσαι δάσκαλος και διδάσκεις σε πολλά παιδιά στην Γλυφάδα.
Γεώργιος: Διδάσκω Βυζαντινή και κλασική μουσική, είμαι και ιεροψάλτης, παίζω παραδοσιακά όργανα μπουζούκι, κιθάρα, ούτι, λαούτο.
Ν. Βάνης: Δεν μιλάμε για το μπουζούκι, γιατί είσαι μεγάλος δάσκαλος.
Γεώργιος: Σ΄ αυτά τα κομμάτια που ακούς, εγώ παίζω τα περισσότερα παραδοσιακά όργανα, εκτός από το κλαρίνο, τους ήχους και του Θεολόγιδη του βιολί, τα περισσότερα μπουζούκια, λαούτα, τζουράδες, κιθάρες τα παίζω εγώ.
Ν. Βάνης: στα CD των καλλιτεχνών τελευταία δεν βλέπω ζωντανά όργανα , όπως συμβαίνει στο δικό σου που όλα είναι ζωντανά.
Γεώργιος: Γιατί το τραγούδι έχει εμπορευματοποιηθεί, έχει φύγει από τους λαϊκούς δρόμους, έχει κρατήσει ένα μινόρε και ένα ματζόρε , να το πω για κάποιους που μας ακούν και είναι γνώστες της μουσικής, σε λάσσονα και μείζονα τρόπο. Βγάζουν τραγούδια που γράφονται στο πόδι, οι τραγουδιστές τα μαθαίνουν σε μια νύχτα, και το πρωί μπαίνουν σε ένα στούντιο με ηλεκτρονικά όργανα, ένα μπουζούκι και γράφουν κομμάτια τα οποία είναι για μια νύχτα, ένα μήνα, δύο μήνες και τέλος.
Ν. Βάνης: Κάνουν δηλαδή προχειροδουλειές.
Γεώργιος: Γίνονται προχειροδουλειές, ο στίχος είναι κάτω του μετρίου, δεν έχει την δυνατότητα να δώσει αυτό που θέλει το λαϊκό τραγούδι, η παράδοση μας, γιατί ας μην ξεχνάμε ότι το νησιώτικο, το λαϊκό και το δημοτικό τραγούδι η βάση τους είναι η Βυζαντινή μουσική την οποία σπούδασα και διδάσκω. Και επειδή βλέπω ότι βρισκόμαστε πολύ άσχημα στο βινίλιο, από πλευράς μουσικής παιδείας και τα ακούσματα είναι στο μηδέν, αποφάσισα να βγω με παραδοσιακό τραγούδι το οποίο θα λέει κάποια πράγματα, θα βοηθά τον άνθρωπο να ξαναβρεί τις ρίζες του.
Το λαϊκό τραγούδι επίσης να είναι γραμμένο από ανθρώπους που έχουν βιώματα, γιατί μιλά για την πραγματική αγάπη, τον πραγματικό χωρισμό, και φυσικά το δημοτικό τραγούδι που είναι το οξυγόνο της μουσικής μας το οποίο λείπει σήμερα, όπως και το καλό νησιώτικο.
…Δεν μιλάμε γι΄ αυτό το νησιώτικο που υπάρχει σήμερα, και δεν θέλω να αναφερθώ σε συναδέλφους, αλλά γι΄ αυτό που έχει να κάνει με την θάλασσα, με το ψάρεμα, με τον ναυτικό ο οποίος φεύγει και πάει στα ξένα, τον πόνο του ναύτη, για το πώς ζει ο κόσμος στα νησιά, αυτά πιστεύω ότι λείπουν σήμερα. Απ΄ αυτό δε ορμόμενος αποφάσισα να κάνω κάτι.
Ν. Βάνης: Δηλαδή θέλεις να μας πεις ότι το παραδοσιακό τραγούδι είναι σήμερα απαγορευμένο.
Γεώργιος: Ας μην ξεχνάμε ότι όπου υπάρχει γάμος, γλέντι, Πάσχα, Χριστούγεννα δεν υπάρχει σπίτι που να μην ακούει δημοτικό, νησιώτικο, τον Σ. Καζαντζίδη, π. Γαβαλά, Κ. Γρέυ, Π. Πάνου, Δεν νομίζω ότι κανείς τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα γλεντά με τους σημερινούς καλλιτέχνες, εκτός φυσικά από 5-6 μεγάλους που σεβόμαστε κα αγαπάμε, δεν μιλάμε για ένα Π. Τερζή, Γ. Πάριο, Ζ. Μελά, Θ. Αδαμαντίδη, γι΄ αυτά τα θηρία. Μιλάμε για όλους αυτούς που βγαίνουν από τα ριάλιτι, από παιδάκια τα οποία προσπαθούν να κάνουν κάτι στην ζωή τους, αλλά με λάθος τρόπο γιατί δεν έχουν γνώσεις.
Ν. Βάνης: Δεν είναι λάθος τρόπος να ξεπηδήσεις μέσα από την τηλεόραση και να βρεθείς στο πάλκο;;
Γεώργιος: Σίγουρα είναι λάθος τρόπος, γιατί εγώ βγήκα 13 χρονών στην νύχτα, ξεκίνησα να παίζω μπουζούκι με τον Γ. Μαργαρίτη, μετά πέρασα απ΄ όλα τα πάλκα, όλα τα πατάρια, δούλεψα με τα μεγαλύτερα ονόματα, Π. Πάνου, Ρ. Σακελλαρίου, Κ. Γρέυ, Γ. Ντουνιά, Γ. Ζαμπέτα, μετά με όλα τα σημερινά μεγάλα ονόματα, και από σεβασμό μαθαίναμε, ακούγαμε και σιγά – σιγά ψηνόμασταν, μας γινόντουσαν αυτά βιώματα, μπήκε στο αίμα μας το λαϊκό τραγούδι, μετά μορφωθήκαμε, πήραμε πτυχία, αγωνιστήκαμε, μάθαμε πράγματα. Σήμερα τα παιδιά με μηδέν γνώσεις θέλουν να γίνουν φίρμες σε μια νύχτα, με 5-10 τραγούδια ρεπερτόριο.
Ν. Βάνης: Είναι λυπηρό φίλε μου Γιώργο που μπήκαν αυτά τα παιδάκια στην νύχτα, δεν φταίνε όμως αυτά, αλλά οι επιχειρηματίες των κέντρων. Εγώ καθημερινώς καυτηριάζω αυτήν την σαπίλα που δημιουργήθηκε στην νύχτα και έμειναν άνεργοι πολλοί καλοί καλλιτέχνες, οι οποίοι συνεχώς μου κάνουν παράπονα γι΄ αυτό το κατεστημένο, από τα παιδιά αυτά δε τα περισσότερα είναι φάλτσα.
Γεώργιος: Ίσως να μην φταίνε αυτά, γιατί είναι παιδιά, όπως ήμασταν και εμείς, κάναμε λάθη, πετούσαμε στα σύννεφα, δεν ήμασταν προσγειωμένοι. Για μένα φταίνε κάποιοι σε εισαγωγικά μάνατζερ και παραγωγοί.
Ν. Βάνης: Αυτοί οι μάνατζερ Γιώργο είναι μεγάλα λαμόγια, άσχετοι με το αντικείμενο.
Γεώργιος: Δυστυχώς τα παιδιά έχουν ίσως το μικρότερο μερίδιο ευθύνης, γιατί όταν είναι κάποιος παιδί έχει πολλά ελαφρυντικά. Τα παιδιά λοιπόν αυτά θα έχουν μεγάλο πρόβλημα σε έξι μήνες, ένα χρόνο που θα βγουν τα καινούργια, δεν θα χτυπάει το τηλέφωνο τους, η πίκρα θα είναι μεγάλη, και η ψυχολογική κατάσταση τους θα είναι πολύ άσχημη.
Σ΄ αυτό πιστεύω ότι φταίνε κάποιες δισκογραφικές, παραγωγοί και άνθρωποι του χώρου που κοιτούν μόνο να αρπάξουν λεφτά για μια σεζόν κα δεν τους ενδιαφέρει ούτε αυτό που λέγεται παιδεία, μουσική, τραγούδι, όλο αυτό που έχτισαν πετραδάκι – πετραδάκι οι παλιοί καλλιτέχνες με αγωνία και ιδρώτα.
Ν. Βάνης: Εδώ Γιώργο θέλω να επισημάνω ότι είσαι φίλος μου πολλά χρόνια και το ξέρεις.
Γεώργιος: Είσαι πολύ καλός μου φίλος. Έχω να πω για σένα τώρα που μας ακούει ο κόσμος ότι είσαι πολύ έντιμος, κάτι που σπάνια σήμερα το βρίσκεις στον δημοσιογραφικό χώρο, και φυσικά δεν μιλάμε για την νύχτα.
Ν. Βάνης: Είμαι και πολλά χρόνια στην νύχτα.
Γεώργιος: Είσαι μπεσαλής και λες τα σύκα – σύκα και την σκάφη – σκάφη, ξέρεις δε ότι όποιος λέει την αλήθεια γίνεται αντιπαθητικός. Εγώ το έχω βιώσει στην ζωή μου αυτό. Επειδή μια ζωή έλεγα την αλήθεια κα ήμουνα λεβέντης, έλεγα τα πράγματα με το όνομα τους, είχα πρόβλημα, όπως και τώρα έχω. Θέλω να πω ότι είσαι πολύ καλός φίλος, πολύ ευσεινήδητος στην δουλειά σου, μετράς τα πράγματα και αυτό είναι δύσκολο.
Ν. Βάνης: Θέλω να σου πω την ιστορία της μεγάλης επιτυχίας του Θ. Αδαμαντίδη “ Μα που να πάω”. Ενώ από την εταιρεία του έλεγαν ότι αυτό δεν θα γίνει σουξέ, εγώ όμως μόλις άκουσα αυτό το τραγούδι κατάλαβε ότι θα γίνει μεγάλο σουξέ, και δικαιώθηκα.
Γεώργιος: Έτσι όπως τα λες είναι τα πράγματα. Τότε ήταν που ήλθαμε με τον Θέμη στο Λεόντη, είχαμε κοσμοσυρροή, πρέπει να το θυμάσαι, μαζί με τον Ζ. Μελά, πήγαμε πάρα πολύ καλά, ήταν σημαντική η βοήθεια σου.
Ν. Βάνης: Τα περισσότερα παιδιά που βγαίνουν από τα ριάλιτι μένουν απ΄ έξω μετά από 6 μήνες, ή ένα χρόνο, εκτός και εάν κάποιο έχει σχέση στενή με στιχουργό και συνθέτη, τότε αλλάζει η κατάσταση.
Γεώργιος: Τα ξέρουμε αυτά και τα διαβάζουμε.
Ν. Βάνης: Δυστυχώς όμως δεν καταλαβαίνουν τα νέα παιδιά.
Γεώργιος: Γιατί παρασύρονται από το χρήμα και την πρόωρη δόξα, η οποία όπως λες, κρατά έξι μήνες, και δεν ξέρουν τι τους περιμένει μετά. Είναι μεγάλο το πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουν αυτά τα παιδιά. Καμιά φορά όμως λένε ότι ο καθένας στρώνει και κοιμάται μόνος του, ο καθένας ας αναλάβει το κόστος και τις ευθύνες, άλλωστε όλα στην ζωή έχουν κόστος.
Ν. Βάνης: Ξέρεις τι παρατηρώ τον τελευταίο καιρό όλοι οι καλλιτέχνες μικροί, μεγάλοι ακόμα και οι Pop επιστρέφουν στο λαϊκό, για να μπορέσουν να πάρουν μεροκάματο Θα σου πω ένα παράδειγμα, μια και βρίσκεται στην πόλη η Δ. Βανδή με τον Σ. Γονίδη, ακόμα λοιπόν και η Δέσποινα έκανε στροφή και λέει ακόμα και Ποντιακά τραγούδια.
Γεώργιος: Όλα τα έχουμε ισοπεδώσει προκειμένου να πείσουμε τον κόσμο. Ν. Βάνης: Θέλω να πω ότι δεν περίμενα από την Δ. Βανδή να τραγουδά παραδοσιακά και δει Ποντιακά, για μένα καλά κάνει.
Γεώργιος: Κοίταξε, να τραγουδάμε κάτι, αλλά να έχουμε και τις γνώσεις σ΄ αυτό που λέμε. Εγώ δεν μπορώ να τραγουδήσω νησιώτικο, δημοτικό, λαϊκό τραγούδι εάν δεν το έχω υπηρετήσει, γιατί θα γίνω ρεζίλι. Κακά τα ψέμματα ο κόσμος έχει κρίση, έχει αυτιά κα ακούει, μην κοιτάς εδώ στην Αθήνα που είμαστε τα πράγματα είναι λίγο ερμαφρόδητα.
Στα μέρη τα δικά σας, Θες/νίκη, Βόρεια Ελλάδα τα αυτιά είναι κουρδισμένα πολύ καλά. Δεν μπορείς να γελάσεις Θεσσαλονικιό, καρντάση, δεν το γελάς, ξέρει να ακούσει, να μετρά, να χειροκροτεί και γνωρίζει την αξία του καθενός. Δεν μπορεί λοιπόν να τα ισοπεδώνεις όλα.
Εγώ όταν ξεκίνησα να κάνω αυτήν την δουλειά την έκανα με σεβασμό και γνώριζα ότι θα με κρίνεις εσύ. Ο Σ. Γονίδης, ο Θ. Αδαμαντίδης, ο Ζ. Μελάς, πέντε μεγάλο τραγουδιστές που είναι φίλοι μου και τους ξέρω. Εγώ λοιπόν όπως είπα δεν ήθελα να γίνω ρεζίλι, μελέτησα πάρα πολύ για να κάνω αυτό το δισκογραφικό βήμα.
Ν. Βάνης: Πολλές φορές και εγώ αναρωτήθηκα τι τραγούδια θα βγάλει ο φίλος μου ο Γεώργιος.
Γεώργιος: Σε εξέπληξα θετικά ή όχι;; Μήπως έπεσες από τα σύννεφα;;
Ν. Βάνης: Μόλις όμως είδα το CD από το εξώφυλλο ακόμα χωρίς καν να το ακούσω, διαπίστωσα ότι θα είναι μια πολύ καλή δουλειά.
Γεώργιος: Μην ξεχνάς Νίκο ότι όλοι αυτοί οι τραγουδιστές που σου ανέφερα πριν καθόντουσαν στα πόδια μου, και τους μάθαινα να τραγουδούν. Όταν οι συνθέτες τους δίνουμε τραγούδια, καθόμαστε κάτω οι περισσότεροι και τους λέμε, ακούστε το όπως θα το πω εγώ. Απλά εγώ τόσα χρόνια δεν ήθελα να τραγουδήσω.
Ν. Βάνης: Εγώ θυμάμαι όταν ο Θέμης ξέφευγε τονικά, εσύ τον έβαζες στον μουσικό δρόμο, στις νότες.
Γεώργιος: Πως δεν το θυμάμαι, τον τσιγκλούσα συνεχώς. Κάποια όμως στιγμή Νίκο μου είπα έλεος, παραιτήθηκα από τους τραγουδιστές. Εμείς σαν συνθέτες δώσαμε πολλά λεφτά στους μεγάλους τραγουδιστές, δεν θα πω ονόματα, τους κάναμε με εκατομμύρια. Εγώ έγραφα μουσική και στίχο, μετά όμως έκαναν ότι δεν μας ήξεραν, γι΄ αυτό υπάρχει μια πίκρα μέσα μου.
Ν. Βάνης: Τι κακό είναι αυτό Γιώργο να έχεις δώσει σουξέ σε κάποιον και να κάνει ότι δεν σε γνωρίζει.
Γεώργιος: Αυτό είναι τραγικό.
Ν. Βάνης: Την αχαριστία δεν την μπορώ. Οι περισσότεροι καλλιτέχνες είναι αχάριστοι.
Γεώργιος: Άκου Νίκο τι μου είπε ο αείμνηστος Γ. Ζαμπέτας ο μεγάλος συνθέτης, όταν δουλεύαμε μαζί και ήμουνα 17 χρονών.’.. Γιωργάκη …”μου λέει …
και εγώ απαντώ, “…ορίστε δάσκαλε..”, “…μωρέ να τραγουδάτε οι μπουζουξήδες, γιατί οι τραγουδιστές θα σας πετάξουν, και θα σας στύψουν σαν τα λεμόνια, όπως έκαναν σε μένα…”
Εγώ τότε δεν μπορούσα να καταλάβω, γιατί ήμουν μικρός. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Γ. Ζαμπέτας έκανε τους μεγαλύτερα ονόματα π.χ Τ. Βοσκόπουλο, την αείμνηστη Β. Μοσχολιού και πολλούς άλλους. Υπήρξε δε πολύ αδικημένος ακόμα και τώρα είναι, κάποιοι που τον θυμήθηκαν είναι για να τα οικονομήσουν.
Ν. Βάνης: Ο Γ. Μπιθικώτσης και ο Σ. Κόκκοτας Γιώργο ξεκίνησαν την καριέρα τους ως μπουζουξήδες.
Γεώργιος: Ναι, και οι δύο ήταν μπουζουξήδες. Κάποια στιγμή τρελάθηκαν όλοι και είπαν έλεος, μέχρι εδώ. Έτσι είπα κα εγώ, φτάνει μέχρι εδώ, δεν μπορεί να έχω μελετήσει τόσο και να μην βγω στον κόσμο να πω τα εσώψυχα μου, να βάλω τουλάχιστον ένα πετραδάκι με σεβασμό και αξιοπρέπεια. Να τραγουδήσω γνήσιο νησιώτικο, να μην είναι ντροπή ο στίχος και η μουσική του, να εξυμνώ την πατρίδα μας, τα νησάκια μας, τον ίδιο το δημοτικό μας τραγούδι, όλην αυτήν την όμορφη παράδοση και κληρονομιά, το λαϊκό τραγούδι όπως πρέπει να τραγουδηθεί. Νομίζω δε ότι ωρίμασα τώρα και είναι καιρός να βάλω αυτό το λιθαράκι, γιατί έχω πολλά να δώσω.
Ν. Βάνης: Όταν άκουσα για πρώτη φορά το CD σου, έπαθα πλάκα, δεν το περίμενα για να είμαι ειλικρινής ότι τα τραγούδια θα είναι τόσο καλά, δηλαδή καλά τραγουδημένα, κουρδισμένα, με μουσικές τέλειες. Τα άκουσα ένα – ένα Γιώργο μου άρεσαν πάρα πολύ.
Γεώργιος: Αυτό με κολακεύει, σ΄ ευχαριστώ πάρα πολύ Νίκο.
Ν. Βάνης: Σου μιλάω σοβαρά, δεν σε γλείφω. Εδώ στην Θες/νίκη έχω συγκρουστεί πολλές φορές με καλλιτέχνες για τις δισκογραφικές τους δουλειές.
Γεώργιος: Δεν είναι μόνο καλά τραγούδια , αλλά και όποιος πάρει το CD θα το ακούσει όλο και θα γλεντήσει. Είχα πάει με τον Λευτέρη Βαζαίο σε ένα πανηγύρι στην Μύκονο, ακούσαν τα τραγούδια τρελάθηκαν, και σηκώθηκε όλο το νησί.
Μου έλεγαν δε, ποιος είσαι εσύ, καινούργιος;; Και εγώ του είπα ότι είμαι καινούργιος και από εδώ και πέρα θα με ακούτε. Έκανα ένα CD για να αγκαλιάσω όλη την Ελλάδα. Άμα θα δεις πιο κάτω τραγουδώ για την Θεσσαλία, τα Ιόνια νησιά, την Πελοπόννησο, έχω βάλει και καλαματιανά , και φυσικά λαϊκά. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε κομμάτια, το καθένα έχει το χρώμα του, έπρεπε λοιπόν να προσέξω αυτό το βήμα μου, να το κάνω με πολύ σεβασμό, και πολύ μελέτη.
Ν. Βάνης: Όταν είχα προσκεκλημένο τον Λευτέρη Χαψιάδη μου είπε την άποψη που είχε ο Στέλιος Καζαντζίδης ,ότι τα λεφτά που παίρνουν οι τραγουδιστές τα κλέβουν από τον κόσμο. Έκανε Γιώργο την αυτοκριτική του, κάτι που σήμερα δεν γίνεται από τους καλλιτέχνες.
Γεώργιος: Τώρα μου μιλάς Νίκο για τον μεγαλύτερο τραγουδιστή όχι μόνο της Ελλάδος, αλλά της Ευρώπης και του κόσμου. Όσοι γνωρίζουν από μουσική ίσως τους φανεί περίεργο αυτό που λέω ότι είναι από τους πιο καλούς αοιδούς της Ευρώπης.
Ν. Βάνης: Εσύ Γιώργο γνωρίζεις καλά τον Στέλιο, γιατί πηγαίνατε με την Θέμη στο σπίτι του.
Γεώργιος: Τον ξέρω ακόμα πιο καλά από τότε που ήμουν με την Κ. Γρέυ, πολλά χρόνια πριν τον γνωρίσει ο Θέμης. Εγώ με την Καίτη Γρέυ ήμουν μαζί της από 15 χρονών, θα σου φέρω και φωτογραφίες, δεν είμαι χθεσινός δυστυχώς, η ευτυχώς.
Ν. Βάνης: Δεν είναι όμως τυχαίο ότι έκανες το δισκογραφικό βήμα, εγώ ομολογώ ότι το περίμενα πολύ καιρό πριν. Πρέπει να θυμάσαι άλλωστε ότι σου έλεγα να τραγουδήσεις.
Γεώργιος: Όντως μου έλεγες, τραγούδα ρε Ρούσσο, και εγώ σου απαντούσα όταν θα έλθει η ώρα θα κάνω το βήμα, αλλά θα είναι πολύ καλό. Εγώ δεν μπορώ να κοροϊδέψω τον κόσμο, τον οποίον σέβομαι, αγαπώ, γι΄αυτό θα πρέπει να του δώσω κάτι καλό, που μέσα απ΄ αυτό θα αγαπήσει και μένα. Πρέπει να αγαπήσει πρώτα την δουλειά μου, τα τραγούδια μου, και να δώσει ένα κομματάκι αγάπης και σε μένα, εγώ αυτό πιστεύω, τον κόσμο δεν μπορεί κανείς να τον γελάσει, γιατί έχει κρίση, και σέβεται τον καλλιτέχνη.
Για να σταθείς σ΄ αυτήν την δουλειά πρέπει να έχεις υποδομές, να μελετάς πάρα πολύ, να αφιερώσεις την ζωή σου σ΄ αυτό που λέγεται μουσική και τραγούδι.
Ν. Βάνης: Πάντως Γεώργιε σ΄ορισμένους δρόμους έχεις πιάσει και λίγο τον μακαρίτη τον Κόλλια.
Γεώργιος: Είχα βιώματα από τον Κ. Κόλλια, γιατί είναι κουμπάρος μου, έχει βαφτίσει την κόρη μου, ήμουνα χρόνια μαζί του, οπότε έχω επιρροή απ΄ όλους τους καλλιτέχνες που δούλεψα μαζί τους. Το ευχάριστο είναι όμως στο θέμα της φωνής μου δεν μοιάζω με κάποιον, δηλαδή θα με ακούσεις και θα πεις ότι αυτός είναι ο Γεώργιος.
Ν. Βάνης: Όχι δεν αντιγράφεις κάποιον.
Γεώργιος: Είναι μεγάλη υπόθεση το να έχεις μια δικιά σου προσωπικότητα, όποια κι αν αυτή. Σήμερα λείπει αυτό, βλέπεις τραγουδούν 50 παιδιά, και τα 49 είναι ίδια, ένας ξεχωρίζει, αυτό είναι πολύ δύσκολο. Μπορείς να έλθεις Νίκο να με ακούσεις και στην εκκλησία που ψάλλω, γιατί αυτό το κομμάτι με βοήθησε πάρα πολύ πάνω απ΄ όλα είναι ο χριστός, η πίστη μας, ας μην το ξεχνάμε. Η βυζαντινή μουσική, ο ύμνος προς τον κύριο είναι πολύ μεγάλο σχολείο.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Η. Κλωναρίδης είναι τραγουδισταράς, σπούδασε Βυζαντινή μουσική, έρχεται και ψάλλουμε και μαζί καμιά φορά, και όσοι ασχολήθηκαν με το Βυζαντινό τραγούδι οι περισσότεροι είναι μουσικοί και τραγουδιστές.
Ν. Βάνης: Γεώργιε σε παραδέχομαι, γιατί φεύγαμε από τα μπουζούκια και το πρωί πηγαίναμε στην εκκλησία, το θυμάσαι αυτό;;
Γεώργιος: Εάν το θυμάμαι λέει, πολλές φορές γινόταν αυτό.
Ν. Βάνης: Αυτό είναι καλό παράδειγμα, νομίζω ότι θα πρέπει να το γνωρίζει ο πολύς κόσμος.
Γεώργιος: Σίγουρα είναι καλό παράδειγμα, θα πρέπει να το τονίσουμε αυτό. Στην σημερινή εποχή λέμε ότι όλα είναι σουξέ, νύχτα, φώτα, λεφτά, όμως δεν είναι έτσι, κάποτε για όλους έρχεται το τέλος.Πάνω απ΄ όλα πρέπει να κοιτάμε τον Χριστό, την πίστη μας, και μετά όλα τα υπόλοιπα με προσευχή, αυτή είναι η ταπεινή μου γνώμη, ας με συγχωρήσουν κάποιοι εάν δεν τους αρέσω.
Ν. Βάνης: Θέλω Γεώργιε θέλω να ακούσουμε το τραγούδι για την Θεσ/νίκη.
Γεώργιος: Αυτό είναι μεγάλο τραγούδι, το έγραψα για την Θεσ/νίκη, γιατί έχουμε περάσει πολλά εκεί. Όποιος πάει στην Θεσ/νίκη δεν την ξεχνά ποτέ, αφιερωμένο για όλα τα καρτάσια επάνω.
Ν. Βάνης: Το CD σου περιλαμβάνει τραγούδια που αξίζουν, όλα είναι ένα κι ένα.
Γεώργιος: Το καθένα είναι στο είδος του, είναι ένα CD για όλη την Ελλάδα, για όλα τα γούστα.
Ν. Βάνης: Ανήκει σ΄ όλον τον κόσμο.
Γεώργιος: Και το τελευταίο τραγούδι που θα ακούσεις είναι αφιερωμένο για όλα τα γυναικεία πλάσματα στον κόσμο. Γιατί όλοι μας αγαπάμε πολύ τις γυναίκες, γι΄ αυτό ήθελα να γράψω ένα παραδοσιακό τραγούδι που μπορεί να με αξιώσει ο θεός στο βινίλιο, και αυτό είναι το “Μονάκριβη”, το τελευταίο τραγούδι, και αυτό που αγαπώ πιο πολύ απ΄ όλα τα άλλα.
Ν. Βάνης: Γεώργιος φίλοι μου ακροατές εδώ στην εκπομπή “Ελληνικό Φαινόμενο” ο οποίος έχει κάνει μια δουλειά με πολύ κόπο και μεράκι.
Γεώργιος: Δεν είναι μια δουλειά τριών μηνών. Πιστεύω δε σε όποιο σπίτι μπει θα σεβαστεί την οικογένεια. Είναι ένας δίσκος για χαρά, για γλέντι, για κάθε γιορτή. Έχει μέσα τα πάντα, είναι ένα CD που αγαπά πολύ τους Έλληνες.
Ν. Βάνης: Γεώργιε είσαι δάσκαλος, διδάσκεις σε νέα παιδιά, θα ήθελα να σε ρωτήσω εάν σήμερα υπάρχουν ταλέντα;;
Γεώργιος: Νίκο έχουμε πάρα πολλά ταλέντα, τα οποία όμως κουράζονται στο δρόμο, γιατί απογοητεύονται απ΄ όλα αυτά που τους σερβίρουν. Ξεκινούν με όνειρα, γνώσεις και όταν στενέψουν τα πράγματα δεν μπορούν, να παραδεχθούν την απόρριψη, γιατί η μουσική έχει μελέτη, έχει κόπο, πρέπει να ρίξεις ιδρώτα. Για να πάρεις ένα πτυχίο στο ωδείο θέλει δέκα χρόνια, για να γίνεις δε καθηγητής θέλει άλλα δέκα. Τα παιδιά δυστυχώς απογοητεύονται γιατί βλέπουν ότι τα πρότυπα είναι άλλα.
Ν. Βάνης: Ένα άλλο που έλεγα πριν βγούμε στον αέρα είναι ότι σήμερα οι μουσικοί παίζουν play back.
Γεώργιος: Αυτό είναι το χειρότερο, κοροϊδεύουν τον κόσμο. Φαντάσου εγώ να έλθω για εμφανίσεις στην Θες/νίκη, να δώσει ο κόσμος τον οβολό του για να έλθει να με γνωρίσει, και εγώ να τραγουδήσω play back. Δεν κοροϊδεύω τον άνθρωπο που μπαίνει μέσα και δίνει την αγάπη του. Ξέρεις γιατί έγιναν αυτά, γιατί στην μουσική μπήκαν πολλά ηλεκτρονικά θέματα τα οποία δεν παίζονται, δεν έχουν τα ανάλογα ακούσματα στην δισκογραφία.
Γίνονται μέσα σε στούντιο με περίεργες συνθήκες, αυτά όμως δεν μπορούν να γίνονται στα μαγαζιά. Πρέπει δε να σου πω Νίκο ότι δεν φταίνε οι μουσικοί, γιατί την εντολή την δίνουν οι μαέστροι και τα αφεντικά των μαγαζιών.
Ν. Βάνης: Γεώργιε θέλω να σ΄ ευχαριστήσω που ήσουν μαζί μας, και να ευχηθώ το CD σου να γίνει και πλατίνα.
Γεώργιος: Εγώ Νίκο σ΄ ευχαριστώ, θέλω να στείλω την αγάπη μου σ΄ όλη την Θεσ/νίκη, σ΄ όλους τους ακροατές σου.
