Σκάνδαλα, σκοτεινές συναλλαγές σε μετρητά και μια κουλτούρα μυστικότητας έχουν κάνει την Τράπεζα του Βατικανού ένα από τα πιο διαβόητα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα του κόσμου.
Ο Πάπας Φραγκίσκος έχει αποφασίσει να φέρει την κάθαρση στην «Τράπεζα του Θεού», αλλά οι προσπάθειές του για μεταρρύθμιση συναντούν άγρια αντίσταση. Στις 6.30 το πρωί της 28ης Ιουνίου 2013, μόλις τρεις μήνες μετά την εκλογή του Φραγκίσκου, αξιωματικοί της Guardia di Finanza, του ιταλικού Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος, συνέλαβαν τον μονσινιόρ Νούντσιο Σκαράνο και τον οδήγησαν σε φυλακή της Ρώμης.
Ο Σκαράνο, ένας γλυκομίλητος ιερέας γνωστός για την πολυδάπανη ζωή του (το παρατσούκλι του στο Βατικανό ήταν σεβασμιότατος Cinquecento, των Πεντακοσίων, λόγω της συνήθειάς του να έχει επάνω του χαρτονομίσματα των 500 ευρώ), ήταν επικεφαλής της Amministrazione del Patrimonio della Sede Apostolica (APSA) που διαχειρίζεται τα ακίνητα του Βατικανού.
Η σύλληψή του έγινε πρωτοσέλιδο. Κατηγορείται ότι προσπάθησε να μεταφέρει λαθραία με ένα ιδιωτικό αεροπλάνο στην Ελβετία 20 εκατ. ευρώ, σε μια συνωμοσία για τη νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες που αφορούν την Τράπεζα του Βατικανού. Μπλεγμένοι στην υπόθεση είναι επίσης ένας πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών της Ιταλίας και ένας ιταλός χρηματιστής.
Πώς μπορεί ένας γραφειοκράτης ιερέας με εισόδημα 36.000 ευρώ τον χρόνο να έχει στα χέρια του τόσα εκατομμύρια;
Ήταν όλα «δωρεές», είπε ο Σκαράνο στην αστυνομία. Οι ανακριτές πείστηκαν ότι ήταν δώρα από τράπεζες που επεδίωκαν μπίζνες με επιχειρήσεις του Βατικανού. Αποκαλύφθηκε επίσης ότι ο μονσινιόρ είχε 2,3 εκατ. ευρώ σε διάφορους προσωπικούς λογαριασμούς του.
Αλλά το σκάνδαλο Σκαράνο είχε πολύ ευρύτερες επιπτώσεις. Οι ιταλικές αρχές υποψιάζονται ότι επί των ημερών του η APSA λειτουργούσε ως «παράλληλη τράπεζα» μέσω της οποίας Ιταλοί VIP απέφευγαν τους φόρους και η Μαφία ξέπλενε το χρήμα από κάθε είδους παρανομία.Ο Σκαράνο τα αρνήθηκε όλα, αλλά μόλις λίγες ημέρες μετά τη σύλληψή του δύο από τα τρία κορυφαία στελέχη της Τράπεζας του Βατικανού υπέβαλαν ξαφνικά την παραίτησή τους.
Μήπως έφτασε η ώρα να κλείσει η Τράπεζα του Βατικανού; Ο ίδιος ο Πάπας ομολόγησε ότι «αυτά είναι σκάνδαλα και κάνουν κακό στην Εκκλησία».
Κέρδη από ομόλογα
Παράνομες δραστηριότητες γίνονταν εδώ και πολύ καιρό στην Τράπεζα του Θεού. Πολλοί καρδινάλιοι είχαν εκφράσει τις ανησυχίες τους για τη διαφθορά εκεί σε συζητήσεις που προηγήθηκαν της εκλογής του Φραγκίσκου.
Εγκυρες πηγές του Βατικανού λένε ότι ο Πάπας έχει ξεκινήσει ήδη μια αθόρυβη επανάσταση με στόχο την κάθαρση στη διαβόητη τράπεζα.
Δεν θα είναι εύκολη ούτε γρήγορη επιχείρηση. Είναι βέβαιον ότι γραφειοκράτες με συμφέροντα και διεφθαρμένα δίκτυα που λειτουργούν στο πλαίσιο του συστήματος της Τράπεζας θα αντισταθούν με νύχια και με δόντια σε κάθε απόπειρα εξυγίανσης.
Η επίσημη ονομασία της Τράπεζας είναι Istituto per le Opere di Religione (Ινστιτούτο Θρησκευτικών Έργων), γνωστό στη Ρώμη ως IOR.
Δεδομένου ότι σημαντικό μέρος των χρημάτων της προέρχεται από δωρεές, η IOR διαχειρίζεται ασυνήθιστα μεγάλα ποσά σε μετρητά. Κάποια αποστέλλονται σε εκκλησίες και οργανώσεις εθελοντών στις φτωχές χώρες χωρίς να μεσολαβούν τραπεζικά συστήματα. Ολα αυτά σημαίνουν ότι η διαφάνεια και η λογοδοσία δεν ήταν ποτέ ψηλά στη λίστα με τις προτεραιότητες της IOR.
Η άλλη λειτουργία της IOR είναι να διαφυλάσσει την περιουσία των θρησκευτικών ταγμάτων, τα οποία κατέχουν το 85% των κεφαλαίων της τράπεζας. Το 2013 θρησκευτικά τάγματα είχαν καταθέσει περίπου 3,1 δισ. δολάρια για φύλαξη. Η IOR κατέβαλε 1% σε τόκους για αυτά και επένδυσε τα χρήματα σε κρατικά ομόλογα. Αυτά απέφεραν κέρδη άνω των 70 εκατ. δολαρίων.
Το μπαούλο με τα νομίσματα
Για την ιστορία, η Τράπεζα του Βατικανού είναι ένα σχετικά πρόσφατο θεσμικό όργανο. Ως το 1887 ο Πάπας Λέων ΙΓ’ έκρυβε τον πλούτο του Βατικανού – ένα μπαούλο γεμάτο με χρυσά νομίσματα – κάτω από το κρεβάτι του.
Εκείνη τη χρονιά αποφάσισε να ιδρύσει την Amministrazione per le Opere di Religione για να συγκεντρώσει περισσότερα χρήματα για αγαθοεργίας.
Μόλις το 1942, στο απόγειο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Πάπας Πίος ΙΒ’ έδωσε στην οργάνωση ένα νέο όνομα και μια σαφή τραπεζική αποστολή: να προστατεύσει τα περιουσιακά στοιχεία της Εκκλησίας από τη ναζιστική και την κομμουνιστική απειλή.
Η περιουσία του Βατικανού και των ιδρυμάτων που ελέγχει, άμεσα ή έμμεσα, δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί επακριβώς, παρά τις όποιες προσπάθειες έχουν γίνει στο παρελθόν.
Η άκρα μυστικότητα και η μεσαιωνική νοοτροπία που επικρατούν στο Βατικανό ελάχιστα αφήνουν να διαρρεύσουν προς τους κοινούς θνητούς για την αξία της περιουσίας του.
Οι μάνατζερ που έχει προσλάβει η η καθολική εκκλησία, που είναι από τους καλύτερους που κυκλοφορούν στην παγκόσμια αγορά εργασίας, γνωρίζουν ένα μόνο κομμάτι (αυτό που διαχειρίζονται), ενώ δεν έχουν προσπέλαση στα αρχεία των άλλες οικονομικών δραστηριοτήτων της εκκλησιαστικής αυτοκρατορίας.
Μόνο ο Πάπας και ο οικονομικός του σύμβουλος (υπουργός Οικονομικών της αγίας έδρας είναι η επίσημη ονομασία του) γνωρίζουν το μέγεθος των κεφαλαίων που διαχειρίζεται το Βατικανό. Τα τελευταία χρόνια, λόγω της αναδιάρθρωσης των επενδύσεων του. έγιναν γνωστά μόνο ορισμένα στοιχεία.
Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η Αγία Έδρα κατάφερε να συγκεντρώσει δισεκατομμύρια δολάρια από τις επενδύσεις της σε βιομηχανίες πολεμικού υλικού, κυρίως στις ΗΠΑ. Τα αποθέματα της σε χρυσό, τα οποία βρισκόντουσαν στα θησαυροφυλάκια της Κεντρικής Τράπεζας της Ελβετίας, ξεπερνούσαν τα αποθέματα της Γαλλίας και της Ισπανίας μαζί.
Η δεκαετία του ’60 ήταν, όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη, η χρυσή δεκαετία της ανοικοδόμησης στην Ιταλία. Στη Ρώμη η γη ήταν δυσεύρετη, αφού πάνω από το 40% ανήκε σ’ έναν και μόνο ιδιοκτήτη, που δεν είχε πρόθεση να πουλήσει ούτε ένα τετραγωνικό μετρό από τα πολύτιμα οικόπεδα-φιλέτα του. Άλλωστε, από την άλλη πλευρά, οι κατασκευαστικές εταιρίες που έλεγχαν την τεράστια ανοικοδόμηση της Ιταλίας βρίσκονταν στην ιδιοκτησία τον ισχυρών της Σικελίας, δηλαδή τηςΜαφίας.
Όταν οι τιμές είχαν εκτοξευθεί στα ύψη, ο μεγάλος ιδιοκτήτης το Βατικανό άρχισε να ξεπουλά. Η εντολή είχε έρθει από τον Πάπα της Ρώμης. Σε πέντε μόλις χρονιά, το Βατικανό εκποίησε το 60% της ακίνητης περιουσίας του στη Ρώμη και σε άλλες περιοχές της κεντρικής και νότιας Ιταλίας. Στα ταμεία της Αγίας Έδρας εισέρρευσαν τεράστια ποσά. Κτηματομεσίτες στην αιώνια πόλη κάνουν λόγο για πάνω από 5 δισεκατομμύρια δολάρια.
Τα κεφάλαιά της, τα οποία επενδύονται από ένα περίπλοκο ιστό χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτωνπου εδρεύουν στην Ελβετία, το Σικάγο, το Νασάου, τις Μπαχάμες, το Λίχτενσταϊν και το Λουξεμβούργο, κάνουν το Βατικανό πρωταγωνιστή στις οικονομικές εξελίξεις παγκοσμίως.
Στα γραφεία της τράπεζας του Βατικανού- IOR, έχουν συγκεντρωθεί μερικοί από τους ικανότερους μάνατζερ, με μοναδικό σκοπό να διαχειρίζονται αποτελεσματικά την κολοσσιαία περιουσία του. Οι «τραπεζίτες του Θεού» όπως τους αποκαλούν οι συνάδελφοί τους στο Λονδίνο, την Νέα Υόρκη και το Τόκιο, δίνουν πολλές φορές την κατεύθυνση στην οποία θα κινηθούν την επόμενη ημέρα οι χρηματαγορές του πλανήτη.
Σύμφωνα με ανώτατο τραπεζικό στέλεχος στο Μιλάνο, στην τράπεζα του Βατικανού αυτή την στιγμή είναι κατατεθειμένα πάνω από δέκα δισεκατομμύρια δολάρια. Κάθε χρόνο η Καθολική εκκλησία εισπράττει από τις φιλανθρωπικές και επιχειρηματικές της δραστηριότητες περίπου 3 δις. δολάρια, μόνο στις ΗΠΑ. Ένα μέρος από αυτά επανεπενδύεται σε ομόλογα και μετοχές στις ΗΠΑ και ένα μέρος κατατίθεται κατευθείαν στην τράπεζα του Βατικανού.
Στις ΗΠΑ, η καθολική εκκλησία ανήκει στο περιβόητο κλαμπ των δισεκατομμυριούχων (Billionaire Club of America).
Τα έσοδά της δεν θεωρούνται «ιερή περιουσία» και έτσι (ακόμη ένα παράδοξο) δεν υπόκεινται σε εσωτερικούς οικονομικούς ελέγχους του κράτους του Βατικανού. Αντίθετα, λειτουργεί με το ίδιο καθεστώς το οποίο ισχύει για τα φιλανθρωπικά ιδρύματα της Καθολικής Εκκλησίας.
Έχει μεγάλα συμφέροντα στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα Μorgan bank, Chase, Manhatan Bank First- και Bankers Trust και κατέχει δις μετόχων μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών όπως η Gulf oil, η Shell, η General Motors και η General Electric IBM.
Mόνο στις ΗΠΑ η άξια της περιουσίας του Βατικανού υπολογίζεται στα 5οο εκατομμύρια δολάρια ενώ η αξία της συνολικής περιουσίας του πιστεύεται πως ξεπερνά τα 50 δις δολάρια σε μετοχές ακίνητα, καλλιτεχνικούς θησαυρούς και χρυσό (περισσότερο από τα αποθέματα πολλών χώρων του κόσμου)
Η Πόλη του Βατικανού ιδρύθηκε το 1929 ως ένα μικροσκοπικό αλλά συμβολικά σημαντικό ανεξάρτητο κράτος μέσα στην Ρώμη. Σε σχέση με τον συνολικό του πληθυσμό, αποτελεί το κράτος με τον μεγαλύτερο δείκτη εγκληματικότητας στον κόσμο (λαμβάνουμε βέβαια υπόψιν ότι οι κάτοικοι του είναι μόλις 492 άτομα), αλλά και τον μεγαλύτερο τουριστικό δείκτη στον κόσμο. Το προϊόν που εξάγει είναι φυσικά η “πίστη“…αλλά και τα γραμματόσημα
Η ηθική του έχει πολλά μελανά σημεία.. Από τις επενδύσεις του στην κυβέρνησή Μουσολίνι στο μεγάλο κραχ και την σύνδεσή της Τράπεζας του Βατικανού με τον κλεμμένο χρυσό των ναζί μέχρι και τις σχέσεις του Πάπα Παύλου ΣΤ΄με τον τραπεζίτη του Βατικανού Μικελε Σύντονα που διατηρούσε επαφές με την μαφία και την υπόθεσή της Banco Ambrosiano που η εφημερίδα Ταιμς της Νέας Υόρκης έχει αποκαλέσει το μεγαλύτερο οικονομικό σκάνδαλο του εικοστού αιώνα
Με την υπογραφή της συνθήκης του Λατερανού το 1929 ο Μπενίτο Μουσολίνι εξασφάλισε την υποστήριξη του καθολικού πληθυσμού και ο Πάπας Πιος ΙΑ αναγνώρισε τον δικτάτορα αποσπώντας αντάλλαγμα 90 εκατομμύρια δολάρια -καθεστώς κυρίαρχου κράτους για το Βατικανό -φοροαπαλλαγές και εγγυημένους μισθούς για όλους τους κληρικούς από το Ιταλικό κράτος.
Έτσι ο Πάπας δυσκολεύτηκε αργότερα να καταγγείλει την σφαγή των 750.000 Ορθοδόξων Σέρβων αλλά και Εβραίων από το φασιστικό καθεστώς των Ούστασι της Κροατίας. Στις 20 Δεκεμβρίου 1926, ο πάπας θα δηλώσει προς όλο τον κόσμο: «Ο Μουσολίνι είναι απεσταλμένος της Θείας Πρόνοιας»
«Ανάμιξη και του Βατικανού εις την πολύκροτη υπόθεση του χρυσού που εκλάπη από ναζιστικές ή φιλοναζιστικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, αποκαλύπτει, σύμφωνα με πρόσφατη ανακοίνωσή του, το Παγκόσμιο Εβραϊκό Συμβούλιο. Δημοσίευσε έγγραφα όπου αναφέρεται ότι στο τέλος του Παγκόσμιο πολέμου, η οργάνωση Ούστασι επιχείρησε να εξαγάγει από τη Γιουγκοσλαβία χρυσές λύρες αξίας 350 εκατομμυρίων ελβετικών φράγκων της εποχής, οι οποίες με τη μεσολάβηση της Τραπέζης του Βατικανού, θα διοχετεύονταν στους φυγάδες ηγέτες της Ούστασι καθώς και ηγέτες άλλων οργανώσεων στην Αργεντινή.
Στα έγγραφα του Παγκόσμιου Εβραϊκού Συμβουλίου αναφέρεται και η ανεύρεση, στα σύνορα Αυστρίας Ελβετίας, χρυσού αξίας 150 εκατομμυρίων Ελβετικών φράγκων, από τις Βρετανικές στρατιωτικές δυνάμεις, ενώ εκτιμάται πως άλλα 200 εκατομμύρια φράγκα κατέληξαν στα θησαυροφυλάκια του Βατικανού.
Σύμφωνα με τον κ. Στάινμπεργκ, η δημοσίευση των αρχείων του Βατικανού είναι πλέον επιβεβλημένη, καθώς μόνο αυτά μπορούν να διαφωτίσουν την υπόθεση του κλεμμένου χρυσού και προκειμένου να τεκμηριώσει την ανάγκη της δημοσίευσης των αρχείων, έδωσε στην δημοσιότητα φωτοτυπία εμβασμάτων του Βατικανού προς την «Ιταλοελβετική Τράπεζα του Λουγκάνο» που όπως ήταν γνωστό, ήταν η τράπεζα που συνέδραμε στις προσπάθειες της ναζιστικής στρατιωτικής μηχανής.
Όλες αυτές τις κατηγορίες, το Βατικανό έχει διαψεύσει
πληρ:από tovima,aparadektoi,neoskosmos.
