του Ελληνικού Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών, Νέας Υόρκης .Ανίκανοι ή ”μικροί”, γιά να προβάλλουν την πατρίδα μας (ειδικά) στ’ αμερικάνικα ΜΜΕ, που είναι η βασική αποστολή τους. Αντί ν’ απευθύνονται σε αυτά, ενδιαφέρονται να δημιουργούν ”σχέσεις” με (ελληνικά, ”ημέτερα”) ΜΜΕ και πολιτικούς, γιά προσωπικό όφελος και ”ρουσφέτια”.
Tα συγκλονιστικά στοιχεία-γεγονότα. H ”αφασία” διαρκείας, των υπουργών Επικρατείας κι Εξωτερικών… ‘Αγνωστα ντοκουμέντα γιά το ”Λόμπι” μας στις ΗΠΑ
“THE INTERESTS OF THE GREEK-AMERICAN COMMUNITY ARE MOST SEVERELY HURT IN THE EDITORIAL PAGES, BY THE INTELLIGENTSIA… WE HAVE DONE A VERY POOR JOB IN PRESENTING WHAT WE CARE ABOUT TO THAT GROUP IN A SOPHISTICATED WAY.” – George Stephanopoulos, 1995 ”GREECE HAVE BEEN SO OBVIOUSLY UNCONCERNED ABOUT THEIR RESPECTIVE IMAGES IN THE AMERICAN PRESS.” – Marjorie Dobkin, 1994.
Ως εισαγωγή .Δεν αποτέλεσε έκπληξη, γιά τους γνωρίζοντες, το γεγονός ότι, την εποχή (Σεπτέμβριος) που η υπουργός Εξωτερικών ”μετακόμισε” -γιά δύο εβδομάδες- το υπουργείο στη Νέα Υόρκη, με αφορμή την γενική Συνέλευση του ΟΗΕ και την προεδρία του Συμβουλίου Ασφαλείας από την χώρα μας, τ’ αμερικάνικα ΜΜΕ -έστω τα νεοϋορκέζικα- δεν ανάφεραν λέξη γιά την Ελλάδα, δεν δημοσίευσαν μία φωτογραφία, με την προεδρεύουσα Ντόρα. (Αν κάποιος βάλει, γιά παράδειγμα, τ’ όνομα της κ. Μπακογιάννη, στην μηχανή αναζήτησης των δημοσιευμάτων της εφημερίδας Τhe New York Times, θα διαπιστώσει ότι η τελευταία αναφορά του ονόματός της έγινε στις 26 Απριλίου 2006 και σχετίζεται με την επίσκεψη Ράϊς στην Αθήνα).
Ούτε αποτέλεσε έκπληξη -Οκτώβριο- η μη αναφορά των (αμερικάνικων) ΜΜΕ στη συναυλία γιά την 61η επέτειο της ίδρυσης του διεθνούς Οργανισμού, που διοργανώθηκε από το Ίδρυμα ”Ωνάση”, με την συμμετοχή της εθνικής ορχήστρας της ΕΡΤ και την παρουσία του ‘Ελληνα υπουργού Επικρατείας, στην αίθουσα της γεν. Συνέλευσης του ΟΗΕ. Φυσικό ήταν να μην ασχοληθούν και με την επίσκεψη του υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Αλογοσκούφη, στα μέσα Νοεμβρίου, αλλά ούτε και με αυτές του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή ή αυτή του Κ. Σημίτη, ενωρίτερα (γιά να μην πάμε σε προηγούμενες δεκαετίες).
Με τα παραπάνω γεγονότα, ασχολήθηκαν μόνο τα ελληνικά ΜΜΕ και τα ελληνόφωνα στις ΗΠΑ. ‘Ετσι, οι ‘Ελληνες, αισθανθήκαμε ”εθνικά υπερήφανοι” γιά τις ”επιτυχίες” μας και οι επισκέπτες-πολιτικοί μας διπλά ευτυχισμένοι που ”έφιαξαν” περισσότερο το ”ίματζ” τους στα… ελληνικά ΜΜΕ, γιά εσωτερική κατανάλωση. Οι Ομογενείς, άσχετα τι πιστεύουν γιά την κάθε Ντόρα, αισθάνθηκαν ”εθνικά υπερήφανοι” που η πρώην ”ψωροκώσταινα” προήδρευσε στο Συμβούλιο Ασφαλείας (ή η ορχήστρα της ΕΡΤ έδωσε συναυλία στην αίθουσα της γεν. Συνέλευσης του ΟΗΕ) και απήλαυσαν τα δορυφορικά ελληνικά κανάλια, που ”έπαιξαν” Ντόρα, έστω και στο τέλος των Δελτίων ειδήσεων, αφού, η φουκαριάρα, αναγκάστηκε να τηλεφωνεί -αυτή και οι συνεργάτες της- στους καναλάρχες και λοιπούς ”μιντιάρχες” της ελληνικής (τηλεοπτικής) Δημοκρατίας, γιά τ’ αυτονόητα.
Την ίδια ώρα, οι Ομογενείς, μάταια ”έπαιζαν” με το “ριμότ κοντρόλ” της τηλεόρασης στ’ αμερικάνικα κανάλια ή αγόρασαν την επομένη εφημερίδα. Καμία δημοσιότητα, καμία, έστω μικρή αναφορά, γιά σημαντικά ελληνικού -ενδιαφέροντος- γεγονότα που έγιναν στη ”γειτονιά” τους. Περισσότερες φορές έχουν δει, τα τελευταία 15 χρόνια γιά παράδειγμα, μέλη της πρώην βασιλικής οικογένειας της Ελλάδας στην εκπομπή του Λάρρυ Κινγκ στο CNN, παρά ‘Ελληνες πολιτικούς (γιά ”επιφανείς” Ελληνοαμερικανούς και ”λομπίστες”, ούτε λόγος να γίνεται).
Δεν είναι η πρώτη φορά που τ’ αμερικάνικα ΜΜΕ δεν ασχολούνται μ’ ελληνικά ζητήματα, ακόμα και με σημαντικές ελληνικές δραστηριότητες στην αμερικάνικη μεγαλούπολη (μην ξεχνάμε και την παρέλασή μας γιά την 25η Μαρτίου). Φυσικά, τα ίδια συμβαίνουν και στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ, την Ουάσικγτον. ‘Οχι γιατί ”δεν μας χωνεύουν”, όπως επιπόλαια θέλουμε να νομίζουμε, αλλά, απλούστατα, γιατί κανείς δεν φρόντισε να τα ενημερώνει τακτικά, γιά τις δραστηριότητές μας, εθνικές και ελληνοαμερικανικές. Και κρατά χρόνια, δεκαετίες, αυτή η έλλειψη επαφής, ενημέρωσης των αμερικάνικων ΜΜΕ, γιά ζητήματα που έχουν σχέση με την Ελλάδα, σε αντίθεση με άλλες εθνικές ομάδες-μειονότητες. Οπότε, όταν αυτά ασχολούνται μαζί μας, μας επικρίνουν.
Γιά χρόνια καλλιεργείται στον Ελληνισμό από τα δικά μας ΜΜΕ και τους πολιτικούς μας, η ελαφριά κι εξωπραγματική εντύπωση ότι τ’ αμερικάνικα ΜΜΕ ”εχθρεύονται” την Ελλάδα και δεν θέλουν να προβάλλουν τα θετικά της χώρας μας, αλλά προβάλλουν μόνο ”τ’ αρνητικά”. Η επιζήμια αυτή αντίληψη προσπαθεί να καλύψει την δική μας γύμνια, η δική μας ανικανότητα, επειδή γιά εμάς τους νεο-‘Ελληνες, ”πάντα φταίει ο άλλος και ποτέ εμείς”, αφού εμείς είμαστε ”τέλειοι και αλάνθαστοι”, παντογνώστες. Αλλά, στην πραγματικότητα, δεν είναι έτσι, γιατί τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι είμαστε γιά τα…πανηγύρια.
Συμβαίνει όμως και κάτι άλλο παράδοξο. ‘Οταν επισκέπτονται τη Νέα Υόρκη ‘Ελληνες πολιτικοί, βουλευτές και τηλεφωνήσεις σε υπάλληλο ή στον διευθυντή του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών στο Μανχάτταν, η φρασεολογία είναι στερεότυπη: ”Είμαστε απασχολημένοι πολύ, τρέχουμε με τους βουλευτές (ή τον υπουργό/ υφυπουργό)”. Το ”τρέχουμε”, αναφέρεται στις εξυπηρετήσεις -είναι κοινό μυστικό- που ”πρέπει” να παρέχουν στους πολιτικούς. Δηλαδή, να τους βοηθήσουν στα ψώνια τους, στις ”ανάγκες” τους.
Φανταστείτε το ”τρέξιμο” όταν ήρθε η Ντόρα, με 15 βουλευτές και άλλους τόσους υπηρεσιακούς παράγοντες. Αυτή η ”τρεχάλα” τους κρατά χρόνια. Είναι δεδομένη, παγιωμένη. Τους ενδιαφέρει πάρα πολύ να δημιουργούν γνωριμίες μ’ ‘Ελληνες πολιτικούς και ΜΜΕ, ώστε αν τους χρειατούν γιά μεταθέσεις κ.ά., να έχουν την δυνατότητα να τους ζητήσοιυν χάρη γιά τις χάρες που τους έκαναν. Φυσικά, διοργανώνουν και μιά συνέντευξη Τύπου γιά να μιλήσει ο πολιτικός γιά την επίσκεψη και τις επαφές του, ευελπιστώντας σε δημοσιότητα -με τη συνηθισμένη παραπληροφόρηση γιά δήθεν ”επιτυχία” του ταξιδιού του-, ειδικά στ’ αθηναϊκά ΜΜΕ, από τους δημοσιογράφους που τον συνοδεύουν ή τους ανταποκριτές, αλλά και στα ομογενειακά ΜΜΕ.
Αν τ’ αμερικάνικα ΜΜΕ αγνοούν ακόμα και την…ύπαρξή του κάθε ‘Ελληνα υπουργού ή το Γραφείο Τύπου δεν ασχολείται με αυτά, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει το ”ίματζ”, η προβολή του πολιτικού μας στ’ αθηναϊκά ΜΜΕ (και η δημιουργία φιλικών σχέσεων των υπαλλήλων του γραφείου Τύπου με τους πολιτικούς μας). Όλα γίνονται γιά την προβολή του ατόμου-πολιτικού στην Ελλάδα, στ’ όνομα της προβολής της χώρας στο εξωτερικό (με τα χρήματα των Ελλήνων φορολογούμενων).
Aναλύοντας τη νοοτροπία, αλλά και τις ”ενέργειες” του αρμόδιου γιά την επαφή με τα αμερικάνικα ΜΜΕ, γραφείου Τύπου και Πληροφοριών της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη, διαπιστώνουμε, ότι αυτό δίνει έμφαση στην ”προβολή” στα… ελληνικά ΜΜΕ, των ενεργειών των επισκεπτόμενων πολιτικών. Και όταν καμία φορά στέλνει ο διευθυντής του απαντητική επιστολή σε αμερικάνικη εφημερίδα που έχει γράψει αρνητικά γιά την Ελλάδα -συνήθως ”παίρνει χαμπάρι” ένα στα 3 ή 4 τέτοιας μορφής δημοσιεύματα- πρώτα ετοιμάζει το ”δελτίο Τύπου” γιά τα ελληνικά ΜΜΕ, γιά να τονίσει τις ”ενέργειές” του και… μετά στέλνει την (νερόβραστη) επιστολή.
Ως πρώτο συμπέρασμα λοιπόν, παρακολουθώντας από κοντά -γιά 30 χρόνια- τις ”δραστηριότητες” του γραφείου Τύπου, μπορούμε αβίαστα να πούμε ότι οι υπεύθυνοί του φροντίζουν -πάντα- να καλλιεργούν καλές σχέσεις με τους ‘Ελληνες πολιτικούς και τα ελληνικά ΜΜΕ, αλλά όχι με τ’ αμερικάνικα ΜΜΕ. H δουλειά τους όμως είναι να προωθούν τα συμφέροντα της χώρας μας στις ΗΠΑ και ειδικά στα ΜΜΕ, τομέας στον οποίον έχουν αποτύχει. Ναι, ακούγεται χαζό και εξωπραγματικό, αλλά έτσι ΑΚΡΙΒΩΣ είναι, όπως θα δούμε παρακάτω, κάνοντας αναδρομή στα ”κατορθώματα” του Γραφείου Τύπου και των υπευθύνων του, που υποτίθεται ”προβάλλουν” την Ελλάδα και δικαιολογούν τον μισθό τους, από τα 1977 ίσαμε σήμερα. Πιστεύουμε ότι αυτό το ”καρκίνωμα”, που ζημιώνει την Ελλάδα, επιβάλλεται, επιτέλους, να σταματήσει, μαζί με τον ”τουρισμό” των αργόσχολων. (Σημ. Σύντ.: Από τα παραπάνω εξαιρείται η νέα προϊσταμένη του Γραφείου Τύπου Ν. Υόρκης, κ. Π. Μαστροπέρρου, που ανάλαβε καθήκοντα αρχές Νοεμβρίου ’06)
Αλλά, ας δούμε ποιά είναι η αποστολή των Γραφείων Τύπου και Πληροφοριών της Ελλάδας στο εξωτερικό, οι αρμοδιότητες της προϊσταμένης τους Αρχής. Αντιγράφουμε από την ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Eπικοινωνίας / Ενημέρωσης (Διεύθυνση Υπηρεσιών Εξωτερικού), που έχει πολιτικό προϊστάμενο τον υπουργό Επικρατείας, Θεόδωρο Ρουσόπουλο (οι υπογραμμίσεις δικές μας):
”Αρμοδιότητες -Η μελέτη των θεμάτων και ο καθορισμός των στόχων και του τρόπου λειτουργίας και δράσης καθώς και η παροχή οδηγιών και κατευθύνσεων στα Γραφεία Τύπου και Επικοινωνίας προς ενημέρωση και επηρεασμό της διεθνούς κοινής γνώμης υπέρ των ελληνικών θέσεων και απόψεων.
-Η εισήγηση ή διαμεσολάβηση προς τις άλλες υπηρεσίες της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης για τη σύσταση, στελέχωση, κατάργηση καθώς και για τα θέματα προσωπικού, προϋπολογισμού, μέριμνας και υποστήριξης των Γραφείων Τύπου και Επικοινωνίας.
-Η μέριμνα για την ανασκευή μέσω των Γραφείων Τύπου και Επικοινωνίας ανακριβών ή δυσμενών δημοσιευμάτων ή εκπομπών και γενικά πληροφοριών των ξένων ΜΜΕ και του Τύπου.
– Η ενημέρωση και ο εφοδιασμός των Γραφείων Τύπου και Επικοινωνίας με τα απαραίτητα στοιχεία και πληροφορίες για την εκπλήρωση της αποστολής τους.
-Η οργάνωση αποστολών στο εξωτερικό για την εξυπηρέτηση των σκοπών του ΥΤ&ΜΜΕ. – Ο χειρισμός άλλων ζητημάτων γενικής φύσεως αναγομένων στην ενημέρωση της διεθνούς κοινής γνώμης, που δεν υπάγονται στην αρμοδιότητα άλλων υπηρεσιών της ΓΓΕ.
– Η σε συνεργασία με το Υπουργείο Εξωτερικών παρακολούθηση του Τύπου και των ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών της Ομογένειας, όπως και η καλλιέργεια και η διατήρηση πνευματικών και πολιτιστικών γενικά σχέσεων με τους ομογενείς.
– Η συλλογή και επεξεργασία στοιχείων και πληροφοριών για διεθνή θέματα ή ειδικά θέματα, που αφορούν διακρατικές και διεθνείς σχέσεις και ενδιαφέρουν την Ελλάδα και η αξιοποίηση αυτών με την έκδοση ενημερωτικών δελτίων προς ενημέρωση των υπηρεσιών της ΓΓΕ, των οργάνων του Κράτους και των φορέων του Δημόσιου Τομέα.
– Η συγκέντρωση πληροφοριών, μέσω του ξένου Τύπου, των διεθνών ΜΜΕ και των Γραφείων Τύπου και Επικοινωνίας, όπως και άλλων παρεμφερών πληροφοριακών κειμένων, που αναφέρονται σε Ευρωπαϊκά θέματα και έχουν άμεση σχέση με την Ελλάδα και η αξιοποίησή τους μέσω σχετικών δελτίων προς ενημέρωση των υπηρεσιών του ΥΤ&ΜΜΕ και των αρμοδίων κρατικών οργάνων για την προβολή των παραπάνω θεμάτων”.
Αν και τυπικά, το παραπάνω κείμενο ΔΕΝ αναφέρει, ότι οι υπάλληλοι των Γραφείων Τύπου, πρέπει να ”φροντίζουν” και τους επισκέπτες ‘Ελληνες πολιτικούς, το παραβλέπουμε, δεχόμενοι ότι είναι μέσα στα πλαίσια της δουλειάς τους, αλλά γιά το μέρος της επίσκεψης που έχει άμεση σχέση με το αντικείμενο της αποστολής των πολιτικών. ”… επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων”.
Αποκαλυπτικά στοιχεία-γεγονότα Την περίοδο 1981-1995 τ’ αμερικάνικα ΜΜΕ ”οργίασαν” εναντίον της Ελλάδας. Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν το ”κόκκινο πανί”. ‘Οταν έκανε τα χατίρια της κυβέρνησης Ρήγκαν (βάσεις κ.ά.), ηρέμησαν. Ξανάρχισαν με την ΠΓΔΜ (όνομα) και οργίασαν αμέσως μετά την κρίση στα ‘Ιμια. Μόνιμα, όμως, πρόβαλαν την Τουρκία εις βάρος της Ελλάδας. Με παραχάραξη λίγο-λίγο της ιστορίας μας αλλά και των γεγονότων, ”αποκαθήλωναν” την Ελλάδα και περνούσαν λανθασμένα μηνύματα, ανθελληνικά, στους αναγνώστες τους, που άρχισαν να έχουν αρνητική επίπτωση στους Αμερικανούς γιά την χώρα μας, την ιστορία της, τα εθνικά και άλλα δικαιώματά της, τον τουρισμό της, την πολιτιστική της κληρονομιά κ.ά.
Ενδεικτικά, μερικά από τα δημοσιεύματα: “Rarely has a state visit threatened to do more damage to American interests than that of the Greek Prime Minister.” (NY Times).
“The litter in Greece was remarkable… I wondered why… Because they are barbarians, they are different from every other European.” (Βιβλίο, έκδοση Putnam)
“Turkey is a treasure house of literature and culture – a microcosm of the history of mankind, beginning with Xerxes, Alexander the Great, the Caesars… thus, Turkish literature sprang from roots as varied as Plato, Persian epics, Arab verses, and later French and European novelists.” (NY Times, from a Mobil Oil ad on an Op Ed page).
“Many Americans know Turkey only from the thrilling but unrealistic movie, Midnight Express. The movie was paid for, produced and acted by Armenians and Greeks (historically unfriendly neighbors). While it gives a fine impression of the Greek and Armenian bogeyman image of Turks it says absolutely nothing about about the Turks or Turkey today” (NY Times)
“The best thing about Athens is the boat to Turkey. The best way to get to Turkey from Athens is to sail. Athens, one of Europe’s most notorious tourist traps is very crowded. See what’s important (Acropolis, Agora, Plaka and National Museum)–and leave!” (LA Times)
Οι αντιδράσεις των Γραφείων Τύπου και ειδικά αυτού στη Νέα Υόρκη, μηδαμινές. Οι υπάλληλοί του συνέχιζαν να ”εξυπηρετούν” τους επισκεπτόμενους ‘Ελληνες πολιτικούς, βουλευτές και ν’ απολαμβάνουν -”μαγκιά” τους- τη ζωή στη Νέα Υόρκη. Μηδαμινές και οι αντιδράσεις των αποκαλούμενων ”μεγάλων” ομογενεικών Οργανώσεων. ‘Οταν έγραφαν κανένα κείμενο και το έστελναν, σιγουρεύονταν πρώτα ότι είχε την δέουσα δημοσιότητα -η ενέργειά τους- στα… ελληνικά ΜΜΕ.
Οι λεγόμενοι ”λομπίστες”; Αυτοί έκαναν (ειδικά μετά τον χρόνο 1985) και κάνουν λόμπι μέσω των…ελληνικών ΜΜΕ (αυτοπροβολή) γιά υπαρκτές ή ανύπαρκτες ”ενέργειές” τους. (Διαβάστε, σχετική με το ζήτημα δήλωση του δημοσιογράφου και πρ. σύμβουλου του πρόεδρου Κλίντον, Γιώργου Στεφανόπουλου και της διακεκριμένης δημοσιογράφου-συγγραφέως, μεταξύ άλλων και του βιβλίου ”Smyrna 1922: The Destruction of a City”, Marjorie Dobkin)
Επειδή το κακό παράγινε, τ’ αμερικάνικα ΜΜΕ μας ”έπαιζαν μονότερμα” και οι ”τουρίστες” μας συνέχιζαν τον… τουρισμό τους, με την ανοχή -πάντα- της Αθήνας, στα τέλη του χρόνου 1995 δημιουργήθηκε από λίγους ‘Ελληνες στις ΗΠΑ, ένας άτυπος Οργανισμός -δεν έχει σημασία τ’ όνομα του- με πρωτοβουλία ενός πρώην Ελληνοαμερικανού εισαγγελέα. Αποστολή του, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, η παρακολούθηση δημοσιευμάτων (κι εκπομπών) των αμερικάνικων ΜΜΕ και η αντίδραση σε αυτά.
Οι λίγοι, δημιούργησαν ”βάση-αρχείο δεδομένων”, απαντούσαν ακαριαία στα δημοσιεύματα, αλλά μ’ εμπεριστατωμένα στοιχεία στα κείμενα- επιστολές, που βασίζονταν σε διεθνείς συμβάσεις, αποφάσεις ΟΗΕ, ιστορικά ντοκουμέντα που δεν επιδέχονταν αμφισβήτηση κ.ά. Ο καθένας μπορούσε να πάρει ένα κείμενο από την πλούσια ”βάση δεδομένων”, να βάλει τ’ όνομα και την υπογραφή του, μαζί με διεύθυνση κατοικίας και να το στείλει σ’ εφημερίδες (κατά προτίμηση ίδιας γεωγραφικής περιφέρειας) και περιοδικά.
Κάθε απάντηση στελνόταν (ταυτόχρονα) με email, φαξ και ταχυδρομείο. Ακολουθούσε τηλεφώνημα στον υπεύθυνο της εφημερίδας. Οι αριθμοί ομιλούν από μόνοι τους Μόνο από τον Σεπτέμβριο 1995 ίσαμε τον Φεβρουάριο 1997, δηλαδή σε 18 μήνες, υπήρξαν 103 συνολικά απαντήσεις από συνεργάτες του άτυπου Οργανισμού, σε δημοσιεύματα αμερικανικών ΜΜΕ (δημοσιεύτηκαν οι 86): Γιά ελληνοτουρκικά/Τουρκία: 32. Γιά παραχάραξη ελληνικής ιστορίας: 19. Γιά Ορθοδοξία: 2. Γιά Β. ‘Ηπειρο: 2. Γιά όνομα Μακεδονία: 11. Γιά Ελλάδα (γενικά): 13. Γιά Κύπρο: 6. Γιά γεοπολιτικά ζητήματα ελληνικού ενδιαφέροντος: 11. Γιά γενοκτονίες Αρμένιων, Ποντίων: 5. Γιά πτήση 800, TWA: 2
Απευθύνθηκαν -κύρια- στ’ ακόλουθα ΜΜΕ: Washington Post, Washington Times, Wall Street Journal, Rand McNally, Time Magazine, St. Petersburg Times, Tampa Tribune, New York Times, Los Angeles Times, Boston Globe, New Republic, The Nation, Νational Geographic Magazine, Foreign Affairs, Financial Times, Economist (UK), Daily Telegraph (UK), The Christian Sciences Monitor, Associated Press, The McCaughlin Group, etc. (‘Oλα τα γραφεία Τύπου της Ελλάδας στις ΗΠΑ, στο ίδιο χρονικό διάστημα, έστειλαν περίπου 30 απαντήσεις σε δημοσιεύματα αμερικανικών ΜΜΕ. Δεν γνωρίζουμε πόσες ακριβώς δημοσιεύτηκαν).
H αντεπίθεση κατά των ΜΜΕ σε όλη την επικράτεια των ΗΠΑ, φαίνεται να είχε κάποιο αποτέλεσμα, γιατί αυτά ”ηρέμησαν”, διαπιστώνοντας ότι υπήρχε αντίδραση και μάλιστα όχι απλά μ’ ”ελαφρά” κείμενα. Αλλά, η ενέργεια των ολίγων Ελλήνων, δεν άρεσε διόλου στα Γραφεία Τύπου, γιατί χαλούσε τις διακοπές-τουρισμό τους στις ΗΠΑ και φυσικό ήταν να την υποτιμούν, αφού δεν ενημέρωναν την Αθήνα (παρά μόνο γιά τα ”έργα”τους). Δυτυχώς, όμως γι’ αυτούς, τα γραπτά μένουν (και στ’ αρχεία των αμερικάνικων εφημερίδων, περιοδικών)…
”Ιστορία μου, αμαρτία τους” – Βίος και πολιτεία (τους) 30 χρόνων… (μιά προσωπική μαρτυρία-εμπειρία)
To καλοκαίρι του χρόνου 1977 (Ιούλιος), η εκδότρια της τότε ημερήσιας ”Πρωϊνή”, Φανή Πεταλλίδου (η εφημερίδα πρωτοκυκλοφόρησε στις 2 Απριλίου 1977), μετά από προτροπή και υπόδειξη των αείμνηστων και κορυφαίων του Ελληνισμού της Αμερικής, καθ. Βάσσου Βλαβιανού και δημοσιογράφου- συγγραφέα Μπάμπη Μαλαφούρη, ανάθεσε -γιά κοντά 7 χρόνια- στον υπογράφοντα (την εποχή εκείνη νεοφερμένος στις ΗΠΑ, ως μεταπτυχιακός φοιτητής) την διεύθυνση Σύνταξης και την αρχισυνταξία της εφημερίδας… Στο επιτελείο της εφημερίδας λίγους μήνες αργότερα, προστέθηκαν κορυφαίοι σήμερα στον τομέα τους (οι περισσότεροι, επίσης, φοιτητές τότε), όπως ο Μιχάλης Ιγνατίου, ο Δημήτρης Φίλιος, ο Γιώργος Χουλιάρας, ο Νεόφυτος Κυριάκου, ο Γιώργος Νικητιάδης, ο Νίκος Νοταρίδης, ο Γεράσιμος (Τζέρυ) Παπαπαναγιώτου, ο Γιάννης Ρουμπάτης (ανταποκριτής στην Ουάσιγκτον), ο Δημήτρης Πανάγος (φωτογράφος), κ.ά.
Η εφημερίδα συνεργαζόταν έμμεσα με το συγκρότημα ”Λαμπράκη”, έχοντας ως ανταποκριτές, συντάκτες του (Νικηφόρος Αντωνόπουλος-μετά πήγε στην ΕΡΤ, Κώστας Παπαϊωάννου-μετά εκδότης εφημερίδας ”Ποντίκι”, Γιώργος Αρκουλής κ.ά.). Η ”Πρωϊνή” έφερε επανάσταση στο κατεστημένο της μεταχουντικής Ν. Υόρκης. ‘Ηταν μάλιστα -ιστορικά- η πρώτη ελληνική εφημερίδα που τον Σεπτέμβριο του 1977 καθιέρωσε την δημοτική και το μονοτονικό (ακολούθησε 3 εβδομάδες αργότερα η ”Ελευθεροτυπία” των Αθηνών). Δημοκρατική, προοδευτική, απλή, άρχισε ν’ ”απειλεί” το μονοπώλιο του ”Εθνικού Κήρυκα”, που είχε εκδότη τότε, τον Γιουτζήν Ρωσσίδη.
Το κατεστημένο της εποχής θορυβήθηκε, με πρώτη την Αρχιεπισκοπή του μακαριστού Ιάκωβου και τους εγκάθετους -”καραμπινάτους” χουντικούς- που είχε στην Ομοσπονδία Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης. ‘Ετσι, άρχισε ο βρώμικος πόλεμος, με την ”άτυπη” συνεργασία μάλιστα του ελληνικού Γραφείου Τύπου, ώστε να κλείσει η εφημερίδα, με τα ”παλιόπαιδα” και την ”Κύπρια” εκδότριά της. Διευθυντής του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών στη Νέα Υόρκη (1977) ήταν ο Γιάννης Νικολόπουλος, με ”δεξί χέρι” τον Γιώργο Χατζηϊωάννου… Λίγο αργότερα, προστέθηκε στο δυναμικό του και ο ίσαμε πρόσφατα (Οκτώβριος 2006) διευθυντής του, Θεοδόσης Δημητρακόπουλος. Πρέσβης στην Ουάσιγκτον, ήταν ο Γ. Παπούλιας. Γεν. πρόξενος στη Νέα Υόρκη, ο Ν. Καπελάρης.
Στα χρόνια εκείνα δεν είχαμε την σημερινή τεχνολογία. Οι αθηναϊκές εφημερίδες έρχονταν -συνήθως- την επομένη. Τηλεόραση (δορυφορική) δεν υπήρχε, ούτε το φαξ είχε ανακαλυφθεί. Το (τότε) υπουργείο Προεδρίας, έστελνε στο Γραφείο Τύπου με τηλέτυπο τις περιλήψεις των κύριων θεμάτων των ημερήσιων εφημερίδων, κάτι που ενδιέφερε πολύ τους ομογενείς- αναγνώστες. Το Γραφείο, έπρεπε να δίνει αντίγραφα στις δύο ημερήσιες. Κατά ”σύμπτωση” όμως, τρεις φορές έπαιρνε αντίγραφο ο ”Κήρυκας” και μία η ”Πρωϊνή”. Οι δικαιολογίες πολλές: ”Μας τέλειωσε το χαρτί”, ”δεν μας ήρθε το δελτίο σήμερα” κ.ά. Μπορεί το δελτίο να μην… ήρθε, αλλά την επομένη ήταν τυπωμένο στον ”Κήρυκα”!
Το ίδιο συνέβαινε και με τους -σπάνια- επισκεπτόμενους τη Νέα Υόρκη, ‘Ελληνες πολιτικούς. Πάντα εύρισκαν τον δρόμο γιά τον ”Κήρυκα”, δύσκολα γιά την ”Πρωϊνή”. (Σημείωση: Tα παραπάνω δεν αναφέρονται γι’ ”αυτοπροβολή” ή με δόση ”νοσταλγίας”, αλλά ως μαρτυρία γιά να τονιστεί ότι, όσα γράφονται στη σελίδα αυτή, είναι πραγματικά γεγονότα, αλλά και γιά ν’ αντιληφθούν οι αναγνώστες πως λειτουργούσαν -και λειτουργούν- οι δημόσιοι, διπλωματικοί και μη, υπάλληλοι της Ελλάδας στις ΗΠΑ) Η νοοτροπία αυτή δεν άλλαξε πολύ στα χρόνια που ακολούθησαν, αλλά την ξαναζήσαμε το ίδιο έντονα τελευταία, μόνο που οι -επιλεκτικά- ”ημέτεροι” έγιναν περισσότεροι…
Από το Γραφείο Τύπου Ν. Υόρκης, πέρασαν κι άλλοι διευθυντές: Γέμελος, Σιώτης, Παπακωνσταντίνου, Χατζηϊωάννου -και τελευταία- (αυτός που ξεπέρασε και τον… Νικολόπουλο), ο Δημητρακόπουλος. Γ. Λ kalami.net
