με προνόμια για λίγους και εκλεκτούς!!!!
Τα προνόμια των πρώην
* Ποια δικαιώματα έχουν και πώς τα ασκούν όσοι διετέλεσαν στα κορυφαία αξιώματα της ελληνικής πολιτείας «Απαξ αξιωματούχος, πάντα αξιωματούχος».
Στο «δόγμα» αυτό συνοψίζεται η συμπεριφορά της ελληνικής πολιτείας απέναντι στα πρόσωπα που διετέλεσαν στα αξιώματα του Προέδρου της Δημοκρατίας, του πρωθυπουργού, του Προέδρου της Βουλής, καθώς και του αντιπροέδρου της Βουλής και των αρχηγών των κομμάτων.
Αλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, όλοι όσοι κατατάσσονται στη χορεία των πρώην αξιωματούχων απολαμβάνουν προνόμια στα οποία περιλαμβάνεται η διάθεση προσωπικού για τη γραμματειακή τους υποστήριξη, αστυνομικών για τη φρούρηση των ιδίων αλλά και των χώρων όπου διαμένουν, καθώς και, σε ορισμένους, οχημάτων από τον στόλο των κρατικών αυτοκινήτων, όπως και, πάλι για ορισμένους, γραφείων στο μέγαρο της Βουλής.
Αποδέκτες τέτοιων «προνομίων» λόγω των προηγούμενων ιδιοτήτων τους είναι δύο πρώην Πρόεδροι της Δημοκρατίας, οι κκ. Χρ. Σαρτζετάκης και Κ. Στεφανόπουλος, τρεις πρώην πρωθυπουργοί, οι κκ. Τζ. Τζαννετάκης, Κ. Μητσοτάκης και Κ. Σημίτης, ένας πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ο κ. Ι. Χαραλαμπόπουλος, ένας πρώην Πρόεδρος της Βουλής, ο κ. Απ. Κακλαμάνης, καθώς και πέντε πρώην αρχηγοί κομμάτων, η κυρία Μαρία Δαμανάκη και οι κκ. Μ. Εβερτ, Αντ. Σαμαράς, Ν. Κωνσταντόπουλος και Δ. Τσοβόλας.
«Για την εξυπηρέτηση των Προέδρων της Δημοκρατίας, των οποίων η εκλογή έγινε μετά τη δημοσίευση του ισχύοντος Συντάγματος, και για τον από τη λήξη της θητείας τους και εφεξής χρόνο, διατίθεται προσωπικό από το προβλεπόμενο για την Προεδρία της Δημοκρατίας» ορίζεται στο προεδρικό διάταγμα 351 του 1991.
Και, όπως διευκρινίζεται αμέσως μετά, στο προσωπικό που διατίθεται για «κάθε πρώην Πρόεδρο» περιλαμβάνονται συνολικά επτά άτομα, εκ των οποίων οι δύο είναι μετακλητοί ή αποσπασμένοι από υπηρεσία του Δημοσίου υπάλληλοι, μέχρι τέσσερις οδηγοί αυτοκινήτων, όπως και ένας από το βοηθητικό προσωπικό που υπηρετεί στην Προεδρία.
«Η διάθεση του προσωπικού στους πρώην Προέδρους γίνεται κατόπιν επιλογής τους» και, εφόσον η επιλογή αυτή αφορά πρόσωπα που δεν υπηρετούν στην Προεδρία, συνιστώνται οι ανάλογες θέσεις, οι οποίες καταργούνται όταν παύσει η υπαλληλική σχέση με τον πρώην Πρόεδρο.
* Επτά υπάλληλοι.Στο πρότυπο της διάταξης αυτής για την Προεδρία της Δημοκρατίας ο υπηρεσιακός κανονισμός της Βουλής που αναμορφώθηκε το 1997 προέβλεψε ανάλογα με τους διατελέσαντες ανώτατους άρχοντες «προνόμια» και για όσους άσκησαν καθήκοντα Προέδρου στην Εθνική Αντιπροσωπεία.
Ετσι ο κ. Κακλαμάνης, επί της προεδρίας του οποίου υιοθετήθηκε ο ισχύων Κανονισμός, έχει τη δυνατότητα απόσπασης στο γραφείο του επτά μετακλητών υπαλλήλων, ενώ σε άλλο άρθρο ορίζεται ότι στους διατελέσαντες προέδρους της Βουλής διατίθεται «το αναγκαίο προσωπικό από τους οδηγούς και από τη Φρουρά της Βουλής», για το οποίο δεν τίθενται αριθμητικοί περιορισμοί.
Αντιθέτως, από τις ίδιες διατάξεις του εν λόγω Κανονισμού προβλέπονται περιορισμοί για τους πρώην πρωθυπουργούς, οι οποίοι – υπό την προϋπόθεση ότι έχουν λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή και έχουν διατελέσει βουλευτές και αρχηγοί κόμματος – αποκτούν δικαιώματα να αποσπούν στο γραφείο τους τέσσερις υπαλλήλους, καθώς και τέσσερις αστυνομικούς από τη Φρουρά της Βουλής.
Με βάση αυτή την πρόβλεψη οι κκ. Σημίτης και Μητσοτάκης έχουν τρεις λιγότερους υπαλλήλους γραμματειακής υποστήριξης από τους κκ. Κακλαμάνη, Σαρτζετάκη και Στεφανόπουλο. Οσον αφορά τους άλλους δύο πρώην πρωθυπουργούς που είναι εν ζωή, τους κκ. Ι. Γρίβα και Τζ. Τζαννετάκη, δεν καλύπτονται από τα κριτήρια που τίθενται, καθώς ο πρώτος υπήρξε απλώς υπηρεσιακός πρωθυπουργός, ενώ ο δεύτερος, αν και έχει τη βουλευτική ιδιότητα και η κυβέρνησή του έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης, αποκλείεται, καθώς δεν καλύπτει το τρίτο κριτήριο, που είναι η αρχηγία κόμματος.
Ο κ. Τζαννετάκης μπορεί να νιώθει «ριγμένος» που δεν αναγνωρίζεται ως «κανονικός» πρώην πρωθυπουργός, πλην όμως δεν μένει τελείως παραπονεμένος, αφού εντάσσεται στην κατηγορία των πρώην αντιπροέδρων της κυβέρνησης, ιδιότητα που απέκτησε επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη και η οποία του δίνει τη δυνατότητα να έχει στην υπηρεσία του έναν μετακλητό υπάλληλο, καθώς και δύο αστυνομικούς από τη Φρουρά της Βουλής – επιπλέον βεβαίως εκείνων που έχει όντας βουλευτής.
Στην ίδια κατηγορία κατατάσσεται και ο κ. Χαραλαμπόπουλος, αντιπρόεδρος επί των ημερών της κυβέρνησης του ΠαΣοΚ, ο οποίος δεν είναι πλέον βουλευτής, αλλά, ενόσω ήταν, εργάστηκε σθεναρώς, με αποτέλεσμα να απολαμβάνει σήμερα τη βολή ενός άνετου γραφείου στο ισόγειο του μεγάρου της Βουλής που τα προηγούμενα χρόνια στέγαζε τους υπουργούς Επικρατείας (όπως οι κκ. Μ. Παπαϊωάννου, Στ. Μανίκας και Αλ. Ακριβάκης).
Πώς συνέβη αυτό; Ο κ. Χαραλαμπόπουλος την προηγούμενη περίοδο είχε απαιτήσει και απέκτησε έναν «δικό του» χώρο, ανάμεσα στα γραφεία του ΠαΣοΚ. Μετά τις εκλογές του 2004, όταν, λόγω των αλλαγών που επήλθαν, χρειάστηκε να γίνει αναδιάταξη των χώρων στη Βουλή, στο παρασκήνιο δόθηκε σκληρή μάχη για την κατάληψη των καλύτερων γραφείων, κατ’ εφαρμογήν των διατάξεων του Κανονισμού που προβλέπουν να διατίθενται στους πρώην αξιωματούχους «οι αναγκαίοι χώροι στο Βουλευτήριο».
Ο Κανονισμός δεν διευκρινίζει αν οι δικαιούχοι θα πρέπει να έχουν ή όχι τη βουλευτική ιδιότητα και έτσι ο κ. Μητσοτάκης, παρ’ ότι έπαψε να είναι βουλευτής, βρέθηκε τον Μάρτιο του 2004 να διαθέτει μεγαλύτερο γραφείο από αυτό που είχε νωρίτερα, όταν ήταν μέλος του Κοινοβουλίου.
Η «μεταχείριση» αυτή του κ. Μητσοτάκη προκάλεσε συζητήσεις, καθώς προκάτοχοί του, όπως επί παραδείγματι ο Γεώργιος Ράλλης, δεν είχαν προβάλει ανάλογες αξιώσεις, αλλά δεν υπήρξε συνέχεια. Ούτως ή άλλως ο πρώην πρωθυπουργός σπανίως εμφανίζεται στο γραφείο που «απέκτησε» δίπλα από την αίθουσα όπου «στεγάζονται» οι κοινοβουλευτικοί συντάκτες, οι οποίοι γειτνιάζουν επίσης με έναν άλλο πρώην: τον κ. Κακλαμάνη.
Από τις προ τριετίας ευρύτερες μετακομίσεις όμως ευνοημένος βγήκε ο κ. Τζαννετάκης, ο οποίος ελλείψει άλλου χώρου «στεγάστηκε» σε χώρο της δικαιοδοσίας της Γενικής Γραμματείας της Κυβέρνησης, καθώς ο επικεφαλής της, καθηγητής κ. Αργ. Καρράς, «άπειρος» ων ακόμη, έδειξε υπέρμετρη διαλλακτικότητα, για την οποία στη συνέχεια μάλλον μετανόησε.
Τα ίδια δικαιώματα με τους πρώην αντιπροέδρους της κυβερνήσεως – δηλαδή τη διάθεση ενός μετακλητού υπαλλήλου και δύο αστυνομικών από τη Φρουρά της Βουλής – έχουν από τον υπηρεσιακό Κανονισμό της Βουλής και «οι πρώην αρχηγοί αναγνωριζόμενων από τον Κανονισμό της Βουλής κομμάτων, εφόσον διετέλεσαν Πρόεδροι Κοινοβουλευτικών Ομάδων».
* Αρχηγοί άνευ κόμματος .Πλην των τέως προέδρων της ΝΔ κ. Μ. Εβερτ και του Συνασπισμού κ. Ν. Κωνσταντόπουλου, τα ίδια «προνόμια» έχουν τόσο η κυρία Μαρία Δαμανάκη, η οποία είναι, όπως και οι δύο προηγούμενοι, βουλευτής (ανεξαρτήτως αν την ιδιότητα της πρώην αρχηγού απέκτησε όντας επικεφαλής του Συνασπισμού, ενώ τώρα έχει εκλεγεί με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠαΣοΚ), όσο και ο ευρωβουλευτής της ΝΔ κ. Αντ. Σαμαράς, λόγω του ότι διετέλεσε πρόεδρος της Πολιτικής Ανοιξης, αλλά και ο ιδρυτής του ΔΗΚΚΙ κ. Δ. Τσοβόλας, παρ’ όλο που έχει πάψει να έχει την κοινοβουλευτική ιδιότητα από το 2000 και διέλυσε το κόμμα του πριν από τρία χρόνια.
Αρμόδια πηγή της Βουλής διαβεβαιώνει ότι όλοι οι προαναφερθέντες «ασκούν κανονικά, αν όχι και με το… παραπάνω, όλα τους τα δικαιώματα», ενώ σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες πριν από δύο χρόνια η Πρόεδρος της Βουλής κυρία Αννα Μπενάκη-Ψαρούδα απέσπασε προσωρινώς στο γραφείο της γνωστό στέλεχος του Συνασπισμού και στενό συνεργάτη του κ. Κωνσταντόπουλου, καθώς ο τελευταίος εγκαταλείποντας την προεδρία του κόμματός του έπρεπε να μειώσει δραστικά τον αριθμό των μετακλητών υπαλλήλων που δικαιούνταν να έχει στην υπηρεσία του.
Ο «ολιγαρκής» κ. Σημίτης Οταν πριν από μερικούς μήνες ο υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Β. Πολύδωρας ανέλαβε, όπως είχαν κάνει σχεδόν όλοι οι προκάτοχοί του, πρωτοβουλία για να μειώσει το αστυνομικό προσωπικό που διατίθεται για τη φύλαξη προσώπων, βρήκε, σύμφωνα με όσα έγιναν τότε γνωστά, μόνο έναν συμπαραστάτη:
ήταν ο τέως πρωθυπουργός κ. Κ. Σημίτης, ο οποίος δέχθηκε να μειωθούν κατά το 1/3 οι αστυνομικοί που διαθέτει η πολιτεία για τη ασφάλεια του ίδιου και του σπιτιού του. Ετσι από 22-23 άνδρες που ήταν η δύναμη η οποία είχε διατεθεί από τη μεθεπομένη της 7ης Μαρτίου του 2004, όταν παρέδωσε το Μέγαρο Μαξίμου στον κ. Κ. Καραμανλή, ο κ. Σημίτης αυτοβούλως περιόρισε σε 15 τα πρόσωπα που υπηρετούν στην ασφάλειά του, συμπεριλαμβανομένων και όσων φυλάσσουν σε 24ωρη βάση την οικία του στην οδό Αναγνωστοπούλου.
Η προσπάθεια όμως του κ. Πολύδωρα να περιορίσει το αστυνομικό προσωπικό που διατίθεται για τη φύλαξη νυν και πρώην αξιωματούχων δεν φαίνεται να βρήκε άλλον «μιμητή». Και προφανώς γι’ αυτόν τον λόγο – και όχι για τα «θέματα ασφαλείας» που προβάλλονται από τις υπηρεσίες του υπουργείου – αποφεύγεται να δοθούν στοιχεία για τον αριθμό των αστυνομικών που φυλάσσουν διάφορα πρόσωπα, παρά τις επανειλημμένες ερωτήσεις από τον αρμόδιο κοινοβουλευτικό τομέα του ΠαΣοΚ και τον επικεφαλής του κ. Α. Μανωλάκη.
Είχε προηγηθεί άλλωστε το αδιέξοδο στο οποίο είχαν καταλήξει οι προσπάθειες του τέως υφυπουργού Δημόσιας Τάξης κ. Χ. Μαρκογιαννάκη, ο οποίος συγκρότησε το 2005 τη Γενική Διεύθυνση Ασφαλείας Επισήμων, στην οποία εντάχθηκαν οι υπηρεσίες ασφαλείας της Προεδρίας, της Βουλής και του πρωθυπουργού, καθώς και της Προστασίας Επισήμων.
Πέραν αυτού ο χανιώτης πολιτικός δεν κατάφερε τίποτε σημαντικό, αφού μεταξύ των άλλων αδυνατούσε να περιορίσει την, χωρίς αριθμητικά όρια, αστυνομική δύναμη που βρισκόταν – τυπικώς και ατύπως – στην υπηρεσία του συντοπίτη του πρώην πρωθυπουργού.
πηγή υπότιτλου και κειμένου από “Το ΒΗΜΑ”, 22/07/2007 , Σελ.: A22
