Ισχυρογνωμοσύνη, πείσμα, επιμονή, αλαζονεία, προπέτεια. Ο Θεόφραστος προσδιορίζει την αυθάδειαν ως απήνεια ομιλίας εν λόγοις (δηλ. σκληρότητα συναναστροφής που εκδηλώνεται με τα λόγια).
Αυθάδης (< αυτός + ήδομαι) είναι, λοιπόν, ο φίλαυτος, ο επίμονος, ο θρασύς, ο υπερόπτης. Κατά τον Αριστοτέλη, αντίθετη της αυθαδείας είναι η αρέσκεια, δηλ. η τάση του πάσιν αρέσκειν, ενώ μεσότητα αυτών είναι η σεμνότης.
