Γράφει ο Στάθης Θ. Τσομίδης, δικηγόρος
Οι ολιγοήμερες διακοπές, στο κέντρο του Αιγαίου, την Αστυπάλαια, τόπο καταγωγής της γυναίκας μου, μου επέτρεψε να ξεκόψω, για λίγο, από την ρουτίνα της καθημερινότητας. Αλλωστε, όπως έλεγαν οι Βυζαντινοί λόγιοι, ” βίος ανεόρταστος μακρά οδός απανδόχευτος”.
Η Αστυπάλαια, για όσους δεν την γνωρίζουν, είναι το βορeιότερο νησί των δωδεκανήσων, με κυκλαδίτικο περιβάλλον και χρώμα . Φημίζεται για την Παναγιά την Πορταίτισσα, που γιορτάζεται τον Δεκαπενταύγουστο. Η παράδοση θέλει, η συγκεκριμένη εικόνα να είναι πιστό αντίγραφο αυτής που υπάρχει στην Μονή Ιβήρων και η κατασκευή της, αποδίδεται στον Ευαγγελιστή Λουκά, με μόνη την επικόληση επί του πρωτοτύπου.
Το νησί με τους αέρηδες, έχει συνδεθεί με το ενετικό της κάστρο, κατασκευής της οικογένειας Κουερίνη τον 12 και 13 αιώνα, επί Ενετοκρατίας. Η παραγωγή της είναι κυρίως το θυμαρίσιο μέλι, τα φρούτα και τα γαλοκτοκομικά προιόντα, ενώ τα ψάρια δεν αφθονούν αν και νησί, αφού οι ντόποι δεν ψαρεύουν, αλλά τα προμηθεύονται από τους γείτονές τους τους Καλύμνιους.
Το σκληρό πετρώδες περιβάλλον, με τα πάνλευκα παραδοσιακά σπίτια της χώρας και τους μύλους, αποτελεί επιβεβαίωση οτι η αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη, με την κήρυξη του οικισμού, ως παραδοσιακού, είχε το όραμα, άλλα και την προνοητικότητα να διασώσει σε μικρές γωνιές (Πλάκα, νησιά,Ζαγοροχώρια) την ιδιαιτερότητα της αρχιτεκτονικής τους, που βέβαια απέχει από το μούντο χρώμα της επάρατης “αντιπαροχής” που η δεκαετία του 1960 ( δια του Κωνσταντίνου Καραμανλή) επέβαλε στην καθημερινότητά μας.
Ετσι, κάθε πρωί, στο “καφενείο του Μουγγού” ,παρέα με τους ντόπιους, συγγενείς και φίλους, αλλά και άλλους “ξενομερήτες” σαν και εμένα, η συζήτηση περιστρέφεται στην σκληρή οικονομική πραγματικότητα και το αβέβαιο οικονομικό μέλλον.
Οι Αστυπαλίτες είναι ευχαριστημένοι και από την φετινή χρονιά και τον τουρισμό. Αν και η σεζόν είναι ελάχιστη από 10 Ιουλίου μέχρι 25 Αυγούστου, η φετινή πτώση ήταν μικρότερη από την αναμενόμενη, αλλά ο προβληματισμός ακόμη μεγαλύτερος.
Η τοπική κοινωνία, δεν είναι άμοιρη ευθυνών γι΄αυτήν την πραγματικότητα, όσο κι αν οι ίδιοι δεν το παραδέχονται. Κανείς δεν μπόρεσε να μου δώσει μια πειστική απάντηση γιατί το ¨”νησί είναι ακριβό”, με δεδομένο οτι υπάγεται στο σύστημα του μειωμένου ΦΠΑ. Ενα όπλο που όλοι οι δωδεκανήσιοι το αγνοούν, όπως αγνοούν και το ποιός το επέβαλε.
Και δεν ήταν άλλος από τον αείμνηστο Γιάννη Ζίγδη, που ως ευρωβουλευτής στην πρώτη περίοδο (1981- 1983), εκμεταλλεύτηκε την προσωπική πολιτική σχέση του με την σοσιαλίστρια πρόεδρο του ευρωπαικού κοινοβουλίου κ. Σιμόν Βέιλ, χάρισε στους συμπατριώτες του, τον μειωμένο ΦΠΑ, που σήμερα είναι, μετά την τελευταία αύξηση, 18% όταν στην υπόλοιπη Ελλάδα είναι 23%.
Αυτό το δώρο, που οι περισσότεροι ντόπιοι, αγνοούν ποιός το επέβαλε και τους το χάρισε, όχι μόνον δεν περνάει στον καταναλωτή, αλλά καλύπτεται με το πρόσχημα των μεταφορικών. Και είναι αλήθεια οτι η Αστυπάλαια , είναι ” άγονη γραμμή”. Ομως και πάλι οι ντόπιοι αγνοούν οτι με το νέο λιμάνι τους (που εγκαινίασε ο Αρ. Παυλίδης, ο ονομαζόμενος και ” κοινοβουλευτικός δάκτυλος”, αλλά χρηματοδότησε η κυβέρνηση του ” αρχιερέα της διαπλοκής ” Κώστα Σιμήτη),έφερε το νησί μία ώρα πιό κοντά στον Πειραιά. Και το αεροδρόμιο έχει τέσσερις πτήσεις την εβδομάδα από και προς Αθήνα και την Ρόδο.Ετσι και αυτό το επιχείρημα δεν υφίσταται, αν λάβουμε υπόψιν μας οτι υπάρχει και διασύνδεση με την Κάλυμνο τρείς φορές την εβδομάδα. Το παράπονο όμως των συμπαθών νησιωτών παραμένει.
Δεν γνωρίζουν , ούτε θέλουν να ξέρουν οτι υπάρχουν χωριά στη Δυτική Μακεδονία, αλλά και στο Κιλκίς που το χειμώνα μένουν αποκλεισμένα για βδομάδες ολόκληρες. Αυτή η μεμψιμοιρία τους, και το αίσθημα του αδικημένου, είναι που με εξέπληξε και τους το είπα. Οι ίδιοι, ως φορείς, δεν κάνουν τίποτα. Δεν κινητοποιούνται, δεν διεκδικούν, δεν διαμαρτύρονται, δεν προσπαθούν. Θυμίζουν τον συμπατριώτη τους Ολυμπιονίκη της αρχαιότητας, Κλεομήδη, που στο τέλος της ζωής του αφού σκότωσε παιδιά του σχολείου, κρύφτηκε στο ιερό και περίμενε να τον σώσουν οι θεοί, όπως και τελικά έγινε.
Η Αστυπάλαια έχει όλα τα μέσα, όχι να γίνει Μύκονος, που της μοιάζει κιόλας, αλλά να γίνει η ελληνική Ιμπιζα. Τα έργα υποδομής έχουν τελειώσει. Με την προσπάθεια του δημάρχου και του δημοτικού συμβουλίου,που εξελέγησαν για τρίτη συνεχόμενη περίοδο, και υποστηρίχθηκαν από το ΠΑΣΟΚ, αν αυτό έχει κάποια σημασία στα πλαίσια ενός νησιού με 1250 δημότες, έγινε το φράγμα και έχουν πόσιμο νερό βροχής, και όχι γλυφό θαλασσινό. Εγινε ο ΧΥΤΑ και ολοκληρώθηκε ο βιολογικός καθαρισμός, καθώς και η μαρίνα για τα γιώτ στο παλιό λιμάνι.
Ομως η Αστυπάλαια και οι Αστυπαλίτες έχουν παράπονα, όπως όλοι οι ελληνες. Ευτυχώς έπαψαν να έχουν παράπονα για τον Μητροπολίτη τους, τον “Αστυπαλαίας, Λέρου και Καλύμνου κ.κ. Παίσιο”. Γιατί τον προηγούμενο δεν ήθελαν να τον δούν ούτε να τον ακούσουν, κι ας είχε χρηματοδοτήσει, με κοινοτικά ευρωπαικά κονδύλια, από το μητροπολιτικό ταμείο, την λειτουργία της βιβλιοθήκης και του μουσείου της Πορταίτισσας.
Οι σκέψεις μου με οδηγούσαν σε απορριπτικά συμπεράσματα και επιθετικές τοποθετήσεις. Οταν μάλιστα διαπίστωσα, οτι σχεδόν το σύνολο του νησιού δεν έχει πληρώσει το χαράτσι της ΔΕΗ, με εξαίρεση τις νεόδμητες ξενοδοχιακές μονάδες, τότε εξοργήστηκα. Και το νησί δεν πλήρωσε γιατί άκουσον, άκουσον, το επίσημο κράτος η ΔΕΗ και η ΔΕΥΑΚ (ύδρευση) δεν έχει τα ακριβή τετραγωνικά μέτρα των σπιτιών, και τα όποια δημοτικά τέλη εισπράττονται βάσει ετήσιας απόφασης του δημοτικού συμβουλίου.
Λυπήθηκα, όλους τους μνημονιακούς πολιτικούς που μες την κάψα της Αθήνας, προσπαθούν να πείσουν την Τριμερή για νέα πιό ήπια μέτρα. Είμαι βέβαιος οτι δεν το γνωρίζουν ούτε οι τοπικοί βουλευτές. Και τότε γιατί ο δημόσιος υπάλληλος, ο άνεργος και ελεύθερος επαγγελματίας να πληρώσει στην υπόλοιπη ελλάδα. Πού είναι η ισότητα στα φορολογικά βάρη.
Ο μεγάλος Γκάντι, αγγλοσπουδαγμένος δικηγόρος, όταν επέστρεψε στην πατρίδα του, πριν ξεκινήσει τον ιδιότυπο αγώνα κατά της αποικιοκρατίας, ταξίδευσε για δύο χρόνια στην αχανή Ινδία.
Είμαι σίγουρος οτι τόσο ο κ. Σαμαράς, όσο και οι άλλοι συμπράττοντες στο έγκλημα της διάλυσης της πατρίδας κ.κ. Βενιζέλος και Κουβέλης, πρέπει να έρθουν τουλάχιστον στην Αστυπάλαια στο καφενείο του Μουγγού. Κι αν δεν θέλουν να βαρύνουν το δημόσιο ταμείο με έξοδα, ελπίζω οι Αστυπαλιώτες να τους προσφέρουν την πατροπαράδοτη φιλοξενία, ακόμη και η γυναίκα μου στο πατρογονικό της.
Υ.Γ Οταν γράφονται αυτές οι Αυγουστιάτικες σκέψεις της σχόλης, τα περίφημα μέτρα των 11,5 δις δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμη. Μάλλον οφείλεται στην ζέστη της Αθήνας. Γι΄αυτό χρειάζονται οι αέρηδες της Αστροπαλιάς, για πιό καθαρό μυαλό.
