Ο δικηγόρος Αθηνών και νομικός Σύμβουλος του Συλλόγου κ. Παναγιώτης Χασιώτης, επισημαίνει ότι, σύμφωνα με την υπ΄ αριθ. 1934/1998 της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας η οποία είχε κρίνει αντισυνταγματικές τις λεγόμενες τότε “παρκο-εταιρίες” του Δήμου Αθηναίων, οι οποίες έκαναν έλεγχο στάθμευσης των αυτοκινήτων και επέβαλαν και τα σχετικά πρόστιμα σε ιδιώτες, η ΔΕΗ δε δικαιούται να εισπράττει φόρους και να διακόπτει την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, σε πελάτες της, οι οποίοι για οποιοδήποτε λόγο αρνούνται να καταβάλλουν το “τέλος ακινήτων”.
Παράλληλα, ούτε οι άλλες ιδιωτικές εταιρίες – πάροχοι ηλεκτρικού ρεύματος, έχουν το δικαίωμα να προβαίνουν σε είσπραξη φόρων ή διακοπή της ηλεκτροδότησης.
Σύμφωνα με το σκεπτικό της παραπάνω απόφασης,
αντίκειται στις διατάξεις των άρθρων 1 παρ. 3 και 26 παρ. 2 του Συντάγματος, η οποιαδήποτε ανάθεση άσκησης δημόσιας εξουσίας σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου (όπως είναι η Δ.Ε.Η. και οι άλλες ιδιωτικές εταιρείες παροχής ρεύματος). Τ
όσον η είσπραξη φόρων, όσο και η επιβολή διοικητικών κυρώσεων λόγω της άρνησης πληρωμής φόρων, αποτελούν στοιχεία άσκησης δημόσιας εξουσίας.
Σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ, η άσκηση δημόσιας εξουσίας αποτελεί την κατ΄εξοχήν έκφραση κυριαρχίας του Κράτους και ασκείται μόνο από το Δημόσιο και τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου.
Η προτεινόμενη τροπολογία δεν αναθέτει τις αρμοδιότητες αυτές μόνο στη ΔΕΗ (η οποία έχει και κάποιο δημόσιο χαρακτήρα) αλλά και σε ιδιωτικές εταιρείες παροχής ηλεκτροδότησης (εναλλακτικούς παρόχους τους ονομάζει).
Η επιβολή της κύρωσης ναι μεν προβλέπεται από το Νόμο, αλλά αναθέτει σε ιδιώτη να επιβάλει αυτές τις κυρώσεις. Εναπόκειται στην κρίση του Συμβουλίου της Επικρατείας να κρίνει εάν αυτή η εκχώρηση των αρμοδιοτήτων συμβαδίζει με τα άρθρα 1 παρ. 3 και 26 παρ. 2 του Συντάγματος.
Το παραπάνω, προστίθεται στους λόγους αντισυνταγματικότητας που ήδη έχουν επισημάνει οι νομικοί συνεργάτες του Συλλόγου μας. Παρακάτω παρατίθεται το “κρίσιμο” άρθρο 11, της υπ΄ αριθ. 1934/1998 της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας. 11.
Επειδή οι μνημονευμένες διατάξεις του άρθ. 36 του δημοτικού και κοινοτικού κώδικα και του άρθρου 45 του νόμου 2218/1994, κατά το μέρος που προβλέπουν ευθέως ή επιτρέπουν την ανάθεση αστυνομικής φύσεως αρμοδιοτήτων (βεβαίωση της παράβασης, ακινητοποίηση οχημάτων, επιβολή προστίμων) σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, αντίκεινται στις θεμελιώδεις διατάξεις του άρθ. 1 παρ. 3 και 26 παρ. 2 του Συντάγματος, κατά την έννοια των οποίων, αστυνομική εξουσία, ως η κατεξοχήν δημόσια εξουσία και έκφραση κυριαρχίας, ασκείται, διά της αστυνομικής αρχής, μόνο από το κράτος (και νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου που και αυτά είναι αποκεντρωμένες καθ’ύλην κρατικές υπηρεσίες) και όχι από ιδιώτες.
Μειοψήφησαν οι Σύμβουλοι Φ. Κατζούρος, Αθ. Τσαμπάση, Σ. Ρίζος και Ν. Σακελλαρίου, οι οποίοι υποστήριξαν ότι δεν προσκρούει στο Σύνταγμα η ανάθεση ασκήσεως τέτοιου είδους δραστηριοτήτων, όπως αυτές που αναφέρονται από τη διάταξη του άρθρου 45 του νόμου 2218/1994.
ολόκληρο το κείμενο της απόφασης
