Εν όψει της Εθνικής επετείου του 1821 και υπό θαυμάσιες καιρικές συνθήκες στην Θεσσαλονίκη, θα περίμενε κανείς να δει μια άδεια πόλη, εντούτοις λίγοι ήταν αυτοί που απέδρασαν για την εξοχή, καθώς οι πλατείες, τα καφενέ, τα φαγάδικα κυρίως αυτά που σερβίριζαν μπακαλιάρο, όπως και τα νυχτερινά κέντρα, όλα ήταν γεμάτα.
Έτσι λοιπόν μόλις μπήκε η άνοιξη έσκασε μύτη στην πόλη ο λαϊκός βάρδος Μάκης Χριστοδουλόπουλος ο οποίος εμφανίζεται στο νυχτερινό κέντρο “Ορόσημο Live” απ΄ όπου πέρασα την Πέμπτη.
Στην υποδοχή βρισκόταν ο επιχειρηματίας του κέντρου ο οποίος με καλωσόρισε λέγοντας “Βάνη έκανα αλλαγή στο μαγαζί, καλά δεν έκανα;;
“Εσύ ξέρεις, πάντως πήρες τον άρχοντα του λαϊκού τραγουδιού (Μ. Χριστοδουλόπουλο)”, του απάντησε.
Προχωρώντας στο βάθος του κέντρου μέτρησα κάπου 400 άτομα, πολύ καλά για ημέρα Πέμπτη, και με το κυνηγητό στα νυχτερινά κέντρα από την πολιτεία και τους Τροϊκανούς. Κάθισα αρκετή ώρα και απόλαυσα τον λαϊκό βάρδο, όταν δε ερμήνευσε την μεγάλη επιτυχία του “Αυτά τα στέφανα”, στο μαγαζί έγινε ο χαμός.
Την Παρασκευή και το Σάββατο που ξαναπέρασα από το “Ορόσημο Live” το μαγαζί είχε πάνω από 700 άτομα, πιστοί θαμώνες του Μάκη, οι οποίοι τα έδωσαν όλα, και ξέδωσαν “αλλά Ελληνικά”, σαν να μην υπάρχει κρίση, που αναπαράγεται συνεχώς στις ειδήσεις των καναλιών, τα Μ.Μ.Ε γενικά, κουρκουτιάζοντας τελείως το μυαλό μας.
Το διήμερο Παρασκευή και Σάββατο στο νυχτερινό κέντρο “Άστρα Live” η κίνηση ήταν πολύ καλύτερη, ακόμα και από την ημέρα της πρεμιέρας, με τον Χρήστο Μενιδιάτη και την Ελεάνα Παπαϊωάννου να δίνουν τον ρυθμό στο κοινό. Εκεί συνάντησα τον Αθηναίο ατζέντη τον mr Steve, να διασκεδάζει με την παρέα του όπου και κάθισα , ανταλλάσοντας πολλές απόψεις για την διασκέδαση.
Η καλλιτέχνιδα Ελεάνα Παπαϊωάννου μόλις με είδε με χαιρέτησε από το μικρόφωνο. Το κορίτσι μας η Ελεάνα, παιδί της Θεσσαλονίκης κάθε φορά που μας έρχεται από την Αθήνα, είναι και καλύτερη.
Ο δε Χρήστος Μενιδιάτης έπιασε παλιά και νέα λαϊκά τραγούδια, ανεβάζοντας το κέφι. Όσο για τον επιχειρηματία του κέντρου, δεν μπόρεσα να τον δω, καθώς απουσίαζε.
Στο νυχτερινό κέντρο “Fix Live” με τους καλλιτέχνες Νίκο Κουρκούλη, Κέλλυ Κελεκίδου, Κώστα Καραφώτη το Σάββατο είχε και πάλι πάνω από 2500 άτομα. Και βέβαια δεν έλειψε και το ΣΔΟΕ που δεν αφήνει καμιά μέρα, χωρίς να κάνει έλεγχο.
Πάντως το κρατικά ταμεία δεν σώζονται από τον ασφυχτικό έλεγχο των κέντρων διασκέδασης, γιατί τα έσοδα είναι μηδαμινά. Το μόνο που καταφέρνουν αυτοί οι έλεγχοι είναι να στριμώχνουν άγρια τους επιχειρηματίες που δεν ανοίγονται πλέον, συνεπώς ούτε σκοπεύουν να ανοίξουν νέες δουλειές, όπως έπρατταν παλαιότερα.
Το καλό είναι πως η νεολαία διασκεδάζει και ξεδίνει με τα καλά λαϊκά τραγούδια που προσφέρουν οι τρεις καλλιτέχνες στο “Fix Live”.
Ο δε επιχειρηματίας του μαγαζιού σαν σίφουνας περνούσε από μπροστά μου, κυκλοφορούσε σε όλο το μαγαζί, πάνω – κάτω, μέσα – έξω, ελέγχοντας έτσι τα πράγματα. Ακούραστος και ακλόνητος σ΄ αυτό που κάνει, δεν του ξεφεύγει τίποτα.
Στον διπλανό χώρο, στην μουσική σκηνή με το μιούζικαλ “Επιχείρηση Λευκός Πύργος” είχε περίπου 400 θεατές, άλλη κατάσταση, άλλος κόσμος.
Λίγο πιο κάτω στην ίδια ευθεία της λεωφόρου των μπουζουκιών στο νυχτερινό κέντρο “Μαμούνια Live” ο Χρήστος Κωσταράς και η Θέλξη όργωναν την πίστα, αλλά και τα τραπέζια χαιρετώντας του θαμώνες, στο σύνολο ήταν 300 άτομα την Πέμπτη, ενώ την Παρασκευή και το Σάββατο από 400 – 500 άτομα.
Δίπλα ακριβώς στο νυχτερινό κέντρο “Πύλη Αξιού” στον παλαίμαχο καλλιτέχνη Γιάννη Πάριο διασκέδαζαν την Πέμπτη περίπου 350 άτομα, την Παρασκευή το κάτω σαλόνι ήταν γεμάτο, ενώ το Σάββατο πάνω – κάτω, όλοι οι χώροι ήταν γεμάτοι.
Ανάμεσα στο πλήθος που γλεντούσε ανέμελα, ήταν και επιχειρηματίας νυχτερινών κέντρων κύριος Γιαννίκος, ο θρύλος του κέντρου διασκέδασης “Θεσσαλονικιά”. Παρά την μεγάλη ηλικία του τιμά του καλλιτέχνες,που εμφανίζονται στην πόλη.
Άλλωστε με τον Γιάννη Πάριο τους συνδέουν πολλές αναμνήσεις. Ο Γιαννίκος ήταν αυτός που τον ανέβασε για πρώτη φορά στην πίστα τον χειμώνα του 1971, ξεκινώντας από το νυχτερινό κέντρο “Can – Can”. Μέχρι τότε ο Γιάννης Πάριος ήταν άγνωστος στο κοινό.
“..ήταν και αυτός ένα φτωχό παιδί, ρεστάκι”. όπως σημειώνει χαρακτηριστικά ο Γιαννίκος για τον Γιάννη Πάριο στο βιβλίο του με τίτλο “Ένας βούρκος με γαρδένιες”.
Ο Γιάννης Πάριος στην Θεσσαλονίκη είδε για πρώτη φορά στην καριέρα του αφίσα με την φωτογραφία και το όνομα του, και με μεγάλα γράμματα. Εδώ στην πόλη, έκανε και την πρώτη επιτυχία με τίτλο “Καθισμένος στο απέναντι παγκάκι”, που κυκλοφορούσε σε δισκάκι 45 στροφών.
Με τις εμφανίσεις του στο “Καν – Καν” του κυρίου Γιαννίκου ξεκίνησε και η καριέρα του. Έκτοτε η συνεργασία τους επαναλήφθηκε πολλές φορές, και στην Θρυλική “Θεσσαλονικιά” (αυτόγραφο εκείνης της εποχής από τον καλλιτέχνη στον Νίκο Βάνη, η φωτογραφία, για την ξαδέλφη του, που ήταν ερωτευμένη με τον Γιάννη Πάριο).
Μέχρι σήμερα τον Γ. Πάριο και τον κύριο Γιαννίκο, τους συνδέει πολύ στενή φιλία, καθώς ο καλλιτέχνης ξέρει να εκτιμά πρόσωπα και καταστάσεις. Απευθυνόμενος στο κοινό σταμάτησε το πρόγραμμα στο “Rex” όπου εμφανιζόταν μαζί με την Χάρις Αλεξίου, και την Δήμητρα Γαλάνη, για να πει στο κοινό όπου ανάμεσα τους βρισκόνταν ο κύριος Γιαννίκος με την οικογένεια του :
“Αυτός ο άνθρωπος με έφερε για πρώτη φορά στην Θεσσαλονίκη. Είναι από τους πρώτους που ήξερε να φτιάχνει μαγαζιά. Απ΄ αυτόν τον άνθρωπο και επιχειρηματία είδα τα πρώτα μου λεφτά, μάλιστα όχι αυτά που είχαμε συμφωνήσει, αλλά πολλά παραπάνω, σχεδόν διπλάσια. Αυτός είναι ο Γιαννίκος” , και έδειξε προς το μέρος του.
Ωραία ιστορίες, ωραία χρόνια.
Στην πόλη μας εμφανίζεται και ο Βασίλης Τερλέγκας στο νυχτερινό κέντρο “Λεωφόρος” (προς τα δυτικά στην περιφερειακή οδό), ωστόσο, δεν μπόρεσα να παρευρεθώ στην πρεμιέρα η οποία πήγε πολύ καλά, όπως καλά πληροφορούμαι. Θα τον επισΚεφθώ όμως στην επόμενη περατζάδα μου.
Σε γενικές γραμμές η διασκέδαση κουτσά – στραβά πάει μπροστά , γι΄ αυτό οι επιχειρηματίες δεν θα πρέπει να εφησυχάσουν, καθώς όπως είναι σήμερα η κατάσταση στην διασκέδαση, μου θυμίζουν τα χρόνια του 1980-1981.
Tότε που τα μπουζουκομάγαζα στην Θεσσαλονίκη δούλευαν λίγες ημέρες την εβδομάδα, όπως και σήμερα, ενώ τα μπαράκια άρχισαν να φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια που ήταν πάντα γεμάτα, όπως είναι και σήμερα, άλλα πλέων σε καινούργια πιάτσα που δημιούργηθηκε επί της Βαλαωρίτου, που κάποτε ήταν η οδός βιοτεχνιών ενδυμάτων, οι οποίες με το πέρασμα του χρόνου με την άθλια πολιτική των εκάστοτε κυβερνήσεων, όλες μετακόμισαν στα Σκόπια και στην Βουλγαρία.
Το Ελληνικό Φαινόμενο συμβουλεύει τους επιχειρηματίες να αλλάξουν τις ισορροπίες, για να έλθουν τα πράγματα και πάλι στα ίσια, γιατί θα έλθουν!!!!!!
