επί του ακαθαρίστου τζίρου των κέντρων διασκέδασης, εστιατορίων και 400.000 συναφών επιχειρήσεων. Ο ειδικός αυτός φόρος ανταποδίδεται προς τους κατά τόπους Δήμους όλης της Ελλάδος των επιχειρήσεων και αναλογεί σε ποσοστό από 2%-3%ως και 5% όπως είναι για τα νυχτερινά κέντρα της Θεσ/νίκης. Ο ίδιος αυτός φόρος ισχύει και στην Ευρώπη, αλλά με ελάχιστα ποσοστά επί του ακαθαρίστου τζίρου από 0,2% ως 0.3%. Η μεγάλη αυτή διαφορά για τις Ελληνικές επιχειρήσεις είναι δυσβάσταχτη και άνιση. Γι΄ αυτό και οι φορείς αυτών των Ελληνικών επιχειρήσεων έχουν διαμαρτυρηθεί στα αρμόδια Υπουργεία, Εσωτερικών, Ανάπτυξης, Οικονομικών και ΥΠΕΧΩΔΕ.
Μάλιστα ετοιμάζονται να προσφύγουν και στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια για την παράβαση της κοινοτικής οδηγίας από την χώρα μας, όσον αφορά την νομική διάταξη και εναρμόνιση του Ευρωπαϊκού δικαίου με το Ελληνικό δίκαιο. Φαίνεται ότι θα πέσει πολύ μελάνι από τους νομικούς του δημοσίου και τους Ευρωπαίους ομολόγους, καθώς τα εμπλεκόμενα Ελληνικά Υπουργεία, των νομοπαρασκευαστικών επιτροπών ήδη βρίσκονται στην επεξεργασία του νομοσχεδίου για ένα ενιαίο φόρο σε όλους τους Δήμους γι΄ αυτές τις κατηγορίες επιχειρήσεων, όπως και τον περιορισμό στην αύξηση αυτών των Δημοτικών τελών.
Ο ειδικός φόρος από Δήμο σε Δήμο παρουσιάζει τεράστιες αποκλίσεις και δεν ανταποκρίνεται στα ανάλογα ποσά. Π.χ οι Δήμοι που έχουν πάνω από 30.000 κατοίκους εισπράττουν πολύ περισσότερα έσοδα από φόρους, παρά έξοδα. Με πληθυσμό από 5.000 – 10.000 τα κατά κεφαλή έσοδα του Δήμου είναι λιγότερα από τα έξοδα
Για τους λόγους αυτούς μελετάτε η αναμόρφωση και η απλοποίηση και παράλληλα συζητάτε η μείωση και ο επαναπροσδιορισμός των τελών από 0,2% ως 0,3% επί του ακαθαρίστου τζίρου. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και για τους Δήμους, αλλά και για τις επιχειρήσεις αυτές.
Για να μιλήσουμε στην γλώσσα του Ελληνικού Φαινόμενου όλα αυτά σημαίνουν ότι:
1) ο Δήμος εισπράττει υπερβολικά τέλη (βάσει νόμου) από τα κέντρα διασκέδαση (και όχι μόνο).
2) Τα κέντρα διασκέδασης με την σειρά τους τον φόρο αυτό τον περνούν στους λογαριασμούς των καταναλωτών, θαμώνων και όχι μόνο. Π.χ από την φιάλη των 100 Ευρώ τα 7 Ευρώ (περίπου) πηγαίνουν στους Δήμους. Άλλα 5 Ευρώ στην υπηρεσία ύδρευσης και αποχέτευσης. Άλλα 5 Ευρώ στην ελεκτροδότηση της πόλης. Άλλα 5 Ευρώ σε έκτακτα σούξου, μούξου, μανταλάκια. Η φιάλη των 100 Ευρώ αμέσως έγινε 70 Ευρώ.
Με το περίσσευμα των 70 Ευρώ ο κάθε επιχειρηματίας τους εργαζομένους, καλλιτέχνες, τεχνικούς, κάβα, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΙΚΑ, ΤΕΒΕ και πάει λέγοντας. Πόσα βάζει στην τρύπια τσέπη ο επιχειρηματίας;;; Αυτό μόνο ο ίδιος το ξέρει. Παίζει σε διπλό ταμπλό χρηματιστηρίου χωρίς σταθερό φως.
Από όλους αυτούς τους φόρους και τα έξτρα έξοδα που πληρώνει μόνο το θέμα της καθαριότητας του Δήμου είναι θετικό και ανταποκρίνεται στο μέγιστο.
Όλες αυτές οι επιχειρήσεις απασχολούν χιλιάδες οικογένειες επί 24 ώρες και πολλές άλλες συναφείς επιχειρήσεις ζουν από την λειτουργία αυτών των κέντρων. Τα δύο τελευταία χρόνια είναι οι μοναδικές επιχειρήσεις, τα κέντρα διασκέδασης που δεν αύξησαν την τιμή του προϊόντος τους, όταν όλα όσα προσφέρουν στο τραπέζι μας με την φιάλη και το θέαμα, αυξήθηκαν ως τρεις φορές.
Αν κλείσει έστω και μια από αυτές τις επιχειρήσεις, πολλές οικογένειες θα πεινάσουν. Αυτός είναι ο λόγος που πολλές φορές εκφραζόμαστε σκληρά σε κάποιους καλλιτέχνες, οι οποίοι με τον τρόπο τους, ή κλείνουν, ή κρατούν ανοιχτά, σταθερά τα κέντρα στα οποία και θα βρίσκουν οι ίδιοι μεροκάματο και φυσικά θα κρατούν ψηλά το όνομα τους.
