Έτσι γνώρισα Toν Θέμης Αδαμαντίδης:
Το τραγούδι που σημάδεψε τον Θέμη Αδαμαντίδη λείε “Μα που να πάω” και πραγματικά η ζωή του Θέμη είναι ένα τραγούδι, γεννήθηκε στην Αφρική από γονείς Έλληνες μετανάστες, ο μεγάλος του αδερφός ήταν Πέτρος Αδαμαντίδης που τον προστάτευε από μικρό αλλά και όταν “Έγινε μεγάλη φίρμα του πενταγράμμου.
Ο Θέμης Αδαμαντίδη είναι μειλίχιος δεν λείε πολλά, κάποτε είχαμε πάει στον Στέλιος Καζαντζίδης στον Άγιο Κωνσταντίνο εκεί που έμεινε τα τελευτά χρονιά ο Στέλιος εκεί που ψάρευε ο Στέλιος, Ο Θέμης μόλις τον είδε του καταπιεί τη γλώσσα μιλιά δεν έβγαλε τότε ο Στέλιος τον αγαλλίασε και τον είπε Θέμη είσαι αντικαταστάτης μου με ένα όρο να αγάπας της γυναίκες που της έχουμε σαν την μαμά να μας ναι Στέλιο απαντάσαι ο Θέμης.
Ας έρθω στην τελευτάει “συνέντευξη” αναφέρεται σε μια ατομική συνομιλία μεταξύ που με έδωσε.
Ν. Βάνης: Ο Στέλιος σε εκτιμούσε ως καλλιτέχνη, σε αγαπούσε, ήταν και κουμπάρος σου.
Θ. Αδαμαντίδης: Ναι, ο Στέλιος μ΄ αγαπούσε.
Ν. Βάνης: Πιστεύεις ότι θα υπάρξει κάποιος καλλιτέχνης αργότερα που θα βαδίσει στα χνάρια του Στέλιου;;
Θ. Αδαμαντίδης: Δεν ξέρω γιατί και οι φωνές γέννιουνται, δημιουργούνται και παίρνουν την αξία τους και όλο αυτό που περιέχουν μέσα από τις καταστάσεις, την ζωή και απ΄ αυτά που βιώνουν.
Είναι δύσκολα να επαναληφθεί αυτή η εποχή του Στέλιου, που τον έκανε να βγάζει αυτά τα βιώματα με το τραγούδι. Τραγούδησε μ΄ αυτό το συναίσθημα, την πληρότητα, εν πάσει περιπτώσει, φωνή ίσως βγει, αλλά ψυχισμός, συναίσθημα δεν νομίζω.
Ν. Βάνης στον φίλο μας Στέλιο Καζαντζίδη.
Θ. Αδαμαντίδης: Κοίταξε να δεις, όταν σε κάποιον δεν έχει να του επιβάλλει κανείς το τι να πει, πως να το πει, Πρώτα απ΄ όλα θα πω τραγούδια του Στέλιου και μετά όλων των υπολοίπων.
Ο Στέλιος είναι ο άνθρωπος που καταλάβαινα, να το θέσουμε κάπως έτσι.
Ν. Βάνης: Ο Στέλιος σε εκτιμούσε εσύ το ξέρεις καλά
Θ. Αδαμαντίδης: Ο Στέλιος μ΄ αγαπούσε εσύ το ξέρεις καλά Ν. Βάνη.
Ν. Βάνης: Γιατί όλοι Θέμη κοιτούν το οικονομικό όφελος, εσύ δεν το βλέπεις έτσι, και μπράβο σου. Ας έλθουμε όμως και λίγο στην πολιτική. Πως βλέπεις την κατάσταση στην Ελλάδα;;
Θ. Αδαμαντίδης: Πολύ ομίχλη φίλε, μας έχουν ρίξει πάρα πολύ ομίχλη. Τι να σου πω, εγώ πιστεύω ότι, αυτή η κατάσταση είναι προκαθορισμένη, είναι ένα αποτέλεσμα που θέλουν να φέρουν. Για μένα αυτοί που δήθεν προσπαθούν να σώσουν την κατάσταση, υποκρίνονται, αφού έτσι πρέπει να πάει η κατάσταση, εκεί πρέπει να καταλήξει.
Θ. Αδαμαντίδης: Δυστυχώς έτσι είναι.
Ν. Βάνης: Θέλουν να μας πάνε εκεί.
Θ. Αδαμαντίδης: Στο τέλος μόνο η επιλογή των πολιτών θα μας σώσει. Εάν και τώρα δεν το καταλάβει ο κόσμος, μετά θα είναι ίσως πολύ αργά. Άλλοι προστατεύουν κάποιους άλλους, άλλων βράζει το αίμα τους, γιατί βλέπουν και αισθάνονται τον κίνδυνο. Στο τέλος κάτι πρέπει να γίνει. Τέλος πάντων για να καταλάβουν αυτοί που έχουν ένα πλάνο, ότι δεν μπορούμε να πάμε στην Ελλάδα, γιατί δεν γίνεται, είναι άνθρωποι που δεν κάνουν πίσω, κάτι γίνεται εκεί.
Ν. Βάνης: Πρέπει να ξεσηκωθεί ο κόσμος.
Θ. Αδαμαντίδης: Δεν μας ενδιαφέρει ο ήλιος τους, κάτι τέτοιο, κατάλαβες;; Σε λίγο θα είναι πολύ αργά φίλε.
Ν. Βάνης: Είναι προφητικό αυτό που λες. Είδες ότι ξεσηκώθηκαν οι αγανακτισμένοι και τους χτύπησαν αλύπητα. Όλες οι πλατείες των πόλεων ήταν γεμάτες από νέα παιδιά, για τα οποία μέλλον δεν υπάρχει στην Ελλάδα.
Θ. Αδαμαντίδης: Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που πρέπει να σκεφτούμε πλέον ότι, Έλληνας εγώ, Έλληνας εσύ, Έλληνας εκείνος. Πρέπει να κοιτάξουμε το έθνος μας, και να αφήσουμε το ατομικό μας συμφέρον. Άστο φίλε η συζήτηση αυτή πάει πού μακριά και δεν θέλω να μιλήσω άλλο.
Ν. Βάνης: Θέμης Αδαμαντίδης φίλοι μου, μας κάνει συντροφιά απόψε στο στούντιο του ψηφιακού ραδιοφώνου, θα πρέπει όμως κάπου εδώ να σε χαιρετήσουμε, ήλθε η ώρα για να φύγεις για το μαγαζί. Θέμη θέλω να σ΄ ευχαριστήσω που ήσουν σήμερα μαζί μας.
Θ. Αδαμαντίδης: Σ΄ ευχαριστώ πάρα πολύ Νικόλα για απόψε και για όλες τις άλλες φορές.
“Μα που να πάω”
