Δυστυχώς, είμαι υποχρεωμένος να παραδεχθώ ότι η πατρίδα μας όσο και αν δεν το επιθυμούμε, θα μοιάσει πολύ σύντομα με την Βόρειο Κορέα, σε έναν τομέα που κανείς, ούτε οι αριστεροί, δεν επιθυμεί: στον λιμό!
/Στην φωτογραφία, πεινασμένα Ελληνόπουλα στην Αθήνα κατά τη διάρκεια της κατοχής 1 941-1944των δυνάμεων του ‘Άξονα (μυστικής συμμαχίας μεταξύ της Ναζιστικής Γερμανίας και της φασιστικής Ιταλίας-Άξονας Βερολίνου – Ρώμης/
Όταν τα γεγονότα τρέχουν χωρίς να διαφαίνεται κάποια τάση κάμψης και ο επερχόμενος λιμός είναι κάτι παραπάνω από ορατός, η Ελληνική κυβέρνηση των ορθίως κοιμωμένων καρεκλοκένταυρων, ασχολείται με την επόμενη δόση της τρόικας και την σωτηρία του τραπεζικού συστήματος, φοβάται τις αντιδράσεις του εξαθλιωμένου λαού και ετοιμάζει ειδικές αστυνομικές δυνάμεις, αδιαφορώντας για το θέμα επιβίωσης που βρίσκεται στα πρόθυρα της φανερής εκδήλωσής του και θα οδηγήσει σε μια κοινωνική έκρηξη η οποία θα συντρίψει ολόκληρη την χώρα, οδηγώντας μας πίσω σε μια κατάσταση η οποία θα κάνει την κομουνιστική Αλβανία να μοιάζει με …παράδεισο.
Για να εξηγήσουμε τα πράγματα λίγο πιο αναλυτικά, πρέπει να αναφερθούμε στην μεγάλη πληγή της Ελλάδας, η οποία είναι η καταστροφή των δασών.
Η ανεξέλεγκτη και η παράνομη υλοτομία, μαζί με τις πυρκαγιές, κατέστρεψαν το τοπικό μικροκλίμα σε πάρα πολλές περιοχές της Ελλάδας.
Η αδιαφορία των κυβερνήσεων επί δεκαετίες ολόκληρες στο να τιμωρήσουν παραδειγματικά τους εμπρηστές και να θεσπίσουν εντατικά προγράμματα αναδάσωσης, με συστηματική υλοτομία, η οποία θα αποκλείσει την παράνομη υλοτομία, επέτρεψαν να αλλοιωθούν οι κλιματικές συνθήκες σε βαθμό ανεπίτρεπτο.
Το ποικίλο όρος, για να αναφέρω ένα απλό χτυπητό παράδειγμα, αποψιλώθηκε κατά την κατοχή, και έκτοτε δεν αναδασώθηκε αποτελεσματικά, με αποτέλεσμα να παρουσιάζει την σημερινή εικόνα.
Το δάσος, πέραν του να καταλαμβάνει κάποια επιφάνεια εδάφους, κάνει κάποια πολύ σημαντικά πράγματα: πρώτα από όλα, συγκρατεί το χώμα και δεν το αφήνει να παρασυρθεί από τις βροχές.
Δεύτερον, δεν αφήνει το νερό να πέσει κατευθείαν στο έδαφος, αλλά με τα κλαριά και τα φύλλα των δέντρων, το μαζεύει και το οδηγεί προς τον κορμό, από όπου διοχετεύεται σταδιακά προς τις ρίζες και το χώμα, μην αφήνοντας να δημιουργηθούν χείμαρροι. Με τον τρόπο αυτό, τροφοδοτεί τους υπόγειους ταμιευτήρες νερού, με αποτέλεσμα να μπορούν οι ταμιευτήρες να παρέχουν νερό καθ’ όλη την διάρκεια του χρόνου.
Τρίτον, το νερό που εκλύεται από τα φύλλα των δέντρων στην ατμόσφαιρα, υπό την μορφή υγρασίας, σε συνδυασμό με την παραγωγή οξυγόνου, δημιουργούν ένα πολύ πιο ευχάριστο και ήπιο περιβάλλον, με αποτέλεσμα οι επιπτώσεις των καλοκαιρινών θερμοκρασιών να είναι πολύ πιο αμβλυμένες.
Με λίγα λόγια δηλαδή, οι επιπτώσεις των ακραίων θερμοκρασιών εξομαλύνονται σε μεγάλο βαθμό.
Όλα λοιπόν τα δάση που έχουν εξαφανιστεί, σε συνδυασμό με την κατακόρυφη αύξηση της μέσης καλοκαιρινής θερμοκρασίας, έχουν οδηγήσει σε αντίστοιχη άνοδο της ξηρασίας. Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι σε ολόκληρη την δυτική Ελλάδα είχε να βρέξει από το Πάσχα! Μόνο τοπικά είχαν πέσει λίγες βροχές, και αυτές με την μορφή καταιγίδας, με αποτέλεσμα να προκληθούν ζημιές. Μιλάμε δηλαδή για ένα διάστημα πέντε (5) μηνών χωρίς στις περισσότερες περιοχές να πέσει ούτε σταγόνα!
Ως συνέπεια, τα διάφορα καλλιεργήσιμα φυτά κινδύνευσαν από την ξηρασία, αναγκάζοντας τους γεωργούς να ποτίζουν συνεχώς, με σοβαρό κόστος, καθιστώντας ασύμφορη την καλλιέργεια, ή απλά να την αφήσουν να ξεραθεί.
Οι κτηνοτρόφοι, μετά το εντονότατο θέμα που τους δημιουργήθηκε από το κόστος ζωοτροφών τον προηγούμενο χειμώνα, μιας και οι ακραίες καιρικές συνθήκες δεν επέτρεψαν να αναπτυχθεί κάποια χειμερινή βλάστηση, είχαν να αντιμετωπίσουν και την καλοκαιρινή ξηρασία. Αν δε ο επερχόμενος χειμώνας είναι έστω παραπλήσιος του προηγούμενου, την άνοιξη ο πληθυσμός των εκτρεφόμενων ζώων θα έχει μειωθεί δραματικά, αφού ήδη πολλοί κτηνοτρόφοι, φοβούμενοι τα χειρότερα, προβαίνουν σε σημαντική μείωση του αριθμού των ζώων των κοπαδιών τους, διαβλέποντας τις δύσκολες συνθήκες, καθιστώντας έτσι αδύνατη έστω και την στοιχειώδη κάλυψη των διατροφικών αναγκών του πληθυσμού και οδηγώντας την χώρα στην πλήρη εξάρτηση από τις εισαγωγές τροφίμων με την ανάλογη οικονομική επιβάρυνση για το ισοζύγιο εμπορικών συναλλαγών, το έλλειμμα και τον προϋπολογισμό της χώρας.
Αυτά, σε συνδυασμό με την κακή φετινή παγκόσμια σοδειά σε δημητριακά και σόγια δημιουργούν έναν εκρηκτικό συνδυασμό ο οποίος θα ταρακουνήσει ολόκληρη την κοινωνία, διαλύοντας πλήρως τον κοινωνικό ιστό. Θα είναι αδύνατον να καλυφθούν σε λογικές τιμές οι διατροφικές ανάγκες του πληθυσμού.
Οι μεγάλες διεθνείς αυξήσεις στις τιμές χονδρικής των σιτηρών, από 220 Ευρώ ο τόνος στα 300 Ευρώ, δηλαδή αύξηση 36% ενώ είμαστε ακόμα στον Σεπτέμβριο, προοιωνίζουν το τι θα ακολουθήσει στην εσωτερική αγορά. Ήδη έχουν αρχίσει να παρατηρούνται αυξήσεις (12%) στις τιμές των αλεύρων, ενώ και οι πρώτες αυξήσεις στην τιμή του καλαμποκιού είναι γεγονός.
Πιστέψτε με, ότι ακόμα και ο πλέον αποχαυνωμένος αριστερός δεν πρόκειται να παραμείνει άπρακτος διότι η πείνα είναι μεγάλος δάσκαλος. Απέναντι σε μια εξαγριωμένη, πεινασμένη μάζα 500.000 ανθρώπων ας πούμε, ακόμα και 1.000 βαριά οπλισμένοι αστυνομικοί, με εντολές να χτυπήσουν στο «ψαχνό» είναι αδύνατον να αντιδράσουν αποτελεσματικά.
Οι δε ληστείες θα αποκτήσουν νέο στόχο, τα σούπερ μάρκετ, τα κρεοπωλεία και τα μανάβικα. Στην επαρχία δε οι ζωοκλοπές, οι οποίες έχουν ήδη παρουσιαστεί ξανά, θα αποκτήσουν νέα δυναμική. Και όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, είναι αδύνατον να περιφρουρηθούν όλοι αυτοί οι πιθανοί στόχοι, δεν υπάρχουν αρκετοί αστυνομικοί.
Ο πρωθυπουργός τρελαντώνης, αντί να ασχολείται με την ανακεφαλαιοποίηση των χρεωκοπημένων τραπεζών και την παραμονή στο Ευρώ, λες και αυτό εξαρτάται από εμάς, θα έπρεπε άμεσα να προβεί σε μαζικές προμήθειες δημητριακών και ζωοτροφών, και να δώσει κίνητρα για μετακίνηση στην επαρχία με μείωση φορολογίας, και άμεση υποστήριξη σε τεχνογνωσία και υποδομές.
Μια συστηματική αναδάσωση σε ολόκληρη την χώρα, με την θέσπιση αυστηρότατων ποινών για εμπρηστές είναι αναγκαία. Και επιτέλους, ας πραγματοποιήσει αυτό που έλεγε ο Ανδρέας το ’81 για την πάταξη των μεσαζόντων και των καρτέλ, τα οποία διατηρούν τις τιμές σε υψηλά επίπεδα σήμερα και απαγορευτικά στο άμεσο μέλλον.
Όλοι δε οι πολιτικοί αρχηγοί “περί άλλων τυρβάζουν”, αδιαφορώντας πλήρως για το πρόβλημα, ως να μην υπάρχει καν, ενώ ο κόσμος, ακόμα και ο αγροτικός πληθυσμός, αποφεύγει να μιλά γι’ αυτό.
Η εσωτερική αναρχία και η κατάλυση του κράτους είναι προ των πυλών, και ουδείς δείχνει να αντιλαμβάνεται τα επερχόμενα. Λυπάμαι ειλικρινά για την επιστροφή του λοιμού του χειμώνα του ’41-’42, αλλά είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
πληρ:Thermopilai
Εν μέσω κρίσης οι κρατικές και ιδιωτικές «χορηγίες» που πήραν τα κόμματα το 2012
Ο Μεγάλος Λιμός στην Ελλάδα (1941-1944)
