Ένα οδοιπορικό στη Δυτική Μακεδονία με τον Νίκο Βάνη..
Τις οροσειρές της Όρος Γράμμος και Βίτσι όρος Άσκιο ή Σινιάτσικο από τα ορεινά της Πίνδου τα γήινα χρώματα του φθινοπώρου ξεπροβάλλουν και τίποτα, δεν μπορεί να σταματήσει αυτή την οπτική πανδαισία που σχηματίζουν οι χρωματισμοί των φυλλωμάτων των δέντρων στα δάση της χώρας μας.
Για όσους αγαπούν να κάνουν πεζοπορία μέσα στο κομφετί των κίτρινων φύλλων, τώρα είναι η πιο κατάλληλη περίοδος για να πάρουν τα βουνά.
Τα χρώματα, η βροχή, ακόμα και η μυρωδιά του χώματος είναι εδώ για να μας θυμίζουν πως η επαφή με τη φύση μπορεί να λειτουργήσει ως διαφυγή από τις σκοτούρες των δύσκολων καιρών που ζούμε.
Γι’ αυτόν τον λόγο ζητήσαμε από ταξιδιώτες, πεζοπόρους και φυσιολάτρες να μας μιλήσουν για τις φθινοπωρινές τους εμπειρίες και να μας προτείνουν τους απόλυτους προορισμούς της εποχής
Τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο οι καστανιές, οι καρυδιές, οι μηλιές και τα πλατάνια, που αφθονούν στις βουνοπλαγιές και στα ρέματα γύρω από το χωριό, γίνονται ένας πίνακας ζωγραφικής με τα κίτρινα, καφέ και κόκκινα χρώματα στα κλαδιά τους,
Οι βελανιδιές διατηρούν μέχρι τις αρχές Νοεμβρίου τα περισσότερα φύλλα τους, αλλά έχουν στρώσει ήδη ένα καφέ χαλί στο έδαφος, ανάμεσα στα κυκλάμινα και τα μανιτάρια»
Η θέα στο βουνό µπορεί να είναι υπέροχη κατά τη διάρκεια της ψυχρότερης εποχής του φθινοπώρου, αφού η ζέστη του καλοκαιριού έχει περάσει και τα φύλλα των δέντρων αλλάζουν χρώµατα, παίρνοντας όμορφες αποχρώσεις του πορτοκαλί και του κόκκινου
Μια μεγάλη ποικιλία ζωηρών δέντρων, καρποφόρων και μη, και δεκάδες είδη θάμνων προετοιμάζονται να υποδεχτούν τον χειμώνα, αλλάζοντας διαρκώς χρωματισμούς από τα τέλη του Σεπτέμβρη μέχρι και τα τέλη του Νοέμβρη, προσπαθώντας να εκτείνουν το δικό τους έδαφος μέσα στα πυκνά κωνοφόρα δάση και στις κοιλάδες της οροσειράς.
Με την απότομη μετακίνηση του πληθυσμού από τα ορεινά της Πίνδου στις πόλεις και τη μείωση της κτηνοτροφικής και αγροτικής δραστηριότητας που έχει επέλθει εδώ και τέσσερις δεκαετίες άρχισαν να μεγαλώνουν ολοένα και περισσότερα κωνοφόρα δέντρα, κυρίως έλατα και πεύκα που αναπτύσσονται σκεπάζοντας με γοργούς ρυθμούς τις βουνοπλαγιές κάθε ορεινού συγκροτήματος
Για τους δύσπιστους του καλοκαιριού, που δικαιωματικά ανακαλύπτουν τη μαγεία στα νερά του Αλιάκμονα Απότομες θερμοκρασιακές μεταβολές δημιουργούν σχεδόν κάθε πρωί ένα μυστηριακό πέπλο ομίχλης στον Αλιάκμονα
Ο Δημοσιογράφος Νίκος Βάνης επισκεπτόμενος την Δυτική Μακεδονία ,συγκεκριμένα την περιοχή Κοζάνης – Καστοριάς και τα χωριά μεταξύ Πλατανιάς & Βογατσικού, πέρασε πρώτα από την παλιά σιδερένια γέφυρα του Αλιάκμονα, στην συνέχεια την παλιά γέφυρα στην θέση “Σμίξη” η οποία κατασκευάστηκε επί της Αυτοκρατορίας του Φιλίππου Β΄ ,οποίος την χρησιμοποιούσε για τις εκστρατείες του.
Φτάνοντας στην περιοχή στην θέση του κτήμα “Κοντογιάννη”, προσκύνησε την πολύ παλαιά εκκλησία του Αγίου Νικολάου, δίπλα στο ποτάμι Αλιάκμονα, μοναδικό σε όλη την περιοχή με μεγάλη ιστορία και θρύλο.
Ο Αρχικός ναός είχε ανεγερθεί επί αυτοκράτορα Κομνηνού, κατόπιν αναπαλαιώθηκε το 1897 μαζί με τον μεγάλο γυναικpanagiaονήτη της εκκλησίας .
Τις εικόνες του ναού αγιογράφησαν Μακεδόνες και Ηπειρώτες εικαστικοί .
Με πολύ χαρακτηριστικές τεχνοτροπίες και χρωμάτων είναι οι εικόνες της Παναγιάς, του Παντοκράτορα και του Αγίου Νικολάου.
“Όπως διερεύνησα”,λέει ο δημοσιογράφος , υπήρχαν και άλλες πολλές μεγάλες εικόνες μέχρι πρόσφατα, τις οποίες για άγνωστο λόγο κάποιοι τις παρέδωσαν σε ενορία της περιοχής, ενώ ποτέ τόσα χρόνια κάνεις δεν της πείραξε , προπαντός κάνεις δεν τόλμησε να της κλέψει.
Όποιος και να το έπραξε το θεωρώ μεγάλη ιεροσυλία το ξεγύμνωνα ενός ναού , για να στολιστεί μια άλλη εκκλησία με τις εικόνες του ναού Αγίου Νικολάου, μάλιστα τα πρόσφεραν και ως “Δωρεά”(!!!!),γεγονός που δημοσιεύτηκε σε τοπική εφημερίδα και δεν ντράπηκαν , που με ξένα κόλλυβα παριστάνουν τους καλούς Σαμαρείτες.
Εν πάση περιπτώσει, προσωπικά θα καταβάλω κάθε προσπάθεια οι ιερές αυτές εικόνες να ξαναμπούν στην κατοικία του Αγίου Νικολάου”
Τα θαύματα του Αγίου Νικολάου.
Ένας εκ των κατοίκων της περιοχής αφηγήθηκε στον δημοσιογράφο γεγονός που του συνέβη , όταν ενώ όργωνε το χωράφι του απέναντι από τον ναό Αγίου Νικολάου, χάλασε το τρακτέρ , δεν έπαιρνε εμπρός με τίποτα, αφήνοντας την δουλειά του στην μέση , ενώ και η νύχτα σύντομα θα τον έβρισκε εκεί στο χωράφι , μην μπορώντας ούτε να επιστρέψει στο σπίτι του.
Στην απελπισία του στράφηκε προς την εκκλησία του Άγιο Νικόλαο και με κλάματα προσευχήθηκε μέχρι να ξημερώσει να μην πάθει κάτι μέσα στην νύχτα . Λίγο αργότερα ξαναπροσπάθησε να επανεκκίνηση το τρακτέρ ,το οποίο για μεγάλη του έκπληξη αμέσως πήρε μπρος, αναφωνώντας ” Είναι θαύμα …Είναι θαύμα! “. Έτσι μπόρεσε να τελειώσει το όργωμα πριν καλά, καλά νυχτώσει, παράλληλα έκανε τάμα στον Άγιο.
Ένας άλλος χωρικός που κυνηγούσε στην περιοχή, στον δημοσιογράφο περίγραψε την δικιά του θαυμαστή ιστορία , όταν στο κυνήγι του έτυχε κάτι πάρα πολύ σοβαρό για το οποίο δεν θέλησε να επεκταθεί με τις λεπτομέρειες. Καθώς η ζωή του κινδύνευε άμεσα, ζήτησε την βοήθεια του Αγίου Νικολάου, οποίος και πάλι έκανε το θαύμα του.
Ο κυνηγός βαθιά συγκινημένος έκανε δωρεά στην εκκλησία μια εικόνα του Αγίου Γεωργίου, ενώ κάθε χρόνο επισκέπτεται το ναό , οπού συλλογίζεται για ώρες
Πρόσφατα στο ναό του Αγίου Νικολάου ,έγιναν επισκευές -επιδιορθώσεις με προσωπική εργασία από τους Εθελοντές της περιβαλλοντολογικής οργάνωσης “Αλιάκμων Greece”, οι οποίοι επίσης του διηγήθηκαν μια απίστευτη ιστορία που διαδραματίστηκε κατά τις ομαδικής εργασίας τους στον ναό.
Ήταν αργά το μεσημέρι ,όταν η ομάδα έξω από την εκκλησία κάθισε για κολατσιό . Λίγα λεπτά αργότερα , περνούσαν τρία άτομα με σακούλες και εργαλεία στα χέρια τους. Στην αρχή πήραν μια τρομάρα καθώς τα άτομα αυτά φαίνονταν αλλοδαποί, όμως έκαναν λάθος.
Τα τρία αυτά άτομα ήρθαν αποκλειστικά για να βοηθήσουν την ομάδα στην επισκευή της εκκλησίας Αγίου Νικολάου , η οποία κάποτε τους πρόσφερε προστασία , καθώς περνούσαν παράνομοι από την περιοχή και την Ελλάδα.
Ενώ δεν θεωρούν και το γεγονός καθόλου τυχαίο ,που μόλις λίγες ημέρες αργότερα βρήκαν εργασία με την οποίαν νομιμοποιήθηκαν και σήμερα ζουν καλά στην γύρο περιοχή μαζί με της οικογένειες τους.
Έκτοτε τακτικά έρχονται στον Άγιο να τον ευχαριστήσουν ανάβοντας ένα κερί και κόβοντας πάντα τα αγριόχορτα γύρο από τον ναό.
Βλέποντας δε την ομάδα να προσπαθεί να επιδιορθώσει το ναό , δεν το σκέφτηκαν ούτε λεπτό, άφησαν τις δουλειές τους και ήρθαν να βάλουν ένα χεράκι έμπειρο ,αφού με το πέρασμα του χρόνου έγινα καλή τεχνίτες οικοδομών.
Η παρουσία τους ήταν τακτική με την πολύτιμη βοήθεια που έδωσαν στα μερεμέτια.
“Δεν έχω λόγια να εκφραστώ τόσο για την πανέμορφη πλούσια περιοχή, όσο κυρίως για τον θαυματουργό Άγιο Νικόλαο ,που κόντρα των καιρικών συνθηκών και της φθοράς , στέκεται εκεί αγέραστος πάνω από ένα αιώνα.
Συνιστώ δε σε όλους, κατοίκους της περιοχής, αλλά και τους εκδρομείς να μην χάσουν την ευκαιρία και να προσκυνήσουν τον ναό του Άγιο Νικόλαου.
