Παναγιώτης Αβραμόπουλος
Ένα κείμενό μου για την αυριανή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου με θέμα το μετρό.
Ειλημμένες αποφάσεις με επίχρισμα δημοκρατικότητας
Η αυριανή ειδική συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου της Θεσσαλονίκης με μοναδικό θέμα ημερησίας διάταξης: «Εξέλιξη των έργων του μετρό της Θεσσαλονίκης – Νέα χρονοδιαγράμματα ολοκλήρωσης» πάσχει ουσιαστικά και τυπικά:
1. Ο τίτλος που έχει δοθεί στη συνεδρίαση είναι παρελκυστικός. Στην ουσία πρόκειται για προσπάθεια να περιβληθεί με το θεσμικό κύρος μιας διαδικασίας του δημοτικού συμβουλίου της πόλης η ειλημμένη απόφαση για την απόσπαση των αρχαιοτήτων του σταθμού του μετρό στην οδό Βενιζέλου.
2. Η επίφαση δημοκρατικότητας η οποία έχει δοθεί από τη διοίκηση του Δήμου με την «ευρεία πρόσκληση» πολύ μεγάλου αριθμού νομικών και φυσικών προσώπων δεν μπορεί να αναιρέσει το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός της χώρας, οι αρμόδιοι υπουργοί, ο νέος δήμαρχος Θεσσαλονίκης και ο πρόεδρος της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ -υποψήφιος δήμαρχος και επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης στο δημοτικό συμβούλιο- έχουν ήδη, με κατηγορηματικό τρόπο, δημόσια δηλώσει ότι οι αρχαιότητες του σταθμού Βενιζέλου θα αποσπαστούν. Κάποιοι από αυτούς δεν έχουν επισκεφθεί ποτέ κατά τόπο τις αρχαιότητες. 3. Το γεγονός ότι δεν έχουν προσκληθεί ο τέως δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης και ο τέως πρόεδρος της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ Γιάννης Μυλόπουλος, απομειώνει το κύρος και τη δημοκρατικότητα της διαδικασίας που έχει επιλεγεί. Και οι δύο αυτοί άνθρωποι έχουν τη γνώση για τις διαδικασίες και τις τεχνικές λύσεις που είχαν προκριθεί για την κατά χώραν παραμονή των αρχαιοτήτων. Θυμίζω στο σημείο αυτό ότι, στο δημοτικό συμβούλιο είχαμε συζητήσει επανειλημμένως και διεξοδικά, με τη συμμετοχή των καθ´ ύλην αρμόδιων φορέων, τόσο την πορεία των έργων του μετρό όσο και την παραμονή ή μη των αρχαιοτήτων στον τόπο όπου βρέθηκαν με ταυτόχρονη κατασκευή του σταθμού. Η απόφαση είχε ληφθεί: ΚΑΙ σταθμός, ΚΑΙ αρχαία. Θυμίζω, επίσης, ότι το έργο της κατασκευής του μετρό είχε κατ´ ουσίαν διακοπεί το 2015, ΟΧΙ λόγω του σταθμού Βενιζέλου αλλά για θέματα που σχετίζονταν με τις τεχνικές εταιρείες που είχαν αναλάβει το έργο. Το έργο εκκίνησε εκ νέου και έχει φτάσει σε ένα σημαντικό βαθμό ωριμότητας χάρη στις προσπάθειες της τότε πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου υποδομών και στους επικεφαλής της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ -γεγονός που οφείλουμε με γενναιότητα να πιστώσουμε στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Η επαναφορά του διλήμματος για την αντιμετώπιση των αρχαιοτήτων στην οδό Βενιζέλου αποτελεί συνειδητή επιλογή (ενδεχομένως και revanche) αυτών οι οποίοι ΚΑΙ ΤΟΤΕ τηρούσαν μία πεισματική στάση υπέρ της απόσπασης των αρχαιοτήτων με το ψευδές δίλημμα «ή μετρό ή αρχαία». Όταν οι λύσεις υποδείχθηκαν από τους τεχνικούς και τους επιστήμονες, η επιχειρηματολογία τους κατέρρευσε. Θυμίζω ότι μιλούσαν επίσης (και ίσως μιλούν ακόμα) για μεταφορά και έκθεση των αρχαιοτήτων στο στρατόπεδο Παύλου Μελά στη Σταυρούπολη. Δηλαδή πρότειναν τον εξοβελισμό του πολιτιστικού πλούτου της πόλης.
4. Η εκ νέου επίκληση του κόστους κατασκευής του σταθμού με τις αρχαιότητες στον τόπο τους είναι παραπλανητική και απλουστευτική. Παντού στο σύγχρονο κόσμο η σωτηρία και η ανάδειξη των πολιτιστικών μνημείων αποτελούν πηγή πλούτου για τις τοπικές κοινωνίες και επένδυση για το μέλλον τους. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για το Βασιλικό Σταυροδρόμι της Θεσσαλονίκης το οποίο αποδεικνύει την αδιάλειπτη εξέλιξη της πόλης στους αιώνες.
Είναι προφανές ότι η πόλη και οι άνθρωποί της έχουν υποστεί απίστευτη ταλαιπωρία από τις πλημμέλειες που έχουν σημαδέψει το έργο του μετρό -από τον αρχικό του ακόμα σχεδιασμό μέχρι και σήμερα. Ένα σύμπλεγμα λανθασμένων επιλογών, οικονομικών συμφερόντων, αδιευκρίνιστων καθυστερήσεων κλπ ευθύνονται για αυτήν την κατάσταση.
Από όλη τη γνώση και την εμπειρία που έχω αποκομίσει από τη θέση μου ως δημοτικού συμβούλου και προέδρου του δημοτικού συμβουλίου Θεσσαλονίκης όμως, έχω τη βεβαιότητα ότι για την καθυστέρηση στην ολοκλήρωση του μετρό της Θεσσαλονίκης η κατασκευή του σταθμού της οδού Βενιζέλου ευθύνεται ελάχιστα.
