Μανόλης Λαμτζίδης, δικηγόρος, μέλος του Δ.Σ. και Πρώην Πρόεδρος του Δ.Σ.Θ.
Στα όρια του Πολεοδομικού Συγκροτήματος Θεσσαλονίκης και δίπλα στο Νοσοκομείο Παπανικολάου υπάρχει σήμερα ένα Κέντρο Υγείας «φάντασμα», το οποίο αρχικά προοριζόταν για την εξασφάλιση πρωτοβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης για τους κρατούμενους των φυλακών των Διαβατών.
Ιστορικό – Γιατί το έγκλημα είναι διακομματικό
Στα τέλη του 1992 ο τότε Υπουργός Δικαιοσύνης Θανάσης Κανελλόπουλος απηύθυνε έκκληση στους τοπικούς φορείς για την παραχώρηση έκτασης για οικοδόμηση «Πτέρυγας Νοσοκομείου Κρατουμένων».
Με Πρόεδρο τον κύριο Βλάση Γωγούση το ΔΣ του Γενικού Περιφερειακού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης « Γεώργιος Παπανικολάου» ανταποκριν’όμενο στην έκκληση υπέβαλε – κατά πλειοψηφία- τις εξής προτάσεις (εγκρίνοντάς τις ταυτόχρονα):
Σε έκταση 4 στρεμμάτων, τα οποία θα παραχωρούνταν έναντι συμβολικού ενοικίου (1000 δραχμών μόνο) θα ανεγειρόταν με δαπάνες του Υπουργείου Δικαιοσύνης ένα νοσηλευτικό ίδρυμα, στο οποίο θα δημιουργούνταν ξεχωριστοί χώροι για νοσηλεία ανδρών, νοσηλεία γυναικών, γραφεία ιατρών, διαμονής νοσηλευτικού προσωπικού και γραφεία και καταλύματα ανδρών φρουράς, ενώ αποκλειόταν η νοσηλεία ψυχασθενών και τοξικο-εξαρτημένων κρατουμένων.
Μετά την ολοκλήρωση της μελέτης και των υπόλοιπων διαδικασιών έγινε η τελετή θεμελίωσης του κτηρίου παρουσία εκπροσώπων του Υπουργείου Δικαιοσύνης και του τότε Εισαγγελέα Εφετών.
Η ανέγερση άρχισε και συνεχίστηκε , αλλά το κτήριο που κτίστηκε ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε για το σκοπό αυτό.
Σήμερα, όμως, τόσα χρόνια μετά τον πρώτη απόφαση του ΔΣ του Νοσοκομείου και την έκδοση της σχετικής υπουργικής απόφασης, τίποτε από αυτά δεν έχει υλοποιηθεί.
ΤΟ ΚΤΊΡΙΟ ΑΥΤΌ ΣΗΜΕΡΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΊΤΑΙ ΓΙΑ ΝΕΚΡΟΤΟΜΕΊΟ!
Πρόκειται δηλαδή για ένα Κέντρο Υγείας «φάντασμα», που υπάρχει μόνο στα χαρτιά. Τι απέγινε άραγε το προσωπικό, καλύφθηκαν ποτέ οι θέσεις, που είχαν προκηρυχθεί; Και τι απέγιναν οι πιστώσεις που είχαν εγκριθεί; Πού διατέθηκαν; Και γιατί εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές μέσα στη φυλακή;
Η κατάσταση σήμερα:
Η περίθαλψη των κρατουμένων καταδίκων και υποδίκων σήμερα μέσα στις φυλακές είναι από υποτυπώδης έως ελλιπής.
Οφείλεται στον απουσία ιατρικού προσωπικού για την αντιμετώπιση των έκτακτων σοβαρών περιστατικών και στην έλλειψη ιατροφαρμακευτικής φροντίδας, την οποία θα εξασφάλιζε ένα Ειδικό Κέντρο Υγείας, όπως αυτό που αναφέραμε.
Κρατούμενοι και δικαίωμα στην υγεία.
Σύμφωνα με το ισχύον Ελληνικό Σύνταγμα (άρθρο 21, παρ. 3) : «…… Το Κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών και παίρνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας, του γήρατος, της αναπηρίας και για την περίθαλψη των απόρων…».)σε συνδυασμό με το άρθρο 7 παρ. 1 του ισχύοντος Σωφρονιστικού Κώδικα «… Υποχρεώσεις και περιορισμοί των δικαιωμάτων των κρατουμένων….
Οι κρατούμενοι δεν έχουν άλλες υποχρεώσεις ούτε υπόκεινται σε άλλους περιορισμούς των δικαιωμάτων τους, εκτός από αυτούς που προβλέπονται ρητά στον παρόντα Κώδικα και στις κατ` εξουσιοδότησή του εκδιδόμενες κανονιστικές πράξεις….» σε συνδυασμό με το άρθρο 4 παρ.1 : «…Άρθρο 4. Δικαιώματα των κρατουμένων. …..
1. Κατά την εκτέλεση της ποινής δεν περιορίζεται κανένα άλλο ατομικό δικαίωμα των κρατουμένων εκτός από το δικαίωμα στην προσωπική ελευθερία……..
2. Οι κρατούμενοι δεν εμποδίζονται, λόγω της κράτησής τους, στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητός τους και την άσκηση των δικαιωμάτων που τους αναγνωρίζει ο νόμος, αυτοπροσώπως ή με αντιπρόσωπο….».
Με αυτό το σκεπτικό η μη λειτουργία του Ειδικού Κέντρου Υγείας συνιστά ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΗ παράνομη
