περιμένει καρτερικά να βρει μόνιμη στέγη στα Κυπριακά εδάφη, μια δωρεά του Νότη Σφακιανάκη και των συνεργατών του. Όμως για καθαρά πολιτικούς λόγους κανείς αρμόδιος δεν αναλαμβάνει την απόφαση, που ακριβώς να στηθεί (και εάν στηθεί ποτέ). Αλλά ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή.
Μετά την άγρια δολοφονία των δύο Κυπρίων παληκαριών στην πράσινη γραμμή, ο Νότης Σφακιανάκης συγκλονίστηκε όπως όλοι μας με το γεγονός αυτό και θέλησε να δώσει συναυλία προς τιμήν των ηρωικών παληκαριών στoν Κυπριακό λαό φιλανθρωπικού χαρακτήρα.
Μπροστά στην είσοδο του γηπέδου θα υπήρχαν δύο μεγάλα κουτιά, όπου ο καθένας θα έδινε τον οβολόν του.
Μαζί μ΄αυτά και από την είπραξη των εισιτηρίων όλα τα χρήματα θα δίνονταν σε έναν πολύ γνωστό Έλληνα γλύπτη για να κατασκευάσει ένα άγαλμα που θα απεικόνιζει το γεγονός της δολοφονίας του Ισαάκ και του Σολωμού στην πράσινη γραμμή.
Ενώ όλα ήταν καλά σχεδιασμένα για την συναυλία, μια πολύ γνωστή Κύπρια φίλη του Νότη του είπε τα εξής:
“:… Η χειρονομία που πας να κάνεις είναι πολύ συγκινητική, όμως δυστυχώς πολλοί καλλιτέχνες έρχονται στην Κύπρο τάμαχ – (δήθεν) για φιλανθρωπικές συναυλίες και τελικά τσεπώνουν τα χρήματα που μαζεύονται….”
“…. Μην συνεχίσεις άλλο…”την λέει ο Νότης ο οποίος στο μεταξύ ακούγοντας όλα αυτά, τα πήρε στο κρανίο. Αμέσως έδωσε εντολή στους συνεργάτες του, ότι θα πρέπει να αλλάξει το σκηνικό της συναυλίας πρεί φιλανθρωπικού χαρακτήρα, η είσοδος θα είναι ελεύθερη, οι πόρτρες ορθάνοιχτες, χωρίς τα κουτιά κουμπαράδες μπροστά.
Όταν οι συνεργάτες τών ρώτησαν τον άρχοντα γιατί αυτές οι αλλαγές, γνωρίζοντας πλέον και αυτοί τα γεγονότα με την σειρά, τα πήραν στο κρανίο. Έτσι επί τόπου συμφώνησαν με την απόφαση του Νότη και επιπλέον προσέφεραν 5.000.000 δραχμές για το καλλιτεχνικό έργο, που πάση θυσία όλοι τους ήταν αποφασισμένοι να γίνει.
Τους κόβει ο Νότης και λέει “….ρε μάγκες,….εγώ θα βάλω τα 20.000.000 (τόσα χρειάζονταν για το άγαλμα) και τα βάζω και για σας….”
Πράγματι έτσι και έγινε. Η συναυλία πραγματοποιήθηκε με πρωτοφανή ροή του κόσμου και με το απίστευτο κέφι του καλλιτέχνη και των συνεργατών του, με μια πολύ άψογη διοργάνωση. Τα λεφτά δόθηκαν στον γλύπτη ο οποίος κατασκεύασε το άγαλμα κόβοντας έναν τεράστιο βράχο από το βουνό και από τον οποίον ξεπηδούσε ένα ανθρώπινο χέρι.
Το χέρι του παληκαριού που προσπαθεί να κατεβάσει την Τούρκικη σημαία στην πράσινη γραμμή, αλλά δεν πρόλαβε, καθώς ο ελύθερος σκοπευτής των γκρίζων λύκων τον εκτέλεσε εν ψυχρώ. “…και ήταν μόλις 20 χρονών…”
Το άγαλμα έχει ύψος περίπου 20 μέτρα, με βάση περίπου 12 μέτρα και ζυγίζει πολλούς τόνους. Επιπλέον δόθηκαν χρήματα για την ειδική μεταφορά του με καράβι από την Ελλάδα στην Κύπρο, όπου και έφτασε με ασφάλεια. Όσο καιρό κατασκευαζότνα το έργο ο Νότης είχε συνομηλίες με παράγοντες της κυβέρνησης, για το που θα στηθεί.
Ο Νότης πρότεινε την πράσινη γραμμή, ενώ οι Κύπριοι πολιτικοί έλεγαν ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει, καθώς έτσι θα προκαλέσουν τους Τούρκους κατακτητές. Κατόποιν τούτου συμφώνησαν από κοινού το άγαλμα να στηθεί απέναντι από τον Κύπριο Στρατιώτη φύλακα της πράσινης γραμμής.
< .... εάν σε κυνηγά η ατυχία, τότε όλα συνηγορούν εναντίον σου....> λέει η παροιμία μας. Όταν το άγαλμα ετοιμάστηκε και έφτασε στην Κύπρο, εκείνη την περίοδο Ο Ντενκτάς άνοιξε τα σύνορα του ψευδοκράτους και οι Κύπριοι πολιτικοί για να μην προκαλέσουν ,τελικά έκαναν πίσω με την αρχική τοποθεσία του αγάλματος, το οποίο ακόμα και σήμερα περιμένει την μόνιμη κατοικία του.
Μέχρι να δοθεί , εάν δοθεί λύση για το ακριβές σημείο, τοποθέτηθηκε και βρίσκεται σήμερα το άγαλμα στο μουσείο της Κύπρου. Η ιστορία αυτή του αγάλματος είναι γνωστή σε όλα τα Κυπριακά σπίτια ακόμα και τα σ΄αυτά στην άκρη της γραμμής.
Γι΄αυτό ο λαός αυτός λατρεύει τον καλλιτέχνη Νότη, ο οποίος μετά την δολοφονία των δύο παληκαριών βάζει σε κάθε δισκογραφία του τραγούδια κοινωνικά, με τα οποία στις συναυλίες του γίνεται ο ….χαμός. Τραγούδια όπως το “Πατρίδα μου” (ήταν τέλη του καλοκαιριού, αφιερωμένο στα δύο παληκάρια), “Προβατάκια” κπλ.
Αλλά και στα κέντρα που τραγουδά, όπως στην Θεσ/νίκη τον Μάιο μήνα τραγουδούσε Σ.Καζαντζίδη αποκλειστικά, τραγούδια των προσφύγων,όπου και πάλι γινόταν χαμός από το κοινό.
Πολλοί δε παρεξηγούν τον Νότη για τα όσα λέει κατά καιρούς στα Μ.Μ.Ε, όμως κατά βάθος όλα έχουν το νόημα τους. Αυτός ξέρει πολύ καλά για τι τα λέει και ,ποτέ δεν τον νοιάζει αν τον καταλάβουν ή όχι. Ως παιδί της προσφυγιάς γνωρίζει από πρώτο χέρι τα ιστορικά γεγονότα και θέλει έστω μέσα από τα τραγούδια του να τα θυμίζει στους νέους που τον ακούν και αγοράζουν τους δίκους του.
“…Ένας δίσκος δεν μπορεί να είναι μόνο τρα..λα..λα, πρέπει να δίνει και μηνύματα…¨” όπως λέει χαρακτηριστικά ο άρχοντας της πίστας Νότης. Ας είναι καλά οι δημιουργοί που τολμούν να γράφουν τραγούδια τέτοιων περιεχομένων και μακάρι όλοι οι καλλιτέχνες της πίστας και της δισκογραφίας, με ευαισθησία να τραγουδούν όπως πολλοί (ευτυχώς) καταξιωμένοι καλλιτέχνες το κάνουν ακόμα και στις μέρες μας.
Το Ελληνικό Φαινόμενο πάντα θα γνωστοποιεί τέτοιες ιστορίες με ονοματεπώνυμο μήπως και ευαισθητοποιηθούν και άλλοι οι οποίοι ζουν και βασιλεύουν στο Ελληνικό πεντάγραμμο αποκλειστικά δια της αρπαχτής, κάνοντας που και που φιλανθρωπικές συναυλίες με πολύ διαφήμιση και προβολή, χωρίς ίχνος ταπεινοφροσύνης , προβάλλοντας όχι την φιλανθρωπία, αλλά το “Εγώ” τους.
ΕΛΕΟ.Ο.Ο.Ο.Ο.Σ, χάσαμε τα αυγά και τα πασχάλια μ΄αυτούς τους φιλάργυρους, φιγουρατζήδες , αέρα – πατέρα..
