…εγώ κανονίζω τα πάντα, εγώ τα τραπέζια και το στρώσιμο της σάλας, εγώ και για τα ρεζερβέ, …εγώ….εγώ…εγώ, έσταζε πολύ σάλιο από το στόμα του έμπιστου Θεσσαλονικιού μετρ προς κάθε κατεύθυνση, κυρίως όταν ψάρευε τους πελάτες. Μόνο από τα εξτρά χαρτζιλίκια της χούφτας για τα πρώτα τραπέζια πίστας, είχε λύση το οικονομικό πρόβλημα.
Ώσπου βρήκε τον μπάρμπα του, όταν ζήτησε και έλαβε από πελάτη, όχι ένα, ούτε δύο, αλλά τρία πράσινα κολλαριστά για να τον τακτοποιήσει σε πρώτο τραπέζι καλτσάτο.Ο καλός πελάτης έτυχε να είναι και πολύ γνωστός του επιχειρηματία του κέντρου, γι΄ αυτό και μόλις τακτοποίησε την παρέα κατευθύνθηκε στο γραφείο, όπου πολύ εκνευρισμένος περιέγραψε γιατί και πόσα έξτρα έδωσε στον μετρ.
“…..Άκου να σου πω, το έχετε πια ξευτελίσει, δεν είναι δυνατόν να μας ξεβρακώνετε έτσι με το που πατάμε στα μαγαζιά σας…..”
Το αφεντικό ακούγοντας αυτά που του καταλόγιζε, έγινε πυρ και μανία. Κάλεσε τον μετρ αμέσως, όπου ακολούθησε ο χαμός. “…Τι είναι αυτά που κάνεις;; Πας να μου διαλύσεις το μαγαζί…;;; Και σε είχα κορώνα του μαγαζιού, να λύνεις και να δένεις…”
Ο μετρ αντί να μαζευτεί πούλησε κι άλλη μαγκιά, “….μην με φοβερίζεις εμένα γιατί δεν σε έχω ανάγκη, …και να μην δουλέψω αυτήν την σεζόν, εγώ είμαι τακτοποιημένος ακόμα από το καλοκαιρινό σχήμα..”
Αυτή η απάντηση του μετρ εξόργισε ακόμα περισσότερο τον επιχειρηματία, “…ε΄ βέβαια και γιατί να έχεις ανάγκη, έτσι που ξηλώνεις τον κοσμάκη με την μεγάλη ιδέα που έχεις για τον εαυτό σου, που τους δουλεύεις με το μεγάλο “Εγώ”…βρε άϊντε από δω, πάρε το δρόμο σου, πριν μου ξεγυμνώσεις όλο το μαγαζί…..” Ο επιχειρηματίας το φυσούσε και δεν κρύωνε με το θράσος του μετρ και τα ρεζιλίκια που τον φόρτωσε.
Ο δε μετρ με την πράσινη χούφτα ψάχνει για θέση εργασίας, μια και το κέντρο στο αεροδρόμιο είναι κλειστό.
Το Ελληνικό φαινόμενο θα συμβούλευε στον μετρ να κλείσει επιτέλους την ανοιχτή παλάμη μην πάθει αγκύλωση.